Στον ιστορικό ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Σερρών, στο παλαιό κωδωνοστάσιο του οποίου έλαβε χώρα την 14η Ιουλίου 1907 η ηρωϊκή μάχη του Μακεδονικού Σώματος του Σερραίου οπλαρχηγού Δ. Γκογκολάκη, γνωστού ως «Καπετάν Μητρούση», κατά των οθωμανών κατακτητών, ιερούργησε, την Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2024, ο Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος.
Στις ευλογημένες στιγμές της ευχαριστιακής Συνάξεως, στην οποία συμμετείχαν συμπροσευχητικώς και η Βουλευτής Σερρών κ. Φ. Αραμπατζή, καθώς και μέγα πλήθος του λαού του Θεού, προσετέθη και η χαρά του μυστηρίου της εις Πρεσβύτερον χειροτονίας του επί τριετία ιερολογ. πρωτοδιακόνου, π. Καλλινίκου Ματσαρόκη, πτυχιούχου της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης.
Βαθύτατα συγκινημένος, ο νέος Πρεσβύτερος της Εκκλησίας, προ της χειροτονίας του, απηύθυνε λόγους δοξολογίας προς τον άγιο Θεό, αλλά και ευχαριστίας προς τον σεπτό Ποιμενάρχη της Εκκλησίας των Σερρών, τους κληρικούς και λαϊκούς συνεργάτες της τοπικής Εκκλησίας, τη σεμνή του σύζυγο, τους κατά σάρκα οικογενείς και κατά πνεύμα εν Χριστώ αδελφούς του και τον πιστό λαό της περιοχής, οι οποίοι συνήργησαν στην κατά Θεόν προκοπή του.
Στην αντιφώνησή του, προς το νέο Πρεσβύτερο, ο Μητροπολίτης κ. Θεολόγος, απηύθυνε πατρικές νουθεσίες και πνευματικές προτροπές, τονίζοντας μεταξύ άλλων και τα εξής: «Αγαπητό μου παιδί, π. Καλλίνικε, ιδού ότι επέστη διά σε η μεγάλη και επιφανής ημέρα του Κυρίου, κατά την οποία βιώνεις εν πληθούση και αγαλλομένη Εκκλησία, το αγιώτατο μυστήριο της εις Πρεσβύτερον χειροτονίας σου, μυστήριον Ευαγγελισμού και Πεντηκοστής, την είσοδό σου, δηλαδή, στον γνόφο της θείας μεγαλειότητος.
Σήμερον, λαμβάνεις επιπλέον χάριν Θεού και δύναμιν ουράνιον, ώστε να υπηρετήσεις το μυστήριον της εις Χριστόν πίστεως στις αποσταμένες ψυχές των ανθρώπων.
Ιδού, ότι μετά από παρέλευση τριών και πλέον ετών, επέστη ο καιρός και του δικού σου ευαγγελισμού, κατά τον οποίον καλείσαι υπό του Κυρίου μας, από σήμερον, να λάβεις χάριν και να ακολουθήσεις τα βήματά Του, τα οποία είναι γεμάτα χάριν ουράνιον, αλλά και αίμα πολύ, το οποίον έχυσε ο Ίδιος επί του Σταυρού, αλλά και οι μάρτυρες της Εκκλησίας μας, δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια τώρα, για χάρη της Ευαγγελικής αλήθειας.
Από σήμερον, παιδί μου, θα βαδίζεις στα χνάρια του Χριστού και των Αγίων Αποστόλων Του, σε έναν δρόμον ανηφορικόν, δύσκολον, αιματηρόν, θα ανεβαίνεις έναν δρόμον, ο οποίος οδηγεί σε έναν Σταυρό, μέσα από τον οποίον θα ατενίζεις και θα προγεύεσαι την χαράν της Αναστάσεως. Γιατί, πράγματι το μυστήριον της ιερωσύνης, παιδί μου Καλλίνικε, είναι το μυστήριον του Σταυρού και της Αναστάσεως. Ο Κύριός μας, αυτόν τον Σταυρόν έθεσε επί των ασθενικών ώμων μας, ο οποίος μας αγιάζει, μας καθαρίζει, μας φωτίζει, μας οδηγεί στην χαράν της Αναστάσεως, την οποίαν κανείς δεν μπορεί να κλέψει από την ψυχή μας.
Αγαπητέ μου διάκονε Καλλίνικε, τρία ολόκληρα χρόνια στάθηκες φιλόπονα και αξιοπρεπώς δίπλα στον Επίσκοπόν σου, διακονώντας το μυστήριον του Χριστού και της Εκκλησίας μας και πράγματι είχες την δυνατότητα, όπως το απέδειξε ο λόγος σου πριν λίγες στιγμές, να ψηλαφήσεις, μέσα από τους πολλούς κόπους, τους αγώνες και τις αγωνίες μας, την μαρτυρία ενός ταπεινού Ποιμένος της Εκκλησίας, σε μια εποχή, όπου πολλά μεταβάλλονται, πολλά ωφέλιμα και αναγκαία ανατρέπονται μετά πατάγου. Αυτά, που μέχρι εχθές εθεωρούντο δεδομένα και αυτονόητα στη ζωή της Πατρίδος μας, βλέπεις πόσο απερίσκεπτα, ορισμένοι επιθυμούν να τα κρημνίσουν, να τα υποκαταστήσουν. Με τι άραγε; Και τούτο, επειδή εθεώρησαν τόσο πρόχειρα το σκοτάδι ως πρόοδον και την αμαρτία ως δικαίωμα και απελευθέρωση από τα δεσμά και την καταπίεση, δήθεν, που επιβάλλει ο Χριστός και η Εκκλησία στον κόσμο. Κατ’ αυτούς, ο Χριστός πρέπει να μπει στο περιθώριο της κοινωνίας, ως ένα μουσειακό είδος μίας άλλης εποχής. Μα, ο Χριστός, αγαπητοί μου, είναι ζωή και φως και αλήθεια, και φάρμακο. Δεν είναι μουσειακό έκθεμα! Ό,τι οι άνθρωποι άκριτα κρημνίζουν, η χάρις του Θεού θα βρει τρόπο να το ξαναχτίσει!
