Την Παρασκευή 6 Αυγούστου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού Ναούσης.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε τους καρπούς της αμπέλου.
Ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Εγέρθητε … οι συγκαμπτοντες εις γην την ψυχην μου λογισμοί· επάρθητε και άρθητε εις ύψος θείας αναβασεως».
Με αυτά τα λόγια απευθύνεται ο ποιητής του Οικου της σημερινής εορτης της Μεταμορφωσεως του Κυρίου προς τους λογισμούς του και τους προτρέπει να παύσουν να κρατούν την ψυχη του στραμμένη προς τη γη, και να αρθούν και αυτοί στο ύψος της θείας αναβάσεως· να ανεβούν στο Θαβώρ για να δούν και να αισθανθούν το θαύμα που επιτελείται σημερα.
Η αναφορά του ιερού υμνογράφου στους λογισμούς, στον νού δηλαδη και τη σκέψη του ανθρωπου, δεν είναι τυχαία, διότι αυτοί προσδιορίζουν όντως τις περισσότερες φορές τον τόπο στον οποίο βρισκεται η ψυχή και τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται.
Έτσι ο άνθρωπος μπορεί να βρισκεται με το σώμα στη φυλακή ή να υφίσταται βασανιστήρια, η ψυχη του όμως μπορεί να είναι ελεύθερη και να βρισκεται κοντά στο Θεό. Αντιθετα πάλι, μπορεί το σωμα του να βρισκεται στον ναό του Θεού, η ψυχή του όμως να είναι απούσα και μακριά από τον ιερό χωρο στον οποίο βρισκεται το σωμα του, γιατί ο λογισμός ειναι αυτος που την κρατα μακριά από τον τοπο στον οποίο βρισκεται.
Και όπως ο νούς είναι αυτός που καθορίζει τον τόπο στον οποίο βρισκεται η ψυχή, έτσι και η ψυχή προσδιοριζει αυτό που βλέπει και αισθάνεται το σώμα.
Αυτό συμβαίνει και σημερα επάνω στο όρος Θαβώρ, όπου ανήλθε ο Χριστός με τους τρεις μαθητές του.
Τον έβλεπαν τον Χριστο οι μαθητες του καθημερινά, αλλά έβλεπαν την ανθρώπινη φυση του, χωρίς η ψυχη τους να είναι ικανη να δεί τα σημάδια της θείας του φύσεως. Και σημερα συμβαίνει κατι μοναδικό· ο Χριστος τους δίνει τη δυνατοτητα να δούν το φως και τη λάμψη της θεότητός του, να λαβουν προγευση της δόξης του, να αισθανθούν πως θα ειναι και το θεωμένο ανθρωπινο σώμα μετά τη δεύτερη έλευση του Κυρίου μας.
Και ήταν τόσο μοναδικη και τόσο γλυκεία αυτη η εμπειρία που βιωσαν οι μαθητές, ώστε, όταν συνήλθαν από την έκπληξη και το θαμβος, ζητούν να μείνουν εκεί, επάνω στο όρος Θαβώρ, για να απολαμβάνουν τη θέα της δόξης του Θεανθρώπου και να ζούν τη γλυκύτητα της θείας παρουσίας του.
Γι᾽ αυτό δεν είναι μόνο ο Χριστός που μεταμορφωνεται στο όρος Θαβωρ, είναι και οι απόστολοι που ζούν τη δικη τους μεταμορφωση. Γίνονται θεατες του θείου φωτός και της θείας δόξης και ζούν και αυτοί την καλη αλλοίωση της χαριτος του Θεού.
Οι τρεις μαθητές δεν κατεβαίνουν από το ορος της Μεταμορφωσεως όπως ανέβηκαν, γιατί δεν ειναι δυνατόν κανείς να αξιωθεί, έστω και για λίγο, αυτή τη χάρη και να παραμείνει ίδιος. Δεν είναι δυνατον να αισθανθεί κανείς την ηδονή της θείας παρουσίας και να επιθυμεί στη συνέχεια την ασχήμια και την ευτέλεια των υλικών πραγμάτων.
