Κυριακή των Βαίων του 1821. Οι Τούρκοι του Γιουσούφ Πασά μπήκαν στην Πάτρα, με προδοσία του Προξένου της Αγγλίας Γκρήν, εκύκλωσαν τους Έλληνες, που είχαν κλείσει τους Τούρκους της Πάτρας στο Κάστρο και κατέσφαξαν τον πληθυσμό της πόλεως και παρέδωσαν τα πάντα στο πυρ.
Από τις 20.000 περίπου κατοίκους της πόλεως του Αγίου Ανδρέου, οι 10.000 εσφάγησαν, εσουβλίσθησαν, εξανδραποδίσθησαν.
Η μνήμη τους πανδήμως τελείται κατά τα τελευταία χρόνια με την συμμετοχή πλήθους Πατριωτικών Συλλόγων, πληθύος Πατρέων, του Ιερατείου της πόλεως, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου.
Μάλιστα εφέτος κατόπιν αιτήματος του Μητροπολίτη, η Ιερά Σύνοδος απεφάσισε και καθιέρωσε να εορτάζεται επισήμως η μνήμη τους την Ε’ Κυριακή των Νηστειών εκάστου έτους. Στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού του Αποστόλου Ανδρέου, εστήθη με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη, δαπάναις της Ιεράς Μητροπόλεως, μαρμαρίνη στήλη- μνημείον της μεγάλης θυσίας των χιλιάδων Πατρέων, των υπό των βαρβαρικών Τουρκικών ορδών σφαγιασθέντων από την Κυριακή των Βαίων (3 Απριλίου 1821) έως και την Μεγάλη Παρασκευή, του ιδίου έτους.
Συγκλονιστικό είναι το μαρτύριο του Ιερέως Γεωργίου των Πατρών, Εφημερίου του Ιερού Ναού της Παναγίας Αλεξιωτίσσης (Αγια- Αλεξιώτισσας), ο οποίος εσφάγη υπό των Τούρκων, μπροστά στην Αγία Τράπεζα, ενώ ετέλει την Θεία Λειτουργία την Κυριακή των Βαίων 1821, όταν μπήκαν τα βαρβαρικά και μανιασμένα τουρκικά στίφη στην πόλη. Οι Τούρκοι αιχμαλώτισαν τα τρία παιδιά του, τα οποία επώλησαν ως δούλους.
Η παπαδιά που σώθηκε από την σφαγή, έτρεξε σε διάφορα μέρη, προκειμένου να βρη τα παιδιά της. Κατάφερε μετά από πολλές ταλαιπωρίες, να βρη το ένα της παιδί, τον Κωνσταντίνο και να τον φέρη στην Πάτρα.
Ο Κωνσταντίνος αργότερα με έγγραφό του, το οποίο συνοδεύουν με πιστοποιητικό τους οι προύχοντες των Πατρών, ζητάει βοήθεια από την Ελληνική πολιτεία.
Μνημείο προς τιμήν, του Εθνομάρτυρος Ιερέως, έστησε το 1971, έξω από τον Ιερό Ναό της Παναγίας της Αλεξιωτίσσης, η Αχαική Εταιρεία Πατρών, της οποίας το έργον συνεχίζει η Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία, Πατρών.
Ο Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος, ετέλεσε την Θεία Λειτουργία την Κυριακή των Βαίων στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Αλεξιωτίσσης Πατρών, εν πληθούση Εκκλησία και ανεφέρθη στην θυσία του ήρωος Εθνομάρτυρος Ιερέως Γεωργίου, αλλά και στην θυσία όλων εκείνων Κληρικών και Λαικών, Πατρέων και Πανελλήνων, οι οποίοι ευκλεώς αγωνίστηκαν και ηρωικώς έπεσαν, υπέρ της Ορθοδόξου ημών πίστεως και της ελευθερίας της Πατρίδος μας.
Ο Ιεράρχης ανέγνωσε τα σχετικά έγγραφα, από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους, τα οποία πιστοποιούν την θυσία του Εθνομάρτυρος Ιερέως Γεωργίου και εσημείωσε ότι από της ελεύσεώς του στην Πάτρα ώρισε, ώστε την Κυριακή των Βαίων, κάθε χρόνο, να ιερουργή στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Αλεξιωτίσσης και να τιμάται πανδήμως η μνήμη του Ιερέως Γεωργίου.
Τα έγγραφα έχουν ως εξής:
Εν Πάτραις τη 4η Ιουνίου 1865.
«Προς την επί των αγώνων Σεβαστήν Επιτροπήν διά του Κυρίου Νομάρχου Αχαιοήλιδος.
«Ο ευσεβάστως υποσημειούμενος Κωνσταντίνος ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, αναφέρω ταπεινώς ότι, κατά το έτος 1821, καθ’ ην εποχήν οι Έλληνες έλαβον τα όπλα κατά των Οθωμανών, ο πατήρ του υποφαινομένου Γεώργιος Ιερεύς, εφονεύθη παρά των Αγαρηνών, ενώ ετέλει την Θείαν Μυσταγωγίαν εν τω ενταύθα Ιερώ Ναώ της Αλεξιωτίσσης, ότι ο υποφαινόμενος και έτεροι δύο αδελφοί μου αιχμαλωτίσθησαν παρά των Αγαρηνών και ότι τρέξασα η μήτηρ ημών εις διάφορα του Οθωμανικού Κράτους μέρη, μόλις ηδυνήθη να σώση και να λάβη τον υποφαινόμενον, μη δυνηθείσα ουδόλως ν’ ανεύρη τους ετέρους δύο αδελφούς μου και εισέτι μένουσι εν αιχμαλωσία αγνοουμένου του τόπου της διαμονής των, ως προκύπτει εκ του συννημένου πιστοποιητικού πολιτών μαρτυρούντων τ’ ανωτέρω.
