Την Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Γενεσίου της Θεοτόκου στο χωριό των Φαρασιωτών Προσφύγων, στο Πλατύ Ημαθίας.
Ο κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Η γέννησίς σου, Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε πάση τη οικουμένη», ψάλλει πανηγυρικά η Εκκλησία μας για την πρώτη και μεγάλη Θεομητορική εορτή του νέου εκκλησιαστικού έτους. Ψάλλει για την εορτή της γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, την οποία τιμούμε και εμείς εδώ στο Πλατύ, στον ιερό ναό που είναι αφιερωμένο στο Γενέσιο της Θεοτόκου.
Ποιος είναι όμως ο λόγος αυτής της μεγάλης χαράς που δεν περιορίζεται σε κάποια πρόσωπα, αλλά επεκτείνεται σε όλη την οικουμένη, και ακόμη δεν περιορίζεται χρονικά, μόνο δηλαδή στην εποχή κατά την οποία συνέβη, αλλά διαρκεί είκοσι και πλέον αιώνες και θα διαρκεί μέχρι της συντελείας του αιώνος;
Αν η γέννηση ενός παιδιού είναι αιτία χαράς για τους γονείς και την οικογένεια, η γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου ήταν αναμφισβήτητα αφορμή μεγάλης χαράς για τους γονείς της, τους ευσεβείς και δικαίους Ιωακείμ και Άννα, οι οποίοι επί πολλά χρόνια παρακαλούσαν τον Θεό να λύσει τα δεσμά της ατεκνίας τους και να τους χαρίσει ένα παιδί. Το παιδί όμως αυτό, ο καρπός των προσευχών τους, η Μαριάμ, δεν ήταν ένα παιδί σαν τα άλλα παιδιά. Ήταν η Παναγία Παρθένος που επρόκειτο να ξεχωρίσει μεταξύ όλων των ανθρώπων, να αναδειχθεί κεχαριτωμένη στα μάτια του Θεού για την καθαρότητα της ψυχής και του σώματός της και για τον πλούτο των αρετών της, ώστε να την επιλέξει ο Θεός ως Μητέρα του Υιού του, να την επιλέξει από τα εκατομμύρια των ανθρώπων για να την καταστήσει συνεργό του στο θαύμα της αναδημιουργίας του ανθρώπου, συνεργό του στο θαύμα της ενανθρωπήσεως του Κυρίου.
Η γέννηση, λοιπόν, της Παναγίας μας είναι αιτία παγκοσμίου χαράς, γιατί η Υπεραγία Θεοτόκος έγινε αιτία να έρθει στον κόσμο όχι απλώς ένα παιδί, αλλά ο Υιός και Λόγος του Θεού.
Έγινε αιτία να γεννηθεί στον κόσμο ο Σωτήρας και Λυτρωτής των ανθρώπων, ο οποίος έπαυσε τη λύπη που προκάλεσε στους ανθρώπους η αμαρτία και η απομάκρυνση τους από τον Θεό με την παρακοή και την πτώση των πρωτοπλάστων, και απάλλαξε το ανθρώπινο γένος από το βάρος που δημιουργεί η ενοχή έναντι του Θεού και η αποξένωση από την αγάπη του.
Και επειδή ο Χριστός δεν χάρισε τη σωτηρία και τη λύτρωση μόνο στους ανθρώπους της εποχής του αλλά σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο η χαρά που έφερε η Παναγία στον κόσμο με τη γέννησή της είναι χαρά για ολόκληρη την οικουμένη.
Υπάρχει όμως και ένας επιπλέον λόγος που ερμηνεύει τον στίχο του ιερού υμνογράφου. Και αυτός είναι ότι η Παναγία διά της γεννήσεως του Υιού της, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, έγινε αιτία να λαβουν όσοι πιστεύσουν σ᾽ Αυτόν τη δική του χαρά, την οποία, όπως ο ίδιος ο Χριστός διαβεβαίωσε τους μαθητές του, κανείς δεν μπορεί να τους την αφαιρέσει.
Και αυτό είναι η πιο σημαντική αιτία της χαράς, την οποία έφερε η γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Διότι οι άνθρωποι αναζητούμε και επιδιώκουμε τη χαρά στη ζωή μας. Έχουμε ανάγκη την χαρά, γιατί χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να ζήσουμε, καθώς ο Θεός δεν μας έπλασε για τη λύπη αλλά για τη χαρά.
Πολλές φορές όμως εμείς αναζητούμε τη χαρά εκεί που δεν υπάρχει, ή και όταν υπάρχει είναι πρόσκαιρη και παροδική, και η στέρησή της μας δημιουργεί μεγαλύτερη θλίψη και απογοήτευση από αυτήν που είχαμε προηγουμένως.
Και αυτό συμβαίνει, όταν αναζητούμε τη χαρά στα υλικά αγαθά, στα πλούτη, στις διασκεδάσεις, στις υλικές απολαύσεις, στις χαρές που προσφέρει η συναναστροφή με τους ανθρώπους, οι ευχάριστες συνήθειες, και νομίζουμε ότι όλα αυτά αρκούν για να έχουμε χαρά στην ψυχή μας και στη ζωή μας. Και την αναζητούμε σε όλα αυτά, παρότι γνωρίζουμε ότι όλα αυτά δεν διαρκούν για πάντα, γιατί επηρεάζονται από τις εξωτερικές συνθήκες, από τις συγκυρίες, από όσα συμβαίνουν στον κόσμο, από γεγονότα και εξελίξεις που είναι ανεξάρτητες από τη θέλησή μας και δεν μπορούμε να τις επηρεάσουμε.
Σε αντίθεση με αυτές τις χαρές που συνήθως επιδιώκουμε και παρά τις προσπάθειες που καταβάλλουμε, σύντομα τις χάνουμε, όσοι αγωνίζονται να ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Χριστού και να τον έχουν μόνιμο ένοικο της ψυχής τους απολαμβάνουν τη δική του χαρά, που είναι εσωτερική και πνευματική και την έχει ο άνθρωπος ακόμη και μέσα στις πιο δύσκολες συνθήκες, ακόμη και στις θλίψεις και στους κινδύνους που συχνά αντιμετωπίζει στη ζωή του. Και αυτό το οφείλουμε στην Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία με τη Γέννησή της «εμήνυσε χαράν πάση τη οικουμένη».
Γι᾽ αυτό και εμείς, εορτάζοντας και τιμώντας την Υπεραγία Θεοτόκο, ας προσπαθήσουμε ακολουθώντας το παράδειγμά της να ζούμε κοντά στον Υιό της για να απολαμβάνουμε διά των πρεσβειών και της χάριτός της τη χαρά που Εκείνος μας χαρίζει και τίποτε δεν μπορεί να μας στερήσει.
Η Παναγία είναι η χαρά για όλους μας, γιατί είναι Εκείνη, η οποία ως άνθρωπος έζησε και χαρές και λύπες. Είναι Εκείνη η οποία αντιλαμβάνεται τα προβλήματα όλων μας, όπως η κάθε μητέρα αντιλαμβάνεται τα προβλήματα και τις δυσκολίες των παιδιών της. Επομένως, καταφεύγοντας σ’ Αυτήν που είναι η παγκόσμια χαρά, που ήρθε με τη γέννησή της, έχουμε όντως εξασφαλίσει την πραγματική χαρά, την οποία κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει. Είναι η χαρά που δίνει η Παναγία, που δίνει ο Χριστός μας, που είναι ευλογημένη, διότι είναι η χάρη του Θεού στη ζωή μας.»
