Την Τετάρτη, 10 Αυγούστου 2022, εορτάσθηκε η μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Νέου Χοζεβίτου, του εκ Ρουμανίας, στην Ιερά Μονή της μετανοίας αυτού Αγίου Γεωργίου και Ιωάννου των Χοζεβιτών.
Τον όσιο Ιωάννη ενέταξεν στο Αγιολόγιό της Εκκλησία των Ιεροσολύμων με Συνοδική απόφασή της και με ειδική τελετή αγιοκατατάξεως στην Ιερά Μονή Χοζεβά τη 18η / 31η Ιανουαρίου του έτους 2016, που ορίζεται η 28η Ιουλίου ως ημέρα της μνήμης του.
Κατά το έτος αυτό η μνήμη του οσίου Ιωάννου εορτάσθηκε με ολονύκτια αγρυπνία, της οποίας προεξήρχε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Αριστάρχου, των Ιερομονάχων Γέροντος Καμαράση Αρχιμανδρίτου π. Νεκταρίου, των Αρχιμανδριτών Ιωάννου και Αβραάμ του Πατριαρχείου της Ρουμανίας, του Ιερομονάχου της Μονής Αρχιμανδρίτου π. Χρυσογόνου, του Αρχιδιακόνου π. Μάρκου, και με τις ψαλμωδίες των μοναχών της Αδελφότητας.
Στο Κοινωνικό της Θείας Λειτουργίας μίλησε ο Πατριάρχης Θεόφιλος εκφωνώντας τα εξής:
«Φως ανέτειλε τω δικαίω και τοις ευθέσι τη καρδία ευφροσύνη» (Ψαλμ. 96,11), αναφωνεί ο ψαλμωδός.
Σεβαστοί Άγιοι Πατέρες και αδελφοί,
Ευλαβείς προσκυνηταί,
Η θεία και χάριτος έμπλεως μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Νέου Χοζεβίτου, συνήγαγε πάντας ημάς εν τη Ιερά Μονή ταύτη, ίνα ευχαριστιακώς δοξάσωμεν τον δοξάσαντα τον όσιον αυτού κατά το ειρημένον υπό του σοφού Παύλου: «ούς δε εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε», (Ρωμ. 8,30).
Ο Πατήρ ημών Ιωάννης, κινούμενος από τον ιερόν πόθον διά την ζωήν της ερήμου, εγκατέλιπε την πατρίδα αυτού Ρουμανίαν και κατεσκήνωσεν εν τη ερήμω του Ιορδάνου, ένθα και τα ασκητήρια της Μονής του Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτου. «Εγώ», λέγει ο όσιος Ιωάννης, «δεν ήθελα αξιώματα, ούτε πλούτο επεθύμησα. Μόνο τον πόθο για την έρημο τον είχα πάντα μέσα μου σαν φλόγα».
Την άσβεστον ταύτην φλόγα του πόθου αυτού υπέκαιον οι Δαυιτικοί λόγοι: «Οι οφθαλμοί μου εξέλιπον εις το σωτηριόν σου και εις το λόγιον της δικαιοσύνης σου. Ποίησον μετά του δούλου σου κατά το έλεός σου και τα δικαιώματά σου δίδαξόν με», (Ψαλμ. 118,123-124). Με άλλα λόγια ο Όσιος Ιωάννης κατέφυγεν εις την έρημον επιζητών την σωτηρίαν αυτού, τόσον διά της αυστηράς ασκήσεως, όσον και διά της μελέτης του νόμου του Θεού, τουτέστιν των θείων Γραφών, επικαλούμενος τον θεσπέσιον Παύλον λέγοντα: «αλλά μενούνγε και ηγούμαι πάντα ζημίαν είναι διά το υπερέχον της γνώσεως Χριστού ‘Ιησού του Κυρίου μου, δι’ ον τα πάντα εζημιώθην, και ηγούμαι σκύβαλα είναι ίνα Χριστόν κερδήσω … του γνώναι αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων αυτού, συμμορφούμενος τω θανάτω αυτού, ει πως καταντήσω εις την εξανάστασιν των νεκρών», (Φιλιπ. 3,8-11).
