Mε λαμπρότητα εορτάστηκε ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας στην Ιερά Μητρόπολη Πατρών, στον ιστορικό και μεγαλοπρεπή Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας Πατρών, τέλεσε την Θεία Λειτουργία, ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος και συλλειτουργούντος του Επισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Μητροπολίτης κήρυξε τον θείο λόγο και εν συνεχεία πραγματοποιήθηκε η λιτάνευση των ιερών Εικόνων, εντός του Ιερού Ναού, σύμφωνα με το Τυπικό της Εκκλησίας και αναγνώστηκε το Συνοδικό της Ορθοδοξίας.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του είπε:
Πανήγυρις σήμερα λαμπρά και μεγάλη. Η Εκκλησία του Χριστού, εορτάζει τον θρίαμβο και την νίκη της αληθείας εναντίον του ψεύδους, την νίκη του φωτός, εναντίον του σκότους και μακαρίζει όλους, όσοι ανεδείχθησαν διαχρονικά οι προασπιστές των της Εκκλησίας δογμάτων. Μνημονεύει των αοιδίμων Πατριαρχών, Βασιλέων, Αρχιερέων, Ιερέων, Ιερομονάχων, Μοναχών και Λαικών, οι οποίοι αγωνίστηκαν με λόγον πεπαρρησιασμένον, με γραφές ιερές, με μαρτυρίαν αίματος, ώστε η αποκεκαλυμμένη από τον Θεό Αλήθεια να φθάση μέχρις ημών ατόφια και ακεραία, προς δόξαν Θεού και σωτηρίαν των ανθρώπων, έως της συντελείας του αιώνος.
Σήμερα υψώνομε με χαρά και προσκυνούμε με συγκίνηση, τα ιερά εκτυπώματα, τις ιερές δηλαδή εικόνες, του Σωτήρος ημών Ίησού Χριστού και της Κυρίας Θεοτόκου, αλλά και πάντων των Αγίων, των απ’ αιώνος Θεώ ευαρεστησάντων και κηρύττομε και ομολογούμεν ότι ο Θεός εδημιούργησε κατ’ Εικόνα και καθ’ Όμοίωσιν Αυτού τον άνθρωπο και ενηνθρώπησε ο ίδιος ο Κύριος, ίνα τον πεσόντα και του Παραδείσου μακρυνθέντα ένεκα της αμαρτίας, αποκαταστήση εις την αρχαίαν, την πρώτην δόξαν και μακαριότητα.
Απαγγέλλομε γεγονυία τη φωνή, το ιερόν της πίστεως Σύμβολον, το «Πιστεύω» δηλαδή, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται, σε δώδεκα άρθρα, η πίστη μας η Ορθόδοξος, ως απεκαλύφθη από τον Κύριο μας και ως κατεστρώθη από τας αγίας Οικουμενικάς Συνόδους.
Ομολογούμε την πίστη μας στην Παναγία Τριάδα, τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα, τον μόνον ζώντα και αληθινόν Θεόν.
Διακηρύττομε, ότι μία είναι η Εκκλησία, η Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, διά της οποίας μέσω των Ιερών Μυστηρίων, ο άνθρωπος σώζεται, γινόμενος όμαιμος και σύσσωμος Ιησού Χριστού. Διδάσκομε, ως οι Άγιοι Απόστολοι και οι θεοφόροι Πατέρες, εδογμάτισαν, ότι δεν υπάρχουν άλλες Εκκλησίες, αφού εις ο Κύριος, μία είναι η πίστις, ένα το Βάπτισμα, μία η Αλήθεια, της οποίας φορεύς είναι μόνον η Ορθόδοξος Εκκλησία.
Όσα κατά καιρούς ελέχθησαν ή λέγονται περί υπάρξεως πολλών εκκλησιών και η κάθε μία των οποίων, έχει και μέρος της αληθείας, ως υποστηρίζει, η λεγομένη θεωρία των κλάδων, ουδεμίαν σχέσιν έχουν με την Ορθόδοξον διδασκαλίαν και πίστιν.