Τα δυστυχήματα ταύτα είναι άξια λόγου όπως ληφθή και ο υποφαινόμενος εν καιρώ υπ’ όψιν και λάβω την δέουσαν και απαιτουμένην αμοιβήν.
Διά ταύτα παρακαλώ θερμώς την Σεβαστήν Επιτροπήν, όπως ευαρεστουμένη λάβη υπ’ όψιν της εν καιρώ και τον υποφαινόμενον, αποδίδουσα ο, τι νόμιμον και δίκαιον.
Ο κύριος Νομάρχης Αχαιοήλιδος παρακαλείται να διαβιβάση την παρούσαν όπου δεί.
Ευπειθέστατος
Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου»..
Το γράμμα του Κωνσταντή, συνοδεύεται από την γραπτή μαρτυρία των Προεστών της Αχαίας, έχουσαν ως εξής:
«Οι υπογραφόμενοι μεθ’ όρκου ότι κατά το έτος 1821 καθ’ ην εποχήν οι Έλληνες έλαβον τα όπλα, ο συμπολίτης μας Γεώργιος Ιερεύς, εκτελών την Θείαν Μυσταγωγίαν εν τω Ναώ της Αγίας Αλεξιωτίσσης, εφονεύθη παρά των Αγαρηνών, αιχμαλωτισθέντων και τριών τέκνων του, προς απολύτρωσιν των οποίων η μήτηρ των τρέξασα εις διάφορα του Οθωμανικού κράτους μέρη, μόλις εδυνήθη να σώση και λάβη το ένα εκ τούτων ονόματι Κωνσταντίνον, των δύο ετέρων μενόντων εν αιχμαλωσία και αγνοουμένης της διαμονής των.
Κατ’ αίτησιν όθεν του απελευθερωθέντος Κωνσταντίνου δίδοται το παρόν αυτό ίνα χρησιμεύση όπου δεί και υποσημειούμεθα.
Εν Πάτραις την α’ Ιουνίου.
Μπενιζέλος Ρούφος
Κ. Μπουκαούρης
Γεώργιος Γιαννόπουλος
Ζ. Νεράγκαθος
Κ. Θωμόπουλος
Αναστάσιος Ηλιοπουλος
Άγγελος Ξηρομερίτης
Αναγν. Ανδρικόπουλος.
Η παραπάνω αίτηση είχε θετικό αποτέλεσμα. Η Επιτροπή, αφού έλαβε υπ’ όψη της όλα τα σχετικά με το μαρτύριο της οικογενείας του παπα-Γιώργη, ενέταξε τον Κωνσταντίνο στην στην «Δευτέρα τάξη των υπαξιωματικών». Και συνέχισε ο Μητροπολίτης: «Παρ’ ότι υπάρχουν ακόμη νοσηροί νόες οι οποίοι εμμένουν στα εσωτερικά τους σύνδρομα και συνεχίζουν να προσάπτουν κατηγορίες στα ιερά σφάγια του Γένους και κυρίως στους μάρτυρες Κληρικούς, εν τούτοις το αίμα τους προβάλλει καθ’ ημέραν ενώπιόν μας και ο ηρωισμός τους είναι καταγεγραμμένος με χρυσά γράμματα στις σελίδες της Εκκλησιαστικής και της Ελληνικής Ιστορίας.
Ευτυχώς που η Ιστορία, με τον δικό της αδέκαστο τρόπο, μαρτυρεί στο διάβα του χρόνου, ότι ήτο γραφτό της λευτεριάς της Ελλάδος να περάση και να λιβανιστή στους θόλους των Εκκλησιών και των Ιερών Μονών μας, να πορφυρωθή από τα αίματα Ιερομαρτύρων και Εθνομαρτύρων, ανθρώπων πάσης κοινωνικής τάξεως και ηλικίας, ώστε να μπορούμε εμείς οι επιγενόμενοι με πάσαν άνεση, ακόμη και να αμφισβητούμε τον αγιασμένο αγώνα τους.
Εμείς την Κυριακή των Βαίων έχομε ορίσει την τιμή για τον Εθνομάρτυρα Κληρικό, με Θεία Λειτουργία και άλλες εκδηλώσεις στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Αλεξιωτίσσης των Πατρών, όπου λειτουργούσε ο αοίδιμος Ιερεύς και όπου μαρτυρικώς και φρικτώς ετελειώθη υπό των απίστων τυράννων. Η καρδιά της Εκκλησίας των Πατρών, την Κυριακή των Βαίων, χτυπά στην Αλεξιώτισσα.
Επίσης ο Ποιμενάρχης των Πατρών, ανεφέρθη με λόγια συγκινητικά στην θυσία των Εξοδιτών, της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, την Κυριακή των Βαίων 1826, που συγκλόνισε το κόσμο και επηρέασε τα μέγιστα την πορεία του Αγώνος για την Ελευθερία της Ελλάδος.
Μετά την Θεία Λειτουργία, ανεπέμφθη δέησις προ του Μνημείου του Εθνομάρτυρος Ιερέως Γεωργίου της Αλεξιώτισσας και κατετέθησαν στέφανοι.