Την Τετάρτη 1 Νοεμβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Βεροίας.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τέλεσε Αρτοκλασία για τα μέλη του Λυκείου Ελληνίδων Βεροίας, όπως έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια, ενώ κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Δωρεάν ελάβετε, δωρεαν δότε». Κοσμάς και Δαμιανός· η αγία ξυνωρίς των Αναργυρων εγκαινιάζει και αγιάζει σημερα την αρχη ενός μηνός ο οποίος κοσμείται από τις ιερες μνήμες πολλων μεγάλων πατέρων της Εκκλησίας μας και θαυματουργών αγίων. Εγκαινιαζει και αγιάζει και τις ψυχες μας, γιατί οι μνημες των αγίων μας αυτό το νόημα και αυτον τον σκοπό έχουν, να αγιάζουν τους πιστούς, να αγιάζουν οσους τις τιμούν, να αγιάζουν όσους προσέρχονται στους ναούς για να αποδωσουν στους εκλεκτούς δούλους του Θεού, τους οποίους Εκείνος περιέβαλε με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος, την αγάπη και τον σεβασμό τους.
Αγιάζουν οι μνήμες των αγίων όμως ακόμη περισσότερο, όσους τους τιμούν πραγματικά, τους τιμούν δηλαδή με τον αγώνα και την προσπάθειά τους να μιμηθούν τη ζωή και την αγιότητά τους, γιατι η πραγματική τιμή των αγίων είναι κατά τον ιερό Χρυσόστομο η μίμηση των αγίων.
Έτσι, όσοι επιθυμούν να τους τιμησουν πραγματικα, αγωνίζονται να τους μιμηθούν και με τη δική τους βοήθεια και τη χάρη του Θεού απολαμβάνουν και αυτοί στο τελος, ως ανταπόδοση για τον αγώνα και την προσπάθειά τους να βαδίσουν κόντρα στο ρεύμα του κόσμου και της αμαρτίας, τη χάρη και τον αγιασμό του Θεού.
Όσοι, λοιπόν, τιμούμε σήμερα τους αγίους Αναργύρους Κοσμά και Δαμιανό, γνωριζουμε ήδη ποιόν δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε, εάν θέλουμε να τους τιμησουμε πραγματικά. Γνωρίζουμε τι από τη ζωή τους μπορούμε να μιμηθούμε.
Ανάργυροι είναι και ονομάζονται οι τιμώμενοι άγιοι όχι γιατί δεν είχαν χρηματα, αλλά γιατί προσέφεραν δωρεάν, αναργυρως, τις υπηρεσίες τους προς τους ανθρώπους.
Ανάργυροι είναι και ονομάζονται οι εορταζόμενοι άγιοι, γιατί διένειμαν τη δωρεά του Θεού δωρεάν σε όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους. Διένειμαν δωρεάν τη χαρη του Θεού, τη χάρη της ιασεως των ασθενειών και των νοσημάτων των ανθρώπων.
«Δωρεάν ελάβατε, δωρεαν δότε», ψάλλει γι᾽ αυτους η Εκκλησία μας σημερα και ταυτόχρονα μας υποδεικνύει τον τρόπο της μιμήσεως της ζωής τους.
῎Ας μην βιαστούμε όμως να πουμε πως εμείς δεν έχουμε τη χάρη των ιαμάτων που ειχαν οι άγιοι Ανάργυροι, δεν έχουμε τη δωρεά του Θεού για να μπορέσουμε να την προσφέρουμε στους συνανθρωπους μας, άρα δεν ισχύει για μας το «δωρεάν ελάβατε, δωρεάν δότε», άρα δεν έχουμε τι να δωσουμε και κατά συνέπεια δεν μπορούμε να τους μιμηθούμε.
