Με την βοήθεια του Θεού και την προστασία της Παναγίας η Ιερά Μητρόπολις Χίου, Ψαρών και Οινουσσών συνέχισε τους εορτασμούς διά τα 200 χρόνια από την έναρξη του ιερού αγώνος της εθνικής παλιγγενεσίας, ο οποίος έγινε «πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος».
Το Σάββατο 19 Ιουνίου, επέτειο της μετακομιδής των λειψάνων του Ιερομάρτυρος και Εθνομάρτυρος Μητροπολίτου Χίου Πλάτωνος Φραγκιάδου τιμήθηκε η μνήμη του στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Χίου με Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκου και με την συμμετοχή των Αιδεσιμ. Πρωτοπρεσβυτέρων κ. Στυλιανού Μανώλη και κ. Ιωάννου Μουσά και του Ιερολ. Αρχιδιακόνου κ. Αποστόλου Λάρδα ενώ έψαλλαν ο Πρωτοψάλτης του Ι. Ναού κ. Δημήτριος Δημητρακόπουλος και ο Λαμπαδάριος του Ι. Ναού κ. Αντώνιος Κυδώνης, παρόντος του Διοικητού της 96 ΑΔΤΕ, Ταξιάρχου κ. Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνη.
Στο κέντρο του Ιερού Ναού ετέθησαν προς προσκύνηση τα λείψανα του κορυφαίου Χίου Ιεράρχη, ο οποίος, όπως επεσήμανε ο Μητροπολίτης Χίου κ. Μάρκος στο κήρυγμά του, θυσιάσθηκε υπέρ Πίστεως (διά τον Χριστόν), υπέρ Πατρίδος (διά την Ελλάδα) και επειδή ήταν Χίος εις την καταγωγή και υπέρ Οικογενείας (για τους συμπατριώτες και οικείους τους).
Τα τρία αυτά λαμπρά ιδανικά, τόνισε ο κ. Μάρκος, πρέπει να μας εμπνέουν και σήμερον εις χρόνους, κατά τους οποίους πρώτον, ή συγκριτικώς αλλοιώνεται το Ορθόδοξο φρόνημα ή περιθωριοποιείται η Εκκλησία από την ζωή των νεοελλήνων, δεύτερον βάλλεται η εθνική πολιτισμική ιδιοπροσωπεία του οικουμενικού ελληνισμού από τα βέλη της παγκοσμιοποιήσεως ή του διεθνισμού και τρίτον πολεμείται και ματώνει ο Θεοίδρυτος θεσμός της ελληνοχριστιανικής οικογένειας, ο οποίος αποτελεί ζωτικό κύτταρο της υποστάσεως και της διατηρήσεως του ευσεβούς ημών Έθνους.
Την Δευτέρα 21 Ιουνίου τιμήθηκε η μνήμη του Αγίου ενδόξου νεομάρτυρος Νικήτα του Νισυρίου του εν Χίω αθλήσαντος το 1792.
Ο εορτασμός έγινε στο Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στο χωριό Λιθί, στον λιμένα του οποίου απεβιβάσθηκε ο Άγιος αφιχθείς στη Χίο. Τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκου και με την συμμετοχή του Αιδεσιμ. Οικονόμου κ. Κωνσταντίνου Χατζηδάκη, Εφημερίου του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Λιθίου ενώ έψαλλαν ο κ. Κωνσταντίνος Προμπονάς και η κ. Σταματία Τσάμπου.
Παρόντες ο Αντιδήμαρχος κ. Κωνσταντίνος Βεργίνας και ο Περιφερειακός Σύμβουλος κ. Παντελής Μπουρνιάς.
