Την Πέμπτη 25 Μαΐου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αναλήψεως του Κυρίου και Αγίου Νεκταρίου Βεροίας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων χειροθέτησε Πνευματικό τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού Αρχιμ. Μητροφάνη Τουτζιαράκη, ο οποίος κατόπιν αδείας και ευλογίας του Μητροπολίτη διακονούσε από ετών το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, ενώ παράλληλα τον συνεχάρη για το σπουδαίο έργο που επιτελεί στην ενορία συγκεντρώνοντας πλήθος νέων παιδιών.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Την υπέρ ημών πληρώσας οικονομίαν και τα επί γης ενώσας τοις ουρανίοις, ανελήφθης εν δόξη, Χριστέ ο Θεός ημών».
Πριν από σαράντα περίπου ημέρες ακούσαμε τον Χριστό να λέγει προς κατά την αρχιερατική του προσευχη τον Θεό-Πατέρα του: «εγώ σε εδόξασα επί της γης, το έργον ετελείωσα ο δέδωκάς μοι ίνα ποιήσω· και νυν δόξασόν με συ, Πάτερ, παρά σεαυτώ τη δόξη η είχον προ του τον κόσμον είναι παρά σοι».
Με τους λόγους αυτούς ο Χριστός βεβαιώνει τον Θεό-Πατέρα του ότι ολοκλήρωσε το έργο που του ανέθεσε και τον δόξασε επί της γης. Το έργο αυτό, όπως λέγει ο Χριστός σε άλλο σημείο της προσευχής του, ήταν να γνωρίσει τον Θεό στους ανθρώπους, να μας δείξει τον δρόμο προς τον ουρανό, να μας αποκαλύψει τον Θεό-πατέρα που χασαμε με την παρακοή μας και ξεχάσαμε μέσα στην τύρβη της καθημερινότητος και της αμαρτίας, να μας αποκαταστήσει εκεί από όπου εκπέσαμε και να μας χαρίσει και πάλι την υιοθεσία.
Και εάν τα δικά μας καλά έργα δοξάζουν τον Θεό κατά τον λόγο του Κυρίου, αυτό ισχύει κατά μείζονα λόγο για το έργο το οποίο επιτέλεσε ο Χριστός στη γη για τη σωτηρία των ανθρώπων, κενώνοντας τον εαυτό του και «γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού» στον Πατέρα του.
Ο Χριστός όμως ζητά και κάτι από τον Θεό-Πατέρα του. Ζητά να τον δοξάσει με τη δόξα που είχε ανέκαθεν κοντά του. Και δεν το ζητά για άλλο λόγο παρά μόνο για να δώσει στους μαθητές του και σε όλο τον κόσμο μία ακόμη απόδειξη της Θεότητός του και συγχρόνως να τους δείξει ποια δόξα αναμένει και τους ανθρώπους που θα τον πιστεύσουν και θα τον ακολουθήσουν.
Αυτή τη δόξα που ζήτησε ο Χριστός από τον Θεό πριν από τη Σταύρωσή του λαμβάνει σήμερα, καθώς δεν ανέρχεται στους ουρανούς ταπεινα και χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς, όπως συνέβη κατά τη γέννηση του, αλλά ανέρχεται εν δόξη.
Επιστρέφει στον ουρανό μέσα στη θεία του δόξα ενώπιον των μαθητων του, οι οποίοι παρίστανται για να είναι αυτόπτες μάρτυρες του θαυμαστού αυτού γεγονότος και της δόξης που απολαμβάνει ο Χριστός ως Υιός του Θεού και συγχρόνως ως Σωτήρας του κόσμου και των ανθρώπων.
Επιστρέφει στον Θεό-Πατέρα από τον οποίο εξήλθε και κατήλθε στη γη με την ανθρώπινη σαρκα που έλαβε από την Παναγία Μητέρα του, όχι όμως φθαρτή όπως την έλαβε, αλλά αναστημένη, όπως την μεταποίησε προς χαρη της δικής μας σωτηρίας.
Επιστρέφει στον Θεό δείχνοντας στους αποστόλους και δι’ αυτών σε όλους όσους θα πιστεύσουν σ᾽ αυτον, ποιος είναι ο δρόμος της επιστροφής στον Θεό και ποιος είναι ο τρόπος.
Η θεωθείσα στο πρόσωπο του Θεανθρώπου ανθρώπινη σάρκα ανεβαίνει και αυτή στον ουρανό και παραμένει εκεί εκ δεξιών του Πατρός, δείχνοντας την αξία του ανθρωπίνου σώματος και διδάσκοντας την εν σώματι ανάστασή μας κατά την ημέρα της δευτέρας και ενδόξου παρουσίας του Κυρίου.
Και αυτό κάνει τη δόξα του Χριστού ακόμη μεγαλύτερη, αλλά και ακόμη πιο σημαντική για εμάς τους χοϊκούς ανθρώπους. Διότι θα μπορούσε ο Χριστός να επιστρέψει στον ουρανό και να δοξασθεί μόνο ως Θεός, αλλά ο Χριστός, που έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία μας διατηρεί και κατά την ανάληψή του τη θεανθρώπινη φύση του, δείχνοντας μας ότι με την ενανθρώπησή του δεν απάλλαξε απλώς την ανθρώπινη φύση από την αμαρτία αλλα την απεκατέστησε στην τιμή και τη δόξα, την οποία στερήθηκε εξαιτίας της παρακοής και της απομακρύνσεως των ανθρώπων από τον Θεό.
Έτσι η εν δόξη ανάληψη του Κυρίου μας στον ουρανό μαζί με το αναστημένο θεανθρώπινο σώμα του αποτελεί και την επισφράγιση από τον Θεό του έργου που ολοκλήρωσε ο Υιός του.
Γι’ αυτό και η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει και πανηγυρίζει χαρμόσυνα το γεγονός της Αναλήψεως του Χριστού, διότι αυτή αποτελεί εχέγγυο για τη δόξα την οποία θα μπορέσουμε να απολαύσουμε και εμείς στη βασιλεία του Θεού, εφόσον βέβαια αγωνιζόμεθα και προσπαθούμε εδώ στη γη να βαδίζουμε τον δρόμο τον οποίο μας υπέδειξε ο Χριστός με τη διδασκαλία και τις εντολές του, εφόσον αγωνιζόμεθα και εμείς να «τελειώσουμε» με τη χάρη του το έργο του Θεού κατά την επίγεια ζωή μας, που δεν είναι άλλο από τη σωτηρία μας, ώστε να αξιωθούμε και εμείς να συναντήσουμε τον εν δόξη αναληφθέντα Κύριο και Θεό μας στον ουρανό, όταν και εμείς θα ανέλθουμε εκεί.
