Το Σάββατο 7 Αυγούστου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου Αγκαθιάς επί τη εορτή του Αγίου Νικάνορος.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Έλαμψεν η μνήμη σου, ως αλλος ήλιος σήμερον, και την κτίσιν εφώτισεν, αυγαίς των θαυμάτων σου ένδοξε Νικάνορ, δεινών νοσημάτων αποσοβούσα την αχλύν».
Χθες η Εκκλησία μας μας προσκάλεσε να ανεβούμε νοερά στο όρος Θαβώρ για να δούμε το φως και τη λάμψη του μεταμορφωθέντος Κυρίου μας.
Και σήμερα μας καλεί να ανεβούμε νοερά σε ένα άλλο όρος Θαβώρ, όχι τόσο μακρινο όπως εκείνο· μας καλεί να ανεβούμε στο όρος Καλλίστρατο, για να θαυμάσουμε το φως και τη λαμψη ενός φωτομόρφου τέκνου της, του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Νικάνορος, του κτίτορος της Μονής της Μεταμορφώσεως στο όρος Καλλίστρατο
Μας καλεί, για να διαπιστώσουμε ότι η αρετή και η αγιότητα είναι φως που λάμπει στον κόσμο, όπως μας βεβαιώνει ο ίδιος ο Χριστός λέγοντας: «ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων».
Μας καλεί για να συνειδητοποιήσουμε ότι η εν Χριστώ ζωή είναι υπόθεση του κάθε ανθρώπου, εφόσον είναι διατεθειμένος να αγωνισθεί υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και προϋποθέσεις, έχοντας ο ίδιος μία και μόνη προϋπόθεση, την αγάπη στον Χριστό.
Αυτή την αγάπη στον Χριστό, που είναι η απαραίτητη προϋπόθεση της εν Χριστώ ζωής, και χωρίς την οποία δεν μπορεί να επιτύχει τίποτε ο άνθρωπος, διέθετε σε μέγιστο βαθμό ο εορταζόμενος όσιος Νικάνωρ. Την διέθετε μάλιστα σε μία εποχή που η αγάπη για τον Χριστό δεν ήταν εύκολη υπόθεση, γιατί ο όσιος Νικάνωρ γεννήθηκε στα σκοτεινά χρόνια της Τουρκοκρατίας, σε μία εποχή που η πίστη και η αγάπη στον Χριστό μπορούσε εύκολα να οδηγήσει τον άνθρωπο στο μαρτύριο, όπως γνωρίζουμε από τις χιλιάδες Νεομάρτυρες που έχυσαν το αίμα τους και θυσίασαν τη ζωή τους για να μην αρνηθούν την πίστη τους.
Ο όσιος Νικάνωρ μάλιστα επέλεξε να δείξει την αγάπη του προς τον Χριστό ακολουθώντας έναν δυσκολο δρόμο, τον δρόμο της μοναστικής ζωής. Και αφού πέρασε πρώτα από τη Μονή τιμίου Προδρόμου της Σκήτης της Βεροίας, στη συνέχεια κατευθύνθηκε εκεί όπου του υπέδειξε ο ίδιος ο Χριστος, στο όρος Καλλίστρατο, και έζησε ως ασκητής με αυστηρή νηστεία, αγρυπνία και προσευχή επί 16 χρόνια.
Στη συνέχεια, μετά από θεία αποκάλυψη βρήκε μία παλαιά εικόνα της Μεταμορφώσεως του Χριστού και ανήγειρε, σύμφωνα με την εντολή του Χριστού, τη μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος.
Η φήμη της αγιότητός του προσείλκυσε πολλούς ανθρώπους, αλλους με την επιθυμία να μονάσουν κοντά του, και άλλους που έσπευδαν στο μοναστήρι για να βρούν παρηγορία και ενίσχυση στην πιστη τους, και να αντέξουν τις πιέσεις των Τούρκων κατακτητών.
Και παρότι ο όσιος Νικάνωρ επεδίωκε τη μόνωση και την ησυχία, έκανε πράξη την εντολή του Χριστού και προσέφερε την αγάπη του στους αδελφούς του, στους ανθρώπους οι οποίοι προσέφευγαν στη μονή του για να ακούσουν τις διδαχες του, αλλά και για να θεραπευθούν από τις ασθένειες που τους ταλαιπωρούσαν.
Διότι ο όσιος Νικάνωρ έλαβε από τον Χριστό, ως ανταπόδοση της αγάπης του και της αφοσιώσεώς του, τη χάρη των θαυμάτων και των ιάσεων, ενώ ακόμη ήταν εν ζωή, και η φήμη των θαυμάτων του είχε εξαπλωθεί σε όλη τη Δυτική Μακεδονία και τη Θεσσαλία.
Και τα θαύματα αυτά της χάριτος του Θεού συνεχίσθηκαν και μετά την κοίμησή του, διά του ιερού του λειψάνου, το οποίο αποτελεί μέχρι σήμερα πηγή αναριθμήτων ιάσεων.
Υπάρχουν πολλες μαρτυρίες θαυμάτων που επιτέλεσε ο όσιος Νικάνωρ, σώζοντας όχι μόνο μεμονωμένα άτομα αλλά και ολόκληρα χωριά και πόλεις από λοιμικές ασθένειες και ποικίλους κινδύνους, ιδιαιτέρως κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, κατά την οποία οι άνθρωποι υπέφεραν πολύ, γιατί δεν είχαν τα μέσα και τα φάρμακα που διαθέτουμε εμείς σήμερα για να θεραπευθούν.
Και ένα από αυτά τα μεγαλα θαύματα είναι και η σωτηρία της πόλεως των Σερβίων από τη φοβερή απειλή της πανούκλας, η οποία απετράπη με τη χάρη του οσίου Νικάνορος, όταν οι πατέρες της Μονής μετέφεραν την τιμία κάρα του στην πόλη.
Γι᾽ αυτό και ο ιερός υμνογράφος τον εγκωμιάζει, όπως ακούσαμε, λέγοντας ότι με τα θαύματά του αποσοβεί «δεινών νοσημάτων την αχλύν».
Εορτάζοντας και εμείς τη μνήμη του σήμερα εδώ στην ενορία σας και μάλιστα σ᾽ αυτόν τον παλαιό ναό, ας μιμηθούμε την αγάπη και την αφοσίωσή του στον Χριστο, η οποία είναι, όπως είπαμε, προϋπόθεση για την εν Χριστώ ζωή, και ας τον παρακαλέσουμε να επέμβη θαυματουργικά και να σώσει την πατρίδα μας, που δοκιμάζεται αυτες τις ημέρες όχι μόνο από την πανδημία του κορωνοιού αλλά και από τις πολλές πυρκαγιές που την κατακαίουν απ᾽ άκρη σε άκρη, με τις πρεσβείες του στον θρόνο του Θεού.»