Τη Δευτέρα 13 Ιουνίου το βράδυ στην Πατρίδα του Δήμου Βεροίας, πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των ΚΗ’ Παυλείων, η αναβίωση του ποντιακού ταφικού εθίμου σε συνεργασία με τον τοπικό Πολιτιστικό Σύλλογο «Ευστάθιος Χωραφάς».
Η εκδήλωση ξεκίνησε με λαμπαδηφορία από τον Ιερό Ναό της Υπαπαντής του Χριστού και κατέληξε στα κοιμητήρια της ενορίας, όπου τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση από τον Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονα για όσους αγωνίστηκαν και έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος στην Μικρά Ασία, στον Πόντο, στην Θράκη και για τους απανταχού πρόσφυγες του Ελληνισμού.
Στη συνέχεια ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Διονύσιος Συρόπουλος, Αρχιερατικός Επίτροπος Δοβρά και προϊστάμενος της εν λόγω ενορίας καλωσόρισε τους παρευρισκομένους και κάλεσε τον Μητροπολίτης κ. Παντελεήμονα και τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου «Ευστάθιος Χωραφάς» κ. Αντώνιο Καγκελίδη, να απευθύνουν χαιρετισμό.
Ακολούθησε ομιλία από τον Προϊστάμενο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Ημαθίας κ. Δημήτριο Πυρινό, ο οποίος αναφέρθηκε στις πανάρχαιες ρίζες του ταφικού εθίμου και στην νοηματοδότηση του από την χριστιανική πίστη καθώς και απαγγελία στίχων από τον κ. Μιχάλη Τσίτσα.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τραγούδια της προσφυγιάς από καλλιτέχνες του συλλόγου και με τον χορό «Σέρρα», καθώς το ταφικό έθιμο εκφράζει μέσα από τη μουσική την πίστη στην ανάσταση και την αιώνια ζωή.
Τέλος, ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων, απένειμε τα αναμνηστικά των «ΚΗ´ Παυλείων» στους συντελεστές της εκδήλωσης εκφράζοντας τις θερμές ευχαριστίες του για τη συμμετοχή τους.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του κατά την έναρξη της εκδηλώσεως ανέφερε μεταξύ άλλων:
Τα φετινά ΚΗ´ Παύλεια, στα οποία εντάσσεται και η αποψινή εκδήλωση που πραγματοποιείται σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Ευστάθιος Χωραφάς», είναι αφιερωμένα, παράλληλα με τον πρωτοκορυφαίο απόστολο Παύλο, τον ιδρυτή της τοπικής μας Εκκλησίας, και σε μία θλιβερή επέτειο την οποία τιμά φέτος όλος ο Ελληνισμός, την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Τιμά τους πατέρες μας που ξεριζώθηκαν άδικα και βάναυσα από τις πόλεις και τα χωριά τους, από τους μαρτυρικούς και αγιασμένους τόπους της Ιωνίας, της Αιολίδος, αλλά και της Βιθυνίας και της Καππαδοκίας και του Πόντου, από τους τόπους στους οποίους ο Ελληνισμός έζησε και άκμασε για περισσότερα από 2.500 χρόνια.
Τιμά όλους εκείνους που άφησαν την τελευταία τους πνοή διωκόμενοι, αλλά και όλους εκείνους που παίρνοντας τον πικρό δρόμο της προσφυγιάς, κάτω από απίστευτα δύσκολες και οδυνηρές συνθήκες, ήρθαν στην Ελλάδα.
Αν όμως τα θυμόμαστε όλα αυτά σήμερα, 100 χρόνια μετά τα τραγικά γεγονότα, δεν είναι μόνο γιατί έχουν καταγραφεί στα βιβλία της ιστορίας, αλλά γιατί έχουν γραφτεί με ανεξίτηλα γράμματα στις καρδιές των απογόνων τους αλλά και όλων των Ελλήνων.
Τα θυμόμαστε, γιατί οι απόγονοί τους, όλοι εμείς, φροντίζουμε να συντηρούμε και να διατηρούμε τη μνήμη τους όχι σαν κάτι νεκρό, στατικό και ακίνητο, αλλά σαν κάτι ζωντανό, κάτι που είναι παρόν και στη δική μας ζωή.
Και αυτό που παραμένει ζωντανό και μας θυμίζει τους πατέρες μας και την ιστορία τους είναι τα ήθη και τα έθιμά τους, οι παραδόσεις και οι συνήθειές τους, όλα αυτά στα οποία βάσιζαν εκείνοι τη ζωή τους, και η διατήρησή τους από εμάς τους κρατά ζωντανούς ανάμεσά μας, κρατά ζωντανή την ιστορία και την παρουσία τους όχι μόνο στις καρδιές μας αλλά και γενικότερα και τη μεταδίδει και στις νεότερες γενεές, στα παιδιά μας, διασφαλίζοντας ότι ποτέ δεν θα ξεχασθούν.
Ένα τέτοιο έθιμο, το ποντιακό ταφικό έθιμο, που έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα, και σκηνές του απεικονίζονται σε αττικές ληκύθους, θέλησε να αναβιώσει ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Ευστάθιος Χωραφάς», με την αποψινή εκδήλωση, καθώς ο θάνατος και η ταφή των ανθρώπων αποτελούν σημαντικα στοιχεία της ζωής όχι μόνο του κάθε ανθρώπου αλλά και της κοινωνίας, στην οποία ζουν και της συλλογικής μνήμης. Άλλωστε στην παράδοση των Ποντίων το ταφικό αυτό έθιμο εκφράζει μέσα από τη μουσική την πίστη στην ανάσταση και την αιώνια ζωή.
Συγχαίρω, λοιπόν, τον Πολιτιστικό Σύλλογο της Πατρίδος «Ευστάθιος Χωραφάς» και για την αποψινή του πρωτοβουλία αλλά και για τη συνολική δράση του και συνεισφορά του στην διατήρηση των εθίμων, και εύχομαι να μην μένουμε μόνο στην αναβίωση εθίμων, αλλά, κατά την προτροπή και του αποστόλου Παύλου, να αναθεωρούμε «την έκβαση της αναστροφής» των πατέρων μας και να μιμούμεθα και την πίστη και την ευσέβειά τους.