Από τον ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΣΠΥΡΟΥ*
Ο Ιούλιος θεωρείται ο μήνας με τις περισσότερες μεγάλες πανηγύρεις. Στην καρδιά του καλοκαιριού τιμώνται κάποιοι από τους πιο αγαπητούς αγίους της Ορθοδοξίας, αρχής γενομένης με την γιορτή των Αγίων Αναργύρων. Κάθε χρόνο, την 1η Ιουλίου τιμώνται οι άγιοι που αφιέρωσαν τη ζωή τους και τις υπηρεσίες τους στον συνάνθρωπό τους. Ο καθένας τους προσέφερε με διαφορετικό τρόπο. Άλλοι ήταν γιατροί και προσέφεραν δωρεάν υπηρεσίες, άλλοι ήταν θεραπευτές της εποχής εκείνης. Όλοι τους προσέφεραν εθελοντικά και χωρίς να πληρώνονται με αργύρια για τις υπηρεσίες τους σε ανθρώπους που το είχαν ανάγκη. Επόμενη μεγάλη εορτή, της Αγίας Κυριακής. Κάθε χρόνο, στις 7 Ιουλίου η Εκκλησία τιμά τον συγκλονιστικό βίο της αγίας που δεν σταμάτησε να βοηθά τους απόρους και ανήμπορους. Τα μαρτύρια που υπέστη πολλά, ωστόσο ούτε για μία στιγμή δεν μετάνιωσε για την πίστη της.
Την επόμενη ημέρα, 8 Ιουλίου, εορτάζει ο Άγιος Προκόπιος, στις 11 η Αγία Ευφημία και στις 14 ο Άγιος Νικόδημος. Στις 17 Ιουλίου, η Εκκλησία τιμά την Αγία Μαρίνα, και στις 20 Ιουλίου τον Προφήτη Ηλία. Το τριήμερο του Προφήτη Ηλία εορτάζεται με ιδιαίτερες τιμές και πανηγύρια σε όλη την χώρα. Για παράδειγμα, στην Αγιάσο της Λέσβου από την παραμονή το βράδυ άντρες και έφηβοι με στολισμένα τα μουλάρια τους και τα άλογά τους ξεκινούν για τον Όλυμπο στην κορυφή του οποίου βρίσκεται η εκκλησία του Προφήτη Ηλία. Παλαιότερα, το έθιμο αυτό ήταν καθαρά αντρικό και οι γυναίκες δεν ανέβαιναν στο βουνό. Ωστόσο, αυτό πλέον έχει αλλάξει. Σήμερα ο τόπος συνάντησης των καβαλαραίων είναι η πλατεία στην είσοδο του χωριού. Σε αυτό το σημείο, περιμένουν οι μουσικοί, οι παπάδες και ο κόσμος για να γυρίσουν οι καβαλαραίοι με την εικόνα και να ξεκινήσει η πορεία προς την Αγία Τριάδα. Προπορεύονται 5 άλογα τα οποία κάνουν διάφορες φιγούρες. Ακολουθεί ο καβαλάρης που κρατά την εικόνα, αυτός που κρατά το λάβαρο του συλλόγου και αυτός ή αυτοί που μεταφέρουν τον άρτο.
Επίσης, στον Ταΰγετο την παραμονή της γιορτής προσκυνητές σκαρφαλώνουν με κόπο στην κορυφή και ανάβουν μεγάλη φωτιά, στην οποία ρίχνουν άφθονο λιβάνι ως αφιέρωμα στον Άγιο Ηλία. Όταν δουν τη φωτιά, όσοι κατοικούν στις γύρω περιοχές ανάβουν φωτιές με χόρτα και άχυρα και πανηγυρίζουν χορεύοντας γύρω από αυτές ή πηδώντας από πάνω τους.
Στην Κοζάνη, κάθε χρόνο γίνεται «αγώνας δρόμου» από τους πιστούς στο Άνω Βόιο, αφού, σύμφωνα με την παράδοση, όποιος φτάσει πρώτος στο εκκλησάκι η οικογένειά του θα έχει τύχη για όλη την χρονιά.
Οι γιορτές συνεχίζονται… και στις 22 Ιουλίου τιμάται η Αγία Μαρκέλλα. Στην Χίο ξεκινούν από νωρίς και περπατούν όλη νύχτα μέσα στο σκοτάδι διασχίζοντας το ψηλό βουνό, το Αίπος, τάμα στην Αγία. Το εκκλησάκι είναι πάντα κεροδεμένο, ζωσμένο δηλαδή με πολλές σειρές κερωμένο νήμα, όπως είχαν τάξει οι πιστοί. Ανάβουν το κεράκι τους και παίρνανε, βράχο το βράχο πλάι στη θάλασσα, το μονοπάτι για το αγίασμα. Στον τελικό τόπο του μαρτυρίου, πλένονται με το αγιασμένο νερό και βάζουν λίγο σε μικρά μπουκαλάκια να το έχουν φυλαχτό και προστασία.
Στις 24 Ιουλίου τιμάται η Αγία Χριστίνη και στις 26 η Αγία Παρασκευή. Κάθε χρόνο την παραμονή της εορτής το απόγευμα μετά τον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Δράμας γίνεται η περιφορά της εικόνας. Κατόπιν, παρουσιάζονται παραδοσιακοί χοροί από τους πολιτιστικούς συλλόγους του Δήμου και ακολουθεί λαϊκό γλέντι στην πλατεία, το οποίο συνεχίζει μέχρι ανήμερα το βράδυ. Ακόμη, στην Αμοργό, όλοι οι ντόπιοι προσφέρουν στην εκκλησία σιτάρι για να γίνει αλεύρι και να ζυμωθούν τα ψωμιά. Το ζύμωμα ξεκινά στις 23 Ιουλίου το μεσημέρι και τελειώνει το βράδυ της επόμενης ημέρας. Εξάλλου, στις 23 Ιουλίου, ξεκινούν οι εργασίες για την ετοιμασία των φαγητών. Παράγονται αρκετοί τόνοι κρέατος και πατάτας, τα οποία είναι δωρεάν προσφορά προς τιμήν της Αγίας Παρασκευής. Μαγειρεύονται σε μεγάλα καζάνια και προσφέρονται στις 25 και στις 26 Ιουλίου.
*Αναδημοσιευση από την εφημερίδα “Ορθόδοξη Αλήθεια”