Συγχρόνως παραδίδομεν εις την δικαίαν κρίσιν του Θεού, τους υπό των Αγίων Πατέρων, αναθεματισθέντας αιρετικούς και αμετανοήτους, υβριστάς του Κυρίου μας και της Εκκλησίας, οι οποίοι ως όργανα του μισοκάλου, διέρρηξαν τον άραφον του Κυρίου χιτώνα και τους πλανηθέντες εποίησαν υιούς γεέννης διπλοτέρους αυτών, ως επίσης και τους συγχρόνους εικονοκλάστας, τραγικούς εκγόνους των προηγουμένων και υβριστάς του Κυρίου και της θεοειδούς εικόνος Αυτού, του ανθρώπου δηλαδή.
Δοξάζομε τον Κύριον, διότι, ευλόγησε και ωκονόμησεν, ώστε το Γένος μας, να φωτισθή από το ανέσπερον Φως, της απροσίτου δόξης Αυτού και να εξέλθη από τον γνόφον της αγνωσίας και της ειδωλολατρείας, στον οποίο ήτο επί χιλιάδες ετών βυθισμένο.
Ο παλαιός Ισραήλ, Τον, εις τα ίδια ελθόντα Κύριον, ου παρέλαβεν. Τον εδίωξε και εσταύρωσε και το θαύμα της θείας Ενανθρωπήσεως, της θυσίας και μέχρι της Άδου καθόδου, της Αναστάσεως, της Αναλήψεως και της Πεντηκοστής ηρνήθη και μέχρις σήμερον, πεισματωδώς και υβριστικώς, αρνείται.
Ο νέος Ισραήλ, ο περιούσιος λαός του Θεού, υπό των Αγίων Αποστόλων εφωτίσθη και υπό των Αποστολικών Πατέρων, Μαρτύρων και Οσίων, πνευματικώς εγαλουχήθη.
Είναι άκρως συγκινητική η σκηνή, κατά την οποίαν, ο Απόστολος Ανδρέας, ο δικός μας φωτιστής και διδάσκαλος, έφορος και προστάτης, προσήγαγε τους Έλληνας, στον Κύριό μας και ηκούσθη εκ των θείων χειλέων Του, «ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου».
Ο Παύλος, ο Ανδρέας, ο Λουκάς, και οι άλλοι Απόστολοι μετέφεραν από την Αγίαν Γην την λαμπάδα της χάριτος αναμμένη και ανεγέννησαν και ανεμόρφωσαν πνευματικά τον Λαόν μας και διέσωσαν τον πολιτισμό μας, ο οποίος έπνεε τα λοίσθια και κατά κοινήν ομολογίαν, ουδέν θα είχε διασωθεί, εάν ο Αποκακαλυμμένος Λόγος δεν διέσωζε τον Έλληνα λόγον και η άνωθεν Σοφία δεν ενεκέντριζε την κατά κόσμον γνώσιν και σοφία των Ελλήνων, ώστε να μεγαλουργήση έκτοτε ο Ελληνισμός, ανακαινισθείς, από την Ορθόδοξον πίστιν και λατρείαν.
Ο δικός μας πολιτικός και ιστορικός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, επισημαίνει:
«Το θαύμα που σήμανε η επικράτηση του Χριστιανισμού, έσωσε το Ελληνικό πνεύμα. Χωρίς το πνεύμα της Ελλάδος δεν θα μπορούσε να διαμορφωθή, ο κόσμος όπως τον ξέρουμε, ο δυτικός, ας πούμε, κόσμος. Αλλά και χωρίς τον χριστιανισμό, το Ελληνικό πνεύμα θα είχε ταφεί και χαθεί κάτω από τα ερείπια του Ρωμαικού κόσμου».