Όλες αυτές τις τελευταίες ιδίως ημέρες ακούσαμε και είδαμε πράγματα, ιδιαιτέρως στενάχωρα, προερχόμενα από ανθρώπους, οι οποίοι θέλουν μία Εκκλησία άνευρη, άφωνη, απομεινάρι ενός ενδόξου μεν, αλλά όχι απαραίτητου πλέον παρελθόντος. Κάνουν λάθος μέγα! Λησμονούν, αδικούντες την αλήθεια και τον εαυτό τους τον ίδιο, ότι η πίστις μας δεν είναι αφήγημα, δεν είναι ιδεολογία, δεν είναι εργαλείο και θεραπαινίδα ουδενός συστήματος, αλλά είναι φως, ήθος, ζωή και μάλιστα πληρότητα ζωής. Αυτή τη ζωή και αυτή την αλήθεια, που ελευθερώνει, θεραπεύει, σώζει, θα προσφέρεις και εσύ ως ιερεύς από σήμερα εις την διακονίαν σου και δια της διακονίας σου στους ανθρώπους. Σε όλους τους ανθρώπους. Και αν σήμερα κάποιοι μας ξεχωρίζουν, η Εκκλησία δεν ξεχωρίζει κανένα.
Καθώς μάλιστα το μυστήριο της ανομίας ενεργείται, οι συνθήκες της διακονίας μας θα γίνονται ακόμη δυσκολότερες. Η Εκκλησία έχει πείρα και των δυσκολιών, αλλά και των απαντήσεων, που δίδει ο Θεός στην κατάλληλη εποχή και την κατάλληλη στιγμή. Μας πικραίνουν οι ανθρώπινες συμπεριφορές, αλλά επειδή έχομε την ελπίδα μας, όχι εις τους ανθρώπους, αλλά εις τον Θεόν, εις τον θεάνθρωπον Κύριον και μοναδικό Σωτήρα μας, γι’ αυτό πορευόμεθα με ελπίδα, αισιοδοξία και χαρά στη ζωή μας. Αυτά σου τα λέγω παιδί μου, εν είδει, πνευματικών συμβουλών και υποθηκών, επειδή από σήμερα κιόλας, ως ιερεύς θα κληθείς, όπως ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μας είπε και μας έγραψε, να επιτελέσεις το εκκλησιαστικό έργο σου, να αρπάξεις, δηλαδή, με την δύναμη του Χριστού, τις ψυχές των ανθρώπων από τα νύχια του διαβόλου και του κόσμου της αμαρτίας χαρίζοντας σ’ αυτές δυνατές πτέρυγες, τις πτέρυγες της πίστεως και της αγάπης, για να ανεβαίνουν στον ουρανόν προς συνάντησιν και ανάκρασιν μετά του Θεού μας. Το ιερό σου λειτούργημα σου υπαγορεύει από σήμερον να εργάζεσαι «πτερώσαι ψυχήν, αρπάσαι κόσμου και δούναι Θεώ».
Διά σε και διά τα υπόλοιπα παιδιά μου, τους κληρικούς της τοπικής μας Εκκλησίας, τους καρπούς των κόπων και των αγωνιών μου, προσεύχομαι νύκτα και ημέρα για την κατά Θεόν προκοπή σας και την ευλογημένη πορεία σας στην Εκκλησία.
Είσελθε, λοιπόν, παιδί μου, στην χαρά του Κυρίου σου, μη φοβηθείς, μη δειλιάσεις, μη υποστρέψεις εις τα οπίσω, εργάσου με αυταπάρνηση και αγάπη και έσο βέβαιος ότι το έλεός Του θα καταυγάσει τη ζωή σου.
Δόξασε τον Θεόν, τίμησε την μεγάλη ευθύνη και την κλίση Του.
Να είσαι αυθεντικός, ταπεινός, ακέραιος, εργατικός και υπάκουος στην Εκκλησία και τότε Εκείνος θα σου χαρίσει απλόχερα αγιασμόν, ευλογία και πληρότητα χαράς.
Να ζήσεις παιδί μου, να διακονήσεις την Εκκλησία μας με αποστολικό φρόνημα, αγάπη και ένθεο ζήλο και να αγιάσεις. Αμήν!».
Μετά το πέρας του μυστηρίου της χειροτονίας και της απολύσεως της θ. Μυσταγωγίας, ο νέος Πρεσβύτερος της Σερραϊκής Εκκλησίας, π. Καλλίνικος, με την ευλογία του Μητροπολίτη κ. Θεολόγου, διένειμε το αντίδωρο στο πολυπληθές εκκλησίασμα, το οποίο ευχήθηκε καρδιακώς κάθε από Θεού ευλογία στην ιερατική του ζωή και διακονία στον Αμπελώνα του Κυρίου.
