Την Τετάρτη, 22 Νοεμβρίου 2023, και ώρα 10.30 μ.μ. εoρτάσθηκε η 18η επέτειος της εκλογής και Ενθρονίσεως του Πατριάρχη Ιεροσολύμων κ. Θεοφίλου του Γ’.
Διά το γεγονός τούτο ετελέσθη Δοξολογία εις το Καθολικόν του Πανιέρου Ναού της Αναστάσεως, προεξάρχοντος του Πατριάρχη Ιεροσολύμων και συνιερουργούντων Αυτώ των Αρχιερέων του Θρόνου, Αγιοταφιτών Ιερομονάχων, Αραβοφώνων Πρεσβυτέρων εκ των ενοριών του Ισραήλ και εκ των κατεχομένων περιοχών, εις όσους επέτρεψε να έλθουν η έκρυθμος εμπόλεμος κατάστασις, του Αρχιδιακόνου π. Μάρκου και λοιπών διακόνων, ψάλλοντος του Ιεροδιακόνου π. Συμεών δεξιά και του κ. Αγγέλου Γιαννοπούλου αριστερά, παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Δημητρίου Αγγελοσοπούλου και μελών της ελληνικής παροικίας.
Μετά την Δοξολογίαν ηκολούθησεν άνοδος εις τα Πατριαρχεία, ένθα προσεφώνησε τον Μακαριώτατον ο Γέρων Αρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος ως έπεται:
«Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Η πόλις της Γάζης τιμάται διά της μνείας αυτής εις το βιβλίον των Πράξεων των Αποστόλων της αρχεγόνου Εκκλησίας. Εις Γάζαν κατηυθύνετο «ο Αιθίοψ ευνούχος δυνάστης Κανδάκης βασιλίσσης
Αιθιόπων», ότε άγγελος Κυρίου επληροφόρησε τον απόστολον Φίλιππον και «επλησίασε το άρμα αυτού, εκατήχησε και, ότε εύρον ύδωρ, εβάπτισεν αυτόν». (Πραξ. 8, 38). Ακολούθως από του 306 μ.Χ, η Γάζα και τα περίχωρα αυτής απετέλεσαν την περιοχήν της ιεραποστολικής, μοναχικής και κοινωνικής δράσεως του αγίου Ιλαρίωνος του μεγάλου, μαθητού του αγίου Αντωνίου. Μεταξύ των ετών 395 και 421 μ.Χ. ο εκ Θεσσαλονίκης ελθών εις την Αγίαν Γην άγιος Πορφύριος, χειροτονηθείς επίσκοπος Γάζης, εγκατέστησε και κατωχύρωσε, δι’ αγώνων πολλών, τον Χριστιανισμόν εις Γάζαν. Επί των θεμελίων τούτων από του 743 μ.Χ. επί δεκαετίαν ωκοδόμησε το ποιμαντικόν αυτού έργον Κοσμάς Ιεροσολυμίτης ο μελωδός επίσκοπος Μαιουμά της Γάζης.
Η πόλις αυτή μετά τοιαύτης ενδόξου χριστιανικής πολιτιστικής κληρονομίας, επιζήσασα των πολιτικών κατακτήσεων και μεταλλαγών της ιστορίας, φεύ! μαστίζεται και ερημώνεται σήμερον υπό πολεμικών εχθροπραξιών, των οποίων αι συνέπειαι, ερείπια οικοδομικών συγκροτημάτων, πολύ δε πλέον απώλειαι ζωών αθώων αμάχων, γυναικών και παιδίων, «ων ουκ έστι αριθμός», προκαλούν σπαραξικάρδιον οδύνην, μεταξύ δε τούτων και τα 18 θύματα εκ των χρησιμοποιούντων εισέτι ως καταφύγιον την ιεράν Μονήν αγίου Πορφυρίου επισκόπου Γάζης του ημετέρου Πατριαρχείου.
Υπό την σκιάν των ζοφερών και τραγικών γεγονότων τούτων και εν πνεύματι συμμετοχής προς τον χειμαζόμενον λαόν και το Ελληνορθόδοξον Αραβόφωνον ποίμνιον εις Γάζαν, το Πατριαρχείον και η εν αυτώ γεραρά Αγιοταφιτική Αδελφότης εφέτος δεν εορτάζει πανηγυρικώς, αλλά ποιείται μνείαν εκκλησιαστικώς, διά Δοξολογίας εις τον Πανίερον Ναόν της Αναστάσεως, του γεγονότος της προ ετών δέκα και οκτώ συν Θεώ επαξίας και ευλογημένης εκλογής, ψήφοις κανονικαίς και ομοφώνοις της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και εν συνεχεία Ενθρονίσεως της Υμετέρας σεπτής Μακαριότητος, εις τον μαρτυρικόν και ένδοξον Θρόνον της Μητρός των Εκκλησιών.
