Σάββατο του Λαζάρου στην Ιερά Μονή της Αγίας Κυριακής Λουτρού

Το Σάββατο του Λαζάρου 16 Απριλίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στην Ιερά Μονή της Αγίας Κυριακής Λουτρού.

Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τελέστηκαν Κουρές Μοναχών παρουσία του Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας του Αγίου Όρους Γέροντος Ελισσαίου Σιμωνοπετρίτου.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Οὐκ εἶπόν σοι ὅτι ἐάν πιστεύσῃς ὄψῃ τήν δόξαν τοῦ Θεοῦ;»

Λίγο πριν να εισέλθει ο Χριστός στα Ιεροσόλυμα και να βαδίσει προς το πάθος του, κάνει μία στάση στη Βηθανία, στην πόλη του φίλου του Λαζάρου και των αδελφών του, με τους οποίους συνεδέετο ο Κύ­ριός μας κατά το ανθρώπινο με έναν στενό φιλικό σύνδεσμο. Όμως η στάση του αυτή δεν ήταν όπως οι άλλες, κατά τις οποίες φιλοξενείτο στην οικία του Λαζάρου και των αδελφών του, τους δίδασκε και δεχόταν την αγάπη τους.

Η χαρ­μόσυνη ατμόσφαιρα, που δημιουρ­γούσε πάντοτε η παρουσία του Χριστού, δεν υπάρχει σήμερα. Τώρα οι δύο αδελφές, η Μάρθα και η Μαρία, θρηνούν για τον θάνατο του αδελ­φού τους, θρηνούν για την καθυ­στέρηση της αφίξεως του Ιησού στη Βηθανία, η οποία είχε ως συνέπεια τον θάνατο του Λαζάρου. Θρηνούν, γιατί νομίζουν ότι σήμε­ρα ο αγαπημένος τους Διδάσκαλος, όπως είναι η κατάσταση δεν θα μπορέσει να τους διδάξει.

Όμως πλανώνται, γιατί δεν χρειάζεται να θρηνούν και να οδύρο­νται. Ο Χριστός θα αναστήσει τον αδελφό τους. Δεν χρειάζεται να ανησυχούν αν ο Ιησούς θα τους διδάξει και αυτή τη φορά, γιατί ο Χριστός διδάσκει πάντοτε και με όλους τους τρόπους. Τι διδάσκει, λοιπόν, σήμερα ο Χριστός στη Μάρθα και τη Μαρία αλλά και σε όλους μας;

Το πρώτο που διδάσκει ο Χριστός είναι η πίστη ως προϋπόθεση για να δεί ο άνθρωπος τη δόξα του Θεού. «Ουκ είπόν σοι ότι εάν πι­στεύσης όψη την δόξαν του Θεού;» ρωτά ο Χριστός τη Μάρθα. Δεν σου είπα ότι εάν πιστεύσεις, θα δείς τη δόξα του Θεού.

Ο Χριστός δεν εννοεί ότι θα δεί η Μάρθα στη μέλλουσα ζωή τη δόξα του Θεού, αλλά εννοεί τη δόξα του Θεού, όπως θα αποκαλυφθεί σε όσους πιστεύουν στη θεία δύναμη του Χριστού με τη θαυμαστή ανά­σταση του αδελφού της, και γι᾽ αυτό τονίζει τη σημασία της πίστεως.

Το δεύτερο το οποίο διδάσκει ο Χριστός με το θαύμα της αναστά­σεως του Λαζάρου είναι η αναγκαιότητα της υπακοής στα προστάγ­ματα του Θεού, ακόμη και αν αυτά μας φαίνονται ανέφικτα και ανε­φαρ­μοστα.

Ο Χριστός καλεί τον νεκρό Λάζαρο να βγεί από τον τάφο. Και εκεί­νος, αν και νεκρός, υπακούει στο δεσποτικό πρόσταγμα και ανί­στα­ται. Και παρότι τυλιγμένος με τις κειρίες και αδύναμος να περπατήσει, εξέρχεται του μνημείου αναστημένος.

Η πίστη στον Χριστό και η υπα­κοή στα προστάγματά του αναδεικνύονται σήμερα ως δύο μεγάλες και βασικές αρετές, ως δύο μεγάλες και σημαντικές προϋποθέσεις της πνευματικής ζωής. Και αν είναι μεγάλες και βασικές για κάθε πιστό, για κάθε άνθρωπο που θέλει να βιώσει την εν Χριστώ ζωή, είναι κατά μείζονα λόγο βασικές και ση­μαντικές για σας, οι οποίες σήμερα ενδυθήκατε το μοναχικό ράσο, επι­σημοποιώντας με τη μοναχική σας κουρά την απόφασή σας να αφιε­ρω­θείτε ψυχή τε και σώματι στον Χριστό και να ζήσετε την ένωση μαζί του διά της εν Χριστώ μονα­χικής πολιτείας, υπό τη σκέπη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Κυριακής, η οποία είναι η δική σας Βηθανία.

