Το εσπέρας της Παρασκευής, 19 Απριλίου 2024, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου της Υπεραγίας Θεοτόκου στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας.
Τις στάσεις διάβασαν εμμελώς ο εφημέριος της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας Αρχιμ. Θεοφάνης Νικοδημόπουλος, ο εφημέριος του Μητροπολιτικού Ναού Αρχιμ. Πρόδρομος Γκιρτζαλιώτης, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητρόπολης και προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας και ο κ. Παντελεήμων, ο οποίος κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον».
Mε την απόλυτη βεβαιότητα ότι η Υπέρμαχος Στρατηγός μας, η Υπεραγία Θεοτόκος, προς την οποία επί πέντε εβδομάδες αναγράφαμε κι εμείς «τα νικητήρια», υμνώντας την και δοξολογώντας την για τις άπειρες δωρεές της, έχει «το κράτος απροσμάχητον», έχει δηλαδή ακαταμάχητη δύναμη και ισχύ, την παρακαλέσαμε και απόψε, καθώς ολοκληρώνεται ο κύκλος των Χαιρετισμών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Την παρακαλέσαμε να μας απαλλάξει και να μας ελευθερώσει από κάθε κίνδυνο που μας απειλεί.
Από που όμως πηγάζει αυτή η βεβαιότητα για την πανσθενή δύναμη της Υπεραγίας Θεοτόκου, την οποία εκφράζει ο ιερός υμνογράφος και την οποία συμμεριζόμαστε και εμείς, τα πιστά τέκνα της, επαναλαμβάνοντας αιώνες τώρα τον θεσπέσιο αυτόν ύμνο;
Πηγάζει από την εμπειρία μας, την ατομική και τη συλλογική. Πηγάζει από την εμπειρία των αγίων και της Εκκλησίας μας. Πηγάζει από την εμπειρία των πατέρων και των προγόνων μας. Γιατί δεν ήταν μόνο η ανέλπιστη σωτηρία που χάρισε στην Πόλη της, την Κωνσταντινούπολη, από τους Αβάρους που την πολιορκούσαν, και η οποία παρακίνησε τους κατοίκους της να της αποδώσουν τα νικητήρια, ψάλλοντας όρθιοι τα αναρίθμητα «χαίρε» του Ακαθίστου Ύμνου, αλλά είναι και όλες οι πολυάριθμες δωρεές της αγάπης της στοργικής μητέρας μας, της Υπεραγίας Θεοτόκου, που κάνουν τους ανθρώπους κάθε εποχής να συρρέουν ενώπιον των ιερών της εικόνων, για να της εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους για την προστασία και τη σωτηρία που τους χάρισε.
Είναι όλα εκείνα τα θαύματα που αισθάνθηκε ο καθένας μας ότι ενήργησε η Κυρία Θεοτόκος στην ψυχή του και τη ζωή του, όταν επικαλέσθηκε με πίστη τη βοήθειά της, και τον κάνουν να την ευγνωμονεί αλλά και να την εμπιστεύεται.
Είναι η χάρη της που αγγίζει τις ψυχές μας στις ώρες της δυσκολίας και της ανάγκης, του πόνου και της δοκιμασίας, και μας παρηγορεί και μας στηρίζει για να μην απογοητευθούμε και να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας.
Πηγάζει όμως η βεβαιότητά μας για τη μεγάλη δύναμη της Υπεραγίας Θεοτόκου και από την πίστη μας στον λόγο του Υιού της.
Τι είπε ο Κύριός μας; «Ο πιστεύων εις εμέ τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει και μείζονα τούτων ποιήσει». Δηλαδή, αυτός που πιστεύει σε εμένα θα κάνει, χάρη σ᾽ αυτή την πίστη του, όχι μόνο τα έργα που εγώ επιτελώ αλλά και ακόμη μεγαλύτερα.