Δεν υπάρχει κανείς από εμάς που να μην έχει λάβει καποια δωρεά του Θεού. Δεν υπάρχει κανείς από εμάς που να μην έχει λάβει καποια χάρη από τον Θεό. Ο,τι έχουμε, μας το έχει δώσει ο Θεός δωρεάν, μας το έχει δώσει ως δώρο και γι᾽ αυτό πρεπει να είμαστε πρόθυμοι να προσφέρουμε όσα έχουμε στους αδελφούς μας. Ας θυμηθούμε τον λόγο του ιδρυτού της τοπικής μας Εκκλησίας, του πρωτοκορυφαίου αποστόλου Παύλου, ο οποίος λεγει: «τοις πάσι γέγονα τα παντα». Έγινα για όλους ο,τι είχε ο καθενας ανάγκη.
Εάν, λοιπόν, εμείς νομίζουμε ότι δεν έχουμε τίποτε άλλο να προσφέρουμε στους αδελφούς μας, στους ανθρώπους γύρω μας, ας σκεφθούμε πως έχουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, τον χρόνο μας, την καλή μας διάθεση και την αγάπη μας τα οποία μπορούμε να προσφέρουμε στους ανθρώπους, στους αδελφούς μας, βοηθώντας τους, παρηγορώντας τους και στηρίζοντας τους όσο μπορούμε.
Το ζητούμενο είναι να αποφασίσουμε να προσφέρουμε στον διπλανό μας, στον πλησίον μας αυτό που μπορούμε, γιατί η απόφαση αυτή είναι αποτέλεσμα της αγάπης. Είναι απόδειξη ότι αποφασίσαμε να βγούμε από τα στενά όρια του εαυτού μας και του εγωισμού μας και να δώσουμε και στον αδελφό μας, όποιος και αν είναι, αυτό που εμείς διαθέτουμε, αυτό που εμείς μπορούμε να δώσουμε.
Και δεν πρέπει να μας περισσεύει κάτι για να το προσφέρουμε. Πρέπει να μάθουμε να προσφέρουμε, έστω και εάν είναι από το υστέρημα μας, γιατί και αυτό είναι δώρο του Θεού. Και εφόσον δωρεαν ελάβαμε, πρέπει να δίδουμε και δωρεάν, εάν θέλουμε να μιμηθούμε το παραδειγμα της ζωης των αγίων Αναργύρων, εάν θέλουμε να τους τιμουμε κατά χρεος και εάν θελουμε, όταν επικαλούμεθα τη χαρη και τη βοήθειά τους, να τους βρισκουμε πρόθυμους αρωγούς και ανάργυρους ιατρούς των ψυχικων και σωματικών μας παθών.
Όλοι μπορούμε να προσφέρουμε. Όχι γιατί έχουμε τη δυνατότητα να θεραπεύουμε ασθένειες, όπως οι άγιοι Ανάργυροι, αλλά έστω και λίγη αγάπη εάν έχουμε, μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας, στον πάσχοντα, στον θλιμμένο, στον αδικημένο, σε αυτόν που πολλές φορές δεν έχει στον ήλιο μοίρα και εμείς μπορούμε, έστω και με έναν λόγο μας να σταθούμε δίπλα του, να πιστεύσει ότι έχει κάπου να ακουμπήσει, ότι έχει κάποιον άνθρωπο για να στηριχθεί. Όλοι μας επομένως έχουμε. Προσέξτε, μη φανούμε την ημέρα της κρίσεως ενώπιον του δικαιοκρίτου Χριστού με άδεια τα χέρια από αγάπη, από καλοσύνη, από συμπαράσταση. Όχι εάν κάναμε θαύματα και θεραπεύσαμε τους ασθενείς, όπως είχαν το χάρισμα οι άγιοι Ανάργυροι -όσοι το έχουν μακάρι να το χρησιμοποιήσουν-, αλλά όλοι έχουμε να προσφέρουμε κάτι. Ας μας προβληματίσουν οι άγιοι Ανάργυροι, οι οποίοι δωρεάν έλαβαν από τον Θεό και δωρεάν προσέφεραν.
