Από τον ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΣΠΥΡΟΥ
Την προσεχή Κυριακή 26 Μαΐου, τιμάται η 203η επέτειος της Συνελεύσεως και της συγκρότησης της Πελοποννησιακής Γερουσίας, της πρώτης Διοίκησης του Επαναστατημένου Έθνους, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 26 Μαΐου του 1821 στην Ιερά Μονή Καλτεζών. Η Συνέλευση των Καλτεζών (20 Μαΐου 1821 – 26 Μαΐου 1821) ήταν συνάντηση οπλαρχηγών και προεστών κατά την Επανάσταση του 1821 με σκοπό τη δημιουργία τοπικής πολιτικής αρχής. Είναι το μοναστήρι, όπου ο Γέρος του Μωριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πήγαινε να προσευχηθεί, ώστε να λάβει δύναμη για τον αγώνα. Βρίσκεται σ’ ένα ύψωμα τριγυρισμένο με βελανιδιές, πεύκα και κυπαρίσσια στις παρυφές του χωριού των Καλτεζών, κοντά στα σύνορα Αρκαδίας και Λακωνίας. Απέχει από την Τρίπολη 31 χιλιόμετρα και 12 χιλιόμετρα από την Κάτω Ασέα.
«Η Ιερά Μονή υπάρχει από το 1695, όταν ένας άνθρωπος, καταγόμενος από το χωριό των Καλτεζών, ονόματι Ηλίας Λυρώνης, όντας αρραβωνιασμένος και ζώντας στη Σμύρνη, βλέπει σε όραμα τρεις φορές τον Πανάγιο Νικόλαο, τον Αρχιεπίσκοπο των Μυρέων, να του εμφανίζεται και με επιτακτικό και αυστηρό ύφος να του λέγει: ‘Είμαι ο Άγιος Νικόλαος, θα πας στις Καλτεζές, στο τάδε μέρος, και θα βρεις την εικόνα μου -την επικαλουμένη «Παναγία της Ευρέσεως»-, θα γίνεις μοναχός, θα λάβεις το όνομα Ανανίας και θα χτίσεις μοναστήρι προς τιμήν μου’. Ο Ηλίας δεν έδωσε σημασία στις δύο παροτρύνσεις του Αγίου, όμως τρίτη φορά επανέρχεται και τον συνετίζει. Ξεκινά, λοιπόν, το μακρινό ταξίδι ο Ηλίας για την γενέτειρά του, τις Καλτεζές, φέρνοντάς μαζί του τέσσερις Ιερές Εικόνες, του Χριστού, της Παναγίας, του Προδρόμου και του Αγίου Νικολάου, οι οποίες κοσμούν το Τέμπλο του Καθολικού μέχρι και σήμερα» αναφέρει στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» ο Καθηγούμενος, Αρχιμανδρίτης Γερμανός Μίχος.
ΤΟ ΘΑΥΜΑ
Και προσθέτει: «Έπειτα από μήνες πολλούς, και κατόπιν πολλών κόπων και βασάνων, φτάνει στο μέρος που του υπέδειξε ο Άγιος, βρίσκει την Εφέστιο Εικόνα της Παναγίας, η οποία είναι Θαυματουργός και βοήθησε, και βοηθά, άτεκνα ζευγάρια προς τεκνογονία, και αρχίζει την ανοικοδόμηση της Μονής, έχοντας λάβει προηγουμένως το Μοναχικό Σχήμα, και μετονομασθείς «Μοναχός Ανανίας». Την εποχή εκείνη η πατρίδα μας βρισκόταν υπό τον τουρκικό ζυγό, και οι Οθωμανοί πάλιν και πολλάκις λεηλατούσαν και κατέστρεφαν τις εκκλησίες και τα μοναστήρια. Έτσι, και το Μοναστήρι των Καλτεζών δεν θα έλειπε από τις τουρκικές λεηλασίες. Κάποιο δειλινό, μετά το πέρας της Ακολουθίας του Εσπερινού, ο π. Ανανίας ακούει ποδοβολητά αλόγων και βλέπει πυκνό καπνό να έχει κυκλώσει το μοναστήρι. Κατάλαβε ότι ήρθαν και πάλι οι Τούρκοι. Απογοητευμένος και απελπισμένος πια, καταφεύγει στον προστάτη, στον έφορό του, στον Ηγούμενό του, στον Πανάγιο Νικόλαο και του λέγει με αγανάκτηση: ‘Δεν αντέχω άλλο, ό,τι μπορείς κάνε, τ’ αφήνω όλα στο χέρι σου». Και να, ω του θαύματος, ο Άγιος βγαίνει από την εικόνα, και μέσα από φωτιά και καπνό, εμφανίζεται στον Τούρκο κατακτητή, στον Πασά, τον Σελίμ Γ΄. Τον ακινητοποιεί, τον αφήνει άναυδο, χωρίς να μπορεί να μιλήσει, να κουνήσει τα χέρια και τα πόδια του, αλλά μόνο τα μάτια. Έντρομος και φοβισμένος προσπαθούσε να πει στον π. Ανανία να προσευχηθεί στον Άγιο του να τον ελευθερώσει. Έτσι κι έγινε. Ο Άγιος σπλαχνίζεται ακόμη και τον πολέμιο, τον Σελίμ Γ΄. Αφού συνήλθε ο Πασάς από όλο αυτό που συνέβη, ορκίστηκε πως δεν θα καταστρέψει το Μοναστήρι, και θα βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της Μονής, φέρνοντας και λάδι για να καίει το καντήλι του Αγίου».
