Την Τρίτη 21 Δεκεμβρίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Με την ευκαιρία της πρόσφατης εορτής του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, τέθηκε σε προσκύνηση η τιμία κάρα του Αγίου και το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά που αποθησαυρίζονται στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά.
Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, την αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και τον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Απόψε έχουμε την ευλογία και τη χάρη να προσκυνούμε εκτός από το ιερό λείψανο του αγίου Λουκά, αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως, του ιατρού και θαυματουργού, και τη σεπτή και χαριτόβρυτο κάρα του αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου, του οποίου τη μνήμη εόρτασε κατά τη χθεσινή ημέρα η Αγία μας Εκκλησία.
Και είναι ιδιαίτερη ευλογία να τους τιμούμε απόψε μαζί τους δύο μεγάλους αυτούς ιεράρχες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι μπορεί να έζησαν σε εντελώς διαφορετικές εποχές και σε εντελώς διαφορετικούς τόπους, διακόνησαν όμως και οι δύο τον Χριστό και τους ανθρωπους με ζήλο και αυταπάρνηση και υπέμειναν με καρτερία το μαρτύριο για την πίστη και την αγάπη στον Χριστό.
Ο ένας, ο άγιος Ιγνάτιος, αντιμετώπισε τα άγρια θηρία και έχυσε το αίμα του για τον Χριστό. Ο άλλος, ο άγιος Λουκάς, υπέμεινε ένα μακροχρόνιο μαρτύριο, με διωγμούς, με φυλακίσεις, με εξορίες και βασανιστήρια. Κανείς από τους δύο δεν υποχώρησε, κανείς δεν προτίμησε να αρνηθεί τον Χριστό, για να σώσει τον εαυτό του. Γιατί και οι δύο όχι μόνο δεν ήθελαν να χωρισθούν από την αγάπη του Χριστού, αλλά και πίστευαν ότι η ζωή τους στη γη είναι ζωή με τον Χριστό και το μαρτύριο θα τους φέρει πιο κοντά και θα τους ενώσει με Αυτόν που αγαπούσαν, με Αυτόν στον οποίο είχαν αφιερώσει και την ψυχη τους και τη ζωή τους.
Αυτή τη βεβαιότητα βλέπουμε να διατυπώνει με έμφαση στην επιστολή του προς τους χριστιανούς της Ρώμης ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, ζητώντας να προσεύχονται γι᾽ αυτόν, ενώ βαδίζει προς το μαρτύριο, για να μην λέγει μόνο ότι είναι χριστιανός, αλλά και για να αποδειχθεί την κρίσιμη ώρα αληθινός μαθητής του Χριστού.
Τους παρακαλεί όμως ακόμη να μην επιδιώξουν να τον απαλλάξουν από το μαρτύριο. «Άφετέ με θηρίων είναι βοράν, δι᾽ ων ένεστιν Θεού επιτυχείν». Αφήστε με, γράφει, να γίνω βορά των θηρίων, διά των οποίων θα μπορέσω να κερδίσω τον Θεό. «Σίτός ειμι Θεού και δι᾽ οδόντων θηρίων αλήθομαι, ίνα καθαρος άρτος ευρεθώ του Χριστού». Είμαι σιτάρι του Θεού, συνεχίζει, που με αλέθουν τα δόντια των θηρίων, για να βρεθώ καθαρός άρτος του Χριστού. «Σε τίποτε δεν με ωφελεί ούτε ο κόσμος ολόκληρος, ούτε οι βασιλείες του αιώνος τούτου. Είναι προτιμότερο να πεθανω για τον Χριστό, παρά να βασιλεύσω στα πέρατα της γης. Εκείνον ζητώ, που πέθανε για χάρη μας. Εκείνον θέλω, που αναστήθηκε για μας. Επιτρέψτε μου», συνεχίζει ο άγιος Ιγνάτιος στην επιστολη του, «να γίνω μιμητής του παθους του Θεού μου».
Αυτά τα λόγια είναι απόδειξη της μεγάλης αγάπης που είχε ο άγιος Ιγνάτιος για τον Χριστό, ώστε τον επιθυμούσε και τον επεδίωκε πάνω από όλα τα εγκόσμια, πάνω και από την ίδια του τη ζωή.