Ο χρησμός της Πυθίας, ως διεσώθη, ως απάντησις στον αποστάτη και παραβάτη Αυτοκράτορα, έμεινε στην Ιστορία και θα μένη έως της συντελείας του αιώνος, ως απάντησις σε όλους εκείνους, οι οποίοι επιθυμούν, πλην ματαίως, την εικόνα του Δεσπότου να κριμνήσουν και εις τον κατ’ Εικόνα και καθ’ Ομοίωσιν Αυτού, δημιουργηθέντα άνθρωπον, να ασεβήσουν:
«Είπατε τω βασιλεί,
χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά,
ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην,
ου μάντιδα δάφνην,
ου παγάν λαλέουσαν,
απέσβετο και λάλον ύδωρ».Σε όσους δε, παρά ταύτα, επιμένουν στην εικονοκλαστικήν θεώρηση της ζωής, γενικώς, και ειδικώς εις την Πατρίδα μας, λέγοντες η μάλλον ισχυριζόμενοι, ότι «ανέγνωσαν, έγνωσαν και κατέγνωσαν», λόγους τους οποίους ο προαναφερθείς ασεβής βασιλεύς εξεστόμισεν, προς τον Μεγάλον Ιεράρχην και Διδάσκαλον, τον πανεπιστήμονα και μύστην της ουρανίου Σοφίας, Άγιον Βασίλειον, η Εκκλησία απαντά, ως ο Ιερομύστης Πατήρ της Εκκλησίας:
«Ανέγνως, αλλ’ ουκ έγνως. Ει γαρ έγνως ουκ αν κατέγνως»
Πόσοι αλήθεια υπάρχουν ομοιδεάται του αποστάτου;
Ούτε η λάμψις του ουρανίου Φωτός τους επηρεάζει διότι έχουν κλειστούς τους οφθαλμούς· Ούτε το μεγαλείον μιάς Αγίας Σοφίας και της χιλιετούς ενδόξου Αυτοκρατορίας, η οποία πνευματικώς τον κόσμον ανεκαίνισεν, ούτε η καταξίωση του ανθρώπου, ως άνδρα και γυναίκα και παιδιά, ούτε οι αγώνες για αξιοπρέπεια και αποτίναξη της πνευματικής και άλλης δουλείας, συνεκίνησαν.
Και όμως, αδιάψευστος μάρτυς της φωτοβόλου Ορθοδοξίας, είναι η αδέκαστος Ιστορία και τα εις όλην την γην των αγίων πατήματα και εις την χώρα μας των μαρτύρων τα αίματα, των οσίων τα δάκρυα, τα από αιώνων θαύματα, οι καταξιωμένοι αγώνες των πατέρων μας, οι οποίοι κρατώντας τον Σταυρό ως τρόπαιον νίκης, ξεπερνώντας λεγεώνες των δαιμόνων και τις ορδές των βαρβάρων, απετίναξαν την σκλαβιά αιώνων, ώστε να οδηγηθούν στην Ανάσταση, αναγνωριζόμενοι και θαυμαζόμενοι από την παγκόσμιον ιστορίαν, ως γενναίοι υπερασπιστές των υψηλών ιδανικών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Και ημείς τους μακαρίζομεν ως υπερασπιστάς των ιερών και των οσίων, της ανθρωπίνης αξιοπρεπείας, της τιμής, της οικογενείας και του μεγάλου δώρου από τον Θεόν, που είναι η ανθρώπινη ζωή, ουχί ως απλή βιολογική ύπαρξις, αλλά ως κοινωνία με τον ζώντα Θεό και τον συνάνθρωπο, ως ζωή ατελεύτητη, ως έχει ορίσει ο Κύριος.
Τι ευτυχής η συγκυρία εφέτος. Η εορτή της Ορθοδοξίας, να εορτάζεται την παραμονή της μεγάλης Δεσποτικής και Θεομητορικής Εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, κατά την οποία, η Ορθόδοξος και χριστώνυμος Ελλάς, άγει Εθνικήν Εορτήν συγχρόνως με την μεγάλην Εκκλησιαστικήν, εκείνην δηλαδή της Απελευθερώσεώς της από τον βάρβαρο και ανελέητο τουρκικόν ζυγόν, τετρακοσίων και πλέον ετών.
