Την Παρασκευή 24 Νοεμβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και Οσίου Νικοδήμου Βεροίας.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαίροις υπομονής θησαυρός και καρτερίας τείχος άρρηκτον», ψαλλει ο ιερός υμνογράφος προς τιμήν του εορταζομένου σήμερα συμπολιτου μας οσίου Νικοδήμου του Βεροιέως, στον οποίο έχουμε αφιερώσει από ετών, μαζί με τους αγίους ισαποστόλους Κωνσταντινο και Ελένη, τον ιερό αυτόν ναό της πόλεώς μας. Και σήμερα, που η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του, τον τιμούμε και εμείς κατά χρέος και επικαλούμεθα τις πρεσβείες του και τη χάρη του. Διότι ο όσιος Νικόδημος έλαβε πολλή χάρη από τον Θεό, όπως αποδεικνύουν και τα θαύματά του, κάποια από τα οποία αναφέρει ο βιογράφος του, ο άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο Θεσσαλονικεύς, αλλά και όπως μπορούμε να εικάσουμε από την οσιακή βιοτή του.
Για ποιόν όμως λόγο έλαβε τόσο πλούσια τη χάρη του Θεού ο όσιος Νικόδημος;
Tην έλαβε ως ανταπόδοση της δικής του μεγάλης αγάπης προς Εκείνον, προς τον Θεόν. Μιας αγάπης η οποία εκφράσθηκε μέσα από τρεις εξίσου μεγάλες αρετές, οι οποίες κοσμούσαν τη ζωή και την προσωπικότητα του οσίου Νικοδήμου.
Η αγάπη του προς τον Θεό δεν περιορίσθηκε στην προσωπική του αφιέρωση και στην εγκαταβίωσή του στη μονή Φιλοκάλλου, στη Θεσσαλονίκη. Δεν περιορίσθηκε μόνο στην απομάκρυνση του από τον κόσμο διά της μοναχικής ζωής και την αφιέρωσή του στη νηστεία και στην προσευχή, κάτι που θα ήταν αρκετό για να τον καταστήσει μέτοχο της θείας χάριτος.
Η αγάπη του προς τον Θεό εκφράσθηκε και μέσα από την αγάπη του προς τους ανθρώπους, και μάλιστα προς εκείνους που θα μπορούσε κανείς να τους παρομοιάσει με «τον εμπεσόντα εις τους ληστάς» άνθρωπο της παραβολής του καλού Σαμαρείτου.
Δεν έδειχνε ο όσιος μόνο την αγάπη του προς τους ευλαβείς προσκυνητές της μονής του ή έστω προς εκείνους, οι οποίοι κτυπούσαν την πόρτα της ζητώντας βοήθεια. Έσπευδε να αναζητήσει και εκείνους, οι οποίοι βρισκόταν πληγωμένοι και τραυματισμένοι από την αμαρτία και κινδύνευαν από τον πνευματικό θάνατο. Έσπευδε ο όσιος να βρει και να φροντίσει εκείνους που είχαν πέσει στις παγίδες του πονηρού, ο οποίος υπόσχεται ευτυχία και ελευθερία για να παρασύρει τους ανθρώπους. Έσπευδε να βοηθήσει εκείνους που είχαν βρεθεί στον βούρκο της ασωτίας και να τους δείξει τον δρόμο της επιστροφής.
Η αγάπη του εορταζομένου οσίου προς τον Θεό εκφραζόταν και με την ταπείνωσή του. Αν και ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογενείας της Βεροίας, δεν δίστασε να εγκαταλείψει και τη δόξα και τις ανέσεις του κόσμου, προκειμένου να ενδυθεί το ταπεινό σχήμα του μοναχού, αλλά και να ζήσει τη μοναχική ζωή μέσα στην απόλυτη ταπείνωση, ακόμη και όταν αυτή παρερμηνευόταν από τους ανθρώπους.
Η αγάπη του οσίου Νικοδήμου εκφραζόταν όμως και με την υπομονή και την καρτερία την οποία έδειχνε, και όταν κάποιοι ακόμη και από τους συμμοναστές του χλεύαζαν το ενδιαφέρον του για τους αμαρτωλούς και ταλαίπωρους συνανθρώπους τους, τον συκοφαντούσαν, θεωρώντας τον όμοιο με εκείνους, και του φερόταν άδικα και σκληρά. Μάλιστα έφθασαν σε τέτοιο σημείο, ώστε, όταν εκοιμήθη ο όσιος, δεν ήθελαν καν να ενταφιάσουν το ασκητικό του σώμα στο κοιμητήριο της μονής μαζί με τους άλλους πατέρες, αλλά το έθαψαν σε άλλο σημείο, όπου παρέμεινε μέχρι την ημέρα που το απεκάλυψε ο ίδιος ο Θεός με την άρρητη ευωδία, η οποία εξερχόταν από το σημείο εκείνο, ως απόδειξη της αγιότητός του.
Αγάπη, ταπείνωση και υπομονή είναι οι τρεις αρετές για τις οποίες αξιώθηκε ο συμπολίτης μας όσιος Νικόδημος να γίνει μέτοχος της πλουσίας χάριτος του Θεού. Τρεις αρετές, τις οποίες καλούμεθα να οικειοποιηθούμε και να καλλιεργησουμε και εμείς, όπου και αν ζούμε, όπως και αν ζούμε. Διότι οι τρεις αυτές αρετές είναι εξίσου κατορθωτές και από λαϊκούς και από κληρικούς, και από ανθρώπους οι οποίοι ζουν μέσα στον κόσμο όπως και από αυτούς που έχουν αφιερωθεί απολύτως στον Θεό.
Οι άνθρωποι είναι δίπλα μας, είναι ανάμεσά μας, και δεν θα πρέπει να αδιαφορούμε γι’ αυτούς, σε όποια κατάσταση και εάν ευρίσκονται. Αντίθετα, θα πρέπει να τους περιβάλλουμε με την αγάπη μας και να τους συμπαριστάμεθα κατά το δυνατόν στις ανάγκες τους. Και αυτό θα πρέπει να το κάνουμε με ταπείνωση και όχι με υπεροψία ή για λόγους επιδείξεως, ώστε και εκείνοι να βοηθούνται και εμείς να εφαρμόζουμε, όπως θέλει ο Θεός, την εντολή της αγάπης.
Η ζωή όμως μας προσφέρει και πολλές ευκαιρίες να ασκηθούμε στην υπομονή. Ευκαιρίες, οι οποίες μας ασκούν συγχρόνως και στην ταπείνωση, διότι όποιος έχει ταπείνωση δεν αντιδρά στις δυσκολίες, στις θλίψεις και στις δοκιμασίες, αλλά υπομένει ευκολότερα. Και όποιος υπομένει όλα αυτά, αυτός προοδεύει και στην ταπείνωση, και αξιώνεται να λάβει και τη χάρη του Θεού.
Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να καλλιεργήσουμε και εμείς τις τρεις αυτές αρετές, ώστε διά πρεσβειών και του οσίου Νικοδήμου, να έχουμε τη χάρη του Θεού για να μας συνοδεύει στη ζωή μας.