Και δεν τα έλεγε μόνο αυτά, τα έκανε και πραξη στη ζωή του, τα έκανε πράξη με το μαρτύριό του και τη θυσία του για χάρη του Χριστού. Μαρτύρησε, θυσιάστηκε, όχι γιατί δεν αγαπούσε τη ζωή του, όχι δεν αγαπούσε τους ανθρώπους, αλλα γιατί αγαπούσε περισσότερο από όλους και από όλα τον Θεό, και ήξερε ότι και η ζωή και η αγάπη των ανθρώπων έχει ένα όριο, έχει ένα τέλος, ενώ η ζωή κοντά στον Χριστό, η ζωή με τον Χριστό είναι ατελεύτητη και αιώνια.
Αυτή την αλήθεια υπενθυμίζει και σε μας ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφορος, όχι καλώντας μας να πεθάνουμε για τον Χριστό, αλλά καλώντας μας να δείξουμε και εμείς την αγάπη μας, θέτοντας τη δική του αγάπη, θέτοντας τη σχέση μας με τον Χριστό, πάνω από τα μικρά και τα καθημερινά που μπορεί να μας παρασύρουν, πάνω από τις αδυναμίες και τα πάθη μας που μπορεί να μας απομακρύνουν, πάνω από τις δικαιολογίες και τις προφάσεις που μας κρατούν μακριά του.
Και όσο δείχνουμε την αγάπη μας προς τον Χριστό με τις επιλογές, με τις προτεραιότητες και με τις πράξεις μας, τόσο περισσότερο λαμβάνουμε τη χάρη του, αλλά και αυξανει μέσα μας η αγάπη, ώστε πιο εύκολα να παραμερίζουμε και εμείς όσα μας εμποδίζουν για να ειμαστε κοντά του, για να ενούμεθα μαζί του με τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας μας και να προοδεύουμε στην εν Χριστώ ζωή.
Αυτή η χάρη του Χριστού που είχαν οι άγιοί μας, οι οποίοι τον αγαπούσαν περισσότερο από οτιδηποτε άλλο στον κόσμο, ενεργεί δι᾽ αυτών και με τα θαύματα, έτσι ώστε να παρακινεί και εμάς που τα βλέπουμε, που τα ακούμε και που τα ζούμε στην αγάπη του.
Ένα πολλαπλό θαύμα του αγίου Λουκά που λάβαμε αυτές τις ημέρες θα ήθελα να σας διαβάσω κλείνοντας. Μας το έστειλε μία κυρία Αναστασία, και αφορά τη μητέρα της.
Γράφει, λοιπόν:
«Αγαπητοί πατέρες,
Η μητέρα μου, η οποία διαμένει στη Γερμανία με τον πατέρα μου, διαγνώστηκε με καρκίνο των ωοθηκών τον Ιούνιο του 2019. Μόλις ενημερωθήκαμε για την κατάσταση, εγώ και η αδελφή μου, που διαμένουμε στην Ελλάδα, σπεύσαμε κοντά της. Αφού εγχειρίστηκε η μητέρα μας, η οποία, όπως μου είπε στη συνέχεια η αδελφή μου, κατά τη διάρκεια της επέμβασης προσευχοταν στον άγιο Λουκά τον ιατρό, οι ιατροί δεν μας έδιναν πολλές ελπίδες λόγω των εξετάσεων και μας ενημέρωσαν για την πολύ δύσκολη κατάστασή της. Η εγχείρηση προκαλεσε πολλές επιπλοκές αργότερα, με αποτέλεσμα η μητέρα μου να μπαινοβγαίνει συχνά στο νοσοκομείο και να κάνει αρκετές επεμβάσεις.
