Σε μια εκδήλωση στη Μονή της Αγκαράθου και σε κλίμα συγκίνησης, τιμήθηκε ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής Θεόδωρος, πενήντα ολόκληρα χρόνια μετά την κουρά του σε αυτή τη μονή και την αφοσίωσή του στην Εκκλησία μας.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της Αρχιεπισκοπής Κρήτης, με τον Αρχιεπίσκοπο Ευγένιο να μιλά με λόγια συγκίνησης για τον Πατριάρχη που, όσο μακριά και αν βρίσκεται, σε όποια γωνιά της Αφρικής και αν δίνει τη μάχη, κουβαλά σα φυλαχτό μαζί του την Κρήτη και τους Κρητικούς, από τους οποίους όπως επανέλαβε συγκινημένος παίρνει κουράγιο και δύναμη.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε πλήθος φορέων και κόσμου που θέλησε με τον τρόπο αυτό να τιμήσει τον Πατριάρχη Αλεξάνδρειας και Πάσης Αφρικής, αλλά κυρίως να τιμήσει το έργο του στην δύσκολη και αχανή αφρικανική ήπειρο.
“Όλοι εμείς, άρχοντες και αρχόντισσες, ιερός κλήρος, μοναχικές αδελφότητες και ευλογημένοι άνθρωποι εκ του πληρώματος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης και όχι μόνο βρισκόμαστε εδώ, πιστοί στο χρέος, έχοντας και την προς τούτο πατρική εντολή του Παναγιωτάτου Πατρός και Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου, για να Σας αποδώσουμε την ευγνώμονα ευχαριστία και την τιμή και το βαθύτατο σεβασμό μας,” ανέφερε στην προσφώνησή του ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ευγένιος.
“Πενήντα έτη λοιπόν από την μοναχική Σας αφιέρωση. Πενήντα έτη που, όπως ακούσατε τότε, έχετε τον Χριστό «συγκοιταζόμενο, συνανιστάμενο, γλυκαίνοντα και ευφραίνοντα την καρδίαν» Σας”, πρόσθεσε.
“Απόψε τιμούμε απλά και λιτά, ήσυχα και ταπεινά, αγαπητικά όμως, ανυπόκριτα και ειλικρινά, έναν Πάπα και Πατριάρχη που γνωρίζει αριστοτεχνικά την τέχνη την υψηλή του πατρικού ρόλου, την τόσο αναγκαία στην πνευματική ορφάνια των καιρών μας”, τόνισε για τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας.
Τέλος, ο Αρχιεπίσκοπος έκλεισε λέγοντας: “Σας αγαπούμε, Σας σεβόμαστε, Σας ευγνωμονούμε, Σας ευχαριστούμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας και σκύβομε και ασπαζόμαστε το χέρι Σας. Γιατί είστε αυτό που είστε.”
Διαβάστε την προσφώνηση του Αρχιεπισκόπου Κρήτης:
Στις άγιες αυλές της Παναγίας μας της Αγκαράθου, της σεβασμίας και ιστορικής αυτής μοναχικής μάνδρας, από τους κήπους της οποίας αμέτρητα άνθη μέσα στους αιώνες μεταφυτεύθηκαν στους λειμώνες του ουρανού, συναχθήκαμε απόψε για ένα ιδιαίτερο λόγο. Για να ευχαριστήσομε, Εκείνην, που διαρκώς γίνεται χαράς αιτία και χαριτώνει το νού μας, για ένα εκλεκτό Της παιδί, που πενήντα χρόνια πριν ξεκίνησε τον μοναχικό δόλιχό Του εδώ και που σήμερα είναι ο γλυκύς Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, Θεόδωρος ο Β΄ ο Κρης, ο δικός μας Θεόδωρος.
Η Παναγία μας, λοιπόν, μας σύναξε απόψε για να γευθούμε, στα προεόρτια της μεγάλης Εορτής Της, τους καρπούς της αναστροφής μας με το πρόσωπο του εορτάζοντος την αγία αυτή επέτειο του, του Πατριάρχου Θεοδώρου. και Την ευχαριστούμε και γι’ αυτό Της το δώρημα.
Μακαριώτατε Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρε,
Όλοι εμείς, άρχοντες και αρχόντισσες, ιερός κλήρος, μοναχικές αδελφότητες και ευλογημένοι άνθρωποι εκ του πληρώματος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης και όχι μόνο βρισκόμαστε εδώ, πιστοί στο χρέος, έχοντας και την προς τούτο πατρική εντολή του Παναγιωτάτου Πατρός και Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου, για να Σας αποδώσουμε την ευγνώμονα ευχαριστία και την τιμή και το βαθύτατο σεβασμό μας, γνωρίζοντας καλά πως η Θεία Πρόνοια στους καιρούς μας εξέλεξε τη Μακαριότητά Σας για να συνεχισθεί η ιστορία και η θυσιαστική προσφορά του Αλεξανδρινού Θρόνου στην Εκκλησία.
Πόσο αλήθεια ταιριάζει απόψε ο λόγος που έγραψε κάποτε ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, Μέγας Διερμηνέας της Πύλης, στα τέλη του 17ου αιώνα, απευθυνόμενος στον μεγάλο Άγιο προκάτοχό Σας, Πατριάρχη Γεράσιμο τον Β΄ τον Παλλαδά, τον Κρήτα: «Το της οικουμένης κριτήριον, την Θεοφρούρητον φησίν καθέδραν των Αλεξανδρέων, εν καιροίς ιδίοις αξιολογωτάτων ανδρών ουδέποτε κατέλιπεν έρημον η Θεία Πρόνοια».
Αυτό έγινε και με την Μακαριότητα Σας από Εκείνον που όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας, η Πρόνοιά Του έθεσε τον λύχνον επί την λυχνίαν.
