Στον Καθεδρικό Ι. Ναό του Αποστόλου Παύλου Κορίνθου λειτούργησε ο Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, 7 Απριλίου 2024, πλαισιούμενος από τους Ιερείς του Ι. Ναού και τον Αρχιδιάκονο της Ι. Μητροπόλεως.
Αντί κηρύγματος ο Προϊστάμενος του Ι. Ναού και Αρχιερατικός Επίτροπος Κορίνθου – Λουτρακίου Πρωτ/ρος π. Παναγιώτης Μαυραγάνης ανέγνωσε ιεροπρεπώς την Εγκύκλιο της Ι. Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Ο Μητροπολίτης, πριν την απόλυση της Θ. Λειτουργίας, υπενθύμισε ότι βρισκόμαστε στο μέσον της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και η Εκκλησία μας αυτή την ημέρα προβάλλει τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό του Κυρίου μας προκειμένου όλοι να πάρουμε δύναμη απ’ Αυτόν, καθώς με το βάπτισμά μας γίναμε κι εμείς «εσταυρωμένοι». Ο Χριστός ήλθε στη γη και δια της Σταυρικής Του Θυσίας μας προσέφερε, ως δωρεά, την ζωή Του «ἵνα ζωὴν έχουμε καὶ περισσὸν έχουμε» (πρλβ Ιω. ι’, 10). Την ώρα που ως άνθρωπος ο Χριστός πεθαίνει, λέει η Θεολογία και η Υμνολογία, «νεοποιεί τους γηγενείς» (Κανόνας Όρθρου Μ. Σαββάτου), μας κάνει, δηλαδή, ανθρώπους «νέας» γενιάς. Αυτή η ανταλλαγή μεταξύ ουρανού και γης, που ο Θεός γίνεται άνθρωπος και ο άνθρωπος θεός, υμνολογείται και δοξάζεται και θα παραμένει εις τους αιώνας των αιώνων ως μοναδικό και ανεπανάληπτο γεγονός.
Ο Μητροπολίτης ολοκλήρωσε την σύντομη ομιλία του ενημερώνοντας τους Πιστούς για την μεγάλη ευλογία, που έλαβε από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλο Γ’, αφορούσα μικρό απότμημα από τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου και μικρά τμήματα από τον Λίθο του Παναγίου Τάφου, προς ευλογία του Ποιμνίου του, ώστε να παίρνει αυτό θάρρος, έχοντας την ελπίδα ότι ο Σταυρός είναι το σημείο με το οποίο νικά ο Χριστιανός, καθώς: «Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης. Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας. Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα. Σταυρός, πιστών το στήριγμα. Σταυρός, αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα».
Την ίδια ημέρα ο Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος λειτούργησε με τους Αρχιμ. π. Ιωακείμ Βασιλάκο, Εφημέριο Ι. Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Κορίνθου, και τον Διάκονο π. Χρήστο Χίλια στο Ι. Ησυχαστήριο «Ο Τίμιος Σταυρός» Μαψού Κορινθίας.
Στο κήρυγμά του, απευθυνόμενος προς την Ι. Αδελφότητα του Ι. Ησυχαστηρίου και πρός τους ευλαβείς προσκυνητές αυτού, που είχαν προσέλθει για να εκκλησιαστούν και να προσκυνήσουν απότμημα εκ του Τιμίου Ξύλου, που φυλάσσεται σ᾿ αυτό, μίλησε για την εορτή της Σταυροπροσκυνήσεως, την οποίαν με την μεγαλύτερη ψυχολογική δύναμη και την μεγαλύτερη σοφία η Αγία μας Εκκλησία, που καθοδηγείται από την πνοή του Αγίου Πνεύματος και κατευθύνει αυτήν «εις πάσαν την αλήθειαν» εθέσπησε, προκειμένου δια μέσου του «πελάγου» των ημερών της Μ. Τεσσαρακοστής αλλά και πως μέσα από τις συμπληγάδες των διαφόρων αδυναμιών μας, να μας καθαρίσει και να μας αγνίσει, ώστε ενισχυμένους και δυνατούς να μας οδηγήσει στο λιμάνι της κοσμοσωτήριας του Χριστού Αγίας Αναστάσεως.
Τόνισε ιδιαιτέρως ότι η ευλαβική προσκύνησή μας του Τιμίου Σταυρού δηλώνει πως είμαστε ελευθέρως και αυτοβούλως υπήκοοι του Εσταυρωμένου Αρχηγού της Πίστεως ημών, ότι ακολουθούμε τον Ιησούν Χριστόν, ο Οποίος έπαθε επί Σταυρού, ετάφη και ανέστη εκ των νεκρών για την δική μας Σωτηρία.
