Την Παρασκευή 1 Απριλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Δ’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο στο Πανελλήνιο Ιερό Προσκύνημα της Παναγία Σουμελά στο όρος Βέρμιο.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων έψαλλε την Δ’ Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου ενώπιον της θαυματουργού Ιεράς Εικόνος της Πρόσφυγος Παναγίας, της «Κυράς» του Πόντου, της Παναγίας της Σουμελλιώτισας και ευχήθηκε πατρικώς διά της πρεσβείας προς τον Υιό της, να απαλλάξει την ανθρωπότητα από τον πειρασμό της πανδημίας του Covid-19 και να χαρίσει την ειρήνη στον δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας, η οποία βιώνει αυτές τις ημέρες τη σκληρότητα του πολέμου.
Στην Ιερά Ακολουθία έψαλλε η Χορωδία Βυζαντινής και Παραδοσιακής Μουσικής του Μουσικοδραματικού Συλλόγου Χωριστής Δράμας «Η Αναγεννηθείσα Μακεδονία» υπό τη διεύθυνση του κ. Ευαγγέλου Τσαρούχα.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαῖρέ σοι Παρθένε κραυγάζοντες, τό φυλακτήριον πάντων καί χαράκωμα καί κραταίωμα καί ἱερόν καταφύγιον».
Δεκατέσσερις αιώνες έχουν περάσει από τότε που οι πατέρες μας έψαλαν για πρώτη φορά τον Ακάθιστο Ύμνο ως ευχαριστήριο προς την Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία με τη χάρη της είχε διασώσει τη βασιλίδα των πόλεων από τους εχθρούς που την απειλούσαν.
Δεκατέσσερις αιώνες έχουν περάσει. Και από τότε μέχρι σήμερα άπειρες είναι οι φορές που είτε ως άτομα είτε ως έθνος σταθήκαμε ενώπιον της ιερής εικόνος της Παναγίας Παρθένου για να ζητήσουμε τη βοήθεια και την προστασία της και να την ευχαριστήσουμε για τις σωτήριες επεμβάσεις της.
Η ζωή μας, η ζωή του κάθε ανθρώπου, είναι μία πορεία «εν μέσω παγίδων πολλών». Είναι μία πορεία στην οποία πολλοί είναι οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν, πολλοί είναι οι ορατοί και αόρατοι εχθροί οι οποίοι μας απειλούν. Είναι κίνδυνοι και εχθροί σωματικοί και πνευματικοί, κίνδυνοι και εχθροί έσωθεν και έξωθεν, και όλοι προσπαθούμε και αγωνιζόμεθα να τους αποτρέψουμε, να τους αποφύγουμε, να τους αντιμετωπίσουμε. Πολλές φορές μάλιστα αισθανόμεθα ότι υπερβαίνουν τις δυνάμεις και τις αντοχές μας και κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει.
Μπορεί, βεβαίως, να μην ζούμε τις απειλές και τους κινδύνους τους οποίους διέτρεχαν οι πατέρες μας στην Κωνσταντινούπολη, όταν πολιορκημένοι από τους διαφόρους κατά καιρούς εχθρούς λιτάνευαν την εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου στα τείχη και την παρακαλούσαν να τους σώσει. Μπορεί να μην ζούμε τον φόβο του διωγμού, της εξορίας ή των σφαγών που ζούσαν οι πατέρες μας στον Πόντο και προσέτρεχαν στο Μοναστήρι της δικής τους Παναγίας, της Σουμελιώτισσας, για να ζητήσουν την επέμβαση της μητέρας και προστάτιδός τους για να τους προστατεύσει από τη μανία των αλλοθρήσκων. Όμως και εμείς αισθανόμεθα ότι οι ανθρώπινες δυνάμεις δεν επαρκούν για να αντιμετωπίσουμε τις απροσδόκητες απειλές που εμφανίσθηκαν στις ημέρες μας και μας πλήττουν. Με πόνο ψυχής παρακολουθούμε τις εικόνες φρίκης που προκαλεί ο πόλεμος, ο οποίος μαίνεται τις τελευταίες εβδομάδες και πλήττει τόσους αθώους ανθρώπους αλλά και τον Ελληνισμό, και τους οδηγεί στον δρόμο της προσφυγιάς, και ακόμη την πανδημία που δυστυχώς επιμένει εδώ και δύο χρόνια και προκαλεί και αυτή ανησυχία και πόνο.