Την εκκλησιαστικήν ημών Σύναξιν συνεχίζοντες και εις την ιστορικήν ταύτην αίθουσαν του Πατριαρχείου, άξιον και δίκαιον θεωρούμεν να αναφέρωμεν ότι την τιμητικήν αλλά και πολυεύθυνον Πατριαρχικήν Ποιμαντορίαν ταύτην ανέλαβεν η Υμετέρα Μακαριότης μετά του βάρους επί των ώμων Αυτής των παρανόμων συμφωνιών, αι οποίαι υπεθήκευσαν ανυπολογίστου υλικής και πολιτιστικής αξίας περιουσίαν του Πατριαρχείου εις τα ξενοδοχεία Imperial και Petra της Πύλης του Δαβίδ, διά την αναίρεσιν των οποίων ανυποχώρητος η Υμετέρα Μακαριότης απεδύθη εις δικαστικούς και άλλους αγώνας απαιτήσαντας τεράστια χρηματικά ποσά.
Έχουσα ως μίαν των προτεραιοτήτων του έργου Αυτής η Υμετέρα Μακαριότης την διατήρησιν της περιουσίας ταύτης εις την πλήρη ιδιοκτησιακήν διαχείρισιν του Πατριαρχείου, κυρίως διά την εξασφάλισιν της ανέκαθεν απροσκόπτου προσβάσεως των χριστιανών ηγετών και προσκυνητών προς τον Ναόν της Αναστάσεως, δεν παρέλειψε την μέριμναν της ευπρεπείας του Ναού τούτου διά της συμμετοχής της Αγιοταφιτικής ημών Αδελφότητος εις τα μετά των Φραγκισκανών και των Αρμενίων επιτελούμενα συντηρητκά έργα του δαπέδου της Ροτόντας και του χώρου κάτωθι του Επτακαμάρου και νοτίως αυτού. Ουχ ήττον εις την εσωτερικήν ευπρέπειαν και λαμπρότητα του Καθολικού τα μέγιστα συνετέλεσε η συντήρησις και η επανεγκατάστασις των παλαιών πολυλελαίων Ρωσικής κατασκευής δι’ ειδικών εκ Ρωσίας αφιχθέντων συντηρητών αλλά και δωρητών τη κατευθύνσει και συνεργασία του εκ Κύπρου συντηρητού εικόνων και χειρογράφων κ. Σταύρου Ανδρέου, συνεχίζοντος το συντηρητικόν αυτού έργον δι’ επεκτάσεως εις τα παλαίτυπα της Βιβλιοθήκης της Μονής του Τιμίου Σταυρού και της αιθούσης κάτωθι του Πατριαρχείου και εις τας εικόνας της Πινακοθήκης επί τω σκοπώ της καταλλήλου τοποθετήσεως αυτών εις το προετοιμαζόμενον μουσείον, στεγαθησόμενον εις την συντηρουμένην και ανακαινιζομένην οικίαν του μακαριστού Πατριάρχου Διοδώρου.
Μνημονευτέον ωσαύτως ότι έντονοι υπήρξαν αι προσπάθειαι της Υμετέρας Μακαριότητος διά της συστρατεύσεως και κινητοποιήσεως των χριστιανικών Εκκλησιών των Ιεροσολύμων εις μίαν κοινήν δυναμικήν χριστιανικήν μαρτυρίαν υπό την ηγεσίαν του Πατριαρχείου προς προστασίαν των δικαιωμάτων των χριστιανών εις την γενέτειραν αυτών Αγίαν Γην εκ των προσβολών και επιθέσεων, λεκτικών και φυσικών, των ριζοσπαστικών ακραίων Ιουδαικών στοιχείων, μία των οποίων τυγχάνει και η άχρι του νυν συνεχιζομένη κατάληψις του προσκειμένου τη Σχολή και του κοιμητηρίου της Αγίας Σιών χώρου ιδιοκτησίας του Πατριαρχείου. Εις τους αδιακόπως δε επισκεπτομένους το Πατριαρχείον Προξένους άλλων κρατών και αυτών της Ευρωπαικής Ενώσεως μεγάλην κατεβάλατε προσπάθειαν εις την υπ’ αυτών κατανόησιν και θεώρησιν του παράγοντος των θρησκειών, Ιουδαικής, Χριστιανικής και Μουσουλμανικής και των σεβασμάτων αυτών, ως της βάσεως διά την επίλυσιν του πολιτικού Παλαιστινιακού προβλήματος, οίκοθεν διατηρουμένου του καθεστώτος της Παλαιάς πόλεως των Ιεροσολύμων.
