Ολοκληρώθηκαν τη Δευτέρα 1 Αυγούστου οι λατρευτικές εκδηλώσεις της θερινής πανηγύρεως του Οσίου Αντωνίου του Νέου, Πολιούχου της Βεροίας.
Στον πανηγυρίζοντα Ιερό Προσκυνηματικό Ναό του Οσίου τελέστηκε Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος.
Κατα τη Θεία Λειτουργία ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων τέλεσε την εις πρεσβύτερο χειροτονία του Διακόνου π. Θεοδοσίου Ερμίδη, αδελφού της Ιεράς Μονής Παναγίας Καλλίπετρας Βεροίας.
Πριν από την απόλυση της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε ο καθιερωμένος αγιασμός με την ευκαιρία της προόδου του Τιμίου Σταυρού, ενώ χθες το απόγευμα ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας και Καθηγούμενος του Ιερού Προσκυνήματος Παναγίας Σουμελά Αρχιμ. Αθηναγόρας Μπίρδας μετέφερε, όπως κάθε χρόνο, τον Τίμιο Σταυρό που δώρησε ο Αυτοκράτορας της Τραπεζούντας Μανουήλ Γ´ ο Μεγαλοκομνηνός στην παλαίφατη Ιερά Μονή της Παναγίας Σουμελά του Πόντου και περιέχει μεγάλο τμήμα Τιμίου Ξύλου.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του κατά τη Χειροτονία ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Προσελθόντες αρύσασθε, μη κενούμενα νάματα, του Σταυρού της χάριτος προερχόμενα».
“Εορτή της προόδου του Τιμίου Σταυρού και η Εκκλησία μας μας εισάγει στη νηστεία του Δεκαπενταυγούστου, προβάλλοντας τον τίμιο Σταυρό του Κυρίου μας, το σημείο της θυσίας αλλά και της νίκης, το σύμβολο του πάθους αλλά και της αναστάσεως, για να μας υπενθυμίσει ότι χωρίς τον Σταυρό δεν υπάρχει Ανάσταση, για να μας υπενθυμίσει ότι δεν είναι δυνατό να ζήσουμε μία ζωή σύμφωνα με το θέλημα και τις εντολές του Θεού και να μην δοκιμάσουμε την οδύνη και τη θλίψη του Σταυρού.
Συγχρόνως, όμως, τον προβάλλει για να μας ενισχύσει σ’ αυτή την προσπάθεια που μας καλεί να αναλάβουμε με τη χάρη του τιμίου Σταυρού. Γιατί, εάν δεν νοείται κατά Χριστόν ζωή χωρίς δοκιμασίες και θλίψεις και πειρασμούς, δεν υπάρχει επίσης και περίπτωση να ανταπεξέλθει ο πιστός σε όλα αυτά χωρίς τη χάρη του Θεού και την άνωθεν ενίσχυση.
Με τη χάρη και την ενίσχυση του Θεού κατόρθωσαν να αντέξουν οι επτά Μακκαβαίοι παίδες και η μητέρα τους, η Αγία Σολομονή, τους οποίους εορτάζει η Εκκλησία μας μαζί με τον διδάσκαλό τους, τον άγιο Ελεάζαρο, τις προκλήσεις του ασεβούς αυτοκράτορος, και να παραμείνουν πιστοί έως τέλους στις εντολές του Θεού, χωρίς ούτε ένας να παραιτηθεί, ούτε ένας να φοβηθεί, ούτε ένας να δειλιάσει.
Με τη χάρη και την ενίσχυση του Θεού κατόρθωσε να αντέξει και ο πολιούχος μας όσιος Αντώνιος ο νέος, ο Βεροιεύς, τον οποίο τιμούμε σήμερα, όχι μόνο τους ασκητικούς αγώνες, την αγρυπνία και τη νηστεία, αλλά και τις αλλεπάλληλες προσβολές του διαβόλου, ο οποίος φθονώντας τον για την αρετή του, επεδίωκε να τον παρασύρει και να τον απομακρύνει από την άσκηση και την κατά Χριστόν ζωή, δίδοντάς μας συγχρόνως και παράδειγμα σταθερότητος και υπομονής.
