Με συγκίνηση η ενθρόνιση της Ιεράς Θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας Δοβρά

Την Παρασκευή 15 Απριλίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία και κήρυξε τον θείο λόγο στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας, με αφορμή την επέτειο των εγκαινίων της Ιεράς Μονής.

Με την ευκαι­ρία του εορτασμού της επετείου των 200 χρόνων από το ολοκαύτω­μα της Ιεράς Μονής, στο τέλος της Θείας Λειτουργίας πραγματοποιήθηκε με συγκίνηση η ενθρόνιση της εφεστίου και θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας Δοβρά, η οποία κοσμήθηκε με αργυρό κάλυμμα προϊόν του σεβασμού και της αγάπης των ευλαβών προσκυ­νη­τών.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων, εμφανώς συγκινημένος, έμπροσθεν του Θαυματουργού Ιερού Εικονίσματος ανέγνωσε ειδική ευχαριστήρια ευχή και ευχήθηκε η Υπεραγία Θεοτόκος να σκέπει και να διαφυλάττει την ιστορική Ιερά Μονή Της, η οποία εορτάζει αυτές τις ημέρες την επέτειο των 200 ετών από την μάχη της Δοβρά, με ποικίλες λατρευτικές και πολιστικές εκδηλώσεις που θα κορυφωθούν τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα με την υψηλή παρουσία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου και Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Στο τέλος της ομιλίας του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων, έκανε ιδιαίτερη μνεία στην ανασύσταση της Ιεράς Μονής μετά την εκλογή και την εθρόνιση του στην Αποστολική και Βυζαντινή Βέροια το 1994, ενώ δεν παρέλειψε να ευχηθεί στον Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αρχιμ. Παντελεήμονα Κορφιωτάκη για την 18η επέτειο της ενθρονίσεως του.

Το Ιερό Αναλόγιο διακόνησαν ο Μουσικολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Αθανάσιος Νίκου και ο αδελφός της Ιεράς Μονή του Τιμίου Προδρόμου Σκήτεως Βεροίας, Αρχιμ. Αιμιλιανός Προδρομίτης.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Πολλαί θυγατέρες εποίησαν δυ­ναμιν, πολλαί εκτήσαντο πλούτον, συ δε υπέρκεισαι και υπερήρας πάσας».

Με αυτούς τους λόγους εγκωμιά­ζει ο σοφός Σολομών, στο ανάγνω­σμα από το βιβλίο των Παροιμιών το οποίο ακούσαμε προ ολίγου, την ανδρεία γυναίκα. Και την εγκωμιά­ζει, γιατί θεωρεί ότι η ανδρεία είναι σπουδαιότερη και σημαντι­κότερη και ανώτερη και από τη δύναμη και από τον πλούτο, και κάνει τη γυναίκα που την κατέχει να υπερέχει από όλες τις άλλες.

Και το εγκώμιό του αυτό επιβε­βαιώνεται από την ιστορία. Γιατί αν ρίξουμε μια ματιά στις γυναίκες που ξεχώρισαν και διακρίθηκαν αιώνες τώρα και στον κόσμο και στην πατρίδα μας, καθώς μάλιστα τιμούμε φέτος τα 200 χρόνια από το ολοκαύτωμα της Ναούσης, αναμ­φισβήτητα αυτές που άφησαν το ίχνος τους και έγραψαν το όνο­μα τους με ανεξίτηλα γράμματα, είναι οι γυναίκες που διακρίθηκαν για την ανδρεία τους, είτε στην κα­θημερινότητα είτε στον πόλεμο είτε στο μαρτύριο.

Αυτή όμως που υπερέχει και θα υπερέχει από όλες τις γυναίκες μέχρι συντελείας του αιώνος είναι η Υπεραγία Θεοτόκος, η Παναγία μας. Αυτή, την οποία όλες τις προηγούμενες Πα­ρα­σκευές της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής την υμνούσαμε και την εγκωμιάζαμε με τους υπέρο­χους Χαιρετισμούς της, ψάλλοντας προς τιμήν της τον Ακάθιστο Ύμνο.

Και χθες, τελευταία Παρα­σκευή της Μεγάλης Τεσσαρακο­στής, ας της αποδώσουμε μαζί με τον σοφό βασιλέα Σολομώντα αυ­τό το εγκώμιο της ανδρείας γυναί­κας, διότι όντως υπήρξε κατ᾽ εξο­χην ανδρεία η Παναγία μας, ώστε οι λόγοι του ιερού συγγραφέως «πολλά θυγατέρες εποίησαν δυ­να­μιν, πολλαί εκτήσαντο πλούτον, συ δε υπέρκεισαι και υπερήρας πα­σας» ταιριάζουν απόλυτα στην πα­να­γία μορφή της Κυρίας Θεοτόκου.