Διά των ενεργειών Υμών, Μακαριώτατε, προεβάλατε το Πατριαρχείον εις την αρμόζουσαν αυτώ θέσιν του αρχαιοτάτου χριστιανικού καθιδρύματος μεγίστης θρησκευτικής, πολιτιστικής και ειρηνευτικής προσφοράς και εμβελείας και πέραν των ορίων της δικαιοδοσίας αυτού εις την Αγίαν Γην. Τούτο συνάγεται εκ της επισκέψεως Υμών, αρχομένου του παρελθόντος μηνός Σεπτεμβρίου, εις την διοργανωθείσαν τη συνεργασία της Παλαιστινιακής Αυτονομίας Έκθεσιν, εις το Οικουμενικόν Κέντρον του ΠΣΕ εις Γενεύην, εις την οποίαν επαρουσιάσατε την προ τινων ετών ανακαινισθείσαν Βασιλικήν της Γεννήσεως της Βηθλεέμ ως την καρδίαν και την ασπίδα προστασίας της ταυτότητος του χριστιανικού και όλου του Παλαιστινιακού λαού. Επίσης τούτο συνάγεται και εκ της επισκέψεως Υμών εις την Ευρωπαικήν Ένωσιν εις Βρυξέλλας, κατά την οποίαν επανελάβατε την ανάγκην προστασίας των δικαιωμάτων των χριστιανών της Αγίας Γης, ουχ ήττον και διά της συμμετοχής Υμών ως προσκεκλημένου τιμής εις την στέψιν του βασιλέως του Ηνωμένου Βασιλείου Καρόλου Γ΄ δι’ ελαίου καθαγιασθέντος εις τον Πανάγιον Τάφον. Ωσαύτως συνάγεται και εκ της προσφάτου επισκέψεως Υμών εις τον Πάπαν Φραγκίσκον εις Βατικανόν, ότε απευθύνατε και πάλιν έκκλησιν διά την προστασίαν των απειλουμένων χριστιανών της Αγίας Γης και εξεδηλώσατε την δέσμευσιν του ημετέρου Πατριαρχείου διά διαμεσολάβησιν προς διάλογον, χάριν της ειρηνεύσεως μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και προς διάλογον χάριν της αποφυγής της εδραιώσεως του σχίσματος εις την διασαλευθείσαν ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Εις τον διάλογον δε μετά των άλλων χριστιανικών Εκκλησιών το ημέτερον Πατριαρχείον επίσης εσυνέχισε να συμμετέχη διά την κατά το δυνατόν προσέγγισιν και παρουσίασιν παρά τα υφισταμένας δογματικάς διαφοράς μιάς κοινής χριστιανικής μαρτυρίας προς τον πάσχοντα κόσμον εκ ποικίλων δεινών και ζητούντα παραμυθίαν. Απόδειξις τούτου και ο φιλοξενηθείς υπό του Πατριαρχείου διάλογος μεταξύ της Ορθοδόξου και της Αγγλικανικής Εκκλησίας, ολοκληρώσας εσπευσμένως τας εργασίας αυτού, λόγω του αρξαμένου εις Γάζαν πολέμου.
Ουχ ήκιστα μνημονευτέον ότι από της ως μη ώφελε ενάρξεως του καταστροφικού πολέμου τούτου η Υμετέρα Μακαριότης εις συνεχείς προέβη διαβουλεύσεις μετά των άλλων τοπικών Εκκλησιών διά τας από κοινού εκκλήσεις καταπαύσεως του πυρός και διακηρύξεις καταδίκης των επιθέσεων, εξ ων πολυάριθμοι οι αθώοι πληγέντες ως τα θύματα της Μονής του αγίου Πορφυρίου, υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των οποίων η Υμετέρα Μακαριότης ετέλεσε μνημόσυνον εις τον πανίερον Ναόν της Αναστάσεως και τα θύματα του εις Γάζαν νοσοκομείου της Αγγλικανικής Εκκλησίας εις Ιεροσόλυμα.
Τα αξιοχρέως μνημονευόμενα σήμερον ενταύθα, Μακαριώτατε, αποτελούν ερανίσματά τινα μόνον εκ της πλουσίας Ποιμαντικής δραστηριότητος του ημετέρου Πατριαρχείου τη εμπνευσμένη καθοδηγήσει και συνετή κυβερνητική διοικήσει της Υμετέρας Μακαριότητος προς ενίσχυσιν και ενθάρρυνσιν ημών των Αγιοταφιτών και του κλήρου και του λαού, ίνα συνεχίσωμεν ηνωμένοι μεταξύ ημών και μετ’ Αυτής τον αγώνα ημών διά την κατάκτησιν του βελτίονος και του τελείου προς έπαινον του ευλογημένου ημών γένους και δόξαν του εν Τριάδι Θεού ημών.
Υψών το ποτήριον, Μακαριώτατε, εξ ονόματος της Αδελφότητος και της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, εύχομαι Υμίν έτη πολλά εν υγιεία αδιαπτώτω και ευσταθεία αδιασαλεύτω, ίνα χαίρησθε και αγαλλιάσθε βλέποντες την Εκκλησίαν Σιών της Αγίας, τον Θρόνον της οποίας εχαρίσατο Υμίν ο Θεός, πορευομένην από επιτυχίας εις επιτυχίαν, από προόδου εις πρόοδον και από δόξης εις δόξαν. Γένοιτο».
Ο Γενικός Πρόξενος κ. Δημήτριος Αγγελοσόπουλος ως έπεται:
«Μακαριώτατε,
Έχω την ιδιαίτερη τιμή να σας εκφράσω τα θερμότατα συγχαρητήρια της Ελληνικής Δημοκρατίας και εμού προσωπικώς για την 18η επέτειο της ενθρονίσεώς Σας. Οι συνεργάτες μου και εγώ είμαστε ευτυχείς να τιμούμε τη λαμπρή αυτή επέτειο μαζί με το Πατριαρχείο, την Αγιοταφιτική Αδελφότητα και το Ποίμνιό σας, εμφορούμενοι από βαθύτατο σεβασμό προς την Υμετέρα Μακαριότητα και ευγνωμοσύνη για τον αγώνα σας και το πολύτιμο έργο που επιτελείτε, από την αίσια ημέρα κατά την οποία ανήλθατε στον σεπτό Θρόνο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
Ουδείς λησμονεί ότι αναλάβατε το έργο αυτό υπό συνθήκες οι οποίες ήταν από τις πλέον απαιτητικές και επικίνδυνες στη σύγχρονη ιστορία του παλαιφάτου Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Όμως η Εκκλησία ανευρίσκει πάντοτε την δύναμη και την σοφία να αντιμετωπίσει και τις σοβαρότερες κρίσεις. Στη μακρά και επίπονη διαδρομή έκτοτε, Εσείς και η Αγιοταφιτική Αδελφότητα έχετε ανορθώσει και ενισχύσει το κύρος και την ακτινοβολία του Πατριαρχείου, επ’ ωφελεία όχι μόνο του υψηλού πνευματικού και ποιμαντικού του έργου, αλλά και της διαφύλαξης των δικαίων του, της προστασίας των ιερών προσκυνημάτων στους Αγίους Τόπους και της υψίστης αποστολής του, της θεματοφυλακής της δισχιλιετούς παράδοσής του στην Αγία Γη.
