Στήριξη στους κληρικούς και στον λαό της Μητρόπολης Λαρίσης και στον Μητροπολίτη κ. Ιερώνυμο, εκφράζει με ανακοίνωση του ο Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος (ΙΣΚΕ).
Στην ανακοίνωση τονίζεται πως οι κληρικοί της Μητρόπολης από την πρώτη στιγμή του σιδηροδρομικού δυστυχήματος οδεύουν το μονοπάτι διακονίας που υπέδειξε ο Χριστός στον Απόστολο Πέτρο.
“Τους επαινούμε και τους συγχαίρουμε διότι με πρωτεργάτη και πατρικό καθοδηγητή τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Ιερώνυμο, από την πρώτη στιγμή της τραγωδίας βρέθηκαν δίπλα στον πονεμένο συνάνθρωπο που βίωσε την απώλεια του παιδιού, του γονιού, του φίλου, του αδελφού, του συναδέλφου και με τον λόγο τους αλλά κυρίως με την παρουσία τους προσέφεραν στήριξη, υπομονή, ανακούφιση, συμπόνοια, συμπαράσταση, τόσο στο Νοσοκομείο όσο και στο χώρο περισυλλογής των φονευθέντων αδελφών μας”, αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Διαβάστε την ανακοίνωση του ΙΣΚΕ
Εγώ δε εδεήθην περί σου ίνα μη εκλίπη η πίστις σου· και συ ποτε επιστρέψας στήριξον τους αδελφούς σου”(Λουκ.22,32).
Αυτό είναι το μονοπάτι διακονίας που υπέδειξε ο Χριστός στον απόστολο Πέτρο, λίγο πριν το σταυρικό Του θάνατο στον Γολγοθά και αυτό το μονοπάτι πορεύονται αόκνως οι Κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου από την πρώτη στιγμή της φοβερής τραγωδίας του σιδηροδρομικού δυστυχήματος που συνέβη προ ολίγων ημερών, εντός των ορίων της Μητροπόλεως, στην κοιλάδα των Τεμπών.
Με επικεφαλής τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Ιερώνυμο, ανταποκρίθηκαν στη διακονία των εμπερίστατων αδελφών μας, οι οποίοι εκλήθησαν βιαίως να ανέλθουν τον προσωπικό τους Γολγοθά, υπομένοντας πόνο, θλίψη και απώλεια, εξαιτίας αυτού του τραγικού συμβάντος.
Ως Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας προς το Λαό και τους Κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου για τη φοβερή δοκιμασία που ενέσκηψε εντός των ορίων της Μητροπόλεως τους.
Ταυτόχρονα, απλώς και ανυποκρίτως, τους επαινούμε και τους συγχαίρουμε διότι με πρωτεργάτη και πατρικό καθοδηγητή τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη κ. Ιερώνυμο, από την πρώτη στιγμή της τραγωδίας βρέθηκαν δίπλα στον πονεμένο συνάνθρωπο που βίωσε την απώλεια του παιδιού, του γονιού, του φίλου, του αδελφού, του συναδέλφου και με τον λόγο τους αλλά κυρίως με την παρουσία τους προσέφεραν στήριξη, υπομονή, ανακούφιση, συμπόνοια, συμπαράσταση, τόσο στο Νοσοκομείο όσο και στο χώρο περισυλλογής των φονευθέντων αδελφών μας.
Έκαναν τον πόνο των θλιβομένων δικό τους πόνο και τη θλίψη των χειμαζομένων αδελφών μας δική τους θλίψη, καταθέτοντάς τα με φλογερή προσευχή και παρακλήσεις στον Πανάγαθο Θεό και στην Παναγία Μητέρα μας, ανταποκρινόμενοι σε ο,τιδήποτε υπαγορεύει η ποιμαντική διακονία προς τον πάσχοντα αδελφό, αφουγκραζόμενοι τον λόγο του αποστόλου Παύλου: “είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη, είτε δοξάζεται εν μέλος, συγχαίρει πάντα τα μέλη”(A’ Κορ.12,26).