Γιατί εδώ, στην Ιερά Μονή, θα φι­λοξενείτε τον Χριστό στην ψυχή σας και τη ζωή σας και θα τον ακούτε να σας ομιλεί και να σας διδάσκει.

Εδώ θα πρέπει στο εξής να αγω­νίζεσθε να αυξάνετε την πίστη σας για να βλέπετε και σείς τη δόξα του Θεού, όπως η Μάρθα και η Μαρία. Διότι μέσα στο μοναστήρι αλλά και μέσα στο κελλί του ο κάθε μοναχός και η κάθε μοναχή βλέπει τη δόξα του Θεού.

Βλέπει ο μοναχός τα θαύματα που ενεργεί όχι μόνο μέσα στην ψυχή του, όταν πιστεύει σταθερά και ακράδαντα, αλλά και στην καθημερινότητα, στα διακονήματα, στους προσκυνητές της μονής, αλλά και όταν βρίσκεται κατά μόνας προσευχόμενος.

Γι᾽ αυτό και το πρώτο που θα πρέπει να καλλιεργήσετε στην ψυ­χή σας είναι τη βαθειά πίστη στον Χριστό, που είναι ο Νυμφίος της ψυχής. Μία πίστη που νοείται ως απόλυτη εμπιστοσύνη στην αγάπη και την πρόνοιά του, ώστε να τον αισθάνεσθε και να τον ζείτε ως συνανιστάμενο και συγκοιτα­ζόμε­νο σας.

Μία πίστη σαν αυτή που είχαν οι τρεις εορταζόμενες σήμε­ρα αγίες μάρτυρες Ειρήνη, Αγάπη και Χιονία, οι εν Θεσσαλονίκη, οι οποίες υπήρξαν μαθήτριες του αγίου Δημητρίου και θυσίασαν τη νεότητά τους για την αιώνια ζωή. Μία πίστη σαν και αυτή που διέθετε και ο σύγχρονος άγιος Αμφιλόχιος ο εν Πάτμω, τον οποίο επίσης εορτάζουμε σήμερα, και του οποίου η μοναχική ζωή και η οσιακή πολιτεία εκεί στο σπήλαιο του ηγαπημένου μαθητού, στο σπήλαιο της Αποκαλύψεως, ας είναι υπό­δειγ­μα για τη ζωή σας.

Ο αγώνας σας όμως για την πίστη θα πρέπει να συνοδεύεται οπωσδή­ποτε και με τον αγώνα για την υπα­κοή, που αποτελεί θεμέλιο της μοναχικής ζωής και της πνευμα­τι­κής σας προόδου. Χωρίς την υπακοή στον Γέροντα, στη Γερόντισσα, στον Επίσκοπο δεν νοείται μοναχική ζωή, αλλά και δεν υπάρχει πνευματική πρόο­δος. Η υπακοή ανιστά τον μοναχό και τον καθιστά «καινόν άνθρω­πον», όπως ανέστησε και τον τε­τρα­ήμερο Λάζαρο. Χωρίς αυτήν ο μοναχός παραμένει δέσμιος του θελήματός του και δεν μπορεί να βγεί ούτε από τον τάφο των παθών και των παγίδων του πονηρού ούτε να πλησιάσει τον Χριστό και να ζήσει την καινή ζωή που εκείνος μας προσφέρει.

Με τη μοναχική σας κουρά απεκ­δυ­θήκατε σήμερα όχι μόνο τον κόσμο αλλά και το θέλημά σας και αποφασίσατε να νεκρώσετε τον παλαιό άνθρωπο για να περιπατή­σετε στο εξής «εν καινότητι ζωής». Η Εκκλησία μας σας υποδεικνύει σήμερα τον δρόμο της πίστεως και της υπα­κοής, και εύχομαι πατρικά να τον βαδίσετε με τη χάρη του Θεού και της αγίας μεγαλομάρ­τυ­ρος Κυριακής και του αγίου Λαζάρου, και με τη βοήθεια και τη συμπαράσταση του πνευματι­κού σας πατρός και της Γερόντισ­σας σας, αλλά και τη δική μου, ώστε να φανείτε άξιες της κλή­σεως, την οποία σας απηύθυνε ο Χριστός και να αξιωθείτε να εισέλ­θετε διά πρεσβειών και των αγίων Ειρήνης, Αγάπης και Χιονίας και του οσίου πατρός ημών Αμφιλο­χίου του εν Πάτμω στον νυμφώνα του Κυρίου και να απολαύσετε τη δόξα του Θεού.