Επιπλέον, υπό την πεφωτισμένη ηγεσία σας, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων δεν αποτελεί μόνο παράδειγμα διάπυρης προσήλωσης στην φυλακή της παράδοσής του και της Ορθόδοξης Πίστεως, αλλά και οδηγό στην οδό της μετριοπάθειας και του διαλόγου. Σε καιρούς διαρκών προκλήσεων, οξυμένης διεθνώς αντιπαλότητας και μισαλλοδοξίας, έχετε συμβάλει τα μέγιστα με την καθοδήγησή σας, με υπομονή και αδελφική αγάπη, ώστε να στερεωθεί αξιοθαύμαστη ομόνοια και συνεννόηση μεταξύ των χριστιανικών Εκκλησιών στην Αγία Γη. Παράδειγμα παγκόσμιας εμβέλειας, αλλά και απαραίτητη συνθήκη για την διάσωση της χριστιανικής κληρονομιάς και παρουσίας στους Αγίους Τόπους.
Οι προκλήσεις δεν λείπουν και σήμερα και ίσως δεν θα λείψουν στο ορατό μέλλον. Τα Ιεροσόλυμα, οι Άγιοι Τόποι και η ευρύτερη περιοχή ευρίσκονται και πάλι στο επίκεντρο βαθύτατης κρίσης, η οποία έχει εξελιχθεί σε πολεμική. Απέναντι στον πόνο και την δυστυχία που προκαλούν άλογες και βίαιες πολιτικές, εθνικές και θρησκευτικές εξάρσεις, το Πατριαρχείο, υπό την ηγεσία σας, παρέχει πνευματική παρηγοριά, αλλά και αποτελεί ενεργό και αταλάντευτο παράγοντα σταθερότητας και καταλλαγής. Προπάντων αποτελεί σημείο αναφοράς για τις ευγενείς ηθικές και πνευματικές αξίες, διατηρώντας άσβεστη την ελπίδα που το δοκιμαζόμενο Ποίμνιό σας, αλλά και όλη η ταλανιζόμενη Ανθρωπότητα έχουν ανάγκη.
Όπως γνωρίζετε, εκλήθην να αναλάβω τα δικά μου καθήκοντα, μόλις τρεις εβδομάδες, πριν την έκρηξη της σημερινής κρίσης. Σας είμαι ειλικρινώς ευγνώμων για την αμέριστη συνεργασία, αλλά και την σοφή συμβουλή που γενναιόδωρα μου έχετε παράσχει, πολύτιμους αρωγούς στην δική μου αποστολή.
Μακαριώτατε,
Η Ελλάδα περιβάλλει με ειλικρινή και βαθύτατο σεβασμό Εσάς και την Αγιοταφιτική Αδελφότητα, με πλήρη συναίσθηση της επίμοχθης αποστολής σας. Έχω την τιμή να ανανεώσω σήμερα εξ ονόματός της τις διαβεβαιώσεις της, ότι παραμένει προσηλωμένη στην βούλησή της να έρχεται αρωγός και συμπαραστάτης του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Για την Ελληνική Δημοκρατία, η προάσπιση των δικαίων και προνομίων του Πατριαρχείου στην Αγία Γη, η ενίσχυση της θεματοφυλακής της ορθόδοξης παράδοσης και η διαφύλαξη της χριστιανικής κληρονομιάς και παρουσίας αποτελούν επιταγή ύψιστης σημασίας. Η οποία αφορά το σύνολο του Ελληνισμού, εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων, την ιστορική του διαδρομή και την πνευματική του ταυτότητα. Συνεπώς, και το μέλλον του.
Εκ μέρους της Ελληνικής Δημοκρατίας και των μελών του Γενικού Προξενείου, Σας υποβάλλω τις θερμότερες ευχές μας για έτη πολλά και ευτυχή στον Ιεροσολυμιτικό Πατριαρχικό Θρόνο, υγεία και συνεχή επιτυχία στο υψηλό έργο σας» .
