Δεν ήταν απλή περίπτωση φωτογράφου ο Νίκος Μαγγίνας. Ήταν παιδί του Οικουμενικού Πατριάρχη. Ο πιο στενός και έμπιστος συνεργάτης του. Με ένα προσόν που ήταν ταυτόχρονα και μία πολυτέλεια για τον Πατριάρχη που τον είχε κοντά του: δεν είχε φιλοδοξίες. Του αρκούσαν αυτά που είχε. Η θέση του δίπλα στον Πρώτο. Πέρα από εκεί τίποτε.
Δεν ήθελε να γίνει μητροπολίτης. Κοιτούσε πάντοτε το συμφέρον του Βαρθολομαίου. Όσοι τον γνώρισαν τριάντα χρόνια που ήταν δίπλα στον Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας έλεγαν αστειευόμενοι: ο Μαγγίνας δεν έχει φιλμ μέσα στη μηχανή. Τότε που οι μηχανές δεν ήταν ψηφιακές.
Ο ρόλος του φωτογράφου που είχε ο Νίκος Μαγγίνας είναι η αφορμή για να είναι παρών σε όλες τις εκδηλώσεις. Να είναι τα αυτιά και τα μάτια του Πατριάρχη και η ψύχραιμη ματιά κοντά του. Έφυγε και θα λείψει σίγουρα στο Φανάρι και στην Πόλη. Αιωνία του η μνήμη.
Τουλάχιστον “έβγαλαν” τις υποτροφίες!
Κάτι αρχίζει να γίνεται στην υπηρεσία των οικονομικών της Εκκλησίας της Ελλάδος, τη γνωστή ΕΚΥΟ. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα των προσκλήσεων ενδιαφέροντος που έχουν απευθύνει για τα 30 και πλέον ακίνητα σε Βουλιαγμένη, Κηφισιά και Θεσσαλονίκη.
Η αλήθεια είναι πως το ενδιαφέρον στην αγορά ακινήτων είναι τεράστιο. Μετά το πρότζεκτ του Ελληνικού η Εκκλησία έχει – ειδικά στη Βουλιαγμένη- ακίνητα που μπορούν να αλλάξουν την εικόνα της Αττικής. Το ζητούμενο είναι να υπάρξουν σοβαροί επενδυτές γιατί στο παρελθόν ήρθαν και αλεξιπτωτιστές.
Το κέρδος, πάντως, της Εκκλησίας είναι ήδη σημαντικό. Χωρίς να ενοικιάσει ή να πουλήσει έστω ένα τετραγωνικό έβγαλε τις… υποτροφίες της χρονιάς! Εξηγούμαι: Η ΕΚΥΟ έχει αναλάβει την υποχρέωση κάθε χρόνο να δίνει υποτροφίες σε φοιτητές και σπουδαστές ύψους 200.000 ευρώ για την οικονομική ενίσχυσή τους.
Οι υποψήφιοι επενδυτές των ακινήτων της Εκκλησίας για να πάρουν τον φάκελο κάθε ακινήτου και να έχουν δικαίωμα συμμετοχής σε μελλοντικούς διαγωνισμούς πρέπει να καταβάλλουν ένα αντίτιμο της τάξης των 500-2.000 ευρώ, αναλόγως του ακινήτου.
Μέχρι στιγμής και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Εκκλησίας οι υποτροφίες για φέτος “βγήκαν” μόνο από τους φακέλους. Ευφυές…
Χάθηκε το μέτρο
Πολλές φορές η Πολιτεία, οι Δήμοι και οι ιδιώτες έχουν βρει την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την αδράνεια εκκλησιαστικών νομικών προσώπων και να πατήσουν πάνω στα ακίνητά τους.
Άλλο αυτό και είναι κατανοητό να αντιδρούν οι μητροπολίτες και οι εκκλησιαστικά υπεύθυνοι και άλλο ο επιχώριος μητροπολίτης να έχει λόγο για το κάθετί που θα γίνει στην περιοχή του λες και είναι εκλεγμένος τοπικός άρχοντας ή πρόεδρος περιβαλλοντικών ενώσεων.
Υπάρχουν οι εκλεγμένοι του λαού για να εκφραστούν για ΜΗ εκκλησιαστικές εκτάσεις. Πρόσφατο παράδειγμα η αντίδραση του μητροπολίτη Ζακύνθου (μόνος του το σκέφτηκε άραγε;) στην απόφαση του υπουργείου Τουρισμού να εκμεταλλευτεί τουριστικά το διάσημο “Ναυάγιο” του νησιού. Από που προκύπτει η αντίδραση; Είπαμε να δίνουμε δίκαια στην Εκκλησία όταν εκμεταλλεύονται την περιουσία της, όμως να έχει λόγο και για τα ακίνητα του δημοσίου; Ε αυτό παραπάει…
“Μελχισεδέκ”