Εγκύκλιο η οποία διαβάστηκε σε όλες τις ενορίες απέστειλε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος για τις Ιερατικές Κλήσεις και την Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης.
Γίνεται αναφορά στη σημασία του Σταυρού, ο οποίος σήμερα τίθεται προς προσκύνηση, αλλά και στην προβολή των Ιερατικών κλήσεων, για να τονίσει με αυτόν τον τρόπο το γεγονός ότι μέσω της σταυροφόρου Ιερωσύνης και των αγιαστικών πράξεων, οι πιστοί αγιάζονται και χαριτώνονται, αλλά και βοηθούνται να σηκώσουν τον δικό τους προσωπικό Σταυρό.
Μπορείτε να διαβάσετε την εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος
«Περί των Ιερατικών Κλήσεων»
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Η Μητέρα μας Εκκλησία όρισε σήμερα, ακριβώς στο κέντρο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστης, να προτιθεται ο Τιμιος και Ζωοποιος Σταυρος προς αναψυχή και υποστηριγμο μας και εις αναμνησιν του Παθους του Κυρίου ημων Ιησου Χριστού, καθως διαβασαμε στον ιερό Συναξαριστη. Συμφωνα με τον ιερό υμνογράφο της Κυριακης της Σταυροπροσκυνησεως, η Εκκλησία του Θεού ευφραίνεται και αγαλλεται γιατί ως αλλος Παραδεισος προσκυνεί «το ζωηφορον ξυλον του Σταυρού», ο Οποίος αποτελεί το περιτείχισμα και το εδραίωμά Της.
Υψωνεται ιεροπρεπως και προτιθεται εις προσκυνησιν ο Τιμιος και Ζωοποιος Σταυρος του Κυρίου από τις χοικες παλαμες των οικονομων της Χαριτος, των Ιερέων της Εκκλησίας, αποτελώντας γι’ αυτούς «κρατος και οχυρωμα», «καύχημα και διασωσμα». Γι’ αυτό και η Εκκλησία της Ελλαδος εχει θεσπισει την τιμή και την προβολή των Ιερατικων Κλησεων κατά την σημερινή Κυριακή της Σταυροπροσκυνησεως.
Για να τονισει με αυτον τον τρόπο το γεγονος ότι διά της σταυροφορου Ιερωσυνης και των τελουμενων υπ’ αυτης διά της σημείωσης του τυπου του Τιμίου Σταυρού Μυστηρίων και αγιαστικων πραξεων οι πιστοί αγιαζονται και χαριτωνονται, αλλά και βοηθούνται να σηκωσουν τον δικό τους προσωπικό σταυρό.
Στην δεύτερη ευχή της εις Επισκοπον χειροτονίας βρισκεται η απαντηση στο ερωτημα «γιατί χρειαζεται η Ιερωσύνη»: Επειδή δεν δυναται η ανθρωπινη φύση να αντεξει την ουσία της Θεοτητος, κατεστησε ο Θεός ομοιοπαθείς διδασκαλους που επεχουν τον θρόνο του Θεού, οι οποίοι εχουν ως σκοπό να αναφερουν θυσίες και προσφορες στον Θεό υπερ παντος του λαού και ως οικονομοι της Χαριτος να καταρτιζουν τις εμπιστευθείσες σε αυτους ανθρώπινες υπάρξεις.
Ο Ιερεύς χειροτονείται για να υπηρετεί και να λειτουργεί τα σεπτα και αχραντα Μυστηρια του Θεού στο αγιο Αυτου Θυσιαστηριο και να αναπεμπει στον Θεό όλα τα προς σωτηρίαν αιτηματα του λαού, τον οποίο του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία. Να κηρυσσει το Ευαγγελιο της Βασιλείας και να ιερουργεί τον λόγο της αληθείας του Θεού, να Του προσφερει δώρα και θυσίες πνευματικες και να ανακαινιζει τον λαό Του διά του λουτρού της παλιγγενεσίας.
Την συνείδηση ότι οι κληρικοί χειροτονούνται για να διακονησουν τον λαό του Θεού, μέσω της διδαχης και της τελεσης των Μυστηρίων, είχε η Εκκλησία ήδη από τα πρώτα βηματά Της. Στο αρχαίο κείμενο Διδασκαλία των Αποστολων καλούνται οι πιστοί να τιμούν τον Επισκοπό τους διότι μέσω αυτου ο Κυριος τους χορηγεί το Αγιο Πνεύμα και σφραγιζονται, διότι εκείνος τους απαλλασσει από τις αμαρτίες τους, τους αναγεννά διά του υδατος, τους ανατρεφει με τον λόγο, τους μορφωνει με τα δογματα και τους νουθετεί, τους κανει κοινωνούς της Ευχαριστίας του Θεού και κληρονομους των υποσχεσεών Του[1].