Ο Μητροπολίτης Ναζαρέτ κ. Κυριακός εκ μέρους του ποιμνίου της Ναζαρέτ, ως έπεται:
«Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,
Ασμενέστατα προσήλθομεν σήμερον εκ της πόλεως Ναζαρέτ, πατρίδος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού του Ναζωραίου, και πόλεως της Κεχαριτωμένης Κόρης, της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, ήτις εδέχθη το κοσμοσωτήριον Ευαγγέλιον της συλλήψεως του Σωτήρος ημών Χριστού παρά του Αρχαγγέλου Γαβριήλ, όπως συνεορτάσωμεν και συμπανηγυρίσωμεν συν πάση τη Ιερά ημών Αδελφότητι και παντί τω πληρώματι του ημετέρου Παλαιφάτου Πατριαρχείου, την 18ην επέτειον της Ενθρονίσεως της Υμετέρας Πεπνυμένης και Θεοφρουρήτου Μακαριότητος εις τον περίλαμπρον Αποστολικόν Θρόνον της Αγίας Σιών, της Μητρός πασών των Εκκλησιών.
Τη ημέρα ταύτη αναμιμνησκόμεθα την λαμπράν δεκαοκταετήν Πατριαρχικήν Ποιμαντορίαν της Υμετέρας Γερασμιoτάτης Μακαριότητος, καθ’ ην Αύτη ουκ «εδώκε ύπνον τοις οφθαλμοίς… και τοις βλεφάροις… νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτάφοις» (πρβλ. Ψαλμ. ρλα΄,4) προς διδαχήν και καταρτισμόν του ευσεβούς ποιμνίου Αυτής, προς πρόοδον και προκοπήν της ημετέρας Γεραράς Αδελφότητος και προς διαρκή και αμείλικτον αγώνα υπέρ της υπερασπίσεως των Παναγίων Προσκυνημάτων και των δικαιωμάτων του ημετέρου παλαιφάτου Πατριαρχείου.
Μακαριώτατε, ως Αρχιερεύς και Ποιμήν της κατά Ναζαρέτ Εκκλησίας και ομιλών εκ μέρους των Αγίων Καθηγουμένων των Ιερών Προσκυνημάτων και των Ιερών Μονών της Γαλιλαίας, των Ιερέων της Ιεράς Μητροπόλεως, του Προέδρου και των μελών του Κοινοτικού Συμβουλίου της Ναζαρέτ, των Προέδρων και των μελών των Κοινοτικών Συμβουλίων της Επαρχίας Γαλιλαίας και του ευσεβούς ποιμνίου της Ιεράς Μητροπόλεως Ναζαρέτ, προάγομαι, όπως εκφράσω εκ μυχίων καρδίας ευχαριστίας τη Υμετέρα Μακαριότητι, καθ’ ότι Αύτη αποτελεί την μετά Θεόν καταφυγήν ημών εις τα κατά καιρούς ανακύπτοντα προβλήματα, εις τα οποία παρίσταται Αύτη ως γνήσιος πατήρ νουθετών, καθοδηγών και συνδράμων τόσον ημάς προσωπικώς όσον και οποιονδήποτε καταφεύγει εις την Υμετέραν Μακαριότητα, ιδία δε κατά τας ημέρας ταύτας «τας πονηράς», καθ’ ας ενέσκηψεν αύθις ακοή πολέμου εις την Αγίαν Γην.
Όθεν, δεόμεθα του Τρισηλίου και Τριφαούς Θεού ημών, όπως ενισχύη την Υμετέραν Σοφωτάτην Κορυφήν της Αγίας Σιών, παρέχων Αυτή έτη πλείστα, υγιείαν κατ’ άμφω και την εξ ύψους δύναμιν και την θείαν παρηγορίαν, ιδία εν τούτω τω καιρώ του πολέμου, προς συνέχισιν της Αποστολικής και Πατριαρχικής οιακοστροφίας Αυτής, δι’ ης Αύτη οδηγεί την ολκάδα της Σιωνίτιδος Εκκλησίας εις λιμένα εύδιον, προς οικοδομήν πίστεως του ευσεβούς ποιμνίου ημών, προς έπαινον της γεραράς Αγιοταφιτικής ημών Αδελφότητος και δόξαν του εν Τριάδι προσκυνουμένου Θεού ημών, ω η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας!
Έτη πολλά!!!»
Επίσης αντιπρόσωποι άλλων Εκκλησιών, ως ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Μόσχας Αρχιμανδρίτης π. Βασιανός και ο εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Ρουμανίας Αρχιμανδρίτης π. Θεόφιλος, Αγιοταφίται εκπρόσωποι του ποιμνίου, ο Υπεύθυνος των Σχολείων του Πατριαρχείου κ. Όδε Καουάς, η κ. Παναγιώτα Καφετζή εκ μέρους της Σχολής του Πατριαρχείου του Αγίου Δημητρίου και άλλοι. Τούτους πάντας ηυχαρίστησεν ο Μακαριώτατος εις την Αντιπροσφώνησιν Αυτού έχουσαν ως έπεται:
«Χρηστός Κύριος τοις σύμπασι, και οι οικτιρμοί αυτού επί πάντα τα έργα αυτού» (Ψλμ. 144,9), αναφωνεί ο Ψαλμωδός.
Εκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδος κ. Δημήτριε Αγγελοσόπουλε,
Σεβαστοί άγιοι Πατέρες και Αδελφοί,
Ευλαβείς Χριστιανοί,
«Αίνεσιν Κυρίου, ως λέγει ο θείος Δαβίδ, λαλήσει το στόμα μου» (Ψλμ. 144,21) επί τη σημερινή Δεκάτη Ογδόη επετείω της Ενθρονίσεως της Ημετέρας Μετριότητος εν τω ιστορικώ και Αποστολικώ Θρόνω του αγίου και δικαίου Ιακώβου του Αδελφοθέου και πρώτου Ιεράρχου της αγιωτάτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων.