Ήταν 31 Ιουλίου του 2019, όταν για ακόμη μία φορά η μητέρα μου νοσηλευόταν. Με καλεί νωρίς το πρωί λέγοντάς μου ότι η κατάσταση της χειροτέρεψε και είχε αιμορραγία σε διάφορα σημεία του σωματος της. Έντρομη την επισκέπτομαι στο νοσοκομείο, την ώρα που την ετοίμαζαν για το χειρουργείο προκειμένου οι ιατροί να σταματήσουν την αιμορραγία. Αφού έγινε η μικροεπέμβαση και έβαλαν τη μητέρα μου στο δωμάτιο, εκείνη άρχισε να έχει μία περίεργη αρνητικη στάση και δεν ήθελε να μας μιλήσει ούτε να προσευχηθεί (κάτι που έκανε εδώ και καιρό). Άρχισε να μας λέει ότι βλέπει κάποιον να αποτυπώνεται στον τοίχο, όμως δεν είχε καταλάβει ποιος ήταν. Μάλιστα τα είχε βάλει με τον Θεό, γιατί μας έλεγε ότι ζητούσε απεγνωσμένα να της στείλει βοήθεια, έστω έναν Άγιο να την παρηγορησει, και εκείνη έβλεπε συνέχεια μία μορφή αποτυπωμένη στον τοίχο που δεν καταλάβαινε ποιος ήταν. Της είπαμε να κάνει την προσευχή της και ο Θεός ξέρει τι πρέπει να κανει. Οι ιατροί μας έλεγαν ότι όλα αυτά είναι παρενέργειες από τα φαρμακα.
Την επόμενη ημέρα και αφού είχε λίγο ηρεμήσει, μας λέει ότι βλέπει ακόμη τη μορφή στον τοίχο και μάλιστα μας υποδεικνύει σε ποιο σημείο. Τότε αρχίσαμε να την βλεπουμε κι εμείς, εγώ κι η αδελφή μου μόνο. Την ίδια μέρα έρχεται στο νοσοκομείο ένα φιλικό μας ζευγάρι και μας λέει ότι μας έφερε εικονίτσες από τον άγιο Λουκά τον ιατρό και λαδάκι από την Ιερά Μονη Παναγίας Δοβρά. Και ξαφνικά, βλέποντάς τες, ανακαλύπτουμε ότι η μορφή που βλέπαμε στον τοίχο είναι του αγίου Λουκά του ιατρού.
Από κεί και έπειτα τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν καλύτερα. Σταμάτησε η αιμορραγία και μετά από ένα διάστημα κατάφεραν οι ιατροί να ξεκινήσουν και χημειοθεραπείες.
Όμως μας συνέβη και δεύτερο θαύμα.
Αφού είχαμε αφήσει καλύτερα τη μητέρα μας και επιστρέψαμε στην Ελλάδα, ξαφνικά, στις 3 Οκτωβρίου, μας ενημερώνει ότι χειροτερεύει η κατάστασή της και εισήχθη στο νοσοκομείο με ειλεό του παχέος εντέρου. Ακολούθησε μία δυσκολη επέμβαση, εξαιτίας και της βεβαρυμένης καταστάσεως της υγείας της. Όμως, ω του θαύματος, η μητέρα μου πήγε πάλι στο ίδιο δωμάτιο, στο οποίο είχε αποτυπωθεί πριν από μερικούς μήνες η μορφή του αγίου Λουκά του ιατρού. Παρότι οι ιατροί ήταν απαισιόδοξοι και μας έλεγαν ότι, ναί μεν έγινε η εγχείρηση, αλλά δυστυχως το παχύ έντερο δεν θα ξαναλειτουργούσε, και η μητέρα μας δεν θα επεβίωνε, ω του θαύματος, όλα λειτούργησαν και η μητέρα μου είναι εν ζωή. Έκανε ξανά χημειοθεραπείες και κάνει και σήμερα που σας γράφω ξανά (Οκτώβριος 2021), με αποτέλεσμα κάποιο υπόλειμμα που είχε μείνει να μικραίνει συνεχώς. Οι ιατροί δεν μας έδιναν καμιά ελπίδα και όμως να που είναι εδώ μαζί μας, εδώ και 2,5 χρόνια με τη βοήθεια του Θεού και του αγίου Λουκά του ιατρού. Ευχαριστώ τον Θεό και τον άγιο. Ξέρω ότι δεν ειμαι άξια της αγάπης τους και των θαυμάτων τους και είμαι ευγνώμων για όλα.
Η αδελφή μου έψαξε και βρήκε την Ιερά Μονή σας και ήρθαμε και προσκυνήσαμε την εικόνα και τα λείψανα του Αγίου Λουκά.
Σας ευχαριστώ που με ακούσατε και ζητώ την ευλογία σας, Αναστασία».