Ο όσιος ημών Ιωάννης επέτυχε της σφοδράς αυτού επιθυμίας, ίνα κερδήση τον Χριστόν, αλλά και να γνωρίση την δύναμιν της Αναστάσεως Αυτού. Το γεγονός τούτο καταδείκνυται και εκ του προ των οφθαλμών ημών κειμένου Τιμίου και Αφθάρτου αυτού λειψάνου, ως και της εκ τούτου του λειψάνου αναβλυζούσης ιαματικής ευωδίας. Επιπλέον δε το γεγονός τούτο, δηλονότι της αφθαρσίας και αγιωσύνης του λειψάνου του Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου αποτελεί απάντησιν εις την προσευχήν του ψαλμωδού λέγοντος: «Δείξον ημίν Κύριε το έλεός σου και το σωτήριόν σου δώης ημίν», (Ψαλμ. 84,8).
Ο εκλεκτός δούλος του Θεού Ιωάννης, διά του ασκητικού αυτού αγώνος εν τη ερήμω αλλά και διά του κηρυγματικού γραπτού αυτού λόγου ανεδείχθη ως οι Άγιοι Απόστολοι, ειλικρινής και τέλειος εργάτης του Ευαγγελίου του Χριστού. Λέγομεν τούτο, διότι ο Θείος Πατήρ ημών διά μέσου ημών των ανθρώπων και συγκεκριμένως του Οσίου Ιωάννου φανερώνει την ευωδίαν της δυνάμεως της γνώσεως αυτού εις κάθε τόπον, ως κηρύττει ο Θείος Παύλος λέγων: «Τω δε Θεώ χάρις τω πάντοτε θριαμβεύοντι ημάς εν τω Χριστώ και την οσμήν της γνώσεως αυτού φανερούντι δι’ ημών εν παντί τόπω·» (Β΄ Κορ. 2,14).
Όντως, αγαπητοί μου αδελφοί, ο ιερός ούτος τόπος του Χοζεβά, ο αναδείξας πλειάδα αγίων και οσίων ασκητών και πνευματοφόρων Πατέρων, κατέστη τόπος, ένθα ο Υιός και Λόγος του Θεού και Υιός της αειπαρθένου και υπερευλογημένης Θεοτόκου Μαρίας, Κύριος δε ημών Ιησούς Χριστός φανερώνει «την οσμήν της γνώσεως Αυτού», (Β΄ Κορ. 2,14).
Διό και ημείς, οι τιμώντες την μνήμην του Οσίου Αυτού αναβοώμεν μετά του θείου Παύλου λέγοντες: «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού! ως ανεξερεύνητα τα κρίματα αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού», (Ρωμ. 11,33).
Ικετεύσωμεν δε τον Θεόν, τον ενεργούντα τα πάντα τοις πάσι» (Πρβλ. Α΄ Κορ. 12,6), ίνα ο αναστάς εκ νεκρών Κύριος ημών Χριστός, ο αληθινός Θεός, διά των πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και του σήμερον εορταζομένου Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Χοζεβίτου κατευθύνη τας καρδίας ημών εις την αγάπην του Θεού και εις την υπακοήν του Χριστού (Πρβλ. Β΄ Θες. 3,5) και εις την κοινωνίαν της δόξης Αυτού. Αμήν. Έτη πολλά».»
Στην υποδοχή του Πατριάρχου ο ηγούμενος και ανακαινιστής της Μονής Αρχιμανδρίτης π. Κωνσταντίνος προσφώνησε τα ακόλουθα:
«Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα μετά της Τιμίας Υμών Συνοδείας,
Εορτάζομεν και πάλιν την μνήμην του Αγίου Ιωάννου του Νέου Χοζεβίτου, ου το άφθορον Σκήνος αποτεθησαύρισται εν τη Ιερά Moνη Χοζεβά, καταφύγιον και παραμυθία πάντων ημών.
