Τη Μεγάλη Παρασκευή, 3 Μαΐου, το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στις Μεγάλες Ώρες και τον Εσπερινό της Αποκαθηλώσεως στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αλεξάνδρειας Ημαθίας.
Στο τέλος της Ακολουθίας ο Μητροπολίτης ευχήθηκε στον ιερό κλήρο, τις τοπικές αρχές και τους πιστούς καλό υπόλοιπο της Μεγάλης Εβδομάδος και καλό Πάσχα.
Κατά τη διάρκεια του Εσπερινού ο Μητροπολίτης ανέγνωσε την Ποιμαντορική του Εγκύκλιο της Μεγάλης Παρασκευής.
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
Αρ. Πρωτ.: 219
Βέροια, 22 Απριλίου 2024
† ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
ελέω Θεού Επίσκοπος και Μητροπολίτης
της Ιεράς και Αποστολικής Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας
προς τον ιερόν κλήρον και τον ευσεβή λαόν
της καθ᾽ ημάς θεοσώστου Επαρχίας
«Τι ούν μοι ανταποδίδοτε; Εις τι αμνημονείτε μου;»
Ώρα απολύτου σιγής η ώρα που η κτίση, κατά τον ιερό υμνογράφο, «ηλλοιούτο φόβω» βλέποντας τον Χριστό «εν σταυρώ κρεμάμενον». Ώρα απολύτου σιγής, γιατί κανείς δεν μπορεί να συλλάβει το μυστήριο της θείας αγάπης, που φθάνει μέχρι του Σταυρού, μέχρι της θυσίας με τον πιο επώδυνο και ταπεινωτικό τρόπο για τη σωτηρία των ανθρώπων, που αποστάτησαν και αμάρτησαν. Ώρα απολύτου σιγής, γιατί κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει πως είναι δυνατόν αυτοί που ευεργετήθηκαν τόσο πολύ από τον Ιησού, να ζητούν πριν από λίγο τη σταύρωσή του. Ώρα απολύτου σιγής για να ακούσουμε όλοι, είτε ευρισκόμεθα ενώπιον του Εσταυρωμένου Κυρίου μας είτε όχι, τα ερωτήματα που διατυπώνει σιωπηρά ο Χριστός μας και εκφράζει ο ιερός υμνογράφος.
«Τι ούν μοι ανταποδίδοτε; Εις τι αμνημονείτε μου;»
Τι μου ανταποδίδετε για τις ευεργεσίες μου, για τα θαύματα που σας έκανα, για τις θεραπείες που σας χάρισα; Για ποιόν λόγο με ξεχνάτε;
Δεν είναι ανθρώπινο παράπονο αυτό! Ο Χριστός ως Θεός γνώριζε την εξέλιξη των πραγμάτων, γνώριζε την αγνωμοσύνη των ανθρώπων, αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε φυσικά να προσφέρει προς όλους την αγάπη του. Από αγάπη για τον άνθρωπο έγινε, άλλωστε, άνθρωπος. Από αγάπη για τον άνθρωπο δίδαξε και θαυματούργησε. Από αγάπη για τον άνθρωπο και τη σωτηρία του θυσιάζεται τώρα επί του Σταυρού. Επιλέγει για τον εαυτό του τον πιο σκληρό και επονείδιστο θάνατο, για να σώσει τον άνθρωπο από τον αιώνιο θάνατο. Γίνεται ο ίδιος κατάδικος των ανθρώπων, για να λυτρώσει τους ανθρώπους από την αιώνια καταδίκη.
«Τι ούν μοι ανταποδίδοτε; Εις τι αμνημονείτε μου;»
Τα ερωτήματα αυτά δεν εκφράζουν ένα δικαιολογημένο για τα ανθρώπινα δεδομένα παράπονο, αλλά αποτελούν έναν ακόμη τρόπο εκφράσεως της αγάπης του Κυρίου μας που επιδιώκει με τη θυσία του και με τη σιωπή του να αφυπνίσει τις νωθρές συχνά και αδιάφορες συνειδήσεις μας, που επιδιώκει να μας κάνει να κατανοήσουμε ότι δεν αρκεί να στεκόμαστε απέναντι στον Σταυρό του και να συγκινούμεθα, χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι ο Χριστός δεν θυσιάσθηκε γενικά και αόριστα για τους ανθρώπους, αλλά για τον καθένα μας προσωπικά. Επιδιώκει να μας παρακινήσει να εξετάσουμε ο καθένας τον εαυτό του πως ανταποκρίνεται στη θυσία του Κυρίου μας για τη δική του σωτηρία, αλλά και για τις πολλές ευεργεσίες που καθημερινά μας χαρίζει.
Ενώπιον του Σταυρού του Κυρίου μας και ενώπιον του εαυτού μας αυτήν την ώρα, ας ελέγξουμε ο καθένας μας ποια είναι η στάση μας απέναντι στον δι’ ημάς και διά την ημετέραν σωτηρίαν Σταυρωθέντα Κύριό μας.
Ανταποδίδουμε με τις πράξεις μας, με την αγάπη μας, με την υπακοή μας στο θέλημά του τη δική του αγάπη και τις ευεργεσίες του; Αξιοποιούμε τη μεγάλη δωρεά της σωτηρίας που μας προσφέρει εργαζόμενοι γι’ αυτόν τον σκοπό ή αδιαφορούμε; Είναι η σκέψη μας και η ψυχή μας μόνιμα στραμμένες προς τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας ή μήπως οι καθημερινές φροντίδες μας, οι επιδιώξεις μας, τα συμφέροντά μας, οι αδυναμίες και τα πάθη μας μας κάνουν να τον ξεχνούμε και ίσως κάποιες φορές να τον αρνούμεθα; Μήπως κατακρίνουμε και καταδικάζουμε με τα λόγια μας τους σταυρωτές του ή ακόμη και τους συγχρόνους μας αρνητές του, αλλά με τις πράξεις μας και με τη ζωή μας κάνουμε και εμείς το ίδιο;
Ενώπιον του Εσταυρωμένου Κυρίου μας σήμερα ας είμεθα ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Ας μην αρκεσθούμε στη συγκίνηση, αλλά ας προχωρήσουμε στη μετάνοια. Ας ζητήσουμε σαν τον ευγνώμονα ληστή και εμείς το έλεός του και ας μιμηθούμε το παράδειγμα της αφοσιώσεως της Παναγίας Μητέρας του, του ηγαπημένου μαθητού του, του ευσχήμονος Ιωσήφ και του πιστού Νικοδήμου και των ευσεβών μαθητριών του, για να τον αισθανθούμε αναστημένο μέσα στην ψυχή μας και για να αναστήσει και εμάς από τις πτώσεις και τις αμαρτίες μας.
Διάπυρος προς τον δι’ ημάς παθόντα Κύριον ευχέτης
Ο Μητροπολίτης
† Ο Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας Παντελεήμων
