Το απόγευμα της Παρασκευής, 29ης Μαρτίου, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στη Β’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον Θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Χαλάστρας.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Χαίρε στερρόν της πίστεως έρεισμα, χαίρε λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα».
Πριν από λίγες ημέρες εορτάσαμε τη μεγάλη Θεομητορική εορτή του Ευαγγελισμού της Υπεραγίας Θεοτόκου και θαυμάσαμε την απέραντη αγάπη του Θεού, ο οποίος ετοίμασε αυτό το ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου σχέδιο της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του, προκειμένου να μας λυτρώσει από την αμαρτία.
Θαυμάσαμε όμως συγχρόνως και τη στάση της Κεχαριτωμένης Κόρης της Ναζαρέτ, της Παναγίας Παρθένου, ενώπιον του αρχαγγέλου Γαβριήλ, ο οποίος ήλθε από τον ουρανό για να της αναγγείλει το χαρμόσυνο μήνυμα, ότι δηλαδή την επέλεξε ο Θεός για να γίνει η Μητέρα του Υιού του.
Ποιος όμως είναι ο λόγος για τον οποίο θαυμάζουμε την Υπεραγία Θεοτόκο τη στιγμή του Ευαγγελισμού της;
Την θαυμάζουμε για τη μεγάλη και ανυπέρβλητη πίστη της. Αυτό που της εμήνυσε ο αρχάγγελος Γαβριήλ δεν ήταν απλό και συνηθισμένο. Δεν ήταν μόνο κάτι σπάνιο ή απροσδόκητο. Ήταν ασύλληπτο και ανέφικτο για την ανθρώπινη λογική. Περισσότερο ασύλληπτο από το μήνυμα που έφερε ο αρχάγγελος Γαβριήλ, πριν από έξι μήνες, στον Ζαχαρία, τον πατέρα του τιμίου Προδρόμου, ότι δηλαδή η Ελισάβετ, που ήταν στείρα, θα αποκτούσε υιό.
Και εάν εκείνος αμφισβήτησε την ακρίβεια του μηνύματος, με το επιχείρημα ότι τόσο ο ίδιος όσο και η Ελισάβετ ήταν πλέον σε προχωρημένη ηλικία για να αποκτήσουν παιδί, η Παναγία Παρθένος πίστευσε αμέσως στο μήνυμά του, παρότι για εκείνη, σύμφωνα με τα ανθρώπινα δεδομένα, ήταν αδύνατο να γίνει μητέρα, εφόσον δεν ήταν νυμφευμένη.
Αυτή τη μεγάλη και απροϋπόθετη πίστη της Υπεραγίας Θεοτόκου προς τον Θεό, που την έκανε να συγκατατεθεί αμέσως στο θέλημα του Θεού και να πει το «ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου», εγκωμιάζει ο ιερός ποιητής του Ακαθίστου Ύμνου στη δεύτερη στάση των Χαιρετισμων, που ψάλαμε απόψε προς την Παναγία Μητέρα του Κυρίου και μητέρα όλων των χριστιανών.
«Χαίρε στερρόν της πίστεως έρεισμα», της είπαμε. Χαίρε, δηλαδή, εσύ που είσαι το ακλόνητο στήριγμα της πίστεως.
Και πράγματι η Παναγία μας με την πίστη της αποτελεί ακλόνητο στήριγμα και της δικής μας πίστεως. Διότι το γεγονός ότι Εκείνη, χάρη στην πίστη της στο μήνυμα του αρχαγγέλου Γαβριήλ, είδε να πραγματοποιούνται στη ζωή της τόσα θαύματα, ενισχύει χωρίς αμφιβολία και τη δική μας πίστη στον Υιό της και Θεό μας. Γιατί τα θαύματα που συνδέονται με το ιερό πρόσωπο της Παναγίας μας αποτελούν εγγύηση και τεκμήριο ότι η πίστη μας δεν είναι κενή περιεχομένου, δεν είναι μάταιη, αλλά είναι πίστη στον αληθινό και παντοδύναμο Θεό, που μπορεί να κάνει τα πάντα, ακόμη και να ανατρέψει τους όρους της φύσεως για τη σωτηρία μας.
Είναι εγγύηση και τεκμήριο ότι η πίστη μας στον Θεό μπορεί να μας κάνει μετόχους της θείας χάριτος «κατά το μέτρον της δωρεάς», όπως έκανε την Παναγία Παρθένο, την οποία, ενώ ήταν μία ταπεινή και απλή κόρη, την αξίωσε να γίνει Μητέρα του, να γίνει ανώτερη όχι μόνο από τους ανθρώπους και από τους αγίους αγγέλους, αλλά και να παρακάθηται ως πρέσβειρα και μεσίτρια όλων των πιστών στον θρόνο του Κυρίου μας.
Γι’ αυτό και ο ιερός υμνογράφος δεν εγκωμιάζει την Υπεραγία Θεοτόκο μόνο ως «στερρόν της πίστεως έρεισμα», αλλά και ως «λαμπρόν της χάριτος γνώρισμα». Γιατί στο ιερό πρόσωπο και τη ζωή της Υπεραγίας Θεοτόκου λάμπει με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο η χάρη του Θεού.
Αν κοιτάξει κανείς την ιερή της εικόνα στο τέμπλο των ναών μας και στην κόγχη του ιερού Βήματος, όπου απεικονίζεται ως Πλατυτέρα των ουρανών, αν διαβάσει ή αν ακούσει για τις θαυμαστές εμφανίσεις της και τα απειράριθμα θαύματα της στα ευσεβή της τέκνα, τότε μπορεί να κατανοήσει, όσο είναι δυνατό στον πεπερασμένο ανθρώπινο νου, πως ενεργεί η χάρη του Θεού στον άνθρωπο, πόσο τον αγιάζει και τον αλλοιώνει την καλή αλλοίωση, όπως συνέβη σε μέγιστο βαθμό στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Και αυτό είναι κάτι που ενισχύει και θα πρέπει να ενισχύει ακόμη περισσότερο την πίστη μας προς τον Θεό αλλά και τη διάθεσή μας να αγωνιζόμεθα για να ακολουθούμε το θέλημά του, όπως έκανε και η Παναγία μας, την οποία υμνήσαμε απόψε εδώ στον ναό της, όπως την υμνούμε και κάθε Παρασκευή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ψάλλοντας τους Χαιρετισμούς της.
Και αν εμείς προσπαθούμε, να είμεθα βέβαιοι ότι και η Υπεραγία Θεοτόκος θα μας ενισχύει και θα μας ενδυναμώνει στον αγώνα μας, αλλά και θα πρεσβεύει στον Θεό, για να μας δίδει πλούσια τη χάρη του και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μας, χαρίζοντάς μας «παντα τα προς σωτηρίαν αιτήματα» αλλά «και ζωήν την αιώνιον».