Καθώς λέγει ο απόστολος Λουκάς· «το Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού, ην περιποιήσατο διά του ιδίου αίματος» (Πρξ. 20,28). Αυτό τούτο το Πνεύμα το Άγιον, κατέστησε τον δίκαιον Ιάκωβον τον Αδελφόθεον, ποιμένα και «επίσκοπον Θεού» (Τιτ. 1,7) «της σκηνής της αληθινής, τουτέστιν της Εκκλησίας, ην έπηξεν ο Κύριος και ουκ άνθρωπος», (Εβρ. 8,2).
Λέγομεν τούτο, διότι η εόρτιος αύτη ενθρονιστήριος επέτειος δεν αφορά εις την ταπεινότητα Ημών, αλλ’ εις τον ιερόν θεσμόν της Εκκλησίας, της οποίας ο Χριστός είναι κεφαλή, και Αυτός εστιν Σωτήρ του σώματος αυτής (πρβλ. Εφ. 5,23) κατά τον θείον Παύλον.
Διό και Ημείς ευγνώμονες όντες των ευεργεσιών του Κυρίου, κατήλθομεν μετά των συνοδευόντων Ημίν τιμίων μελών της Γεραράς Αγιοταφιτικής ημών Αδελφότητος εις τον Πανίερον Ναόν της Αναστάσεως, ένθα ανεπέμψαμεν ευχαριστήριον δοξολογίαν τω Αγίω Τριαδικώ Θεώ «τω ποιήσαντι θαυμάσια μεγάλα μόνω, ότι εις τον αιώνα το έλεος αυτού», (Ψλμ. 135,4).
Ενωτιζόμενοι τα ρήματα του θεηγόρου Πέτρου: «ποιμάνατε το εν υμίν ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστώς, αλλ’ εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς, αλλά προθύμως, μηδ’ ως κατακυριεύοντες των κλήρων, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου», (Α΄ Πετρ. 5,2-3), ουκ ωλιγωρήσαμεν της καθ’ ημέραν μερίμνης των Χριστιανών και δη του ευσεβούς ποιμνίου των Ρωμαιορθοδόξων Κοινοτήτων, των τελούντων υπό την πνευματικήν και εκκλησιαστικήν δικαιοδοσίαν του ημετέρου Πατριαρχείου, ποιούμενοι δεήσεις και προσευχάς ευχαριστίας υπέρ πάντων ανθρώπων, ούς ο Κύριος θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν, (πρβλ. Α΄ Τιμ. 2,1-4).
Προσέτι δε ουκ εδώκαμεν ύπνον τοις οφθαλμοίς και τοις βλεφάροις Ημών (πρβλ. Ψλμ. 131,4) προς διαφύλαξιν των Παναγίων Προσκυνημάτων, των αποτελούντων τα ορατά και αψευδή μαρτύρια της αγιογραφικής ιστορίας γενικώτερον και του μεγάλου μυστηρίου της ευσεβείας (Α΄ Τιμ. 3,16) ειδικώτερον, αλλά και των σεπτών τόπων της λογικής λατρείας ως και της προασπίσεως των επ’ αυτών απαραγράπτων προνομίων και κυριαρχικών δικαιωμάτων του ευσεβούς και βασιλικού γένους τε και έθνους των Ρωμαίων Ορθοδόξων Χριστιανών.
Ουχ ήττον στοιχούντες εις τους λόγους του Προφήτου Ησαίου: «διά Σιών ου σιωπήσομαι και διά Ιερουσαλήμ ουκ ανύσω», (Ησ. 62,1), ουκ επαύσαμεν διαμαρτυρόμενοι και καταγγέλλοντες προς πάσαν πολιτικήν και διπλωματικήν αρχήν, επιτοπίως και διεθνώς την υπαπειλουμένην αλλοίωσιν του υφισταμένου πολυθρησκευτικού και πολυεθνικού χαρακτήρος της αγίας πόλεως Ιερουσαλήμ, αφ’ ενός, και του υπό των Δημοτικών Αρχών και συναφών παραγόντων επινοηθέντος χαρακτηρισμού, ab-antiquo ανεγνωρισμένων εκκλησιαστικών περιουσιών και προσκυνηματικών γαιών, ως δημοσίων κήπων (National Parks), αφ’ ετέρου. Σημειωθήτω, ότι προς τούτο έχομεν συνεργούς τους Προκαθημένους και των λοιπών Χριστιανικών Κοινοτήτων των ευρισκομένων εν τη Αγία Γη.
Εξ άλλου μετ’ αγωνίας και βαθείας θλίψεως παρακολουθούμεν τας απεριγράπτους δραματικάς εξελίξεις της ενεστώσης πολεμικής συρράξεως εις την Λωρίδα της Γάζης, την απώλειαν δηλονότι αθώων ανθρωπίνων ζωών άνευ διακρίσεως ηλικίας, ως και την επισφαλή κατάστασιν των εν τη Ιερά Μονή του Αγίου Πορφυρίου καταφυγόντων Γαζαίων προς προστασίαν, καθώς και των ημετέρων Αγιοταφιτών αδελφών ημών, του Ιερωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιβεριάδος Αλεξίου, Πατριαρχικού ημών Επιτρόπου και του Ιερομονάχου π. Σίλα, εφημερίου, των διακονούντων μετ’ αυταπαρνήσεως το εναπομείναν Χριστεπώνυνον ποίμνιον ημών. «Εγώ ειμι ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων», (Ιω. 10,11), λέγει Κύριος.
