Στον Λίβανο και σε όλον τον αραβόφωνο χριστιανισμό, οι γυναίκες, την Μεγάλη Παρασκευή θρηνούν για την Σταύρωση του Χριστού, ψάλλοντας ένα θρήνο, που υποτίθεται ότι ψάλλει η Παναγία μας προς τον Μονογενή Της, την ὠρα που κρατάει στα χέρια Της το νεκρό Σώμα του Υιού Της αποκαθηλωμένο από τον Σταυρό, θρηνωδούσα γοερῶς: «Αχ Αγαπημένε μου…» Wa Habibi…
Κατά καιρούς, ο θρήνος αυτός ερμηνεύθηκε από μεγάλους καλλιτέχνες, όπως η Λιβανέζα Φαϊρούζ και η δική μας μεγάλη αοιδός Χάρις Αλέξίου.
Ο ύμνος, που αποτελεί ένα μοιρολόι για τον θάνατο του Ιησού, διασκευάστηκε στα ελληνικά από τον Νίκο Γκάτσο, και έγινε γνωστός στο ελληνικό κοινό με τον τίτλο «Μάνα μου» και τη φωνή του μεγάλου ερμηνευτή της παραδοσιακής ποντιακής μουσικής Χρύσανθου.
Αφιερώνουμε αυτόν τον ύμνο στα παιδιά μας πού άδικα και βίαια έφυγαν από κοντά μας.
ΣΤΙΧΟΙ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΑΒΙΚΑ:
Αχ αγαπημένε μου, αχ αγαπημένε μου
Σε τι κατάσταση είσαι!
Αυτός που σε βλέπει, για σένα κλαίει
Είσαι η μία και μοναδική θυσία
Αχ αγαπημένε μου,
Τι φταίξιμο έχουν ρίξει τα έθνη πάνω σου;
Σε έχουν λιώσει από τις λαβωματιές,
Από τις οποίες δεν υπάρχει θεραπεία
Όταν στο σκοτεινό ελαιώνα τη νύχτα
Ο Θεός Δημιουργός γονάτισε και προσευχήθηκε
Καθώς τα χείλη των ανθρώπων τρεμουλιάζουν
Αχ αγαπημένε μου, πώς είναι δυνατόν να φύγεις!
Έχει χαθεί η νομιμοφροσύνη για πάντα;
Αχ αγαπημένε μου, αχ αγαπημένε μου
Σε τι κατάσταση είσαι!
Αυτός που σε βλέπει, για σένα κλαίει
Είσαι η μία και μοναδική θυσία.