Στο θείο κήρυγμα ο Μητροπολίτης συνέδεσε την θυσία των νεομαρτύρων και του Αγίου Νικήτα με τας προϋποθέσεις για την αφύπνιση των σκλαβωμένων Ελλήνων, οι οποίοι έπρεπε να διατηρήσουν το θρησκευτικό φρόνημα, την συνείδηση της ιστορικής συνεχείας και την ελληνική γλώσσαν, κάτι το οποίον επετεύχθη μέσω της χρήσεως της κατά την λατρευτική ζωή της Εκκλησίας και συνεχίζεται σήμερον με την διδασκαλία των κλασσικών γραμμάτων εις πολλά Πανεπιστήμια και του εξωτερικού.
Ως εκ τούτου, τόνισε ο Φιλόλογος Ιεράρχης, αποτελεί εθνικό θέμα η προσπάθεια διά την μη διακοπή της διδασκαλίας αυτής εις οιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας οι ευσεβείς ενορίτες ενημέρωσαν τον Μητροπολίτη ότι έχουν ολοκληρώσει σχεδόν παρεκκλήσιο τιμώμενο εις μνήμην του Αγίου Νικήτα του Νισυρίου, το οποίον ο Χίος Ποιμενάρχης υπεσχέθη να εγκαινιάσει προσεχώς, προσκαλώντας και τον Μητροπολίτην Κώου και Νισήρου κ. Ναθαναήλ, φίλο αδελφικό εκ των φοιτητικών χρόνων.
Σήμερα Πέμπτη 24 Ιουνίου στον Ιερόν Ναό Αγίου Γεωργίου στα Ρεστά Χίου, τιμήθηκε και η μνήμη του οσίου Αθανασίου του Παρίου, Σχολάρχου της Μεγάλης Σχολής της Χίου.
Στον Ιερό αυτό Ναό, όπου και ο τάφος του Αγίου, τελέσθηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Μητροπολίτου Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κ. Μάρκου, με την συμμετοχήντου Αιδεσιμ. Πρωτοπρεσβυτέρου κ. Ιωάννου Μπογή και των Αιδεσιμ. Πρεσβυτέρων κ. Γεωργίου Πύρρου και κ. Κωνσταντίνου Βιττάκη, ενώ έψαλλαν ο κ. Νικόλαος Φλάμος, Πρωτοψάλτης και κ. Ιάκωβος Μπιρλής, Λαμπαδάριος, του Ι. Ενοριακού Ναού Μεταμορφώσεως Σωτήρος Χριστού Λειβαδίων.
Ο Μητροπολίτης στο κήρυγμα ανέφερε ότι το φιλοκαλικό κίνημα των κολλυβάδων είναι η Ορθόδοξη αναγεννητική απάντηση εις τα αντίστοιχα, αλλά αλλοία κινήματα της Δύσεως. Η Δύσις με τον ευρωπαικό διαφωτισμό θέλησε να διαλύσει το σκότος της «διά» κάποιων μέσων, γεγονός το οποίον κατέστησε το φως της ισχνό, και με την γαλλική επανάσταση θέλησε να εγερθή «επί» κάποιων βάθρων, τα οποία ως σαθρά και μη ασφαλή απειλούν την ευστάθειά της.
Η Ορθοδοξία απάντησε στον διαφωτισμό με τον Φωτισμό, με το Φως του Χριστού, το οποίον «φαίνει πάσιν», το ανέσπερον Φως, και εις την επανάσταση με την Ανάσταση, κατά την οποίαν ανασταίνεται ο Αδάμ παγγενής, ανασταίνεται ο άνθρωπος και πορεύεται προς την ζωήν, την Βασιλείαν του Θεού, τον Παράδεισον.
Εάν κοσμήσουμε τον πολιτισμό μας με αυτά, τότε θα έχουμε αντί ενός πολιτισμού ερρεβώδους και ζοφερού σκότους και θανάτου, ένα πολιτισμό φωτός και ζωής, ένα πολιτισμό Χριστού, ο οποίος είπε «Εγώ ειμί το φως του κόσμου· ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής» (Ιω. η΄, 12), και «εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή»(Ιω. ια΄, 25).
