Τη Δευτέρα 19 Ιουλίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Πανηγυρικό Εσπερινό στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Προφήτου Ηλιού στο Ξηρολίβαδο.
O Σεβασμιώτατος στην ομιλία του κατά τον Πανηγυρικό Εσπερινό ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Αυτός υπάρχει εστιάτωρ νυν, αφθόνως ημίν παρεχόμενος ανεκλαλητον χάριν».
Εορτάζει η Εκκλησία μας τη μνημη του αγίου ενδόξου προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου. Εορτάζει μία από τις σημαντικότερες μορφές της Παλαιάς Διαθήκης και έναν από τους μεγαλυτέρους προφητες, τον οποίον όμως βλέπουμε να εμφανίζεται και στην Καινή Διαθήκη, καθώς παρίσταται μαζί με τον αλλο μεγάλο προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης, τον προφήτη Μωϋσή, κατά τη Μεταμόρφωση του Κυρίου μας στο όρος Θαβώρ.
Και παρότι δεν υπάρχει κανένα βιβλίο στην Παλαιά Διαθήκη γραμμένο από τον ίδιο, όπως συμβαίνει με τους αλλους προφήτες, γνωρίζουμε τη ζωή και τη δράση του, η οποία περιγράφεται στο τριτο βιβλίο των Βασιλειών, από το οποίο προήρχοντο και τα αναγνώσματα του Εσπερινού που ακούσαμε προ ολίγου, καθώς και την απόλυτη υπακοή του στον Θεό, αλλά και τη μέριμνα του Θεού για τον προφήτη του. Γιατί τι είναι προφήτης; Είναι αυτός που έχει καταστησει τον εαυτό του όργανο του Θεού, για να διερμηνεύει δι᾽ αυτού ο Θεός τον λόγο και το θέλημά του στους ανθρώπους. Άρα είναι αυτός που πρώτος από όλους εφαρμόζει στη ζωή του απόλυτα το θέλημα του Θεού και κάνει τέλεια υπακοή σε ο,τι του ζητήσει ο Θεός, χωρίς να υπολογίσει ούτε τον κόπο, ούτε τις συνέπειες ούτε ακόμη την αβεβαιότητα που του δημιουργεί το άγνωστο.
Μέσα σ᾽ αυτή την τέλεια υπακοή του Θεού έζησε και ο προφητης Ηλίας, του οποίου τη μνήμη εορτάζουμε. Γι᾽ αυτό και όχι μόνο ανεδείχθη όργανο του Θεού στη γη και προφήτης του, αλλά και βίωσε με θαυμαστό τρόπο τη μέριμνα του Θεού στη ζωή του, καθώς ο Θεός, όπως ακούσαμε και όπως γνωριζουμε, τον διέτρεφε, όταν κρυβόταν κατ᾽ εντολή του στον χείμαρρο Χορραθ στέλνοντας του με ένα κοράκι κάθε πρωί άρτο και κάθε εσπέρας κρέας.
Αυτό το εντυπωσιακό θαύμα αποτελεί ένα μόνο δείγμα της μεγάλης χάριτος που έλαβε ο προφήτης Ηλίας από τον Θεό, χάρη την οποία δεν έλαβε μόνο για τον εαυτο του αλλά και για να την προσφέρει στους ανθρώπους που τον ευλαβούνται, που τον τιμούν και επικαλούνται τη βοήθειά του και τη μεσιτεία του στον Θεό για τη ζωή τους.
«Αυτός υπάρχει εστιάτωρ νυν, αφθόνως ημίν παρεχόμενος ανεκλαλητον χάριν», ακούσαμε να ψάλλει προηγουμένως ο ιερός υμνογράφος για τον προφήτη Ηλία. Αυτός είναι, λέει, τώρα ο εστιάτωρ που μας προσφέρει άφθονη την ανεκλάλητη χάρη του Θεού. Την προσφέρει σε όσους θέλουν να την λάβουν. Την προσφέρει σε όσους εκτιμούν την αξία της και τη σημασία της στη ζωή τους. Γιατί είναι αλήθεια ότι πολλές φορές η αναζήτηση των υλικών αγαθών απορροφά ολοκληρωτικά τη φροντίδα και το ενδιαφέρον μας. Ζητούμε και επιδιώκουμε να βρούμε και να απολαύσουμε τα εδέσματα που μας προσφέρουν οι κοσμικοί εστιάτορες, εδέσματα που τρέφουν το σώμα και ικανοποιούν τις αισθήσεις μας. Ξεχνούμε όμως ότι «ουκ επ᾽ άρτω μόνον ζήσεται ανθρωπος», ότι δηλαδή δεν έχει ανάγκη μόνο το σώμα μας από τροφή και από την ευχαρίστηση που αυτή μας προσφέρει, αλλά έχει ανάγκη και η ψυχή μας.
Και τροφή της ψυχης είναι η χάρη του Θεού. Είναι αυτή που επιδρά καθοριστικά στη ζωή μας, γιατί μας καθοδηγεί και μας ενισχύει για να κάνουμε αυτά που επιθυμούμε, για να κάνουμε αυτά που είναι χρησιμα και ωφέλιμα για τη ζωή μας, αλλά και αυτά τα οποία θα μας βοηθήσουν να προοδεύσουμε πνευματικά και να πλησιάσουμε προς τον Θεό. Και όταν ο άνθρωπος έχει τη χάρη του Θεού στη ζωή του, όταν ακολουθεί το θέλημά του, τότε ο Θεός δεν του στερεί ούτε τα υλικά αγαθά, αλλά του δίδει όσα είναι αναγκαία για τη χοική υπόστασή του. Τότε νιώθει μία εσωτερική πληρότητα και δεν αισθάνεται να του λείπει τίποτε, εφόσον η χάρη του Θεού καλύπτει όλες τις ανθρώπινες ανάγκες του.
Γι᾽ αυτό, ας λάβουμε τη χάρη του Θεού, που μας προσφέρει ο προφητης Ηλίας, και ας φροντίσουμε να τη διατηρήσουμε, ακολουθώντας στη ζωή μας, όπως και εκείνος, τον λόγο και το θέλημα του Θεού, και ας την αξιοποιήσουμε για να προοδεύσουμε στην εν Χριστώ ζωή, για να προσεγγίσουμε περισσότερο τον Χριστό και να ενωθούμε μαζί του. Ας την αξιοποιήσουμε μεριμνώντας περισσοτερο για την ψυχή μας και αναθετοντας σε Εκείνον με εμπιστοσύνη «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών». Και να είμεθα βέβαιοι, ότι ο Θεός δεν μας εγκαταλείψει ποτέ, αλλά θα μας χαρίζει πάντοτε ο,τι έχουμε ανάγκη, ο,τι είναι για το συμφέρον της ψυχής μας.