Πενήντα έτη λοιπόν από την μοναχική Σας αφιέρωση. Πενήντα έτη που, όπως ακούσατε τότε, έχετε τον Χριστό «συγκοιταζόμενο, συνανιστάμενο, γλυκαίνοντα και ευφραίνοντα την καρδίαν» Σας. Πενήντα χρόνια συντροφιά με όσα «η μοναχική ζωή χαρακτηρίζεται». Πενήντα χρόνια μοναχικά και ιεραποστολικά περιφέρετε, ως αχθοφόρος της αγάπης του Χριστού, τα στίγματά Του στον κόσμο.
Εκείνον παρακαλούμε σήμερα να Σας χαρίζει μακρότητα αγαθών ημερών, να Σας προσθέσει πολλές σειρές ετών για να οδηγείτε στο φως Του ανθρώπους και λαούς. Αυτή είναι η ταπεινή μας παρακλητική προσευχή που έρχεται να προστεθεί σε εκείνην της υπέροχης αρχόντισσας Μητέρας Σας Κλεοπάτρας, που με δάκρυα Σας κατευόδωνε κάποτε στο λιμάνι, βλέποντας με τα πίστεως τους οφθαλμούς που οδηγεί τα βήματά Σας, τα βήματα του παιδιού της η Παναγία η Ορφανή, εις διαδοχήν Μεγάλων και Αγίων Αγκαραθιτών Πατριαρχών Αλεξανδρείας, φαροφυλάκων του πνευματικού Της Φάρου.
Απόψε λοιπόν μια προσευχητική εκδήλωση αγάπης προσφέρομε στην δική Σας αγάπη, γνωρίζοντας βαθειά μέσα στους καρδιακούς μας χώρους, πως τιμούμε ένα Πατριάρχη, ο οποίος όπου κι αν πήγε κι όπου κι αν έφθασε δεν λησμόνησε ούτε για ένα δευτερόλεπτο το Μοναστήρι Του, της πνευματικής Του αναγεννήσεως τον τόπο, τον τόπο που ξεκίνησε την θαυμαστή Του πορεία.
Απόψε τιμούμε έναν Πατριάρχη που δεν λησμόνησε ποτέ πως είναι πρώτα Μοναχός, πως λειτουργεί και διακονεί και εξακτινώνει τα χαρίσματά Του με Αγία υπομονή και αγία ταπείνωση, με σοφία και σύνεση, με αγία απλότητα και προπάντων αγάπη, ως αληθινός Μοναχός.
Απόψε τιμούμε απλά και λιτά, ήσυχα και ταπεινά, αγαπητικά όμως, ανυπόκριτα και ειλικρινά, έναν Πάπα και Πατριάρχη που γνωρίζει αριστοτεχνικά την τέχνη την υψηλή του πατρικού ρόλου, την τόσο αναγκαία στην πνευματική ορφάνια των καιρών μας. Έναν Πατριάρχη που γνωρίζει σε καιρούς άφιλους και αχάριστους, να γίνεται φίλος πραγματικός, στήριγμα γνήσιο στους ανθρώπους που ο Θεός μαγνητίζει κοντά του, για να πληρωθούν οι υπάρξεις τους πνευματικής ευφορίας.
Απόψε τιμούμε ένα μοναχό Πατριάρχη, ηγούμενο του παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, που απέδιξε την γνησιότητα του εκκλησιαστικού ήθους του και του υγιούς φρονήματός Του με την στάση του δίπλα στον Οικουμενικό μας Πατριάρχη, στους δύσκολους αυτούς καιρούς, αληθινός Αδελφός και συγκηρηναίος στην άρση του Σταυρού της Εκκλησίας και στην διασφάλιση της ενότητάς Της, Της οποίας δυστυχώς εγωισμοί υπερφίαλοι και «δόγματα» εθνοφυλετικά σχίζουν τον άρραφον χιτώνα.
Θεού το δώρον ο Θεόδωρος
Θεού τω ζήλω πυρπολούμενος εκ νεότητος
και Θεού δωρεάς υπέρ πάντων εξαιτούμενος
ο της Αγκαράθου μέγας βλαστός και
Αλεξανδρείας Πατριάρχης ο ταπεινός.
Αυτόν τιμούμε απόψε.
Εσάς Μακαριώτατε,
Σας αγαπούμε, Σας σεβόμαστε, Σας ευγνωμονούμε, Σας ευχαριστούμε με όλη την δύναμη της ψυχής μας και σκύβομε και ασπαζόμαστε το χέρι Σας. Γιατί είστε αυτό που είστε.
Να εύχεσθε, Σας παρακαλούμε για το Μοναστήρι Σας, που σεμνύνεται και καυχάται εν Κυρίω για Εσάς, να εύχεσθε για όλους εμάς που ποθούμε να το βλέπουμε ένδοξο να συνεχίζει να δίδει καρπούς, όπως Εσάς, στη διακονία της Εκκλησίας, όπου γης.
Σας παρακαλούμε τέλος, εις ανάμνησιν της ιεράς αυτής επετείου, να δεχθείτε από μέρους της Ιεράς Αρχιεπισκοπής μας ένα εγκόλπιο με τον Κύριο της δόξης που αναγράφει πέριξ του Προσώπου Του μια προσευχή, που την έχετε ενστερνιστεί και ως εικόνα Του την κάνετε καθημερινή πράξη στα σπλάχνα του λαού Του: «Κύριος εξ ουρανού επί την γην επέβλεψεν, του ακούσαι του στεναγμού» των ανθρώπων».
Συνεχίστε, με τη βοήθειά Του, να ακούτε τους στεναγμούς των ανθρώπων και να τους απαλύνετε. Εις πολλά έτη!