Μεγάλη Τετάρτη Εσπέρας στον Ιερό Ναό του Αγίου Σάββα-Κυριωτίσσης Βεροίας

Την Μεγάλη Τετάρτη 20 Απριλίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Νιπτήρος και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Αγίου Σάββα-Κυριωτίσσης Βεροίας.

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Κύριον φωνείτε, ω μαθηταί, και διδάσκαλόν με … διό μιμείσθε τον τύπον, ον τρόπον εν εμοί εθεά­σα­σθε».

Λίγο πριν να παρακαλουθήσουμε τον Χριστό στον Μυστικό Δείπνο να μεταδίδει στους μαθητές του τα φρικτά Μυστήρια και τον ακού­σουμε να τους ζητά να το επανα­λαμ­βάνουν εις ανάμνησή του, ακού­σαμε απόψε τη φωνή του μέσα από τους στίχους του Κα­νόνος της Μεγάλης Πέμπτης.

Ο Χριστός απευθύνεται προς τους μαθητές του και τους λέγει: «Με ονομάζεται Κύριο και Διδάσκαλο, και είμαι όντως. Γι’ αυτό να μιμεί­σθε το παράδειγμά μου με τον τρόπο που είδατε σε μένα».

Το ίδιο ακριβώς επαναλαμβάνει και προς εμάς απόψε, γιατί και εμείς είμαστε μαθητές του, γιατί και εμείς τον προσφωνούμε Κύριο και Διδάσκαλό μας. Όμως δεν αρ­κεί η προσφώνηση, εάν δεν συνο­δεύεται και από τη μαθητεία. Δεν αρκεί η προσφώνηση, εάν η ζωή μας είναι διαφορετική ή και αντί­θετη προς τη ζωή και την ανα­στροφή αυτού που ονομάζουμε Κύ­ριο και Διδάσκαλό μας, από τη ζωή δηλαδή του Χριστού.

Ποια είναι όμως τα στοιχεία που την χαρακτηρίζουν και τα οποία μας καλεί ο Κύριος μας να μιμη­θούμε και εμείς, εάν δεν θέλουμε να είμαστε μόνο κατ’ όνομα μαθητές του;

Το πρώτο στοιχείο είναι η ταπεί­νωση. Ο παντοδύναμος Θεός ταπεινώνεται για να δώσει και σε μας υπόδειγμα ταπεινώσεως, διότι η ταπείνωση αποτελεί τη βάση και το θεμέλιο κάθε άλλης αρετής αλλά και προϋπόθεση της αγαστής συμ­βιώ­σεως και συνυπάρξεώς μας με τους άλλους ανθρώπους.

Και επειδή γνωρίζει ο Χριστός ότι είναι δύσκολο να συνειδητοποιή­σουμε το μέγεθος της ταπεινώσεως που δείχνει με την ενανθρώπησή του και τη βάπτισή του, όταν λαμ­βάνει «δούλου μορφήν» και όταν κλίνει την κεφαλή του στον δούλο του, γι’ αυτό και μας δίδει σήμερα ένα πιο απτό μάθημα ταπεινώ­σεως, πλύνοντας τα πόδια των μαθητών του. Και το κάνει για να δεί­ξει και έμπρακτα ότι η ταπεί­νωση μας αφορά όλους και είναι ανα­γκαία για όλους, ανεξάρτητα από τη θέση στην οποία βρισκόμαστε, το αξίωμα ή την ηλικία μας, γιατί η ταπείνωση είναι αυτή που ανοί­γει σε όλους μας τη θύρα του ελέους του Θεού και μας οικειώνει μαζί του.

Το δεύτερο στοιχείο είναι η ανε­ξικακία και η ανοχή του Χριστού.

Ο Χριστός γνωρίζει ότι ο Πέτρος θα τον αρνηθεί σε λίγο, όταν στην αυλή του αρχιερέως μια δούλη θα τον ρωτήσει αν ήταν και εκείνος μαθητής του. Και όμως τώρα του πλύνει τα πόδια του πριν από τον Μυστικό Δείπνο.

Ο Χριστός γνωρίζει ακόμη ότι ο Ιούδας θα τον προδώσει στους α­ρχιερείς και τους Φαρισαίους, όμως νίπτει και τα δικά του πόδια και δεν τον αποκλείει από τον Μυστι­κό του Δείπνο, αλλά κάθεται μαζί του.

Το τρίτο στοιχείο που μας καλεί ο Χριστός να μιμηθούμε, εάν θέλου­με να είμαστε πράγματι μαθητές του, είναι η προσευχή. Ο Χριστός κατά τη δημόσια ζωή του μας δίδει επανειλημμένα υπόδειγμα προσευχής. Συχνά οι ιεροί ευαγγελιστές μαρτυρούν ότι αποσυρόταν για να προσευχηθεί κατά μόνας προς τον Πατέρα του, και αυτό επαναλαμ­βάνει και τώρα, μετά τον Μυστικό Δείπνο, λίγο πριν από τις πιο κρίσιμες ώρες της επιγείου ζωής του.

Αυτά τα τρία στοιχεία, τα οποία προβάλλει και μας υπενθυμίζει η σημερινή ημέρα, είναι ο τρόπος της ζωής του Χριστού, τον οποίο μας καλεί όλους ανεξαιρέτως να μιμη­θούμε, εάν θέλουμε πράγματι να είμαστε μαθητές του. Και τα τρία αυτά στοιχεία είναι αλληλένδετα, διότι χωρίς ταπείνωση ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχθεί τον συνάν­θρωπό του, ούτε να τον συγχωρήσει, ούτε να ζήσει μαζί του. Χωρίς ταπείνωση δεν μπορεί να έχει θέση κοντά στον Θεό, ούτε να ελπίζει στη δική του συγχώ­ρηση, εφόσον ο ίδιος δεν συγχωρεί τον αδελφό του. Και χωρίς να συγ­χωρεί τον αδελφό του, δεν μπορεί και να προσευχηθεί προς τον Θεό, ο οποίος ζητά από όλους όσους τον πλησιάζουν να μην έχουν κρατού­μενα με τους αδελφούς τους, αλλά πρώτα να τακτοποιήσουν τις δια­φορές τους μαζί τους και στη συνέ­χεια να σταθούν ενώπιόν του και να προσευχηθούν.

Η Μεγάλη Εβδομάδα που με τη χάρη του Θεού διανύουμε μας δίδει με τις ιερές Ακολουθίες, τους ύμνους και τα αναγνώσματα την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε πιο έντονα και από πιο κοντά τη ζωή του Χριστού και να διδα­χθού­με από τον τρόπο του. Ας εκμε­ταλλευθούμε αυτή την ευκαιρία και ας μην περιορισθούμε να εορ­τάσουμε αυτές τις ημέρες μόνο τυπικά και κοσμικά. Ας μην περιο­ρισθούμε να ερχόμαστε στις Ακο­λου­θίες, να τις παρακολουθούμε και καμιά φορά να συγκινούμεθα, αλλά ας απο­φασίσουμε να αλλάξουμε τη ζωή μας, να μιμηθούμε το παράδειγμα της ζωής του Χριστού, την ταπεί­νωση, την ανεξικακία, την ανοχή, τη συγχωρητικότητά του, την προ­σευχή του, για να είμαστε και ου­σια­στικά μαθητές του και να αξιω­θούμε να ζήσουμε πραγματικά και πνευματικά την Ανάστασή του.