Ο Χριστός διακαώς επιθυμεί την σωτηρία όλων των ανθρώπων, αλλά η αιώνια φωνή Του δια του Ευαγγελικού αναγνώσματος αντηχεί και σήμερα και απευθύνεται σ᾿ εμάς με τους λόγους· «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν» (Μαρκ. η’,34). Ζητά γνήσιους, αποφασισμένους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν, να Τον κάνουν Αρχηγό τους και να υπακούουν σ᾿ Αυτόν αποκλειστικά. Δεν μας βιάζει να εισέλθουμε στον πόλεμο κατά των ποικίλων άνομων παθών και γενικά των πνευματικών αδυναμιών, τις οποίες καλείται ο Χριστιανός να αντικρούσει και να απαρνηθεί όχι μόνο κατά το στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής αλλά δια βίου. Μας αφήνει ελεύθερους να λάβουμε ή να μην λάβουμε μέρος στον πόλεμο αυτό. Κάνει αντίθετα από ᾿κείνα που κάνουν οι άρχοντες του κόσμου τούτου. Αυτοί όταν έχουν πόλεμο δεν ερωτούν τον καθένα, αν θέλει να λάβει μέρος αλλ᾿ αναγκάζουν τον λαό. Το αντίθετο όμως κάνει ο Κύριος· θέλει «εθελοντές» στρατιώτες ως μέλη της «στρατευομένης» Εκκλησίας Του, που τελούν τις Χριστιανικές υποχρεώσεις τους πρόθυμα, ελεύθερα και όχι με την βία να εκτελούν αυτές.
Δεν αποκρύπτει ο Κύριος τον αγώνα, αλλά εξ αρχής ομιλεί περί της απαρνήσεως του εαυτού τους, όσοι Τον ακολουθήσουν. Οφείλουν να κόψουν το θέλημά τους, γιατί είναι αδύνατο και τα θελήματά του κάποιος να ικανοποιεί και τον Χριστό ν᾿ ακολουθεί!
Στο σημείο αυτό ο Επίσκοπος έκανε ιδιαίτερη μνεία στον αγώνα των Μοναχών περί της εκκοπής του θελήματός των, όπως υπεσχέθησαν κατά την Μοναχική τους κουρά, υπενθυμίζων στην Ι. Αδελφότητα του Ι. Ησυχαστηρίου την γνωστή παράσταση του «εσταυρωμένου Μοναχού».
Ο Χριστός καλεί τους ανά τους αιώνες μαθητές Του όχι μόνο στην άρση του προσωπικού τους σταυρού, από τον οποίο δεν έχουν δικαίωμα να κατέβουν αλλά στην συν-σταύρωση μαζί Του. Ο Χριστιανός ακολουθεί «σταυροφόρος», έχοντας καρφωμένα τα πόδια του να μη κινούνται στους τόπους της αμαρτίας, καρφωμένα τα χέρια του να μην απλώνει αυτά προς την επιτέλεση της αμαρτίας, τον Πρώτον και Μέγα Σταυροφόρον, ο Οποίος είπε· «…πλὴν οὐχ ὡς ἐγὼ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ» (Ματθ. κστ’, 39), περικόπτων το θέλημά Του, αποδεχόμενος το θέλημα του Πατρός Του, γι᾿ αυτό και νίκησε κτυπώντας δια του Σταυρού τον εχθρόν του ανθρωπίνου γένους, τον Διάβολον, και συνέτριψε την παμμίαρη κεφαλή του. Έτσι και ο Χριστιανός που σταυρώθηκε για τον πόνο του άλλου, που σήκωσε τον σταυρό για την αγάπη του πλησίον, που αιμάτωσαν τα πόδια του για ν᾿ ανακουφίσει τον πάσχοντα αδελφό, που «ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησι» (Ψαλ. ρια’, 9), που «εδίωξε δικαιοσύνην» (Α’ Τιμ. στ΄,11) που θυσιάσθηκε για να σώσει τον άλλον, θα βγει νικητής μαζί με Αυτόν που «ἐξῆλθε νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Αποκ. στ’, 2).
Τέλος, μεταφέρων ευχές και ευλογίες του Μητροπολίτη κ. Διονυσίου ευχήθηκε στην Ηγουμένη του Ι. Ησυχαστηρίου Γερόντισσα Ιλαρία, στην πολυάριθμο συνοδεία της και στους πολυπληθείς προσκυνητές «καλή Ανάσταση».
