Την Τρίτη 8 Ιουνίου το βράδυ στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας τελέστηκε Πανηγυρική Αρχιερατική Αγρυπνία με την ευκαιρία της εορτής της Αποδόσεως του Πάσχα.
Στην Ιερά Αγρυπνία προεξήρχε και κήρυξε τον θείο λόγο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του κατά την Θεία Λειτουργία ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εγώ φως εις τον κόσμον ελήλυθα, ίνα πας ο πιστεύων εις εμέ εν τη σκοτία μη μείνη».Σαράντα ημέρες μετά τη μεγάλη εορτή της λαμπροφόρου Αναστάσεως του Κυρίου μας, σαράντα ημέρες μετά την ημέρα κατά την οποία «πάντα πεπλήρωται φωτός ουρανός και γη και τα καταχθόνια», η Εκκλησία μας υπενθυμίζει τον λόγο του Κυρίου: «εγώ φως εις τον κόσμον ελήλυθα, ίνα πας ο πιστεύων εις εμέ εν τη σκοτία μη μείνη». Ήλθα στον κόσμο, μας λέγει, ως φως, προκειμένου να φωτίσω τους ανθρώπους, έτσι ώστε όλοι όσοι με πιστεύσουν να μην παραμείνουν στο σκοτάδι.
Είναι γνωστό σε όλους μας ότι το φως είναι η μοναδική συνθήκη υπό την οποία μπορεί να βλέπει ο ανθρωπος. Είναι η μοναδική συνθήκη υπό την οποία μπορεί να διακρίνει που βαδίζει και τι υπάρχει γύρω του. Είναι όμως και η μοναδική συνθήκη υπό την οποία μπορεί να διακρίνει τι υπάρχει μέσα του, μέσα στην ψυχή του και κατευθυνει τη ζωή του και τη συμπεριφορά του.
Από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου η παρουσία του Θεού συνδέεται με το φως που διαλύει το σκότος του χάους, αλλά συγχρόνως και με τη δημιουργία του κοσμου και του ανθρώπου, για τη ζωή του οποίου είναι απολύτως απαραίτητο, καθώς χωρίς φως δεν υπάρχει ζωή.
Αν όμως αυτό ισχύει για το φυσικό και υλικό φως, που είναι δημιούργημα του Θεού, και για τη φυσική μας ζωή, ισχύει κατά μείζονα λόγο και το πνευματικό και άυλο φως που αφορά την πνευματική ύπαρξη του ανθρώπου. Αυτό το φως, «ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον», όπως γράφει και πάλι ο ευαγγελιστης Ιωάννης, ταυτίζεται με τον Χριστό, ο οποίος αυτοπροσδιοριζεται και ως φως του κόσμου. «Εγώ ειμί το φως του κόσμου», διακηρυσσει.
Ο Χριστός ήλθε όντως ως φως στον κόσμο. Ήλθε ως φως πνευματικο, το οποίο κατήργησε το σκοτος της αγνοίας των ανθρώπων, το οποίο τους κρατούσε στην ειδωλολατρεία, τους έκανε να πιστεύουν και να εξαρτώνται στη ζωή τους από προλήψεις και προκαταλήψεις, από μύθους και ψεύδη.
Ήλθε ο Χριστός ως φως, για να ανοίξει τα μάτια των ανθρώπων και να μας απαλλάξει από την τύφλωση που μας είχε προξενήσει η αμαρτία, διότι η αμαρτία είναι το χειρότερο σκοτάδι.
Είναι αυτή που εμποδίζει τον άνθρωπο να διακρίνει τι υπάρχει γύρω του, τι θέλει πραγματικά να κάνει, τι τον ωφελεί και τι οφείλει να κάνει.
Η αμαρτία είναι αυτή που εμποδίζει τον άνθρωπο να κατανοήσει ότι η ζωή του δεν περιορίζεται στη γη, αλλά συνεχίζεται και μετά τον θάνατο, και γι᾽ αυτό έχει χρέος να μεριμνήσει γι᾽ αυτήν.
Η αμαρτία είναι αυτή που συσκοτίζει τον νού και τα μάτια του ανθρώπου, και δεν μπορεί να αισθανθεί την παρουσία του Θεού, δεν μπορεί να διακρίνει τον δρόμο του, δεν μπορεί να ζήσει μέσα στο φως των εντολών του Θεού.
Ο Χριστός όμως με το κήρυγμά του, με τη ζωή του, με τη σταυρική του θυσία και με την ανάστασή του διέλυσε το σκότος της αμαρτίας και της αγνοίας. Μας έδωσε τη δυνατοτητα να απαλλαγούμε από την αμαρτία, πιστεύοντας σε αυτόν και ζώντας σύμφωνα με τις εντολές και τον λόγο του, που είναι φως του κόσμου. Μας έδωσε τη δυνατότητα να γίνουμε και εμείς τέκνα φωτός και να μεταδίδουμε το φως του στους ανθρώπους γύρω μας, εφόσον, όπως γράφει ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, του οποίου τη μνημη εορτάζει η Εκκλησία μας, «ζήτε ουκέτι αυτοί, ζη δε εν υμίν το φως, ο Χριστός». Όταν, δηλαδή, δεν ζούμε σύμφωνα με το δικό μας θέλημα και τις δικές μας αδυναμίες, αλλά ζει μέσα μας ο Χριστός, που είναι το φως. Όταν η ζωή μας είναι ταυτισμένη με τον Χριστό, με το θέλημά του και την αγάπη του, και ο Χριστός ενοικεί στην ψυχή μας.
Αυτό το φως, το οποίο δεν έφερε ο Χριστός απλώς στον κόσμο, όταν ήλθε στον κόσμο, αλλά παραμένει και μετά την εις ουρανούς Ανάληψη του, διέδωσαν οι άγιοι απόστολοι, διέδωσαν οι άγιοι της Εκκλησίας μας, και γι᾽ αυτό είναι «φωστηρες εν κόσμω, λόγον ζωής επέχοντες».
Αυτό το φως του Αναστάντος Κυρίου μας, που κατηύγασε την οικουμένη, και χαρίζει σε όσους τον πιστεύουν, ας φροντίσουμε να αξιοποιήσουμε και εμείς, ζώντας μέσα σε αυτό και ακολουθώντας το, προκειμένου να γνωρίζουμε που βαδίζουμε στη ζωή μας. Γιατί, διαφορετικά, και η πιο απλή επιλογή που κάνουμε, δεν γνωρίζουμε που μπορεί να μας οδηγήσει. Ενώ, αν βαδίζουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αν βαδίζουμε μέσα στο φως των εντολών και της παρουσίας του, τότε είμεθα βέβαιοι ότι η πορεία μας και οι επιλογές μας είναι στα χέρια του Θεού και θα έχουν αγαθή εξέλιξη, διότι «τοις αγαπώσι τον Θεόν, πάντα συνεργεί εις αγαθόν».
Ας κρατήσουμε αυτό το φως που απόψε, εορτή της αποδόσεως του Πάσχα, συμβολικά λάμπει στις αναστάσιμες λαμπάδες μας και μας φωτίζει, για πάντα στην ψυχή μας.