Από τον ΣΩΤΗΡΗ ΛΕΤΣΙΟ
Ένας από τους πιο αγαπημένους άγιους της Ορθοδοξίας είναι ο Άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος. Ναοί, εξωκλήσια, παρεκκλήσια, καθολικά μοναστηριών, βρίσκονται διάσπαρτα στην ελληνική επικράτεια -σε πόλεις και χωριά- και είναι αφιερωμένα στη μνήμη του.
Ο Γεώργιος γεννήθηκε μεταξύ 275 και 281 στη Νικομήδεια της Βιθυνίας. Υπηρέτησε ως αξιωματικός στον ρωμαϊκό στρατό και θανατώθηκε στις 23 Απριλίου του 303 επί αυτοκράτορα Διοκλητιανού αρνούμενος ν’ απαρνηθεί την πίστη του και αφού υποβλήθηκε σε φριχτά βασανιστήρια. Πολλά είναι τα θαύματα που έπραξε ο Άγιος Γεώργιος με κορυφαίο όλων την Δρακοκοκτονία, ενώ ο Ρωμανός ο Μελωδός του αφιέρωσε θριαμβευτικούς ύμνους και εγκώμια ανακηρύσσοντάς τον «Αστέρα πολύφωτον, ώσπερ ήλιον λάμποντα» και «Πρωταθλητάρχην και πρωτοστράτηγον και μέγαν ταξιάρχην της πίστεως».
Έως τις ημέρες μας έχουν διασωθεί και αποθησαυριστεί πολλές θαυμαστές παρεμβάσεις του Αγίου Γεωργίου, οι οποίες αποτελούν μια ζώσα πραγματικότητα στον βίο του ελληνικού λαού. Στο «Περιβόλι της Παναγίας», στο Άγιον Όρος, δεν είναι λίγα τα θαύματα που έχουν καταγραφεί και παραμένουν άσβεστα στη μνήμη τόσο των μοναχών αλλά και των προσκυνητών. Αξίζει να μνημονεύσουμε ορισμένα από αυτά έτσι όπως τα έχει καταγράψει ο εκπαιδευτικός Γεώργιος Μηλίτσης στο βιβλίο του « Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος». Ένα από αυτά αφορά στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος, όπου ακόμη και σήμερα οι άγιοι πατέρες αφηγούνται στους επισκέπτες την παρακάτω ιστορία: «Στις 23 Απριλίου ημέρα της εορτής του Αγίου στο μοναστήρι γινόταν η καθιερωμένη μεγάλη αγρυπνία και είχαν βγάλει για προσκύνηση το ιερό λείψανο του Αγίου Γεωργίου (τμήμα από το χέρι του), που φυλάσσεται στο μοναστήρι. Την ώρα του εσπερινού οι πατέρες διεπίστωσαν ότι όχι μόνον έβγαινε από το ιερό λείψανο λεπτή και πάντερπνη ευωδία καθώς και άγιον μύρο, αλλά είχε πάρει μορφή και σχήμα νωπής πληγής. Τότε διέκοψαν τον εσπερινό και διάβασαν την παράκληση του Αγίου».
Άλλο ένα θαυμαστό συμβάν σημειώθηκε και στην ιερά καλύβη Αγίου Γεωργίου Νέας Σκήτης. Ήταν το 1931 όταν οι ιερείς αναζητούσαν αγωνιωδώς την κατάλληλη ποσότητα ψαριών, έτσι ώστε να καλύψουν τις ανάγκες για την πανήγυρη. Ο άγιος ωστόσο είχε προνοήσει εγκαίρως για αυτούς. Παρουσιάστηκε τελείως αναπάντεχα ένας ψαράς κρατώντας ένα πανέρι γεμάτο από ψάρια. Αν και αυτός συνάντησε στον δρόμο και άλλες καλύβες, εντούτοις σε αυτή την καλύβη κτύπησε και ρώτησε τους πατέρες εάν ήθελαν τα ψάρια, χωρίς να γνωρίζει ότι εόρταζε ο ναός της καλύβης!