Η Γεραρά Αγιοταφιτική ημών Αδελφότης μετά της Ημετέρας Μετριότητος, πιστοί όντες εν τη πνευματική και εκκλησιαστική αποστολή ημών, τη υπό της θείας Προνοίας ανατεθείση ημίν, και ακούοντες εις την προτροπήν του κορυφαίου των Αποστόλων Πέτρου: «Αδελφοί σπουδάσατε, ίνα διά καλών έργων βεβαίαν υμών την κλήσιν και εκλογήν ποιείσθαι», (Β΄ Πετρ. 1,10) ουκ επαύσαμεν «μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες, μηδενί κακόν αντί κακού αποδιδόντες» (πρβλ. Ρωμ. 12,17-18), αλλά έργον ποιούμενοι τον ευαγγελισμόν της αγάπης, της ειρήνης και της δικαιοσύνης του Χριστού. «Ου γαρ εστιν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμ. 14,17) κηρύττει ο σοφός Παύλος.
Η της Ημετέρας Μετριότητος αγομένη σήμερον δεκαοκταετής ενθρονιστήριος επέτειος, αφορά κυρίως και πρωτίστως εις τον θεοσύστατον θεσμόν της επί του απολυτρωτικού αίματος του Σωτήρος ημών Χριστού τεθεμελιωθείσης Σιωνίτιδος Εκκλησίας. Διό και απαγγέλλει πάσιν ημίν ότι «και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Μτθ. 16,18) και «ότι ο Θεός όντως εν ημίν εστι» (Α΄ Κορ. 14,25). Τούτο δε σημαίνει, ότι ο σκοπός της αγίας του Θεού Εκκλησίας είναι η εν Χριστώ οικοδομή και η σωτηρία των ψυχών ημών. «Αδελφοί … ανάγκην έσχον γράψαι υμίν παρακαλών επαγωνίζεσθαι τη άπαξ παραδοθείση τοις αγίοις πίστει» (Ιουδ. 1,3), παραγγέλλει ο Απόστολος Ιούδας.
Λέγομεν δε τούτο, διότι η αποστολή του Χριστιανού εν τω συγχρόνω ημίν κόσμω, ο οποίος «κόσμος όλος εν τω πονηρώ κείται» (Α΄ Ιω. 5,19) και τελεί υπό την δουλείαν της αμαρτίας, είναι η μαρτυρία της πίστεως ημών εις Χριστόν «εληλυθότα εις τον κόσμον, ίνα μαρτυρήση τη αληθεία» (Ιω. 18,37). Αυτήν ακριβώς την αλήθειαν του Χριστού, εκλήθημεν, ίνα μαρτυρώμεν και ημείς. «Ου γαρ ελάβετε πνεύμα δουλείας, αλλ’ ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας» (Ρωμ. 8,15) και «τη ελευθερία ημάς Χριστός ηλευθέρωσεν» (Γαλ. 5,1) κηρύττει ο σοφός Παύλος. Την μαρτυρίαν της αληθείας του Χριστού καταγγέλλει εν όλω τω κόσμω η αγία των Ιεροσολύμων Εκκλησία εκ του τόπου του «Μαρτυρίου» τουτέστιν του Γολγοθά καθώς και του «Κενού Μνημείου» του Αναστάντος Σωτήρος ημών Χριστού.
Ημείς δε διάδοχοι τυγχάνοντες του αποστολικού αξιώματος του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου, και ως λέγει ο άγιος Ιππόλυτος, «φρουροί της Εκκλησίας λελογισμένοι», ουκ υπελείφθημεν μόνοι εν τη Πατριαρχική, ηγουμενική και ποιμεναρχική διακονία Ημών, διότι έχομεν κοινωνούς και συναντιλήπτορας τους σεβαστούς και αγαπητούς εν Χριστώ Ημίν Αγιοταφίτας Πατέρας και αδελφούς Αρχιερείς, ιερείς, ιερομονάχους, διακόνους και μοναχούς τους διακρινομένους διά το ηθικόν και θυσιαστικόν και φιλάδελφον της Εκκλησίας φρόνημα. «Πάντες εν ομονοία αλλήλους αγαπήσωμεν· και μηδείς κατά σάρκα βλεπέτω τον πλησίον, αλλ’ εν Χριστώ Ιησού. Μηδέν έστω εν υμίν, ο δυνήσεται υμάς μερίσαι· αλλ’ ενώθητε τω επισκόπω, υποτασσόμενοι τω Θεώ δι’ αυτού εν Χριστώ» παραγγέλλει ο ιερομάρτυς Ιγνάτιος Αντιχείας.
