Το μήνυμα της Κυριακής 21 Αυγούστου 2022 εξέδωσε η Μητρόπολη Μαρωνείας και Κομοτηνής με τίτλο “Λειτουργοί με καρδιά φλογισμένη”.
Στο μήνυμα αυτό, ο Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων αναφέρει μεταξύ άλλων ότι “Οι ιερείς μας δεν φθάνουν ώριμοι από κάποιο άλλο αστέρι. Από τα σπλάχνα της σύγχρονης κοινωνίας προέρχονται. Στις σύγχρονες οικογένειες γεννιούνται, στους δρόμους μας μεγαλώνουν, στα σχολεία μας μορφώνονται. Τη νοοτροπία όλων μας κλείνουν μέσα τους.”
Κατόπιν, ο Μητροπολίτης τονίζει ότι “Η ευθύνη για τη χλιαρότητα της πίστεως και την άτονη ζωή αρκετών κληρικών δεν σχετίζεται μόνο με τους ίδιους. Βαρύνει σε μεγάλο μέρος ολόκληρη τη σύγχρονη κοινωνία μας.”
Τέλος, ο κ. Παντελήμων καταλήγει στο ότι “Ενισχύοντας και όχι απογοητεύοντας εκείνους που θέλουν να αφιερωθούν στον Θεό, συμπαραστεκόμενοι με αγάπη σ’ αυτούς, οι οποίοι μέσα σε τόση ψυχρότητα και αδιαφορία ακολουθούν τον Χριστό και διακονούν τους ανθρώπους, ας δείξουμε τα φιλάνθρωπα αισθήματα προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας.”
Παρατίθεται κάτωθι ολόκληρο το μήνυμα του Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής
“Τραγικό το «κατηγορώ» του πονεμένου πατέρα, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Το παιδί του υπέφερε φρικτά, πολλές φορές έπεφτε στη φωτιά και άλλοτε στο νερό. Το έφερε στους μαθητές του Χριστού και ικέτευσε να το σώσουν. Όμως εκείνοι δεν το κατόρθωσαν.
Αναιμική η πίστη τους, δεν στάθηκε ικανή να νικήσει το δαίμονα. Και τώρα έρχεται ο πατέρας στον Ιησού, για να Του πεί, «τον έφερα στους μαθητάς σου, αλλά δεν μπόρεσαν να τον θεραπεύσουν». Ανάλογες φράσεις απογοητεύσεως ακούγονται συχνά και στις μέρες μας για τους διαδόχους των μαθητών του Χριστού, τους κληρικούς. Πολλοί μάλιστα είναι εύκολοι να περιγράψουν τις ελλείψεις, τις αδυναμίες, τις αποτυχίες τους.
Στα λόγια του πατέρα εκείνου ο Κύριος απάντησε με έναν γενικότερο έλεγχο. «Ω γενεά άπιστη και διεστραμμένη, έως πότε θα είμαι μαζί σας; Έως πότε θα σας ανέχομαι;». Και οι μαθητές – οι «κατηγορούμενοι» – και ο πατέρας – ο «κατήγορος» – ανήκαν στην ίδια κοινωνία σε μια «γενεά άπιστη», που εμπόδιζε την ευεργετική θεία δύναμη που αντιστρατευόταν στο θαύμα.
Η ίδια παρατήρηση ταιριάζει ασφαλώς και στα πικρά σχόλια πολλών δυσπίστων σήμερα, που περιγράφουν την ανεπάρκεια ορισμένων κληρικών. «Ω γενεά άπιστη!». Μαθητές και κριτές ανήκουμε στην ίδια γενιά. Οι ιερείς μας δεν φθάνουν ώριμοι από κάποιο άλλο αστέρι. Από τα σπλάχνα της σύγχρονης κοινωνίας προέρχονται. Στις σύγχρονες οικογένειες γεννιούνται, στους δρόμους μας μεγαλώνουν, στα σχολεία μας μορφώνονται. Τη νοοτροπία όλων μας κλείνουν μέσα τους.
Η ευθύνη για τη χλιαρότητα της πίστεως και την άτονη ζωή αρκετών κληρικών δεν σχετίζεται μόνο με τους ίδιους. Βαρύνει σε μεγάλο μέρος ολόκληρη τη σύγχρονη κοινωνία μας.
Όσο το κακό πληθαίνει και η ατμόσφαιρα της σύγχρονης ζωής περισσότερο μολύνεται από τα λογιών-λογιών πνευματικά καυσαέρια και απόβλητα, τόσο γίνεται μεγαλύτερη η ανάγκη ευλογημένων ιερέων, που με τη συνεπή ζωή και τη θερμή πίστη τους θα εμπνεύουν, θα καθοδηγούν, θα ανακουφίζουν τον ανθρώπινο πόνο, θα φέρνουν τον Θεό στη ζωή των ανθρώπων και τους ανθρώπους κοντά στον Θεό.
Ενισχύοντας και όχι απογοητεύοντας εκείνους που θέλουν να αφιερωθούν στον Θεό, συμπαραστεκόμενοι με αγάπη σ’ αυτούς, οι οποίοι μέσα σε τόση ψυχρότητα και αδιαφορία ακολουθούν τον Χριστό και διακονούν τους ανθρώπους, ας δείξουμε τα φιλάνθρωπα αισθήματα προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό μας.”