Αναφορικά με την προσφορά της Μονής την περίοδο της Επαναστάσεως ο π. Γερμανός τονίζει ότι «ο τότε Ηγούμενος της Μονής, Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος Σουρλόπουλος, εμβληματική μορφή, άνθρωπος του Θεού και συνάμα φιλόπατρις και αγωνιστής για την ελευθερία της πατρίδος, κατάφερε να δημιουργήσει στη Μονή αποθήκες πυρομαχικών, να μαζεύει χρήματα από εράνους για τον αγώνα και να εμψυχώνει τους κλέφτες, που αγωνίζονταν στα βουνά για τη λευτεριά, αλλά και να πασχίζει ώστε τα ελληνόπουλα να μορφωθούν με τα ελληνικά γράμματα. Ο Γέρος του Μωριά, ο Αρχιστράτηγος της Επαναστάσεως, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, εκτιμούσε και σεβόταν πολύ τον Ηγούμενο Καλλίνικο και την περί αυτού Αδελφότητα. Κάποια μέρα, καθώς έφθανε έξω από το Μοναστήρι, βλέπει Τούρκους φρουρούς να φυλάνε την πόρτα και 200 Τούρκους εντός να τον ψάχνουν. Σηκώνει ο Γέρος τα μάτια του στον ουρανό και λέει: ‘Αγιε Νικόλα κάνε το θαύμα σου’. Και ξαφνικά, ξεσπά χαλάζι χοντρό, σαν καρύδι, και ο Γέρος παίρνει κρυφά το δρόμο για την Παλιόχωρα και το Μυστρά».
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ
Η ενδοξότερη ιστορική σελίδα της Ιεράς Μονής των Καλτεζών, ήταν στις 25 Μαρτίου του 1821. Μετά τις νίκες στο Βαλτέτσι, στα Βέρβαινα και στα Δολιανά, άρχιζε η πολιορκία της Τριπολιτσάς. «Η στιγμή ήταν κρίσιμη και η πατρίδα χρειαζόταν μια διοικητική αρχή για την επιτυχία του απελευθερωτικού αγώνα. Η απόφαση πάρθηκε. Γνωστοποιήθηκε στα στρατόπεδα των Πελοποννησίων από τους Καπεταναίους. Ειδοποιήθηκαν οι πρόκριτοι της Πελοποννήσου, της Ύδρας και των Σπετσών. Αρχικά, συνήχθησαν στο Λεοντάρι για να συζητήσουν για τον τόπο εργασιών της Συνελεύσεως. Η πρόνοια του Θεού και η δική τους γνώμη συναντήθηκαν στη Μονή των Καλτεζών, η οποία ήταν απομακρυσμένη από τους κεντρικούς δρόμους και εξυπηρετούσε όλους τους οπλαρχηγούς. Έφτασε, λοιπόν, η ένδοξη ημέρα, η ιστορική στιγμή, η οποία θα γραφόταν με χρυσά γράμματα στο διάβα των αιώνων. Οι του Κυρίου θεράποντες, οι Πατέρες της Μονής, υποδέχτηκαν με δάκρυα στα μάτια και υψωμένο το Ιερό Ευαγγέλιο τους Αρχιερείς, Έλους Άνθιμο και Βρεσθένης Θεοδώρητο, τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και τους λοιπούς Προκρίτους και Καπεταναίους. Καθώς έγινε γνωστό ότι οι Νησιώτες και οι λοιποί Πελοποννήσιοι δεν θα παραστούν, ο Πετρόμπεης ως «Πρωτόβουλος» κηρύσσει την έναρξη των εργασιών της Συνελεύσεως. Η Συνέλευση, της οποίας ο πλήρης τίτλος είναι «Πελοποννησιακή Γερουσία», πραγματοποιήθηκε στο Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Αποστόλου Καρπού, το οποίο κοσμεί τον προαύλιο Χώρο της Ιεράς Μονής, και το οποίο τότε ήταν ένας υπόγειος χώρος, μια «Κρυψώνα». Αφού όλοι ορκίστηκαν ενώπιον του Ιερού Ευαγγελίου, κήρυξαν τη λήξη των εργασιών» σημειώνει ο Καθηγούμενος της Μονής.
ΣΤΑΥΡΩΣΕ ΤΑ ΔΥΟ ΠΙΣΤΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
Και συμπληρώνει ο καθηγούμενος: «Μετά το πέρας των εργασιών, ο Επίσκοπος Έλους Άνθιμος σταύρωσε τα δύο πιστόλια του Σωτήρη Χαραλάμπη στην εικόνα του Δεσπότη Χριστού του Τέμπλου και βροντοφώναξε: Έλληνες αδελφοί, ευλογημένοι στρατιώτες της Πίστεως και της Πατρίδος, ο Θεός αγίασε τ’ άρματά σας’. Τέλος, τελέστηκε στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Επίσημη Δοξολογία. Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι ως αποτέλεσμα της Συνελεύσεως ήταν η σύνταξη και η υπογραφή του πρώτου Δημοσίου Ελληνικού Εγγράφου, το οποίο φέρει τον ωραιότατο τίτλο «ΠΑΤΡΙΣ» και φυλάσσεται στην Βουλή των Ελλήνων». Σήμερα, -ύστερα από περίοδο ερήμωσης- το μοναστήρι των Καλτεζών είναι και πάλι ανοιχτό, ζωντανό και περιμένει κάθε κουρασμένη από τα βάρη και τις θλίψεις ψυχή, ώστε να πάει, ν’ αναπαυθεί και να ξεκουραστεί στο πνευματικό εργαστήρι, στην Ιερά ανδρώα, πλέον, Κοινοβιακή Μονή Αγίου Νικολάου Καλτεζών.
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα “Ορθόδοξη Αλήθεια”
