Ο πρόεδρος της Κοινότητας Μιχ. Μάρου μιλά για την πρωτοβουλία να βρεθούν τα χρήματα για να χτιστεί μνημείο που θα θυμίζει στις νεότερες γενιές το μαρτυρικό ολοκαύτωμα τον Απρίλιο του 1944.
Από τον ΣΩΤΗΡΗ ΛΕΤΣΙΟ
Πρωτοβουλία προκειμένου να χαρακτηρισθεί το παλαιό χωριό Δροσοπηγή παγκόσμιο μνημείο ειρήνης και να δοθούν τα απαραίτητα χρήματα, ώστε να καθαρισθεί σε όλα του τα σημεία και να είναι δυνατή η πρόσβαση σε αυτό, έχει ξεκινήσει ο κ. Μιχάλης Μάρου, πρόεδρος της κοινότητας Δροσοπηγής, στο Νομό Φλώρινας. Αυτό αναφέρει ο κ. Μάρου μιλώντας στην «Ορθόδοξη Αλήθεια», ενώ συγχρόνως τονίζει πως είναι ανάγκη να χτισθεί και ένα μνημείο για να υπενθυμίζει στις νέες γενιές το θλιβερό αυτό γεγονός. Συγχρόνως ο κ. Μάρου καθιστά σαφές πως δεν θα σταματήσει να ζητά την καταβολή των προβλεπόμενων αποζημιώσεων από το γερμανικό κράτος. Η Δροσοπηγή ανήκει στο δίκτυο των μαρτυρικών χωριών της Ελλάδας και είναι το μοναδικό από όλα όσα ανήκουν σε αυτή την κατηγορία, το οποίο μετά την ισοπέδωσή του κτίσθηκε εκ νέου σε άλλη περιοχή.
Ο Απρίλιος ήταν οδυνηρός μήνας και για τον ελληνισμό της Φλώρινας. Το 1944 οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής, που δεν μπορούσαν να αποδεχτούν την επερχόμενη ήττα τους ούτε και να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα των Ελλήνων, κατέστρεψαν ολοσχερώς το χωριό Δροσοπηγή: «Το χωριό αποτελούσε το κέντρο της αντίστασης κατά των Γερμανών κατακτητών, αφού πολλοί κάτοικοι της Δροσοπηγής έπαιρναν μέρος στον αγώνα κατά των κατακτητών» τονίζει ο κ. Μάρου και συνεχίζει την αφήγησή του: «Την ημέρα που προηγήθηκε της καταστροφής, οι Γερμανοί είχαν στείλει μια μικρή ομάδα αποτελούμενη από έξι άτομα, προκειμένου να εποπτεύσει την περιοχή και να εξακριβώσει τις κινήσεις των ανταρτών. Η ομάδα εκείνη όμως έπεσε σε ενέδρα των ανταρτών με αποτέλεσμα να σκοτωθούν όλοι οι Γερμανοί στρατιώτες. Οι Ναζί παρόλο ότι διεξήγαγαν εκτεταμένους ελέγχους γύρω από το χωριό δεν μπόρεσαν ν’ ανακαλύψουν τα πτώματα των φονευθέντων στρατιωτών, τα οποία είχαν θαφτεί από τους αντάρτες σε διάφορα σκόρπια σημεία. Το γεγονός αυτό εξόργισε την γερμανική διοίκηση και αποφάσισαν να επιβάλλουν αντίποινα».
