Την Παρασκευή 11 Μαρτίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Α’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ναούσης, όπου αποθησαυρίζεται η Θαυματουργός Ιερά Εικόνα της Παναγίας «Παντανάσσης».
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον, ἵνα κράζω σοι, χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε».
Κοινό το αίτημα, κοινή και ολοκάρδια η ικεσία όλων των Ορθοδοξων προς την ανύμφευτη Νύμφη, προς την Υπεραγία Θεοτόκο, την Υπέρμαχο Στρατηγό, την Παντάνασσα: «Εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον».
Ο κίνδυνος είναι συνυφασμένος με τη ζωή του ανθρώπου, που είναι μία πορεία από την οποία γνωρίζουμε μόνο τον προορισμό και το τέρμα, αλλά δεν γνωρίζουμε ούτε την ακριβή διαδρομή ούτε τους αστάθμητους παράγοντες που θα την επηρεάσουν και θα την καθορίσουν.
Και καθώς ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο κίνδυνοι και ακοές κινδύνων και προβλημάτων και δυσχερειών μας κατακλύζουν από παντού, προστρέχουμε και εμείς, όπως άλλοτε οι πατέρες μας, στην ακαταίσχυντη ελπίδα και προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Παναγίας μας, και την παρακαλούμε να ελευθερώσει και εμάς από κάθε κίνδυνο που απειλεί είτε το σώμα είτε την ψυχή μας, από κάθε κίνδυνο που ελλοχεύει στη ζωή μας ως ατόμων και ως συνόλου.
Γιατί όμως καταφεύγουμε στην Παναγία μας;
Καταφεύγουμε στην Υπεραγία Θεοτόκο, γιατί στο πρόσωπό της συνδυάζεται με υπέροχο και μοναδικό τρόπο η ανθρώπινη φύση με τη θεία δωρεά. Διότι σ᾽ αυτήν την ταπεινή Κόρη της Ναζαρέτ επέβλεψε ο Κύριος και την επέλεξε για να γίνει Μητέρα του.
Αυτήν την αγνή και παρθένο Κόρη επέλεξε για να την αξιώσει να χωρέσει στα σπλάγχνα της τον αχώρητο Θεό. Στη δική της ταπείνωση και καθαρότητα επέβλεψε ο Κύριος για να την καταστήσει, όπως γράφει ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, «τριαδικών χαρίτων πλήρωμα», και να είναι μόνη αυτή υπεράνω των ανθρώπων και των αγγέλων, πρέσβειρα και μεσίτρια μεταξύ Θεού και ανθρώπων, «ως τα δευτερεία της Τριάδος κατέχουσα».
Καταφεύγουμε όμως στην Παναγία Παρθένο και για έναν ακόμη λόγο. Γιατί στους αιώνες που πέρασαν ήταν Αυτή που έτεινε πάντοτε ευήκοον ούς στα αιτήματα των ευσεβων τέκνων της, που αποδίωκε τους εχθρούς και τους πολεμίους που απειλούσαν τη ζωή τους και τα ελευθέρωνε «εκ παντοίων κινδύνων».
Αυτή η αποτελεσματική πάντοτε επέμβαση και προστασία της Υπεραγίας Θεοτόκο και η ασφάλεια που δημιουργεί στις ψυχές όλων των ορθοδόξως εις Χριστόν πιστευόντων κάνει τους ναούς να γεμίζουν ιδιαιτέρως κάθε Παρασκευή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Αυτή συγκέντρωσε και όλους εμάς απόψε στον ιερό ναό της, υπό τη σκέπη της θαυματουργού εικόνος της, της Παντανάσσης, παραμονη της 200ης επετείου της κηρύξεως της επαναστάσεως της ηρωικής πόλεώς μας, όπως θα έκαναν ασφαλώς και οι πρόγονοί μας, ικετεύοντάς την μαζί με τον άγιο Θεοφάνη, για την επιτυχία του αγώνος των, αλλά και όπως έκαναν οι πατέρες μας, που συνέθεσαν και τον θεσπέσιο αυτόν ύμνο, τον Ακάθιστο Ύμνο, προς τιμήν της Υπερμάχου Στρατηγού, παρακαλωντας την να σώσει τον Ελληνισμο από κάθε κίνδυνο που τον απειλούσε.
Την ίδια ικεσία απευθύνουμε και εμείς στην Υπεραγία Θεοτόκο σε μία χρονική συγκυρία, κατά την οποία ο πόλεμος απειλεί όχι μόνο τους αδελφούς μας σε περιοχές στις οποίες ο Ελληνισμός έχει μακραίωνη παρουσία και ιστορία, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο μας με την καταστροφή, και την παρακαλούμε να καταπαύσει τον μεγάλο αυτό πειρασμό που οδήγησε στη σύγκρουση δύο ομοδόξους λαούς και προκαλεί τόσο πόνο και τόση δυστυχία.
Την απευθύνουμε παρακαλώντας την, να μας ελευθερώσει οριστικά από την πανδημία. η οποία επί δύο χρόνια μας κόστισε τόσο πολύ και μας στέρησε τόσους ανθρώπους.
Την απευθύνουμε παρακαλώντας την Παναγία Μητέρα μας να χαρίσει και στην πόλη μας, η οποία τιμά φέτος τα 200 χρόνια από τη θυσία των παιδιών της για την ελευθερία της, αλλά και το μαρτύριο των δισχιλίων ανδρών, γυναικών και παίδων, που προτίμησαν τον θάνατο για τον Χριστό παρά να αρνηθούν την πίστη τους και την εθνική τους ταυτότητα, να χαρίσει στο Έθνος μας χρόνους ειρηνικούς και απαλλαγμένους από κινδύνους και συμφορές.
Δεν θα πρέπει όμως μόνο να ζητούμε από την Υπεραγία Θεοτόκο τη βοήθειά της. Δεν θα πρέπει να προσφεύγουμε στη χάρη της, όταν αισθανόμεθα την πίεση των καταστάσεων και την απειλή των κινδύνων που μας περικυκλώνουν. Θα πρέπει να εκπληρώνουμε και αυτό που της υποσχεθήκαμε προηγουμένως ψάλλοντας τον θαυμάσιο ύμνο της.
Τι της είπαμε; «εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον, ίνα κράζω σοι χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε».
Της υποσχεθήκαμε δηλαδή ότι θα την υμνούμε και θα την δοξάζουμε για την προστασία και τη βοήθεια την οποία μας προσφέρει.
Δεν θα πρέπει να το ξεχνούμε αυτό. Και δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ακόμη ότι ο καλύτερος ύμνος και η καλύτερη δοξολογία προς την Παναγία μας είναι να προσπαθούμε να εναρμονίζουμε τη ζωή μας με τη δική της και να αγωνιζόμεθα να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Υιού της, που την βλέπουμε στην εικόνα της να τον κρατά τόσο στοργικά στην μητρική της αγκάλη. Και τότε η Υπεραγία Θεοτόκος θα μας προστατεύει και θα μας ελευθερώνει «εκ παντοίων κινδύνων».