Aπό τον ΣΩΤΗΡΗ ΛΕΤΣΙΟ
Συμπληρώνονται φέτος 80 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου, όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής έσπειραν τον όλεθρο δολοφονώντας 229 αμάχους μεταξύ των οποίων υπήρχαν 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Με αφορμή αυτή την θλιβερή επέτειο μια ομάδα Ελλήνων μαθητών από την Γερμανία επισκέφθηκαν το Δίστομο -την «Μαχαιρωμένη Πολιτεία του Κόσμου» όπως την αποκάλεσαν οι ίδιοι οι μαθητές σε ανάρτησή τους στο διαδίκτυο -προκειμένου ν’ αποτίσουν φόρο τιμής στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας και ν’ αναστοχαστούν πάνω στο μέγεθος αυτής της ανείπωτης τραγωδίας.
Σε αυτή την πρόσφατη επίσκεψη-προσκύνημα συμμετείχαν μόνο τέσσερις μαθητές: Τρία αγόρια και ένα κορίτσι που φοιτούν στο σχολείο Λάϊμπνιτς-Μοντεσόρι, που έχει την έδρα του στο Ντίσελντορφ, ενώ τα προηγούμενα χρόνια είχαν λάβει μέρος περισσότεροι μαθητές. Πρόκειται για παιδιά που προέρχονται από Έλληνες μετανάστες τρίτης γενιάς, τα οποία παρακολουθούν το μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας όπως και το αντίστοιχο για την πιστοποίηση της ελληνομάθειας. Αυτή η εκπαιδευτική εκδρομή γίνεται κάθε Μάιο εδώ και πολλά χρόνια και συμμετέχουν παιδιά ελληνικής καταγωγής, τα οποία φοιτούν στη δεύτερη τάξη του λυκείου του εν λόγω σχολείου. Αυτό που ιδιαιτέρως αξίζει να τονιστεί είναι ότι οι Έλληνες μαθητές έχουν διδαχτεί στο μάθημα της Ιστορίας για την βαρβαρότητα που επέδειξαν οι Ναζί, αφού τα γερμανικά εγχειρίδια της Ιστορίας παρουσιάζουν τα γεγονότα έτσι όπως πρέπει να είναι.
«Τα παιδιά συγκινήθηκαν πραγματικά, ένιωσαν συγκλονισμένα όταν είδαν από κοντά το μαυσωλείο» τονίζει μιλώντας στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» η καθηγήτρια Αλεξία Μυριούνη η οποία συνόδευε τους μαθητές μαζί με τον καθηγητή Ιωάννη Κοτούπα στο πρόσφατο ταξίδι. Και οι δύο τους διδάσκουν στο Λάϊμπνιτζ Μοντεσόρι. «Την ώρα που βρισκόμασταν μπροστά από το μαυσωλείο, μια μαθήτρια γύρισε προς το μέρος μου και αφού μου είπε πόσο λυπηρό ήταν αυτό που έβλεπε με ρώτησε τα εξής: ”Γιατί να φτάσουν οι Γερμανοί σε αυτό το σημείο; Πώς είναι δυνατό να πήγαν μετανάστες στα χρόνια του ΄60 και του ΄70 στη Γερμανία οι παππούδες μας προκειμένου να δουλέψουν μετά από όλο αυτό που έγινε; Δεν φοβόντουσαν;” αναρωτήθηκε αυτή η μαθήτρια. Τα παιδιά θέτουν σήμερα τα ίδια ερωτήματα τα οποία έθεταν και τα προηγούμενα χρόνια οι παλαιότεροι μαθητές, που έκαναν το ίδιο ταξίδι στην Ελλάδα» σημειώνει η κ. Μυριούνη εξιστορώντας τις εντυπώσεις της. «Έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τη σφαγή του Διστόμου και έχουν σημειωθεί πολλές αλλαγές. Αλλά και εμείς ως Έλληνες έχουμε ενσωματωθεί σήμερα στη γερμανική κοινωνία. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ιστορία είναι Ιστορία! Είναι δυστυχώς η στάμπα που άφησε η Γερμανία» τονίζει.