Χαλεποί τω όντι οι καιροί και αδήριτος η ανάγκη ερεισμάτων και προτύπων πνευματικών. Τοιούτον πρότυπον και ο Άγιος Ιωάννης ο Νέος Χοζεβίτης, ο οποίος καθ’ όλην την διάρκειαν του βίου εχαρακτηρίζετο υπό της θεμελιωδεστέρας αρετής των Μοναχών: της υψοποιού Ταπεινώσεως!
Και πλείστας όσας αρετάς διαθέτων, ουδέποτε υπερηφανεύθη, κατά το του Χρυσοστόμου λόγιον: «Τούτο γαρ εστί ταπεινοφροσύνη, όταν τις αφορμάς έχων του επαίρεσθαι, καταστέλλη εαυτόν και ταπεινοί και μετριάζη» (Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Ομιλίαι εις την Γένεσιν ΒΕΠΕΣ σ.167,29 τομ. 92).
Εφαρμόζων δε, το «ουδέ ελάττους ημών είναι τινάς νομίσομεν, αλλά πάντας ανθρώπους υπερβαίνειν ημάς» (Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Ομιλίαι εις την Γένεσιν ΒΕΠΕΣ σ.167,24 τομ. 92) εύρηκε τον πολύτιμον Μαργαρίτην, τον Κύριον Ιησού Χριστόν!
Τα ανωτέρω στοιχεία εμφανώς διαφαίνονται χαρακτηρίζοντα τον Άγιον, εις επιστολήν προς τινά Αγιορείτην Μοναχόν εν έτει 1957. Έγραφε μεταξύ άλλων:
«Έλαβα την αδελφική σου επιστολή, αλλά η κατάστασή μου δεν μου επέτρεψε να σου απαντήσω… Σε παρακαλώ να με συγχωρέσεις, γιατί εκτός από την ασθένειά μου συνήργησε σε αυτό κι η αμέλεια μου!… Απορώ όμως πως από τα ύψη των ορέων των πνευματικών κατέβηκες τόσο χαμηλά, ως την πτωχεία μου, για να ωφεληθείς! Πτωχός και πένης είμαι, αδελφέ! Άκαρπος πέρασα όλη μου τη ζωή!… Για τον κόπο όμως και την προθυμία που έχεις, θα σου γράψω εκείνα που λέω εγώ και στον εαυτό μου πάντοτε… Πούλησε πρώτα ό,τι έχεις, θυσίασε οποία ικανότητα (νομίζεις ότι έχεις) και σβήσε ο,τι ξέρεις εκτός της αγίας ημών Πίστεως! Κι αγόρασε το χωράφι που έχει μέσα τον θησαυρό! Το «χωράφι», αδελφέ μου, είναι η καθαρή σαν του βρέφους καρδιά, η ακακία και η απλότης του Κυρίου. Περιχαράκωσέ την καλά κι έπειτα σκάβε εκεί συνεχώς με τη Μάχαιρα του Πνεύματος. Αν το χώμα είναι σκληρό, βρέχε το τακτικά με το ύδωρ των δακρύων και των ιδρώτων, ώσπου να μαλακώσει! Και τότε θα φανεί ο θησαυρός. Η καρδιακή προσευχή! Πρόσεχε, μην τη βγάλεις στην επιφάνεια, διότι εξαφανίζεται! Ο νούς σου μόνο να εντρυφά, να λαμπρύνεται και να υψώνεται μυστικώς εκεί όπου θέλει η ψυχή σου!… Συγχώρεσέ με, αδελφέ, και βοήθει μοι με την αγία σου ευχή, διότι πολύ αδύνατος είμαι, ψυχικώς και σωματικώς».
Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Εύχεσθε όπως, διά πρεσβειών της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου της Χοζοβιωτίσσης και του σήμερον τιμωμένου Αγίου Ιωάννου του Νέου, βιώσωμεν και ημείς την υψοποιόν Ταπείνωσιν και αξιωθώμεν της αλήκτου τρυφής του Παραδείσου, δι’ ευχών των αγίων της Υμετέρας Μακαριότητος, Αμήν!”