Η ψυχή του ανθρωπου που έχει αγγιξει τα κράσπεδα του ουρανού, αντιλαμβάνεται την πραγματική ομορφιά και την πραγματική δοξα για την οποία έχει πλασει ο Θεός τον ανθρωπο· αντιλαμβάνεται ότι τίποτε «των του κοσμου τερπνών» δεν μπορεί να συγκριθεί με την ωραιότητα και τη λαμπρότητα την οποία επιφυλάσσει ο Θεός στους ανθρώπους που πιστεύουν σε αυτον και «ακούουν» του Υιού του.
Η ψυχή του ανθρώπου που έχει ζήσει το βιωμα της Μεταμορφώσεως αρχίζει να αναζητα περισσοτερο τον Θεό, αρχίζει να ευφραίνεται περισσότερο από την παρουσία του, αρχίζει να μην είναι ικανοποιημένη από τη γη και την ύλη, τα ταπεινα και εφήμερα, και στρεφεται ευκολότερα στον Θεό, απελευθερωμένη από τους λογισμούς, που την κρατούν δεσμευμένη στη γη, όπως γράφει και ο ιερός υμνογραφος.
Γι᾽ αυτό και εμείς που αξιωνόμεθα σαν τους μαθητές του Κυρίου να ζησουμε μεσα στη Εκκλησία και διά των μυστηρίων της το θαύμα της Μεταμορφωσεως, ας μιμηθούμε το παράδειγμα των μαθητων του Κυρίου, και ας προσπαθήσουμε να ζούμε την εμπειρία της Μεταμορφώσεως διαρκως στη ζωή μας, στρεφοντας την προσοχή μας από τα αμαρτωλά στα άγια και από τα γήινα στα ουράνια.
Ας φροντίσουμε περισσοτερο να μεταμορφωσουμε με τη χαρη του Θεού την ψυχή μας, παρά να μεταμορφώσουμε με τα μεσα που προσφέρει η σύγχρονη εποχή το σωμα μας. Γιατί αυτό είναι φθαρτο, ενώ η ψυχή μας ειναι αιώνια, και η δικη της μεταμορφωση θα μας εξασφαλίσει την αιώνια ζωή, εκεί όπου «οι δικαιοι εκλάμψουσιν ως ο ήλιος», όπως ο εν τω όρει Θαβώρ μεταμορφωθείς Χριστός.
Είναι στο χέρι μας, γιατί η Εκκλησία μας δίδει την ευκαιρία και τη δυνατότητα να ζούμε μέσα στην Εκκλησία, μέσα στη θεία Λειτουργία αυτό το θαύμα της Μεταμορφώσεως και να μεταμορφωνόμεθα και εμείς, ιδιαίτερα όταν λαμβάνουμε Σώμα και Αίμα Χριστού και γινόμεθα σύσσωμοι και σύναιμοι με τον Χριστό. Έχουμε το ίδιο σώμα και το ίδιο αίμα με τον Χριστό. Μεταμορφωνόμεθα και εμείς. Άρα είναι στο χέρι το δικό μας να μην χάνουμε αυτές τις ευκαιρίες, αλλά έχοντας, μέσα από τα μυστήρια της Εκκλησίας, μέσα από την ιερά Εξομολόγηση καθαρή την ψυχή μας, πράγματι να μεταμορφωνόμεθα και να αγιαζόμεθα και να ζούμε κάθε φορά αυτή τη μεταμόρφωση.
Τι λέμε τελειώνοντας τη θεία Λειτουργία; «Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον». Αν πράγματι ζούμε το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας κάθε φορά και κάθε φορά που προσευχόμεθα, θα αλλοιωνόμεθα την καλήν αλλοίωσιν και θα λάμπουμε και θα μεταμορφωνόμεθα και θα γινόμεθα σύσσωμοι και σύναιμοι με τον Κύριό μας. Είναι στο χέρι μας. Ας αξιοποιήσουμε όλες αυτές τις ευκαιρίες που μας δίδει η Αγία μας Εκκλησία.