Μέσα από τις συζητήσεις που έχει κατά καιρούς κάνει με τους Έλληνες μαθητές η κ. Μυριούνη έχει διαπιστώσει, ότι εκφράζεται από την πλευρά τους κάποιος πόνος αλλά και απορία συγχρόνως για τις αιτίες που οδήγησαν στο ολοκαύτωμα του Διστόμου. Αναλογιζόμενη το μέγεθος αυτής της τραγωδίας η κ. Μυριούνη έχει καταλήξει στο εξής συμπέρασμα: «Οι μαθητές μου στη Γερμανία δεν έχουν σταματήσει να προβληματίζονται για το τεράστιο κακό που προκάλεσε στην ανθρωπότητα ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ωστόσο, δεν βγαίνει μέσα από την ψυχή τους μίσος για τους Γερμανούς, επειδή ζουν σήμερα σε ένα σύγχρονο και δημοκρατικό κράτος. Κατανοούν και συνειδητοποιούν ότι η κτηνωδία του Διστόμου οφειλόταν στην ιδεολογία των Ναζί και δεν είχε σχέση με το περιεχόμενο του γερμανικού πολιτισμού». Έχοντας παρακολουθήσει προσεκτικά όλα τα προηγούμενα χρόνια τη συμπεριφορά και των Γερμανών μαθητών η κ. Μυριούνη υπογραμμίζει, ότι όσοι από αυτούς έχουν μελετήσει πραγματικά την Ιστορία είναι σε θέση να καταλάβουν τα γεγονότα του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου. «Εκφράζουν την αντίθεσή τους και ντρέπονται για ό,τι έγινε» τονίζει η κ. Μυριούνη και προσθέτει: «Γενικά, οι πραγματικά σωστοί Γερμανοί -και όχι μόνο οι μαθητές- τονίζουν ότι δεν πρέπει να ξανασυμβεί αυτό το πράγμα. Βλέπουμε εξάλλου ότι στη σημερινή εποχή η Γερμανία θέλοντας να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος, προσφέρει παντού βοήθεια και κάποιες φορές ίσως το κάνει λανθασμένα. Στο σχολείο μας έχει επιτευχθεί ένα δέσιμο ανάμεσα στις γερμανικές και τις ελληνικές οικογένειες. Εμείς οι Έλληνες δεν νιώθουμε ξένοι στη Γερμανία. Ας ευχηθούμε τέτοιες εποχές όπως αυτές που έζησαν οι παλαιότερες γενιές στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο να μην ξαναέρθουν».
Περιήγηση σε Μυκήνες, Δελφούς, Επίδαυρο και Μονή του Οσίου Λουκά
Εκτός από το εθνικής σημασίας προσκύνημα στο Δίστομο το ταξίδι αυτό συμπεριελάμβανε και άλλους σημαντικούς σταθμούς με εκπαιδευτικό και πολιτιστικό χαρακτήρα: Οι μαθητές με τους συνοδούς καθηγητές περπάτησαν απ’ άκρου εις άκρον στην Ακρόπολη και έμαθαν για την ιστορία της επισκεπτόμενοι το μουσείο της, θαύμασαν τα εκθέματα του Αρχαιολογικού Μουσείου, ενώ στη συνέχεια περιηγήθηκαν στις Μυκήνες, στην Επίδαυρο, στους Δελφούς όπως και στην Ιερά Μονή του Οσίου Λουκά στη Βοιωτία. Μέσα στα ενδιαφέροντα των μαθητών είναι η εκμάθηση και της βυζαντινής ιστορίας, ενώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι στο εν λόγω σχολείο οι Έλληνες μαθητές διδάσκονται το μάθημα των Θρησκευτικών και εξετάζονται σε αυτό στο τέλος της σχολικής χρονιάς.
Το Λάϊμπνιτζ-Μοντεσόρι, στο Ντίσελντορφ, έχει αδιάλειπτη παρουσία στα εκπαιδευτικά πράγματα της Γερμανίας για πάνω από 140 χρόνια. Είναι το μοναδικό δευτεροβάθμιο εκπαιδευτικό ίδρυμα στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας το οποίο έχει δίγλωσσο (γερμανικό-ελληνικό) κλάδο στο πρωινό του πρόγραμμα και στο οποίο φοιτούν μαθητές που έχουν τα ελληνικά ως δεύτερη ξένη γλώσσα. Αυτός ο δίγλωσσος κλάδος ξεκίνησε πριν από 44 χρόνια και συνεχίζεται επιτυχώς έως και σήμερα χάρη στην προσπάθεια και στο μεράκι των Ελλήνων καθηγητών. Στο Λάϊμπνιτς δεν ακολουθείται το αναλυτικό πρόγραμμα της Ελλάδας, αλλά εφαρμόζονται προγράμματα τα οποία εκπονούνται σε συνεργασία με το υπουργείο παιδείας της Γερμανίας.
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Ορθόδοξη Αλήθεια”