Διότι ξεπερνά στη δύναμη όχι μόνο όλες τις γυναίκες του κόσμου αλλά και τους άνδρες, και τους πιο ισχυρούς της γης, γιατί η Παναγία μας έχει τη δύναμη του Υιού της, του παντοδυνάμου Υιού και Λόγου του Θεού, ο οποίος εκπληρώνει όλα τα αιτήματά της. Γι᾽ αυτό και εμείς ομολογούμε ότι «δύναται πάντα όσα θέλει και βούλεται» η Υπεραγία Θεοτόκος.

Υπέρκειται όμως η Παναγία Παρ­θένος και όλων αυτών οι οποίες «εκτήσαντο πλούτον». Διότι ο υλι­κός πλούτος είναι ασήμαντος και μηδαμινός σε σύγκριση με τον πνευματικό πλούτο που διέθετε η Υπεραγία Θεοτόκος, τον πλούτο των αρετών, που την κατέστησαν κεχαριτωμένη και άξια να επι­βλεέψει επ᾽ αυτήν ο ίδιος ο Θεός. Αλλά κατέχει και όλο τον πλούτο των θείων χαρισμάτων και της θείας χάριτος, ώστε να ευρίσκεται υπε­ράνω όχι μόνο των ανθρώπων αλλά και των αγγέλων και να απο­λαμβάνει στον ουρανό όλο τον πλούτο των αγαθών του Θεού. Και εάν ο απόστολος Παύλος μας δια­βεβαιώνει ότι ο Θεός ετοίμασε «α οφθαλμός ουκ είδεν και ούς ουκ ήκουσεν και επί καρδίαν ανθρώ­που ουκ ανέβη» για όσους τον αγά­πησαν, μπορούμε να φαντασθούμε τι θα είχε ετοιμάσει για την Πανα­γία Μητέρα του!

Και όλα αυτά τα διαθέτει η Υπε­ραγία Θεοτόκος, γιατί προσωπο­ποιεί την κατ᾽ εξοχήν ανδρεία γυ­ναί­κα με όλη της τη ζωή.

Ήταν δείγμα της αν­δρείας της, όταν στο μήνυμα που της έφερε ο αρχάγγελος Γαβριήλ απήντησε με ταπείνωση καταφατικά, χωρίς να ξέρει ή να μπορεί να φαντασθεί πόσο θα άλλαζε η απόφαση αυτή τη ζωή της.

Ήταν δείγμα ανδρείας, να αντέξει τις δυσκολίες με τη γέννηση του Υιού της αλλά και τα προφητικά λόγια του πρεσβύτου Συμεών κατά την ημέρα της Υπαπαντής στον ναό του Σολομώντος.

Ήταν δείγμα ανδρείας, να ανα­ζητά εναγωνίως τον Ιησού κατά την επιστροφή τους από τα Ιερο­σόλυμα και να τον ακούει να της λέει, όταν τον βρήκε να συζητά με τους νομοδιδασκάλους στον ναό, «δεν γνωρίζατε ότι πρέπει να βρι­σκο­μαι στον οίκο του Πατέρα μου;»

Ήταν δείγμα ανδρείας, να παρα­κο­λουθεί τον Χριστό σιωπηλή και διακριτική σε όλη τη δημόσια ζωή του και ακόμη μεγαλύτερο δείγμα ανδρείας να τον βλέπει να σταυ­ρώ­νεται από τους ανθρώπους, τους οποίους θεράπευσε, απάλλαξε από τα δαιμόνια, έθρεψε και ευεργέ­τησε με κάθε τρόπο, ώστε να μπο­ρούμε να επαναλάβουμε και εμείς σήμερα προς την Παναγία μας, την Κυρία Θεοτόκο, την έφορο και προ­στάτιδα της Μονής μας: «πολλαί θυγατέρες εποίησαν δύναμιν, πολ­λαί εκτήσαντο πλούτον, συ δε υπέρ­κεισαι και υπερήρας πάσας».

Και είναι άξιο και δίκαιο κατά τη σημερινή ημέρα με την ευκαι­ρία του εορτασμού της επετείου των 200 χρόνων από το ολοκαύτω­μα της Ιεράς της Μονής για την ελευθερία του Γένους, να αναθέ­του­με στην εφέστιο εικόνα της ως δείγμα ευχαριστίας και ευγνωμο­σύνης για όλες τις δωρεές της που μας επιδαψιλεύει και την προστα­σία που μας προσφέρει ένα αργυρό κάλυμμα προιόν του σεβασμού και της αγάπης των ευλαβών προσκυ­νη­τών της.

Το αναθέτουμε με τη διάπυρη ευχή και ικεσία προς την χάρη της να σκέπει και να διαφυλάττει τον Καθηγούμενο και τους πατέρες της Ιεράς αυτής Μονής που την διακο­νούν νυχθημερόν, όλους όσους βοήθησαν με τα αναθήματά τους στη φιλοτέχνηση του καλύμματος και προς όλους όσους καταφεύ­γουν στην προστασία της και αιτούνται τη χάρη και τη βοήθειά της.

