Την Τρίτη 9 Νοεμβρίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στο Προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στα Κύμινα.
Στην διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση η Τιμία Κάρα της Αγίας Υπομονής από την Ιερά Μονή Οσίου Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας, η οποία μεταφέρθηκε με την ευκαιρία της πανηγύρεως του Θαυματουργού Αγίου και θα βρίσκεται στον Ιερό Ναό μέχρι την Κυριακή 14 Νοεμβρίου.
Στο τέλος ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων για ακόμη μία φορά εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες του προς τον Μητροπολίτη Κορίνθου κ. Διονύσιο για την άδεια και την ευλογία του αλλά και προς την Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής του Οσίου Παταπίου Γερόντισσα Χρυσοβαλάντη για την πρόθυμη ανταπόκρισή της στο αίτημα της Ιεράς μας Μητροπόλεως, ενώ δεν παρέλειψε να συγχαρεί τον προϊστάμενο του πανηγυρίζοντος Ιερού Ναού Πρωτοπρεσβύτερο π. Χρήστο Αιγίδη και τους συνεργάτες του για το σπουδαίο έργο που επιτελούνε.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Άνθρωπος ουρανόφρων ανεδείχθης εν κόσμω, Νεκτάριε Χριστού ιεράρχα».
Με τέσσερις λέξεις συνοψίζει ο ιερός υμνογράφος τη ζωή του εορταζομένου σήμερα αγίου Νεκταρίου, επισκόπου Πενταπόλεως, του θαυματουργού.
Άνθρωπος ήταν ο άγιος Νεκτάριος. Άνθρωπος, όπως είμεθα και εμείς που προσήλθαμε σήμερα εδώ, στο Προσκύνημά του, για να τιμήσουμε τη μνήμη του. Άνθρωπος χοικός, που έφερε την ασθένεια της υλικής φύσεως. Όμως ο άγιος Νεκτάριος δεν επέτρεψε στην υλικη φύση να επικρατήσει στην ύπαρξη του. Δεν επέτρεψε στον χού της ανθρώπινης σαρκος του να κυριαρχήσει στην ψυχή του και να αμαυρώσει τη θεία εικόνα της.
Πως το κατόρθωσε; Το κατόρθωσε, γιατί, όπως ψάλλει ο ιερός υμνογράφος, δεν ήταν απλώς ανθρωπος, αλλά ήταν «άνθρωπος ουρανοφρων». Ήταν δηλαδή ανθρωπος που είχε στον νού του τον ουρανό. Ήταν άνθρωπος που είχε τον νού του στραμμένο προς τον ουρανό. Άνθρωπος που έκανε πράξη στη ζωή του τον λόγο του πρωτοκορυφαίου αποστόλου Παύλου: «τα άνω ζητείτε, τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης».
Τα άνω ζητούσε ο άγιος Νεκτάριος σε όλη του τη ζωή. Μέσα στις δυσκολίες και στους πειρασμούς, μέσα στις συκοφαντίες και στους διωγμούς, είχε τον νού του στον ουρανό, στη «μέλλουσα πόλη», στην ουράνια πατρίδα, εκεί όπου πρέπει όλοι να αγωνιζόμεθα για να φθασουμε. Γι᾽ αυτό και θεωρούσε «τα πάντα σκύβαλα», τα πάντα τα θεωρούσε σκουπίδια, όλα όσα αντιμετώπιζε, και δεν άφηνε να του παρασύρουν τον νού, δεν άφηνε να τον αποσπάσουν από την αγάπη του Χριστού και από την προσπάθειά του να είναι ενωμένος μαζί του και αφοσιωμένος σε Αυτόν.
Γνώριζε ότι η ζωή του ανθρώπου και πολύ περισσότερο η ζωή του χριστιανού, είναι συνυφασμένη με δοκιμασίες και πειρασμούς, και ήξερε ότι κανείς δεν μπορεί να τους αποφύγει. Ήξερε όμως ότι μπορούσε να τους αντέξει και να τους ξεπεράσει με την υπομονή.
Έχοντας στραμμένο τον νού του στον ουρανό και γνωρίζοντας ότι δεν αξίζουν τίποτε «τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς», όπως γράφει και ο ουρανοβάμων απόστολος Παύλος, ο άγιος Νεκτάριος έτρεχε «δι᾽ υπομονής τον προκείμενον» αυτώ «αγώνα». Και έτσι έφθασε με επιτυχία μέχρι το τέλος. Έφθασε στον ουρανό, διότι κατά την υπόσχεση του Κυρίου «ο υπομείνας εις τέλος σωθήσεται».