Ενώπιόν μας, ήδη παρελαύνουν οι ατελείωτες και μαρτυρικές χορείες Πατριαρχών, Αρχιερέων, Ιερέων, Ιερομονάχων, Μοναχών, Λαϊκών αγωνιστών ανδρών, γυναικών και παιδιών, ανθρώπων προγόνων μας, κάθε ηλικίας και όποιας θέσεως, οι οποίοι παρέλαβαν την μαρτυρικήν σκυτάλη, από τα χέρια του τελευταίου, μαρτυρικού Αυτοκράτορα της Βασιλευούσης, Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου και κράτησαν, οι Ορθόδοξοι αυτοί αγωνιστές και μάρτυρες, αναμμένη της Ορθοδοξίας την ιερά δάδα, μέχρις εδώ, στην γη μας, στην Αγία Λαύρα και στην Πλατεία του Αγίου Γεωργίου των Πατρών, στην Τριπολιτσά, στο Μεσολόγγι, στην Αλαμάνα, στη Γραβιά, στο Μανιάκι και όπου αλλού και παρέδωσαν σε μας μια Πατρίδα ελεύθερη, αναστημένη, ώστε εμπνεόμενοι από την θυσία τους να ομορφήνωμε αυτή την Πατρίδα, να την στολίσωμε και ωραισμένη, στα παιδιά μας να την παραδώσουμε.
Γυρίστε πίσω νοερώς αδελφοί μου, σήμερα αυτή την ημέρα, της μνήμης και της εορτής και θα διαπιστώσετε, ότι ουδεμία πτυχή της ζωής και της ιστορικής πορείας της πατρίδος μας, υπάρχει ανεπηρέαστη από την Ορθόδοξον πίστιν, από την Ορθόδοξον Εκκλησία μας.
Όμως ας ρίξομε μια ματιά στην σύγχρονη πραγματικότητα. Μη τρομάξετε και απογοητευθείτε από την κατάσταση που επικρατεί. Μη τρομάξετε από μια χώρα η οποία κατέστη και συνεχώς καθίσταται αγνώριστη, ένεκα της απεμπολήσεως κατά τους εσχάτους χρόνους, αυτής της αληθείας και της αρνήσεως να προχωρήση στο ιστορικό γίγνεσθαι, βαδίζοντας τον δρόμο που εχάραξαν οι ευγενείς και ασυμβίβαστοι με το σκοτάδι Ορθόδοξοι πατέρες μας.
Η Ορθοδοξία χρησιμοποίησε, ως όχημα για να μεγαλουργήση στο παγκόσμιο στερέωμα, την ελληνική σοφία την οποία, εμείς αγνοήσαμε· την ελληνική γλώσσα, την οποία εμείς κατακρεουργήσαμε και καταστρέψαμε. Αξιοποίησε την παιδεία την οποία εμείς διαστρέψαμε. Την ιστορία την οποία εμείς παραχαράξαμε. Οι πατέρες μας εσεβάστηκαν τον άνθρωπο, του οποίου την θεοειδή αξία εμειώσαμε.
Εξύψωσαν το ανθρώπινο πρόσωπο και μίλησαν για την ηθική και τις αξίες, τις οποίες εμείς αρνηθήκαμε και με νόμους, την παρά φύσιν σχέσιν, ως φυσικήν εθεσμοθετήσαμε και την αισχύνην, αναισχύντως ως τρόπαιον, μετά καυχήσεως περιφέρομεν.