Ο π. Κωνσταντίνος επέδωσε στην ιστοσελίδα του Πατριαρχείου και την κάτωθι λεπτομερή βιογραφία του Αγίου, που συμπληρώνει το κείμενο της αγιοκατατάξεως του, και έχει αναρτηθεί και εκεί για όσους ενδιαφέρονται να τη διαβάσουν:
Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΧΟΖΕΒΙΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΧΟΖΕΒΑ.
και να ωφεληθούν από αυτή, η οποία έλαβε χώρα τη 18η / 31η Ιανουαρίου του έτους 2016:
«Βιογραφία Αγίου Ιωάννου του Νέου Χοζεβίτου»
Ο κατά κόσμον Ηλίας Ιακώβ γεννήθηκε στο χωριό Χωροντίστεα, νομού Μποντοσάνι της Ρουμανίας το έτος 1913 από τον Μάξιμο και την Αικατερίνη. Λόγω του ότι έμεινε ορφανός κι απ’ τους δύο γονείς, τον ανέθρεψε έως 11 ετών η ευλαβεστάτη γιαγιά του Μαρία, η οποία ενστάλαξε στην παιδική ψυχή τα Θεία Διδάγματα. Μετά την κοίμησή της, πέρασε στην κηδεμονία ενός θείου και έζησε σκληρά παιδικά χρόνια μέσα στην περιφρόνηση και τη στέρηση, αλλά με την ελπίδα σταθερώς προσανατολισμένη στον Κύριο Ιησού, τον Οποίο μάλιστα είδε οφθαλμοφανώς το Πάσχα του 1927, όταν απαρηγόρητος έκλαιγε στον τάφο των γονέων του. Ο Κύριος με γλυκεία φωνή του είπε:
«Μην κλαίς παιδί μου και μην στεναχωριέσαι, διότι να, είμαι μαζί σου. Ο Χριστός Ανέστη!»
Φιλομαθής και ευφυής, μετά από επταετείς σπουδές- σε συνθήκες απίστευτης ένδειας – το 1932 πήρε το απολυτήριο του Λυκείου με άριστα. Μεταξύ των δύο επιλογών: συνέχιση σπουδών στη Θεολογία, ή προσχώρηση στις Μοναχικές τάξεις, ο ιερός πόθος του Μοναχισμού, κατόπιν Θείας Προτροπής, υπερίσχυσε. Η Χάρις του Θεού οδήγησε τα βήματά του το 1933 στη Μονή Νέαμτς, όπου και εκάρη ρασοφόρος μοναχός το 1936, Ιωάννης μετονομασθείς. Φλογερή επιθυμία να προσκυνήσει τον Πανάγιο και Ζωοδόχο Τάφο, τον οδήγησε το ίδιο έτος στην Ιερουσαλήμ, όπου με την ευλογία του μακαριστού Πατριάρχου Ιεροσολύμων κυρού Δαμιανού, κοινοβίασε επί δεκαετία στη Λαύρα του Αγίου Σάββα. Πρότυπο Υποτακτικού, επεδόθη σε Μοναχικούς αγώνες και κατόπιν ευλογίας εγκαταβίωσε επί επταετία (1947-1952) στη Ρουμανική Σκήτη του Τιμίου Προδρόμου στον Ιορδάνη, κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες διαβιώσεως.
Της μεταβάσεώς του στον Ιορδάνη, προηγήθηκε η εις Διάκονο και η εις Πρεσβύτερο χειροτονία του, βάσει του σωζομένου στο Αρχείο της Ιεράς Μονής Χοζεβά χειροτονητηρίου του. Τη χειροτονία του είχε εισηγηθεί ο Αρχιμανδρίτης Βικτωρίνος, προϊστάμενος της Ρουμανικής Αντιπροσωπίας στα Ιεροσόλυμα προς τον Πατριάρχη Ρουμανίας Νικόδημο. Εκείνος, με τη σειρά του, έθεσε το αίτημα στον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Τιμόθεο Α’, ο Οποίος και το απεδέχθη. Η πρώτη τελέσθηκε την 21η Απριλίου 1947 στον Πανάγιο και Ζωοδόχο του Κυρίου Τάφο υπό του Ιερωτάτου Αρχιεπισκόπου Νεαπόλεως κ. Παντελεήμονος και η δευτέρα την 28η Απριλίου 1947 υπό του Ιερωτάτου Αρχιεπισκόπου Φιλαδελφείας κ. Επιφανίου.