Την ίδια υπομονή έδειξε στη ζωή της και η αγία Υπομονή, της οποίας τη σεπτή και χαριτόβρυτο κάρα, που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή του οσίου Παταπίου στο Λουτράκι, έχουμε την ευλογία να φιλοξενούμε αυτές τις ημέρες, εδώ στο ιερό Προσκύνημα του αγίου Νεκταρίου.
Αν και ήταν αυτοκράτειρα του Βυζαντίου, αν και είχε ισχύ και δυναμη, δεν ασκούσε την ισχύ και τη δύναμη της εξουσίας για να αντιμετωπίσει τους πειρασμούς και τις δυσκολίες που συναντούσε, αλλά ασκούσε τη δύναμη της υπομονής. Μέσα από την άσκηση της υπομονης, η οποία ήταν η μόνη της συνοδεία τόσο όσο ζούσε στα ανάκτορα ως βασίλισσα, όσο και τα 25 χρόνια τα οποία έζησε ως μοναχη με το όνομα Υπομονή, αγίασε την ψυχή της και αποδείχθηκε ευαρεστη στον Θεό, ο οποίος την αγίασε και της χάρισε τη μακαριότητα της ουρανίου βασιλείας του.
Οι δύο, λοιπόν, άγιοι που τιμούμε σήμερα, ο άγιος Νεκτάριος, του οποίου τη μνήμη εορτάζουμε και η αγία Υπομονή, μας δείχνουν τον δρόμο και της δικής μας σωτηρίας μέσω της υπομονής. Και θα μπορούσε κανείς να πεί ότι ο δρόμος αυτός δεν είναι ένας δυσκολος δρομος, γιατί δεν χρειάζεται ούτε να εγκαταλείψουμε τον κοσμο, ούτε να υποβάλλουμε τον εαυτό μας σε στερήσεις και κακουχίες. Χρειάζεται μόνο να υπομένουμε με ταπείνωση όλα όσα επιτρέπει ο Θεός να μας δοκιμάσουν. Χρειάζεται, αντί να διαμαρτυρόμεθα και να γογγύζουμε για τα λυπηρα και τα δυσάρεστα, τα οποία συναντούμε στη ζωή μας, να τα αξιοποιούμε σαν σκαλοπάτια που θα μας φέρουν πιο κοντά σον Θεό. Χρειάζεται να τα αποδεχόμεθα με ευγνωμοσύνη, γιατί μας βοηθούν να αυξήσουμε την υπομονη μας. Χρειάζεται να τα ξεπερνούμε με εμπιστοσύνη στον Θεό και με την πίστη ότι Εκείνος θα δώσει και σε μας «συν τω πειρασμώ και την έκβασιν αυτού του δύνασθαι ημάς υπενεγκείν», ώστε να αντέξουμε δηλαδή τη δοκιμασία και να ωφεληθούμε πνευματικά.
Ας διδαχθούμε από τη ζωή του αγίου Νεκταρίου, ο οποίος αντιμετωπισε τόσες δυσκολίες και τόσους πειρασμούς εξαιτίας του φθόνου και της κακίας των ανθρώπων, και όμως υπέμεινε και εσώθη. Ας διδαχθούμε από το παράδειγμα της αγίας Υπομονής, της οποίας την τιμία κάρα έχουμε την ευλογία να προσκυνούμε αυτές τις ημέρες. Και ας προσπαθήσουμε να ασκηθούμε στην υπομονή, αξιοποιώντας και την ευκαιρία που μας δίδει ο πειρασμος της πανδημίας που μας ταλαιπωρεί.
Ας κανουμε υπομονή και ας εφαρμοζουμε με υπομονή όλα τα μέτρα που μας συστήνουν οι ειδικοί, αλλά και ας παρακαλούμε τους δύο αγίους να πρεσβεύουν για μας, για να μας χαρίσει ο Θεός υπομονή αλλά και τη σωτηρία μας τόσο από τον κορωνοιό όσο και την αιώνια.
Θα ήθελα, κλείνοντας, να ευχαριστησω για άλλη μία φορά τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κορινθου κ. Διονύσιο και την Καθηγουμένη της Ιεράς Μονής του οσίου Παταπίου Λουτρακίου, Γερόντισσα Χρυσοβαλάντη, για τη μεγάλη ευλογία που μας έδωσαν, και να ευχηθώ η χάρη της αγίας Υπομονης και του αγίου Νεκταρίου να μας συνοδεύουν.
Η χάρη των αγίων να είναι μαζί σας.