Είναι πολύ συγκινητικό να σκεφθεί κανείς ότι αυτές τις ημέρες πριν από 200 χρόνια ο χώρος αυτός, η Ιερά Μονή της Παναγίας μας, ήταν ένας τόπος μέσα στον οποίο διεξήχθησαν μάχες και φόνοι. Έπιασαν τον ηγούμενο, τον κρέμασαν στη Βέροια. Και όλα αυτά επειδή οι πατέρες μας, και οι πατέρες της Μονής αλλά και οι λαικοί, οι οποίοι προεξήρχαν αυτού του αγώνος, όπως ο Καρατάσος, ο οποίος φέρει μάλιστα και το προσωνύμιο Δοβρίτης, διότι ήταν από το χωριό Δοβρά, εδώ δίπλα, εξ ου και το όνομα της Ιεράς μας Μονής, αγωνίσθηκαν για την ελευθερία της πατρίδος μας.

Σ᾽ αυτόν τον χώρο, που ήταν γεμάτος αίματα, πτώματα, θύματα, σήμερα εμείς να τιμούμε τη διακοσιοστή επέτειο και μάλιστα ιδιαιτέρως μετά από λίγες ημέρες με την παρουσία του Μακαριωτάτου, με την παρουσία πολλών αρχιερέων, και με τη Μονή να βρίσκεται σ᾽ αυτό το μεγαλείο, θα έλεγα.

Γιατί, όταν πριν από 28 χρόνια, τη δεύτερη-τρίτη ημέρα μετά την ενθρόνισή μου, ο αείμνηστος πρωτοσύγκελλος, ο π. Αμβρόσιος, μου είπε «να σας πάω, να σας δείξω ένα μοναστήρι, παλαιό μεν αλλά κατεστραμμένο». Και ήρθα και είδα ένα τόπο ο οποίος μου άρεσε πάρα πολύ, και μου είπε ο π. Αμβρόσιος ότι το 1947, μετά την καταστροφή του 1822, έγινε παιδούπολις.

Αλλά εγώ δεν έβλεπα μία παιδούπολη, έβλεπα μία νεκρούπολη. Τα πάντα ήταν κατεστραμμένα, ακόμη και τα ξυλόσπιτα της παιδουπόλεως, ήταν όλα κατεστραμμένα. Είχε όμως μία πάρα πολύ μεγάλη ομορφιά. Και μέσα μου είπα, «Θεέ μου, Παναγία μου, αξίωσέ μας, να αναστήσουμε αυτόν τον τόπο».

Και πράγματι, σήμερα βλέπουμε έναν τόπο αναστημένο. Πρώτα από όλα τον ναό της Παναγίας, που όταν ήρθαμε ήταν με προβατάκια και κατσικάκια μέσα, και η αγάπη των πατέρων προς την Παναγία έφτιαξαν αυτό το μεγαλείο που όλοι σήμερα απολαμβάνουμε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και τα κτίρια.

Τότε, όταν αποφασίσαμε να έρθουμε να μείνουν εδώ οι πατέρες, δεν υπήρχε ούτε ένα δωμάτιο, δεν υπήρχε ούτε νερό, τηλέφωνα και τέτοια πράγματα ήταν πολυτέλεια. Και όμως, η σκέπη της Παναγίας και η αγάπη των πατέρων έφτιαξαν όλα αυτά τα οποία ζούμε και απολαμβάνουμε και απολαμβάνουν και οι πιστοί οι οποίοι έρχονται.

Και μετά από λίγα χρόνια απολαύσαμε και τη χάρη του αγίου Λουκά του θαυματουργού, του ιατρού. Και έχει γίνει το μοναστήρι με τη χάρη της Παναγίας και του αγίου Λουκά, μία κολυμβήθρα, στην οποία θεραπεύονται οι πιστοί. Και μεθαύριο θα εγκαινιάσουμε το κειμηλιαρχείο της Μονής και παράλληλα θα θέσουμε τον θεμέλιο λίθο ενός νέου κτιρίου, του Παυλείου κέντρου, το οποίο θα είναι και αυτό προς δόξαν Θεού.

Σήμερα όμως έχουμε και μία επέτειο. Σαν σήμερα εγκαινιάσθηκε ο ναός αυτός μετά την καταστροφή του, μετά από όλα όσα είχε υποστεί, ξαναέγινε από την αγάπη των πατέρων και των ευλαβών ανθρώπων και συγχρόνως σήμερα έχουμε και την ενθρόνιση, πριν από 18 χρόνια, του Αγίου Καθηγουμένου, μαζί με τα εγκαίνια της μονής. Και με αυτή την ευκαιρία θα ενθρονίσουμε και την Παναγία μας με το καινούργιο «πουκάμισο».

Εύχομαι η χάρη της Παναγίας να σκέπει τους πατέρες που την διακονούν, όλους τους προσκυνητές και όλους εκείνους οι οποίοι καταφεύγουν με ευλάβεια και αγάπη στη χάρη της και στη χάρη των αγίων.