Τη Μεγάλη Παρασκευή, 14 Απριλίου, ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος, εκκινώντας τη διήμερη ποιμαντική περιοδεία του στη Βικτώρια, μετέβη στον Ιερό Ναό του Αγίου Χαραλάμπους, στο Templestowe της Μελβούρνης, και χοροστάτησε στην Εσπερινό της Αποκαθηλώσεως, πλαισιούμενος από τους Επισκόπους Σωζοπόλεως κ. Κυριακό και Κερασούντος κ. Ευμένιο, καθώς και τον Μητροπολίτη Δέρβης κ. Ιεζεκιήλ, και από τους κληρικούς του Ναού.
Οι πιστοί συνέρρευσαν με ευλάβεια και κατέκλυσαν την εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους, για να προσκυνήσουν τον Εσταυρωμένο και να συμμετάσχουν προσευχητικώς στην τελετή τη καταβιβάσεως του σώματος του Κυρίου μας από τον Σταυρό.
Στο τέλος της Ακολουθίας, ο Αρχιεπίσκοπος συνεχάρη καταρχάς τον Ιερατικώς Προϊστάμενο του Ναού, π. Ηλία Κεντρωτή, για την πρόοδο της Ενορίας, ενώ ευχαρίστησε τους ιεροψάλτες για τον ζήλο με τον οποίο διακονούν τα ιερά αναλόγια, εκφράζοντας παράλληλα την ευαρέσκειά του για το γεγονός ότι περιστοιχούνται από νεαρά παιδιά «τα οποία δίδουν υποσχέσεις για την πορεία της Εκκλησίας και για το μέλλον μας».
Ακολούθως, απευθύνθηκε με πατρικούς λόγους προς το εκκλησίασμα, παρουσιάζοντας πέντε βασικές προϋποθέσεις που μας επιτρέπουν να αποκτήσουμε αληθινή σχέση με τον Θεό. Τόνισε, πρώτον, την αξία του τακτικού εκκλησιασμού, ο οποίος εξασφαλίζει στους πιστούς τη διατήρηση του δεσμού τους με το σώμα της Εκκλησίας του Χριστού· δεύτερον, την αξία της συμμετοχής στα ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας, ιδίως της Θείας Κοινωνίας και της Ιεράς Εξομολογήσεως· τρίτον, την αξία της προσευχής – όχι μόνο της κοινής προσευχής εν εκκλησία, αλλά και της ιδιωτικής και της οικογενειακής προσευχής· τέταρτον, την αξία της τακτικής αναγνώσεως και μελέτης της Καινής Διαθήκης, που συνιστά τον λόγο του Θεού· πέμπτο και κυριότερο, την αξία της αγάπης και δη της θυσιαστικής αγάπης – όχι της υποκριτικής και συμφεροντολογικής, αλλά της αγάπης του Εσταυρωμένου!
«Αν θέλετε να δείτε τι είναι αγάπη, κοιτάξτε τον εσταυρωμένο Ιησού», υπογράμμισε χαρακτηριστικά ο Αρχιεπίσκοπος, ενώ κατέκλεισε με πατρικές ευχές για καλή και ευλογημένη Ανάσταση και με την προτροπή: «Η πίστη να μην μένει στη θεωρία αλλά να γίνεται πράξη, να γίνεται βίωμα της καθημερινότητάς μας και ο Χριστός να αποτελεί μέρος της δικής μας ζωής».
