Το απόγευμα της Τρίτης, 31ης Οκτωβρίου, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Νησίου, παρουσία τοπικών πολιτικών αρχών και πλήθους πιστών.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Όλην αποθέμενοι εν ουρανοίς την ελπίδα, θησαυρόν ασύλητον εαυτοίς οι Άγιοι εθησαύρισαν».
Εορτάζει αύριο η Εκκλησία μας τη μνήμη δύο αναργύρων αγίων της, των αγίων Κοσμα και Δαμιανού, δύο αγίων οι οποίοι δεν επεδίωξαν να συγκεντρώσουν πλούτη και χρήματα και επίγειους θησαυρούς, αλλά, όπως ψάλαμε προηγουμένως «θησαυρόν ασύλητον εαυτοις εθησαύρισαν». Συγκέντρωσαν, δηλαδή, για τον εαυτό τους θησαυρό που κανείς δεν μπορεί να τον συλήσει και να τον κλεψει. Συγκέντρωσαν ένα θησαυρο που δεν κινδυνεύει, όπως οι αλλοι ανθρώπινοι και επίγειοι θησαυροί, τους οποίους, όπως λέγει και ο Χριστός, «σης και βρώσις αφανίζει και κλεπται διορύσσουσι και κλεπτουσι», αλλά έναν θησαυρό που παραμένει και διατηρείται.
Ποιος είναι ο θησαυρός αυτός; Είναι η χάρη του Θεού. Αυτή που γεμιζε τη ζωή τους και διά της οποίας επιτελούσαν τα θαύματα, θεραπεύοντας τους πασχοντες ανθρώπους. Και η χάρη αυτή δεν έχει υλική υπόσταση, δεν επηρεάζεται από εξωτερικές συνθήκες, δεν μπορεί να κλαπεί από κακόβουλους ανθρώπους. Παραμένει στην ψυχή του ανθρώπου που την έχει, γιατί είναι δωρεά του Θεού, και μαλιστα αυξάνεται, όταν ο άνθρωπος την διαχειρίζεται με ταπείνωση και την αξιοποιεί για χάρη των αδελφών του.
Και πως απέκτησαν αυτόν τον θησαυρό οι άγιοι Ανάργυροι;
Τον απέκτησαν με τις πράξεις τους, τον απέκτησαν με τα καλά τους έργα και με την προσφορά προς τους αδελφούς τους. Τον απέκτησαν ανταποκρινόμενοι με όλα αυτα στο θέλημα και τις εντολές του Θεού, ο οποίος ανταμείβει με τη χάρη του, όσους εφαρμόζουν το θέλημά του.
Τον απέκτησαν όμως και με έναν άλλο τρόπο, όπως γράφει ο ιερός υμνογράφος. Τον απέκτησαν «όλην αποθέμενοι εν ουρανοίς την ελπίδα», εμπιστευόμενοι, δηλαδή, την ελπίδα τους στον ουρανό, στον Θεό.
Η ελπίδα είναι ένα μεγάλο δώρο του Θεού στον ανθρωπο, γιατί τροφοδοτεί τη ζωή και την ύπαρξή του. Η ελπίδα είναι αυτή που μας κάνει να υπομένουμε, αλλά και να προσδοκούμε. Η ελπίδα είναι αυτή που μας δινει προοπτική για το μελλον μας και τη δύναμη να εργαζόμαστε γι᾽αυτό. Χωρίς ελπίδα καμία προσπαθειά μας δεν έχει νόημα και κανενας κόπος δεν έχει λόγο.
Πολλοί άνθρωποι στηρίζουν την ελπίδα τους σε ανθρώπους. Άλλοι την στηρίζουν στα χρήματα ή στην υποστήριξη των ισχυρών του κοσμου, και δεν είναι λίγοι εκείνοι που βλεπουν τις ελπίδες τους να συντρίβονται και τις προσδοκίες τους να γκρεμιζονται, γιατί δεν άκουσαν την προειδοποίηση που μας απευθύνει ο Θεός διά του προφητάνακτος Δαβιδ: «μη πεποίθατε … επί υιούς ανθρώπων οις ουκ έστι σωτηρία».
Που μπορούμε, λοιπόν, να αναθέτουμε την ελπίδα μας, ώστε να μην αποτυγχάνουμε και να μην διαψευδόμεθα; Μπορούμε να την αναθετουμε στον ουρανό. Μπορούμε να την στηρίζουμε στον Θεό, όπως έκαναν οι εορταζόμενοι άγιοι Ανάργυροι.