Με του που έφτασε το γερμανικό απόσπασμα στο χωριό, ο επικεφαλής του έδωσε εντολές για να πυρποληθούν όλα τα κτίσματα. Πρώτα τυλίχθηκε στις φλόγες η εκκλησία, ενώ αμέσως μετά σειρά πήραν και τα σπίτια. Θύμα της βαρβαρότητας των κατακτητών έπεσε μια ηλικιωμένη γυναίκα, η οποία έτεινε το μπαστούνι της προς την πλευρά των στρατιωτών και αμέσως αυτοί άνοιξαν πυρ σκοτώνοντάς της. Εκτός από αυτή την γυναίκα δολοφονήθηκαν και δύο άνδρες. Πριν κάνουν οι Γερμανοί αυτή την επιχείρηση πολλοί κάτοικοι ειδοποιημένοι από τους αντάρτες εγκατέλειψαν εγκαίρως το χωριό: «Από τις αφηγήσεις που έχω ακούσει από τους συγχωριανούς μου αυτό που έχω κρατήσει πιο έντονα στη μνήμη μου είναι, πως χωρίς να βρεθούν οι κάτοικοι σε κατάσταση πανικού μάζεψαν όσα πράγματα μπορούσαν και χωρίς χρονοτριβή διασκορπίστηκαν στα γύρω βουνά» σημειώνει ο κ.Μάρου και συμπληρώνει: «Τις επόμενες ημέρες οι κάτοικοι της Δροσοπηγής αναζήτησαν και βρήκαν καταφύγιο σε άλλα γειτονικά χωριά. Αμέσως μετά την καταστροφή στην Δροσοπηγή ο γερμανικός στρατός με την προσθήκη και μιας ομάδας Βουλγάρων κατευθύνθηκε στο χωριό Κλεισούρα στη Φλώρινα. Εκεί σφαγιάστηκαν περίπου 280 άνθρωποι-μεταξύ αυτών και ο ιερέας του χωριού- και παραδώθηκαν στην φωτιά 150 σπίτια».
«Από την πύρινη λαίλαπα που έζωσε την Δροσοπηγή διεσώθη μόνο το καμπαναριό της εκκλησίας και η ιερή εικόνα της Αγίας Τριάδος» υπογραμμίζει ο κ. Μάρου ενώ αναφέρει και το εξής περιστατικό: «Την εικόνα αυτή είχαν φέρει μαζί τους οι ελληνικής καταγωγής Ηπειρώτες, που μετανάστευσαν εδώ από τα Γιάννενα το 1842, προκειμένου να γλυτώσουν από τους διωγμούς των Τούρκων. Δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν την εικόνα στα χέρια των Τούρκων και για αυτό την φόρτωσαν σε ένα γαϊδουράκι και ξεκίνησαν το ταξίδι τους. Κατά την διάρκεια όμως της πορείας το γαϊδουράκι χάθηκε, αλλά μετά από λίγες ημέρες αυτό εμφανίσθηκε ξαφνικά. Στο σημείο μάλιστα όπου αυτό σταμάτησε για να ξαποστάσει, εκεί έκτισαν και το ναό της Αγίας Τριάδος! Η εικόνα αυτή έχει διαφυλαχθεί έως τις ημέρες μας χωρίς να έχει πάθει την παραμικρή ζημιά. Όσο για το καμπαναριό προσπαθώ να βρω χρήματα για να το συντηρήσουμε και να μην καταρρεύσει».
Ήδη από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Δροσοπηγή αποτελούσε κεντρική αρτηρία, από την οποία διέρχοντο όλα τα εμπορεύματα, τα οποία κατεθύνονταν είτε στο Μοναστήρι(Μπίτολα) είτε στα Γιάννενα είτε στην Καστοριά. Όταν ξέσπασε ο Μακεδονικός Αγώνας στα εδάφη της Μακεδονίας, πολλοί ήταν αυτοί που πολέμησαν ηρωϊκά στην περιοχή της Δροσοπηγής και στα υπόλοιπα μέρη για την απελευθέρωση των ελληνικών εδαφών. Ανάμεσα στις μορφές εκείνου του αγώνα που αξίζει να μνημονευθούν είναι ο οπλαρχηγός Λαμπρινός Βρανάς, ο οποίος σκοτώθηκε μαζί με τους 13 συμπολεμιστές του, όπως και ο επίσης οπλαρχηγός Τσολακόπουλος. Τα δε κατορθώματα του Βρανά έχουν εξυμνηθεί από την λαϊκή παράδοση και από τα δημοτικά τραγούδια.
*Αναδημοσίευση από “Ορθόδοξη Αλήθεια”