Και εάν αυτό ισχύει, σύμφωνα με τη διαβεβαίωση του Κυρίου μας, για κάθε άνθρωπο που τον πιστεύει, πως είναι δυνατόν να μην ισχύει για την Παναγία Μητέρα του, για την Υπεραγία Θεοτόκο, και μάλιστα κατά μείζονα λόγο, εφόσον Εκείνη ήταν η πρώτη που τον πίστευσε απόλυτα και απέδειξε την πίστη της με την υπακοή της στο θέλημά του από την ημέρα του Ευαγγελισμού της μέχρι τη Σταύρωσή του αλλά και την Κοίμησή της;
Πως να μην ισχύει για την Παναγία Παρθένο, την οποία κατέστησε ο Κύριός μας Πλατυτέρα των ουρανών, Κυρία των αγγέλων και Δέσποινα του κόσμου; Πως να μην ισχύει για την Υπεραγία Θεοτόκο που την τίμησε έχοντάς την ως πάρεδρο στον θρόνο της δόξης του, πρέσβειρα και μεσίτρια διαρκή για χάρη των ανθρώπων;
Να, λοιπόν, γιατί και εμείς απόψε, ολοκληρώνοντας με τη χάρη της την Ακολουθία των Χαιρετισμών, με ολόκληρο τον Ακάθιστο Ύμνο, επαναλάβαμε με ευλάβεια αλλά και με εμπιστοσύνη προς το ιερό πρόσωπο της Παναγίας μητέρας μας το αίτημα του ιερού υμνογράφου: «αλλ’ ως έχουσα το κρατoς απροσμάχητον, εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον».
Και όλοι γνωρίζουμε πόσοι κίνδυνοι μας απειλούν και μας κάνουν να ανησυχούμε για τον εαυτό μας, για τους οικείους μας, για την πατρίδα μας αλλά και για τον κόσμο. Κίνδυνοι σωματικοί και πνευματικοί, κίνδυνοι που οφείλονται στις ασθένειες, στη βία που δυστυχώς πλεονάζει στις ημέρες μας, αλλά και στην κλιματική αλλαγή, εξαιτίας της αδιαφορίας μας για το περιβάλλον και την προστασία του. Κίνδυνοι που οφείλονται στην αλόγιστη χρήση της τεχνολογίας και των συγχρόνων μέσων που προσφέρει ο πολιτισμός. Κίνδυνοι που οφείλονται στην απομάκρυνσή μας από αρχές και αξίες, στη διάλυση ιερών θεσμών, όπως της οικογενείας, ή και στην αντικατάστασή τους με δήθεν θεσμούς που εξυπηρετούν τα πάθη και τις αδυναμίες μας. Κίνδυνοι που οφείλονται στον υπέρμετρο εγωισμό των ανθρώπων, στις φιλοδοξίες και τα συμφέροντά τους, τα οποία και μόνο θέλουν να εξυπηρετούν. Κίνδυνοι από την αποσάρθρωση της κοινωνίας, από την επικράτηση της αμαρτίας, από τους πολέμους που τα σύννεφά τους πυκνώνουν καθημερινά στην περιοχή μας και απειλούν όλο τον κόσμο.
Και από όλους αυτούς τους κινδύνους έχει τη δύναμη να μας προστατεύσει η Υπεραγία Θεοτόκος, εφόσον βεβαίως και εμείς δεν της ζητούμε μόνο τη βοήθεια και την προστασία της, αλλά φροντίζουμε και να ζούμε κοντά της, να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Υιού της, όπως έζησε κι Εκείνη.
Και να είμεθα βέβαιοι ότι τότε θα μας προστατεύει η Παναγία μητέρα μας από τους κινδύνους που απειλούν όχι μόνο τη ζωή μας αλλά και την ψυχή μας, και θα μας χαρίσει διά της μεσιτείας της, εφόσον της το ζητούμε καθημερινά και αγωνιζόμεθα πνευματικά, και τη σωτηρία μας. Διότι η εδώ ζωή μας είναι πολύ περιορισμένη. Όλοι το γνωρίζουμε. Πόσα χρόνια θα ζήσουμε σ᾽ αυτή τη ζωή; Όταν όμως αρνούμεθα τις εντολές του Θεού, που είναι και εντολές της Κυρίας Θεοτόκου — μην ξεχνούμε τι είπε στον γάμο της Κανά· είπε σ᾽ αυτούς που διακονούσαν «ό,τι αν λέγη (ο Χριστός) υμίν ποιήσετε» —. Αν εμείς δεν το κάνουμε, είμαστε καταδικασμένοι, όχι σ᾽ αυτή τη ζωή, αλλά σε εκείνη προς την οποία κατευθυνόμεθα όλοι μας. Γι’ αυτό ας είμαστε πάντα κοντά στην Παναγία μας, ας της ζητούμε να μας φωτίζει, να μας καθοδηγεί και να πρεσβεύει υπέρ ημών.