Προβαλλονται λοιπον σημερα από την Εκκλησία μας οι Ιερατικες Κλησεις, ουτως ωστε οι πιστοί να αναλογισθούν την στάση τους απεναντι στην Ιερωσύνη και τους Ιερείς, οι οποίοι τους Τροφοδοτούν και τους Αιμοδοτούν πνευματικά και ουσιαστικά διά της διδαχης του λογου του Θεού και της τελεσης των Μυστηρίων, αλλά και τους βοηθούν στην άρση του προσωπικού σταυρού τους.
Με αφορμή όμως αυτόν τον εορτασμό, καλούνται και οι ίδιοι οι Ιερείς όπως και οι υποψηφιοι Κληρικοί να αναλογισθούν το τι σημαίνει Ιερωσύνη και πόση υπευθυνότητα απαιτεί η ιερατική διακονία. Να αναλογισθούν ότι, οταν ο Θεός ευδοκεί και ενδύονται την της Ιερωσύνης Χάριν, αυτό γίνεται με αποκλειστικό σκοπό όλοι μας να διακονησουμε ταπεινά τον λαό του Θεού που ο Ίδιος μας εμπιστεύεται, προσφεροντας την Θεία Ευχαριστία «υπερ των ημετέρων αμαρτηματων και των του λαού αγνοηματων» σταυρωνοντας καθημερινά τα πάθη και τις αδυναμίες μας και αποφεύγοντας τις παγιδες του Πονηρού. Έτσι διαφυλάσσουμε την Παρακαταθήκη που θα λαβουμε την ημέρα της χειροτονίας μας για να την παραδωσουμε, οταν μας ζητηθεί κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.
Η Ιερωσύνη δεν μας ανήκει. Είναι του Χριστού και μας την προσφέρει ως έργον διακονίας «εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού», πάντοτε σε αναφορά προς Εκείνον και τους αδελφούς με τους οποίους συν-εργαζόμεθα για την αύξηση του Σώματος Αυτού. Γι’ αυτό οφείλουμε να την δεχόμαστε και να την διακονούμε ταπεινά, όχι με ατομικό, αλλά με εκκλησιαστικό φρονημα, και όχι με ατομική, αλλά με εκκλησιαστική συνείδηση. Έτσι δεν θα κινδυνεύσουμε να γινουμε ερμαια της έπαρσης και της αλαζονείας, που οδηγούν δυστυχως σε φαινομενα αυτονομησης από το υπόλοιπο Σώμα, απληστίας, αμετροεπειας και πτωσης σε παντοειδή ανομηματα.
Γνωριζοντας τους κινδυνους αυτους, αλλά και τον σφοδρο πολεμο του διαβολου εναντίον της Ιερωσυνης, ο Μεγας Βασιλειος φροντιζει αρκετες φορες στην Θεία Λειτουργία που συνεγραψε να εμπνεύσει αυτό το ταπεινό φρονημα στους Ιερείς, υπενθυμιζοντας τους ότι ο Θεός ειναι Εκείνος που τους δημιούργησε και τους εφερε σε αυτην την ζωή, Εκείνος που τους επισκεφθηκε «εν ελέει και οικτιρμοίς» και ότι οι ίδιοι ειναι ανθρωποι αμαρτωλοί και αναξιοι, οι οποίοι καταξιωθηκαν να λειτουργούν στο Θυσιαστηριο του Θεού, όχι εξαιτίας των αρετων τους ή γιατί επιδόθηκαν σε κάποιες καλές πράξεις, αλλά «διά τα ελέη και τους οικτιρμούς» Του, αφού Εκείνος, με την δυναμη του Αγίου Πνεύματος, τους τοποθετησε σε αυτην την διακονία.
Παιδιά μας ευλογημένα,
Ο Κυριός μας Ιησούς Χριστος, αφού έγινε άνθρωπος για την σωτηρία μας, φανέρωσε την αγία Εκκλησία Του προς τον σκοπό της μεταδοσεως της σωτηρίας στον κάθε εναν από τους πιστους διά της διδασκαλίας, του αγιασμού και της καθοδηγησεως αυτων διά του Μυστηρίου της Ιερωσυνης. Γι’ αυτό σας προτρεπουμε και σας παρακαλούμε να προσεύχεσθε καθημερινά στον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κυριό μας να ενισχύει τον ιερό Κλήρο Του και να διδει στην Εκκλησία Του Ιερείς με επίγνωση της ευθύνης τους, οι οποίοι θα ανεβαίνουν «εν καρδία συντετριμμένη και πνεύματι ταπεινωσεως» τις κλιμακες του Ιερού Βηματος και θα προσφερουν για χάρη όλων «δεησεις και ικεσίας και θυσίας αναιμακτους», «νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων».
Σας ευχόμαστε πατρικά καλό υπολοιπο της Αγίας και Μεγαλης Τεσσαρακοστης!