Δεν στηριζαν την ελπίδα τους στους ανθρώπους οι Άγιοι. Δεν απέβλεπαν στις επιδοκιμασίες τους και στην αμοιβη τους. Δεν εξαρτούσαν τις επιλογες της ζωής τους, την προσφορά τους στον συνάνθρωπο τους, τις πράξεις τους και τη φιλανθρωπία τους από τους ανθρωπους, από τους ισχυρούς της γης. Είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό, στην αγάπη του και την πρόνοιά του. Σε αυτές είχαν στηριξει την ελπίδα τους και έτσι προχωρούσαν στη ζωή τους και εργαζόταν τα έργα της αγάπης και της ευποιίας, αξιοποιώντας τη δωρεά που είχαν λαβει από τον Θεό και διατηρώντας στην ψυχή τους τον ασύλητο θησαυρό της χάριτος του Θεού, τον οποίο δεν στερεί από τον άνθρωπο ούτε και ο θάνατος. Και το αποδεικνύουν αυτό τα θαύματα των αγίων μας, τα οποία είναι αποτελεσμα της ενεργείας της θείας χάριτος.
Πολλοί βεβαίως άνθρωποι της εποχής μας δεν πιστεύουν στον πνευματικό πλούτο και αμφισβητούν την αξία των καλών έργων, αμφισβητούν τη σημασία της χάριτος του Θεού, και στρέφουν την προσοχή και το ενδιαφέρον τους μόνο στη συγκέντρωση υλικών αγαθων, στα οποία αποθέτουν την ελπίδα τους για το μέλλον.
Όμως απατώνται και πλανώνται οικτρά, γιατί τίποτε δεν είναι πιο ασταθές και πιο αβέβαιο από τον υλικό πλούτο, και τίποτε δεν είναι πιο ασφαλές από ο,τι η εμπιστοσυνη στον Θεό.
Γι᾽ αυτό ας μην ακολουθούμε το παράδειγμα όσων εμπιστεύονται την ελπίδα τους σε πρόσωπα και υλικά πράγματα και συγκεντρώνουν υλικό πλούτο και τον αποταμιεύουν στα επίγεια θησαυροφυλάκια. Ας ακολουθούμε το παράδειγμα των αγίων Αναργύρων και ας αναθέτουμε την πάσαν ελπίδα μας στον Θεό, φροντίζοντας να συλλέγουμε πλούτο αγαθών και καλών έργων, ο οποίος θα μας συνοδεύει και σ᾽ αυτή τη ζωή αλλά και στη μελλουσα, και ο οποίος θα εξασφαλίζει και σε μας τη χάρη του Θεού που θα κατευθύνει τη ζωή μας.
Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε ότι πολλοί άνθρωποι που συγκέντρωσαν υλικό πλούτο έφυγαν και τον άφησαν εδώ. Κανείς δεν πήρε μαζί του τον υλικό πλούτο και τα υλικά αγαθά. Εκείνο που παίρνουμε μαζί μας και μας συνοδεύει ενώπιον του Θεού είναι η χάρις του Θεού. Είναι τα καλά μας έργα. Είναι όλα αυτά τα οποία έκαναν οι άγιοι Ανάργυροι. Γι᾽ αυτό και μετά θάνατον τους έδωσε ο Θεός τη δυνατότητα να θεραπεύουν τους ανθρώπους, να εργάζονται το καλό, όπως το εργαζόταν όσο ήταν εν ζωή.
Επομένως μη πλανώμεθα πλάνην οικτράν, ότι όσο περισσότερα αγαθά μαζέψουμε εδώ, θα γίνει καλύτερη η ζωή μας. Κανένας δεν το γνωρίζει. Σήμερα τα μαζεύουμε … και τι είπε ο Θεός στον πλούσιο; «Ταύτη τη νυκτί την ψυχή σου απαιτούσιν. Που θα πάνε όλα αυτά τα οποία ετοίμασες;» Πουθενά, θα μείνουν στη γη. Γι᾽ αυτό ας ετοιμάζουμε αυτά που θα μας συνοδεύσουν στην άλλη ζωή, όπως έκαναν και οι άγιοι Ανάργυροι.