Αλήθεια, ποιος άλλος λαός με τέτοια παράδοση και τέτοιο μεγαλείο, θα ηρνήτο τον εαυτό του;
Πολλοί ισχυρίζονται: Ναί, αλλά ο κόσμος άλλαξε. Ζούμε σε μια πολιπολιτισμική κοινωνία. Πρέπει να προσαρμοστούμε στα σύγχρονα δεδομένα. Και ημείς απαντώμεν: Δεν υπάρχει ωραιότερος τρόπος και ασφαλέστερος, προκειμένου να ζήσωμε σ’ αυτήν την κοινωνία και να διατηρήσωμε την προσωπική, οικογενειακή και εθνική μας υπόσταση, από το να είμαστε προσωλωμένοι στην Ορθόδοξη πίστη και παράδοσή μας.
Μόνο ένας Ορθόδοξος άνθρωπος, δύναται να κατανοήση τι σημαίνει να ζης με τους άλλους, να σέβεσαι τους άλλους, να διαλέγεσαι, εν αγάπη, με τους άλλους, αλλά να μη χάνης, την πνευματική σου υπόσταση και ιδιοπροσωπία, γινόμενος μέρος του παγκοσμίου απροσώπου συνονθυλεύματος, δηλαδή της μάζας.
Όμως, υπάρχει όχι απλώς η ελπίδα, αλλά η βεβαιότητα της εξόδου μας, από αυτόν τον ωκεανό της σύγχρονης αποστασίας και απελπισίας, διότι, καλώς γνωρίζομεν ότι, όπου υπερεπλεόνασεν η αμαρτία, εκεί υπερεπερίσσευσεν η χάρις. Ζεί Κύριος ο Θεός και άπειρες είναι οι Πρεσβείες της Κυρίας Θεοτόκου της αείποτε διασωσάσης την Ορθόδοξον Πατρίδα μας και πολλές οι ευχές και πρεσβείες, επίσης, των Αγίων μας.
Ακόμη υπάρχει η αντίστασις η πνευματική όσων ευσεβών και φιλοθέων, αγαπούν αυτό τον τόπο και επιμένουν να αγωνίζωνται υπέρ των ιερών και των οσίων.
Θα ηδυνάμεθα να είπωμεν, ότι η αντίστροφη μέτρησις ήδη άρχισε, αφού η πίεσις, κατά την φυσικήν τάξιν, θα φέρη την αποσυμπίεσιν και αλλοίμονον στους πολλά πταίσαντας, στους ασεβήσαντας, στους καταπατήσαντας τα ιερά και όσια, σε όσους αντί πινακίου φακής, επώλησαν τα πνευματικά και άλλα πρωτοτόκια της αγιασμένης αυτής γης.
Η χώρα μας, προώρισται Ορθόδοξος να παραμείνη έως της συντελείας του αιώνος, αφού, ως συνέβη πάντοτε, γνωρίζει να εμέση, ότι δηλητηριώδες και βλαβερό διά της βίας της επέβαλαν και τώρα προσπαθούν να της επιβάλλουν, να καταπίη.
Αδελφοί μου, οι καιροί και οι χρόνοι είναι δύσκολοι. Η ενότητά μας είναι απαραίτητη, προκειμένου να σώσωμε ό,τι απέμεινε σ’ αυτό τον τόπο και να κτίσωμε λαμπρότερο το μέλλον της Πατρίδος μας, με την δύναμη της Ορθοδόξου πίστεως, διά την οποίαν πίστιν και μια και δύο και αναρίθμητες φορές ομολογούμεν:
«Αύτη η πίστις των Αποστόλων, αύτη η πίστις των πατέρων, αύτη η πίστις των Ορθοδόξων, αύτη η πίστις την Οικουμένην εστήριξε».
Επίσης σε αποστροφή του λόγου του ο Μητροπολίτης, τόνισε ότι καταδικάζει απερίφραστα την τρομοκρατική ενέργεια που συνέβη στην ομόδοξη χώρα της Ρωσίας και προσεύχεται για την ανάπαυση των αθώων θυμάτων. Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί και ως άνθρωποι γενικώς καταδικάζομε κάθε τρομοκρατική ενέργεια, από όπου και αν προέρχεται.