Εκδιωχθείς εκ της Ρουμανικής Σκήτεως του Ιορδάνου, ως φιλέρημος αηδών το 1952 εγκαταστάθηκε με τον συνασκητή του π. Ιωαννίκιο (επίσης Ρουμανικής καταγωγής) στη Λαύρα του Χοζεβά επί ένα έτος και έξι μήνες. Ακολούθως, επιζητώντας την πλήρη μόνωση για να επιδοθεί σε ακόμη ανώτερους πνευματικούς αγώνες, μετέβη μόνος στην ανήκουσα στο Χοζεβά, Σκήτη της Αγίας Άννης. Μόνον «Κύριος οίδεν» τι βίωσε και ποίων εμπειριών αξιώθηκε ο Άγιος εκεί, «μόνος μόνω Θεώ». Κάθε Κυριακή μετέβαινε στο Κοινόβιο για να συμμετάσχει στην Θεία Λειτουργία και να λάβει τα απολύτως απαραίτητα τρόφιμα, τα οποία η αγάπη των Χοζεβιτών Πατέρων του προσέφερε. Ο ίδιος έκρυπτε επιμελώς τους ασκητικούς του αγώνες, επιλέγοντας τον τρόπο ζωής των παλαιών Αββάδων, το «λάθρα βιώσας». Ως άριστος γνώστης της Ελληνικής, εντρυφήσας στα Πατερικά κείμενα, μετέφρασε ικανό αριθμό θεοπνεύστων έργων στα Ρουμανικά (για πρώτη φορά εξεδόθησαν το 1968) και μάλιστα των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου. Διαθέτοντας εξ άλλου ποιητικό τάλαντο, άφησε πλούσια ποιητική συλλογή, εξαιρέτου ύψους νοημάτων, το μεγαλύτερο τμήμα των οποίων έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά.
Την 5η Αυγούστου 1960 εκοιμήθη σε ηλικία μόλις 47 ετών, λόγω της κλονισμένης υγείας του. Η κοίμησίς του, την οποία είχε προείπει, υπήρξε οσιακή. Λίγα ακριβώς λεπτά μετά την Θεία Κοινωνία, όπως περιέγραψε αυτόπτης μάρτυς, ο ήδη μακαριστός π. Βασίλειος Βακράς. Τον Οκτώβριο του 1979, κατόπιν θαυμαστών σημείων, το Σκήνος του ευρέθη άφθορο υπό του Ηγουμένου της Μονής Χοζεβά, μακαριστού Αρχιμανδρίτου π. Αμφιλοχίου. Την 28η Ιουλίου 1980, σεπτή Πατριαρχική ευλογία του Πατριάρχου Ιεροσολύμων κυρού Βενεδίκτου, το άφθορο Σκήνωμά του μετεφέρθη από την Σκήτη στην Ιερά Μονή, όπου και φυλάσσεται σήμερα στο Καθολικό, ως θησαυρός πολύτιμος και πηγή πλείστων θαυμάτων! Δόξα και πλούτος των Χοζεβιτών Πατέρων, των Αγιοταφιτών εν γένει, αλλά και ολοκλήρου της στρατευομένης Εκκλησίας!
Την Κυριακή 18η /31η Ιανουαρίου 2016, έλαβε χώρα η ένταξή του στο Αγιολόγιο, με πανηγυρική Θεία Λειτουργία, της οποίας προεξήρχε ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος.
Η μνήμη του εορτάζεται την 10η Αυγούστου, ημέρα της ανακομιδής του τιμίου Σκήνους του».
Τη Θεία Λειτουργία ακολούθησε μοναστηριακή τράπεζα.
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
