του Μητροπολίτη Ξάνθης και Περιθωρίου κ. Παντελεήμονα
Εντυπωσιάζεται κανείς όταν ακούει το σημερινό ευαγγελικό Ανάγνωσμα από τον Ευαγγελιστή Λουκά. Και ποιο είναι το εντυπωσιακό, ότι μερικοί από τους Μαθητές του Χριστού, μόλις άκουσαν τον διδάσκαλο να τους καλεί άφησαν τα πάντα αμέσως και τον ακολουθησαν. Αυτή η αυθόρμητη πράξη των απλοικών ψαράδων, εκείνων των μέχρι τούδε ασήμων ανθρώπων δίνει και σε μας σήμερα το μέτρο για να μετρήσουμε την δική μας συμπεριφορά. Είμαστε έτοιμοι να πράξουμε και εμείς το ίδιο, πως δηλαδή να ακολουθήσουμε τον Χριστό αφήνοντας τα πάντα πίσω μας.
Όταν ο Χριστός καλούσε τους άσημους, εκείνους Μαθητές, που θα γίνονταν Απόστολοι και διδάσκαλοι της Οικουμένης, τίποτε δεν μαρτυρούσε την αιώνια δόξα που θα απολαμβάναν μαζί Του. Οι Μαθητές στην ουσία δεν είχαν κανένα κίνητρο το οποίο θα τους ωθούσε στο να ακολουθήσουν τον Χριστό. Ήξεραν ότι δεν θα έχουν καμμία κοσμική εξουσία ή διάκριση μέσα στην κοινωνία. Αυτό όμως που τους έκανε να τολμήσουν ήταν μία μυστική έλξη από τον Χριστό και μία αγάπη που φούντωνε μέσα τους για τον διδάσκαλο.
Γι’αυτό χωρίς δεύτερη σκέψη και με μία παρορμητική κίνηση αφήνουν τα πάντα. Γνωρίζουν ότι δεν θα έχουν πισωγυρίσματα, διότι πίσω δεν θα τους περιμένει πλούτος και δόξα. Αντίθετα θυσιάζουν ο,τι έχουν και δεν έχουν, όλο το βιός τους για να ακολουθήσουν τον διδάσκαλο, γνωρίζοντας ότι νέες προοπτικές άνοίγονται μπροστά τους, άγνωστες για την ώρα, αλλά μια νέα ζωή, αρχίζει γι’αυτό και τολμούν, «αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ».
Και ο Χριστός δέχθηκε αυτήν την κίνηση και διείδε αυτήν την τόλμη επαινώντας την αργότερα. Πράγματι, επαινεί ο Χριστός κάθε ψυχή που είναι έτοιμη να θυσιάσει και να θυσιασθεί, κάθε ψυχή που είναι έτοιμη να τρέξει κοντά Του και να μείνει μαζί Του. Κάθε ψυχή που θυσιάζει τα γήινα, πρόσκαιρα και μάταια της ζωής αυτής. Αυτός που θέλει να είναι του Χριστού πρέπει να έχει θάρρος και τόλμη αλλά κυρίως θυσιαστικό πνεύμα που ομοιάζει με την ζωή του Χριστού που ήταν θυσιαστική τόσο μέχρι να φτάσει στον Σταυρό.
Οι ψαράδες του Ευαγγελίου τα άφησαν όλα και ακολούθησαν τον Χριστό. Ζηλεύει κανείς και θαυμάζει την απόφασή τους. Εμείς άραγε έχουμε την διάθεση να απαγκιστρωθούμε από κάθε τι γήινο και πρόσκαιρο και να δοθούμε ειλικρινώς ολόψυχα στον Χριστό;