Τη Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Βαρβάρας του ομωνύμου Δημοτικού Διαμερίσματος Βεροίας, παρουσία τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και πλήθους προσκυνητών.
Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση η Ιερά Εικόνα της Παναγίας των Κοιλαδαίων, την οποία μετέφερε από την προσφυγική ενορία της Κοιλάδος της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου ο προιστάμενος π. Αδάμ Κατσικούδης.
Στο τέλος τελέστηκε μνημόσυνο για τους ιδρυτές του χωριού με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 100 ετών από της ιδρύσεως του και συμβολικά φυτεύτηκε μια ελιά στον αύλειο χώρο του Ναού.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων κηρύττοντας τον θείο λόγο εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τον Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμο, με την άδεια και την ευλογία του οποίου μεταφέρθηκε η Ιερά Εικόνα και προς τον π. Αδάμ που την μετέφερε, αναφέοντας μεταξύ άλλων: «Πατρίδα, γένος, υπαρξιν, καταλιπούσα Βαρβάρα, … Θεόν ηγάπησας … και γέγονας μεγαλέμπορος».
Στη χορεία των αγίων μεγαλομαρτύρων γυναικών, τις οποίες μνημονεύει και τιμά η Εκκλησία μας, συγκαταριθμείται και η αγία μεγαλομάρτυς Βαρβάρα, της οποίας τη μνήμη εορτάζουμε σήμερα μαζί με αυτήν του μεγάλου Πατρός της Εκκλησίας μας, του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, και του αγίου ιερομάρτυρος Σεραφείμ, επισκόπου Φαναρίου.
Ποιος είναι όμως ο λόγος για τον οποίο τιμά και εγκωμιάζει η Εκκλησία μας μία νεαρή γυναίκα, που έζησε πριν από δεκαεπτά αιώνες, σε μία εποχή εντελώς διαφορετική από τη δική μας; Και ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο της αφιερωνουμε ναούς και προστρέχουμε στη χάρη της;
Δεν τιμά και δεν εγκωμιάζει η Εκκλησία μας την αγία Βαρβάρα, δεν την τιμούμε και δεν την ευλαβούμεθα οι πιστοί για όλα εκείνα, για τα οποία τιμούμε συνήθως τους συνανθρώπους μας. Όχι γιατί δεν τα διέθετε η αγία μεγαλομάρτυς Βαρβάρα. Το αντίθετο μάλιστα. Διέθετε και σωματικό και ψυχικό κάλλος. Διέθετε πλούτο υλικό και δόξα ανθρωπινη, καθώς ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογενείας. Διέθετε ευστροφία πνεύματος και ευφραδεια γλώσσης. Διέθετε όλα εκείνα τα χαρίσματα και τα προτερήματα τα οποία κάθε άνθρωπος θα επιθυμούσε να έχει.
Όμως, όπως είπα, δεν την τιμούμε για όσα είχε. Την τιμούμε, γιατί τα εγκατελειψε όλα αυτά, προκειμενου να αφιερωθεί στον Θεό. «Πατέρα, γένος, ύπαρξιν» εγκατέλειψε η αγία Βαρβάρα, ψαλλει ο ιερός υμνογράφος, για να αφοσιωθεί στην αγάπη του Χριστού, τον οποίο είχε γνωρίσει και στον οποίο είχε πιστεύσει από μικρή η αγία. Εγκατέλειψε τα πάντα για να τον αγαπησει τον Χριστό με τον τρόπο που Εκείνος μας ζητά, δηλαδη «εξ όλης της ψυχής και εξ όλης της καρδίας και εξ της διανοίας» της. Τα εγκατέλειψε γιατί είχε ιεραρχησει τα πράγματα του κόσμου με βάση την αγάπη της στον Χριστό και είχε πιστεύσει στον λόγο του ότι τίποτε δεν μπορεί να ωφελήσει τον ανθρωπο, ακόμη και αν κερδίσει τον κόσμον όλον, εφόσον ζημιωθεί την ψυχή του, εφόσον χάσει την ψυχή του.
Γι᾽ αυτό και δεν ήθελε να χωρισθεί για κανένα λόγο από την αγάπη του Χριστού ούτε να στερηθεί την αιωνία μακαριότητα που υπόσχεται στους εκλεκτούς του. Αντίθετα, θεωρώντας ότι είχε βρεί τον πολύτιμο μαργαρίτη, τον οποίο αναφέρει το ιερό ευαγγέλιο, πωλησε τα πάντα για να τον αποκτησει.
Πολύτιμος μαργαρίτης ήταν για την αγία Βαρβάρα ο Χριστός και η σωτηρία της ψυχής, την οποία μόνο Εκείνος μπορεί να εξασφαλίσει στον ανθρωπο. Έτσι, οταν βρέθηκε προ του διλήμματος ή να αρνηθεί την πίστη της στον Χριστό και να χασει την ψυχή της ή να θυσιάσει τα πλούτη και τη ζωή της, δεν δίστασε ούτε στιγμή, αλλά ως «μεγαλέμπορος», όπως λέει ο ιερός υμνογράφος, αποφάσισε να θυσιάσει τα πάντα, και την οικογένειά της και τα πλούτη της και τη ζωή της για να μην χάσει ό,τι πολυτιμότερο διαθετει ο ανθρωπος: την ψυχή του και τη σωτηρία της.
Γι᾽ αυτό και την τιμά η Αγία μας Εκκλησία. Γι᾽ αυτό και την τιμά δεκαεπτά αιώνες μετά το μαρτύριό της, σε μία εποχή στην οποία οι άνθρωποι αδιαφορούμε για κάθε τι πνευματικό και επιδιώκουμε μόνο τα υλικά και εφήμερα. Σε μία εποχη κατά την οποία οι περισσότεροι είμαστε προθυμοι να εγκαταλείψουμε τον Χριστό, για να μην χασουμε τα ασήμαντα και μηδαμινά που μας υπόσχεται ο κόσμος. Είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε τον Χριστό, για να μην μας θεωρήσουν συντηρητικούς ή οπισθοδρομικούς, για να μην μας ειρωνευθούν επειδη πιστεύουμε στον Χριστό και είμαστε συνειδητά μέλη της Εκκλησίας. Είμαστε έτοιμοι να κανουμε οποιαδήποτε παραχωρηση για να μην χάσουμε υλικά αγαθά ή για να μην στερηθούμε την τιμή του κόσμου.
Αν σκεφτόμαστε και ενεργούμε με τον τρόπο αυτό, τότε δεν έχουμε λόγο να τιμούμε την αγία Βαρβάρα, γιατί αυτή έπραξε τα ακριβως αντίθετα. Τόλμησε όλα αυτά που εμείς συνήθως διστάζουμε ή αμελούμε να κάνουμε.
Αν όμως θέλουμε να τιμούμε την αγία μας πραγματικά και ουσιαστικα, τότε ας μιμηθούμε τη ζωή της. Ας ιεραρχήσουμε τα αγαθά του κόσμου και τις αξίες της ζωής μας. Ας συνειδητοποιήσουμε την αξία της ψυχής μας και της σωτηρίας μας, και ας κάνουμε τις σωστές επιλογές. Ας αποφασίσουμε και εμείς, ακολουθώντας το παράδειγμα της να γίνουμε και εμείς σαν τους σοφούς εμπόρους που ειναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα πάντα για να αγορασουν τον πολύτιμο μαργαρίτη, ώστε να εξασφαλίσουμε και διά πρεσβειών της τη σωτηρία της ψυχής μας.