Εις την της πίστεως ενότητα και την κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος καλεί πάντας ημάς, ιδιαιτέρως τας αδελφάς Ορθοδόξους Εκκλησίας, η θρονική αύτη επέτειος της Μετριότητος Ημών. «Η δε ενότης γίνεται δι’ αγάπης και αληθείας και προαιρέσεως αγαθής», επισημαίνει ο πολύς Ωριγένης. Τοιαύτην «αγαθήν προαίρεσιν» επέδειξε λίαν προσφάτως η αδελφή και όμορος των Αντιοχέων αγία Εκκλησία, αποκαθιστώσα την Ευχαριστιακήν μεθ’ ημών Κοινωνίαν. Έστω η αγαπητική εν Χριστώ πράξις αύτη προς μίμησιν και των εν διχοστασία και μερισμώ τελούντων αδελφών Ορθοδόξων Εκκλησιών.
Διό και ημείς εις διακονίαν τοις αγίοις, τουτέστιν τοις Χριστιανοίς ως και τοις ιεροίς τόποις της Γεννήσεως, της Σταυρώσεως και της Αναστάσεως του Θεού και Σωτήρος ημών Χριστού, τάξαντες εαυτούς «εν παντί θλιβόμενοι αλλ’ ου στενοχωρούμενοι» (Β΄ Κορ. 4,8) αδιαλείπτως ευχαριστούμεν και προσευχόμεθα τω Θεώ, ίνα ειρηνοποιήση την εκ του πυρός της έχθρας δοκιμαζομένην περιοχήν ημών, τηρήση δε, εν ταίς καρδίαις των Προκαθημένων των αδελφών Εκκλησιών, την ενότητα του Πνεύματος εν τω συνδέσμω της ειρήνης (πρβλ. Εφ. 4,3).
Δεηθώμεν του Κυρίου, ίνα κατευθύνη τας καρδίας ημών «εις την αγάπην του Θεού και εις την υπομονήν του Χριστού» (Β΄ Θεσ. 3,5), διά των πρεσβειών της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας και των ικεσιών του εν αγίοις Πατρός ημών Νεκταρίου επισκόπου Πενταπόλεως. Η Χάρις του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου ενισχύη και διαφυλάττη πάντας ημάς εν παντί και πάντοτε, εξόχως δε κατά τας δυσκόλους ταύτας ημέρας.
Επί δε τούτοις, επικαλούμεθα, επί πάντας τους συμπροσευχηθέντας Ημίν και τιμήσαντας διά της παρουσίας αυτών την ενθρονιστήριον ταύτην εορτήν ημών, δύναμιν την εξ ύψους, την φωτιστικήν ενέργειαν του Παναγίου Τάφου, και πάσαν παρά Θεού ευλογίαν, εκφράζοντες θερμάς ευχαριστίας και προς τους προσφωνήσαντας Ημάς, τον Γέροντα Αρχιγραμματέα, Ιερώτατον Αρχιεπίσκοπον Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχον, ομιλήσαντα εξ ονόματος των τιμίων μελών της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και των σεβαστών Αδελφών της Αγιοταφιτικής ημών Αδελφότητος, τον Εκλαμπρότατον Γενικόν Πρόξενον της Ελλάδος κ. Δημήτριον Αγγελοσόπουλον, τον Αρχιμανδρίτην π. Βασιανόν, αντιπρόσωπον της Αδελφής Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρωσίας, διαβιβάσαντα Ημίν τας ευχάς του Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου, τον Αρχιμανδρίτην π. Θεόφιλον, αντιπρόσωπον της Αδελφής Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρουμανίας, διαβιβάσαντα Ημίν τας ευχάς του Πατριάρχου Ρουμανίας κ. Δανιήλ, τον Ιερώτατον Μητροπολίτην Ναζαρέτ κ. Κυριακόν, ομιλήσαντα εξ ονόματος του ποιμνίου Ημών εις Ναζαρέτ, τον Αρχιεπίσκοπον Ιόππης κ. Δαμασκηνόν, ομιλήσαντα εξ ονόματος του ποιμνίου Ημών εις Ιόππην, τον π. Χαράλαμπον Μπαντούρ, ομιλήσαντα εξ ονόματος του Καθεδρικού Ναού του Αγίου Ιακώβου, τους εκπροσώπους του Ρωσοφώνου ημών ποιμνίου π. Νικόλαον Κουλίνσκυ, π. Αλέξανδρον Κουλίνσκυ, π. Αλέξανδρον της Κοινότητος Μπερ – Σέβα, ομιλήσαντα εξ ονόματος της εν Μπερ Σέβα Ρωσοφώνου Κοινότητος, τον Πρεσβύτερον π. Σταύρον Αράνκη εξ ονόματος της Κοινότητος Μπιρζέτ, τον Πρέσβυν της Ρωσίας εις το Ισραήλ κ. Βικτόρωφ, τον Πρέσβυν της Γεωργίας εις το Ισραήλ κ. Λάσα, τον κ. Όδε Καουάς, ομιλήσαντα εξ ονόματος των Αραβοφώνων Σχολών του Πατριαρχείου και την κ. Παναγιώταν Καφετζή ομιλήσασαν εξ ονόματος της Σχολής του Αγίου Δημητρίου και άπαντας τους μετασχόντας εις τον εορτασμόν τούτον της Ενθρονιστηρίου ταύτης επετείου».
Κατά την μεσημβρίαν παρετέθη μοναστηριακή τράπεζα.
Πηγή: Πατριαρχείο Ιεροσολύμων
