Τη Μεγάλη Τετάρτη 28 Απριλίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νιπτήρος στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ναούσης.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Tη μυστική εν φόβω τραπέζη προσεγγίσαντες πάντες, καθαραίς ταίς ψυχαίς τον άρτον υποδεξωμεθα συμπαραμένοντες τω Δεσπότη».
Tο τραπέζι το οποίο ετοίμαζαν οι μαθητές του Xριστού κατ᾽ εντολή του είναι ήδη εστρωμμένο, όχι για να εορτάσουν, όπως πίστευαν εκείνοι, το Πάσχα των ᾽Iουδαίων, αλλά για να εορτάσουν για πρώτη φορά το νέο Πασχα, το Πάσχα της θυσίας του Διδασκαλου τους υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας.
Σ᾽ αυτό το τραπέζι, στο οποίο προσφερων και προσφερόμενος ειναι ο ίδιος ο Xριστος, σ᾽ αυτό το τραπέζι, το οποίο προεικονίζει το μεγάλο και ατελεύτητο Δείπνο της βασιλείας του Θεού, είμεθα προσκεκλημένοι και όλοι εμείς· προσκεκλημένοι ενός υψηλού και ταυτόχρονα ταπεινού οικοδεσποτου, ο οποίος με πολλή συγκατάβαση μας περιμένει, όπως τότε τους μαθητές του, για να πλύνει όχι τα πόδια μας αλλά τις ψυχές μας στο μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως και να τις λευκάνει από τους ρύπους της αμαρτίας με το πανάχραντο αίμα του· προσκεκλημένοι σε ένα τραπέζι μυστικο και πνευματικό, στο οποίο τα εδέσματα δεν είναι εκ του κόσμου τούτου και δεν αναφέρονται στο σώμα μας αλλά στην ψυχή μας.
Άρτος το πανακήρατο σώμα του δεσπότου Xριστού, οίνος το τίμιο αίμα του. «Η τράπεζα γέμει», γιατί ο οικοδεσπότης είναι φιλανθρωπος και μας καλεί όλους· σε όλους μας επιθυμεί να προσφέρει το δείπνο της βασιλείας του. «᾽Eπιθυμίαν επεθύμησα», λέγει στον καθένα μας, «τούτο το Πάσχα φαγείν μετά σου».
Ας ανταποκριθούμε στην προσκληση του ουρανίου οικοδεσπότου με θαρρος, γιατί ο Δεσπότης ειναι φιλεύσπλαγχνος και συγχωρεί και καθαίρει και εκείνους που σαν τον Πέτρο διστάζουν να δεχθούν να τους πλύνει τα πόδια.
Ας προστρεξουμε, αλλά με φόβο, γιατί η προσκληση είναι ουράνια και δεν μας επιτρέπει να παρεξηγήσουμε την καλωσύνη και την συγκατάβαση του Δεσποτου Xριστού και να προσέλθουμε απροετοίμαστοι, να προσέλθουμε με ανοίκειο θαρρος και στιγματισμενη από την αμαρτία ψυχη.
«Tη μυστική εν φόβω τραπέζη προσεγγίσαντες πάντες, καθαραίς ταίς ψυχαίς τον άρτον υποδεξωμεθα», μας προτρέπει ο ιερός υμνογράφος.
Όσοι βρισκόμαστε αυτή την ώρα μέσα στον ναό του Θεούή και όσοι παρακολουθείτε την αποψινή κατανυκτική ακολουθία του ιερού Νιπτήρος μέσα από τη συχνότητα του ραδιοφωνικού σταθμού της Ιεράς μας Μητροπόλεως, όσοι αυριο θα πλησιάσουμε το Ποτήριο της ζωής, όσοι θα θελήσουμε να παρακαθίσουμε στην πνευματική τραπεζα του Δεσπότου Xριστού, ας προσέλθουμε με επίγνωση της αναξιότητός μας και συναίσθηση του μεγαλείου του προσκαλούντος μας Kυρίου.
Ας προσέλθουμε, εγκαταλείποντας μακρυά από το θεικό τραπέζι την υψηλοφροσύνη, την κακία, την αδικία, τη συκοφαντία, την έλλειψη αγάπης, την υποκρισία, την καθε είδους ανομία.Ας προσέλθουμε στην τράπεζα του καθαρωτάτου Θεού «εν καθαρα καρδία», διότι μόνο οι καθαροί τη καρδία έχουν θέση κοντά του, διότι μόνο στους έχοντας «ένδυμα γαμου» προσφέρει τον εαυτό του, ως άρτο «ζωής αιωνιζούσης».
Αν όμως η καθαρότης της ψυχής ειναι η πρωτιστη προϋπόθεση για να προσελθουμε ακατακρίτως στη μυστική τραπεζα του Kυρίου, υπάρχει και μία δεύτερη προϋπόθεση την οποία υπογραμμιζει στον Οίκο, που ακούσαμε πριν από λίγο, ο ιερός υμνογράφος. «Tη μυστική εν φόβω τραπέζη προσεγγισαντες πάντες, καθαραίς ταίς ψυχαίς τον άρτον υποδεξωμεθα συμπαραμένοντες τω Δεσπότη».
Ας μην μιμηθούμε τη συμπεριφορα του ᾽Iούδα, ο οποίος παίρνοντας τον άρτο που του προσέφερε ο Xριστος έφυγε από το δείπνο για να προετοιμάσει με τους ᾽Iουδαίους την προδοσία του διδασκαλου του. Ας μείνουμε κοντά του, σαν τον αγαπημένο του ᾽Iωάννη, για να διδαχθούμε από την αναστροφή του, για να διδαχθούμε από την ταπείνωσή του, από τη διακριτικότητά του, από την υπομονή με την οποία αντιμετωπίζει το επερχόμενο παθος.
Ας μείνουμε κοντά του, για να απολαύσουμε τη γλυκύτητα της παρουσίας του, για να ακούσουμε την αρχιερατική προσευχη του, για να αγρυπνήσουμε μαζί του τη νυκτα της αγωνίας του. Ας μην θεωρήσουμε τα ιερά γεγονότα, που αναμιμνήσκεται η ᾽Eκκλησία αυτές τις άγιες ημέρες, ως γεγονότα στιγμιαία, που θα περάσουν σε λίγες ημέρες, αλλά ας τα ζήσουμε ως βιώματα διαρκή και σωτήρια, για να αξιωθούμε και εμείς να συνευφρανθούμε μαζί του στο αιώνιο και ατελεύτητο δείπνο της βασιλείας του.