Την Κυριακή 21 Μαρτίου 2021, Α΄ Κυριακή των Νηστειών, εορτάστηκε με σεμνοπρέπεια και την δέουσα λαμπρότητα στην Ιερά Μητρόπολη Σύμης η Κυριακή της Ορθοδοξίας, με επίκεντρο τον Ενοριακό Ι. Ναό Αγίου Νικολάου Άνω Χώρας Σύμης, προεξάρχοντος του Μητροπολίτου κ. Χρυσοστόμου και συλλειτουργούντων του π. Ελευθερίου Οθίτη και του Διακόνου μας π. Γεωργίου Κακακιού.
Αφού τελέστηκε πανηγυρικά ο Όρθρος της εορτής με τα θεόπνευστα υμνογραφήματα των Αγίων Πατέρων, που απέδωσαν μελωδικότατα οι Ιεροψάλτες κ Γεώργιος Μοσκιός, κ Παναγιώτης Μητροπάνος, κ. Μερκούριος Γιανναράς και κ. Εμμανουήλ Κυπριώτης, ακολούθησε η τέλεση της Θείας Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου ιερουργούντος του Μητροπολίτη Σύμης, ο οποίος επικαίρως κήρυξε και τον θείο λόγο. Μετά την απόλυση ο Σεβασμιώτατος ανέγνωσε το Μέγα Συνοδικό της Ορθοδοξίας και εψάλη το Μέγα Προκείμενον, “Τις Θεός Μέγας…”.
«Η Κυριακή της Ορθοδοξίας αποτελεί τον θρίαμβο της Ορθοδόξου πίστεως και την κατατρόπωση της αιρέσεως της εικονομαχίας, η οποία ταλαιπώρησε την Εκκλησία για 120 ολόκληρα χρόνια. Κατ’ αυτήν η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία πανηγυρίζει την νίκη και τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας κατά πασών των αιρέσεων.
Αφορμή του εορτασμού αυτού αποτέλεσε η αναστήλωση των αγίων εικόνων, που αποφασίστηκε από την ενδημούσα σύνοδο, η οποία συνεκλήθη από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα στην Κωνσταντινούπολη την 11ην Μαρτίου του 843, της οποίας προήδρευσε ο ομολογητής πατριάρχης Μεθόδιος. Με την απόφαση αυτή τέθηκε τέρμα στην εικονομαχία, η οποία άρχισε το 726 με το σχετικό διάταγμα του Λέοντος Γ΄ του Ισαύρου και ταλαιπώρησε την Εκκλησία μέχρι το 843, με διακοπή μεταξύ των ετών 780 και 813.
Εορτάζοντες την Κυριακή της Ορθοδοξίας, τιμούμε αξίως τους προμάχους της πίστεως αγίους Πατέρας, διά της μιμήσεως του παραδείγματος αυτών, κατά το Χρυσοστομικό λόγιο «τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος» (ΡΟ 50, 663), επόμενοι «τοις ίχνεσιν» (Α’ Πετρ. 2,21) αυτών. Ας μένωμεν εδραίοι «εν οις εμάθομεν και επιστώθημεν» (πρβλ. Β’ Τιμ. 3,14), «μη μεταίροντες όρια αιώνια, μηδέ υπερβαίνοντες την θείαν παράδοσιν» (Ιω. Δαμασκηνού, ΡΟ 94, 792Α). Επιπλέον, επειδή «ο δοκών εστάναι βλεπέτω μη πέση» (Α’ Κορ. 10,12), ας προσέχωμεν «εαυτοίς» (Πραξ. 20,28) και ας φεύγωμεν μακράν της αιρετικής «λύμης», «μη και ημείς πειρασθώμεν» (πρβλ. Γαλ. 6,1). Ας έχωμεν, τέλος, γραμμένους εις τας καρδίας μας τους λόγους του Ιωσήφ Βρυεννίου «Ουκ αρνησόμεθά σε φίλη ορθοδοξία! …. εν σοι εγεννήθημεν και ζώμεν και εν σοι κοιμηθησόμεθα. Ει δε καλέσει καιρός και μυριάκις υπέρ σου τεθνηξόμεθα». (Τα Ευρεθέντα, Τομ. Β’, εκδ. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1990, σ. 28)».