Την Τετάρτη 20 Μαρτίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων τέλεσε την πρώτη Προηγιασμένη θεία Λειτουργία και κήρυξε τον θείο λόγο στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά στη Βέροια.
Στην ομιλία του ο Μητροπολίτης τόνισε: «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ᾽εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν».
Στη δημιουργία του ανθρώπου αναφέρθηκε ο ιερός συγγραφέας του βιβλίου της Γενέσεως, ο θεόπτης Μωυσής, στο σημερινό ανάγνωσμα. Ο Θεός δεν δημιούργησε τον άνθρωπο απλώς «καλόν λίαν», όπως έκανε με τα μέχρι τώρα δημιουργήματά του, τη γη, τη θάλασσα, τα φυτά και τα ζώα, αλλά τον έκανε «κατ᾽ εικόνα Θεού». Τον έκανε σύμφωνα με τη δική του εικόνα, για να βρίσκεται αντ᾽ αυτού στον κόσμο, να κατακυριεύει της γης και να άρχει όλων όσων η αγάπη του Θεού δημιούργησε γι᾽ αυτόν.
Έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο κατά την εικόνα του, για να τον τιμήσει και να του δώσει αξία, αλλά και για να του υπενθυμίζει ότι η εικόνα του Θεού, την οποία αντιπροσώπευε η ύπαρξή του, είχε τη δυνατότητα να λάβει ουσία και περιεχόμενο και να εξελιχθεί σε ομοίωση με τον Θεό. Έδωσε στον άνθρωπο αυτήν την προοπτική και τη δυνατότητα, για να του δώσει την ευκαιρία να αξιοποιήσει τα χαρίσματα με τα οποία τον προίκισε και, ακόμη, για να του επιτρέψει να διαχειρισθεί την ελευθερία την οποία του χάρισε, με τον τρόπο με τον οποίο ήθελε ο κάθε άνθρωπος.
Δυστυχώς ο άνθρωπος επέλεξε να μην προχωρήσει προς την ομοίωσή του με τον Θεό με τον τρόπο που ο ίδιος είχε υποδείξει, με την τήρηση δηλαδή της εντολής του, αλλά να παρασυρθεί και να ακολουθήσει τον συντομότερο δήθεν δρόμο που του σύστησε ο αντίδικος του Θεού, ο πονηρός διάβολος, τον δρόμο της παρακοής της εντολής του Θεού και της αμφισβητήσεώς του.
Δεν αναλογίσθηκαν οι πρωτόπλαστοι ότι δεν ήταν δυνατόν ο Θεός που τους έπλασε και τους έδωσε τη δυνατότητα να φθάσουν στην ομοίωσή του, να μην τους υπέδειξε τον ασφαλή και βέβαιο δρόμο προς αυτήν. Γι᾽ αυτό ακολούθησαν απερίσκεπτα τον δρόμο της αποστασίας, αγνοώντας ότι αυτός που τους τον υποδείκνυε, ο διάβολος, είχε ήδη αποτύχει στην προσπάθειά του και είχε εκπέσει.
Και αν ο Εωσφόρος μετετράπη με την πτώση του από άγγελο φωτός σε άγγελο του σκότους, οι πρωτόπλαστοι με την πτώση τους αμαύρωσαν την εικόνα του Θεού και απομακρύνθηκαν από τον σκοπό τους να ομοιάσουν τον Θεό.
Η αγάπη του Θεού, βεβαίως, μας έδωσε με την ενανθρώπηση, τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Υιού του, του Κυρίου μας, τη δυνατότητα της αποκαταστάσεως της θείας εικόνος μέσα μας, αλλά απαιτείται η θέλησή μας και η προσπάθειά μας και ο διαρκής αγώνας μας, αφενός να μην αμαυρώνουμε και εμείς με τις πράξεις μας και με τις παραλείψεις μας, με την ανυπακοή μας στο θέλημα του Θεού και τα πάθη μας, την εικόνα του Θεού με την οποία μας ετίμησε, και αφετέρου να αγωνιζόμεθα να ομοιάσουμε όσο μπορούμε περισσότερο τον Θεό, για να εκπληρώσουμε και τον προορισμό της ζωής μας για τον οποίο μας δημιούργησε.
Αυτήν ακριβώς την προσπάθεια μας καλεί να κάνουμε εντονότερα και συστηματικότερα η Αγία μας Εκκλησία την περίοδο αυτή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Με τη νηστεία των τροφών και τη νηστεία των παθών, μας καλεί να καθαρίσουμε την ψυχή και το σώμα μας. Να απελευθερωθούμε από τις αδυναμίες, από τα πάθη, από τους λογισμούς, από τις επιθυμίες που απομακρύνουν την ψυχή μας και τη ζωή μας από τον Θεό, που μολύνουν την ψυχή μας, που την παραμορφώνουν και την φθείρουν, που την ρυπαίνουν και την αλλοιώνουν, ώστε να μην μπορεί να διακρίνει κανείς σ᾽ αυτήν την εικόνα του Θεού.
Μας καλεί συγχρόνως να θρέψουμε την ψυχή μας με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, το οποίο θα αποκαταστήσει τις πληγές και θα θεραπεύσει τα τραύματα που έχει υποστεί η ψυχή μας από την αμαρτία και θα μας ενισχύσει στο αγώνα μας να ομοιάσουμε τον Θεό.
Και ο τρόπος να ομοιάσουμε τον Θεό είναι να αγωνιζόμεθα να τηρούμε τις εντολές και το θέλημά του. Όπως η παρακοή της εντολής του Θεού εξεδίωξε τους πρωτοπλάστους από τον παράδεισο, έτσι και η υπακοή του θείου θελήματος μας επιτρέπει να ομοιάσουμε στον Θεό και να κερδίσουμε και πάλι τον παράδεισο. Η υπακοή στον Θεό είναι, όπως είπαμε ήδη, ο πλέον ασφαλής τρόπος για να τον ομοιάσουμε. Διότι υπακοή σημαίνει την εκκοπή του δικού μας θελήματος και την ταύτισή μας με το θέλημα του Θεού. Και όπως δύο άνθρωποι που έχουν τις ίδιες επιθυμίες, έχουν τις ίδιες απόψεις, έχουν την ίδια θεώρηση των πραγμάτων λέμε ότι ομοιάζουν, έτσι και ο άνθρωπος που ταυτίζει το θέλημά του με το θέλημα του Θεού επιτυγχάνει την ομοίωση με τον Θεό και μπορεί να επαναλάβει τους λόγους του πρωτοκορυφαίου αποστόλου Παύλου: «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός».
Σε αυτόν τον στόχο ας αποβλέπουμε και εμείς, τον στόχο της ομοιώσεώς μας με τον Θεό που μας έπλασε, και ας αγωνιζόμαστε με τη βοήθεια της νηστείας, της εγκρατείας και της υπακοής αλλά και της χάριτος του Θεού να επιτύχουμε κατά το δυνατόν τον στόχο μας και να γίνουμε όντως και εμείς άξιοι να πανηγυρίσουμε το φαιδρό μήνυμα της Αναστάσεώς του αναστημένοι.