ΠΟΛΥΧΡΩΜΑ ΜΑΝΤΗΛΙΑ
Στον βράχο των Μετεώρων -ξακουστό σε όλην οικουμένη για τα μοναστήρια του- βρίσκεται ο ναΐσκος του Αγίου Γεωργίου του Μανδηλά, ο οποίος κτίστηκε τον 14ο αιώνα. Χαρακτηριστικό του ναΐσκου είναι τα πολύχρωμα μανδήλια που κρεμούν οι κάτοικοι του Καστρακίου. Η συνήθεια αυτή έχει σχέση με ένα γεγονός που συνέβη στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τότε λοιπόν ένας Τούρκος εισήλθε χωρίς να σεβαστεί την ιερότητα του χώρου στο δασύλλιο, που ήταν κάτω από την Μονή του Αγίου Γεωργίου, και έκοψε ξύλα. Αμέσως όμως μόλις έκοψε τα πρώτα ξύλα έπεσε κάτω και δεν μπορούσε να σηκωθεί. Συνειδητοποίησε τότε ότι ο Άγιος τον είχε τιμωρήσει, επειδή δεν σεβάστηκε την περιουσία από το βακούφι. Ο Τούρκος προκειμένου να εξιλεωθεί έταξε στον Άγιο τον ακριβό και πολύτιμο φερετζέ της συζύγου του. Αμέσως έγινε το θαύμα, σηκώθηκε και έτρεξε στο σπίτι του από όπου έφερε το φερετζέ και τον κρέμασε στο μοναστήρι. Την πράξη του αυτή μιμήθηκαν και οι χριστιανοί της περιοχής και από τότε το έθιμο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Την ημέρα της εορτής του αγίου θαρραλέοι νέοι ανεβαίνουν και κρεμούν μανδήλια στον σωζόμενο ναό.
Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΑΝΑΒΑΣΗ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΚΟΥΔΟΥΝΑ ΣΤΗΝ ΠΡΙΓΚΗΠΟ
Στη νήσο Πρίγκηπο, στη θάλασσα του Μαρμαρά- και σε κοντινή απόσταση από την Κωνσταντινούπολη- στέκει αγέρωχο σύμβολο της Ορθοδοξίας η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά. Χτίστηκε τον 10ο αιώνα στα χρόνια του Νικηφόρου Φωκά. Εξαιτίας μιας πυρκαγιάς που ξέσπασε το 1986 καταστράφηκαν τα κελιά της με αποτέλεσμα να αλλοιωθούν σε μεγάλο βαθμό τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της. Το νησί, την ημέρα της εορτής του αγίου κατακλύζεται από χιλιάδες επισκέπτες οι περισσότεροι εκ των οποίων είναι Τούρκοι, καθώς ο άγιος συνέβαλε με την εμφάνισή του στο να πεισθούν πολλοί Τούρκοι και να βαπτιστούν χριστιανοί ορθόδοξοι! Άνθρωποι κάθε ηλικίας και οικογένειες μαζί με τα παιδιά τους, ανεβαίνουν προς τη Μονή παραμένοντας σιωπηλοί και κρατάνε κουβάρια κλωστής, την οποία ξετυλίγουν μέχρι να φτάσουν στην είσοδο της εκκλησίας. Όσο ανεβαίνουν δεν επιτρέπεται να μιλούν. Ορισμένοι δένουν μικρές κορδέλες ή μαντίλια στα κλαδιά των δέντρων και αφήνουν σημειώματα ή ζωγραφιές. Οι Τούρκοι γράφουν σε ένα χαρτάκι την ευχή τους και την αφήνουν στον μοναστήρι. Φεύγοντας παίρνουν μαζί τους ένα κουδούνι. Σύμφωνα με τα όσα ορίζει η παράδοση, αυτό θα το επιστρέψουν όταν ο άγιος κάνει την ευχή τους πραγματικότητα.
*Αναδημοσίευση από “Ορθόδοξη Αλήθεια”