Η χάρη και η ενίσχυση του Θεού είναι στη διάθεση όλων μας, όλων όσοι επιθυμούν να αγωνισθούν για να ζήσουν την εν Χριστώ ζωή και η Εκκλησία μας καλεί, όπως ακούσαμε το πρωί τον ιερό υμνογράφο να ψάλλει, να αντλήσουμε από τον Σταυρό του Χριστού τα «μη κενούμενα νάματα της χάριτος».
Αυτά τα νάματα της θείας χάριτος θα δεχθείς και συ σε λίγο, λαμβάνοντας διά των χειρών του Επισκόπου σου τη θεία χάρη, «την πάντοτε τα ασθενή θεραπεύοντα και τα ελλείποντα αναπληρούσα», που θα σε καταστήσει οικονόμο των μυστηρίων και λειτουργό του Υψίστου.
Η χάρη της ιεροσύνης που σου προσφέρει ο Χριστός και η Εκκλησία διά της εις πρεσβύτερον χειροτονίας σου στον ναό του πολιούχου μας οσίου Αντωνίου του Βεροιέως είναι μεγάλη, είναι μοναδική και ανεπανάληπτη. Είναι, όμως, συγχρόνως και ευθύνη και σταυρός, τον οποίο καλείσαι από σήμερα να φέρεις, αγωνιζόμενος να φανείς κατά το δυνατόν αντάξιος της τιμής που σου κάνει ο Θεός, αντάξιος της εμπιστοσύνης του Γέροντός σου και του Επισκόπου σου.
Ο Θεός οδήγησε προ ετών τα βήματά σου σε έναν τόπο αγιασμένο από την παρουσία και την άσκηση πολλών Αγίων της Εκκλησίας μας, και σε αξίωσε με τη μοναχική σου κουρά να λάβεις το όνομα ενός εξ αυτών, του οσίου Θεοδοσίου, του αδελφού του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, και να λάβεις τον πρώτο βαθμό της ιεροσύνης, τον βαθμό του διακόνου.
Έκτοτε διακόνησες με αφοσίωση και υπακοή την Ιερά Μονή της μετανοίας σου, υπό την προστασία της Κυρίας Θεοτόκου της Καλλίπετρας και του Γέροντός σου, του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Θεοτόκου Καλλίπετρας, του π. Παλαμά, ο οποίος αγωνίσθηκε με ζήλο και αυταπάρνηση για την ανακαίνιση και την ανάδειξή της. Και από σήμερα καλείσαι να διακονήσεις από μία υψηλότερη θέση, έχοντας όμως συγχρόνως και μεγαλύτερη ευθύνη. Ευθύνη ενώπιον του Θεού, στο θυσιαστήριο του οποίου καλείσαι να ιερουργείς τα ιερά μυστήρια, «ακαταγνώστως και απροσκόπτως, εν καθαρώ τω μαρτυρίω της συνειδήσεώς» σου, αλλά και ευθύνη ενώπιον των συμμοναστών σου.
Αγωνίσου στο εξής με μεγαλύτερο ζήλο και περισσότερη διάθεση, έχοντας κατά νου τους ασκητικούς αγώνες του προστάτου σου οσίου Θεοδοσίου, του εορταζομένου σήμερα πολιούχου μας οσίου Αντωνίου του νέου, αλλά και όλων των εν τη Σκήτει της Βεροίας οσίων και θεοφόρων πατέρων, για να καθαίρεις την ψυχή σου με την υπακοή και την ταπείνωση στον Γέροντά σου αλλά και στον Επίσκοπό σου και στην Εκκλησία, διότι όλοι έχουμε την αναφορά μας στην Εκκλησία, εκτός της οποίας δεν υπάρχει ούτε ιεροσύνη ούτε χάρη Θεού, η οποία είναι αναγκαία για τη σωτηρία μας.
Αυτή τη χάρη που θα λάβεις σε λίγο εύχομαι ταπεινά και πατρικά να τη διατηρήσεις και να την αυξήσεις με τον αγώνα και την προσπάθειά σου, με την ευχή και τη συμπαράσταση και του Γέροντός σου και των πατέρων της Μονής, αλλά και των συμπροσευχομένων σήμερα πατέρων και των οικείων και φίλων σου, ώστε να ευαρεστήσεις στον Θεό και να αξιωθείς του μισθού των φρονίμων και πιστών οικονόμων του κατά την ημέρα της κρίσεως.”