Στις δυσκολίες αυτές αλλά και σε όσες άλλες δοκιμασίες και πειρασμούς και κινδύνους διέρχεται ο καθένας μας στην προσωπική του αλλά και στην πνευματική του ζωή δεν είμαστε όμως μόνοι, δεν είμαστε αβοήθητοι, δεν είμαστε αδύναμοι. Έχουμε τη δύναμη του Θεού. Έχουμε τη δύναμη της Υπεραγίας Θεοτόκου, η οποία «τα πάντα δύναται» διά του Υιού της. Έχουμε την προστασία και την παρηγορία της στις ανάγκες και τις θλίψεις μας, διότι η Παναγία Παρθένος δεν είναι μόνο «το φυλακτήριον πάντων και χαράκωμα και κραταίωμα», αλλά είναι και το «ιερόν καταφύγιον», όπως ομολογεί ο ιερός υμνογράφος του κανόνος του Ακαθίστου Ύμνου που ψάλαμε και απόψε, εδώ στο ιερό κατοικητήριό της, στο Ιερό Προσκύνημα και το Μοναστήρι της Παναγίας της Σουμελα, όπου θησαυρίζεται η ιστορική και θαυματουργή εικόνα της.
Με άλλες λέξεις η Κυρία Θεοτόκος δεν μας προφυλάσσει μόνο από κάθε κίνδυνο και από κάθε απειλή, αλλά και όταν αυτή μας πλήττει, γίνεται για μας το οχυρό, γίνεται το χαράκωμα, το οποίο μας προστατεύει για να τραυματισθούμε θανάσιμα, γίνεται το κραταίωμα, αυτή δηλαδή που μας ενισχύει και μας στηρίζει για να αποκρούσουμε τις επιθέσεις, και ακόμη είναι για μας το ιερό καταφύγιο, Εκείνη στην οποία μπορούμε να καταφύγουμε, όταν αισθανόμεθα πληγωμένοι και ταλαιπωρημένοι από τον αγώνα, από την κακία και την αδικία των ανθρώπων.
Και αυτό ισχύει, όπως είπαμε, όχι μόνο για τον καθημερινό αγώνα της ζωής μας και τις υλικές μας ανάγκες αλλά και για τον πνευματικό μας αγώνα και για τις ανάγκες της ψυχής μας.
Ας το πιστεύσουμε αυτό και ας επιδιώξουμε να το ζήσουμε. Διότι δεν αρκεί μόνο να το λέμε, αλλά θα πρέπει και να το ζούμε. Να καταφεύγουμε στην Παναγία μας και να της ζητουμε την προστασία και τη βοήθειά της για ό,τι μας απασχολεί, ή μάλλον να μην απομακρυνόμαστε ποτέ από κοντά της, ώστε να μπορεί και Εκείνη να μας παρέχει την προστασία της και να μας προφυλάσσει από κάθε κίνδυνο και κάθε κακό που μας απειλεί.
Και μπορούμε να είμαστε κοντά της, όταν προσπαθούμε να βαδίζουμε στα ίχνη της, όταν αγωνιζόμαστε να ζούμε και εμείς με ταπείνωση και υπακοή στο θέλημα του Θεού και πρωτίστως να είμεθα προθυμοι να δεχόμαστε στη ζωή μας ό,τι επιτρέπει ο Θεός, για να έχουμε την προστασία και τη βοήθεια και της Παναγίας Μητέρας μας.
Και ας την παρακαλούμε να μας προστατεύει πάντοτε και ιδιαιτέρως τη δύσκολη αυτή περίοδο ας την παρακαλούμε να καταπαύσει τον πόλεμο διά της πρεσβείας της προς τον Υιό της και να μας απαλλάξει οριστικά από αυτόν τον μεγάλο πειρασμό της πανδημίας, ο οποίος έχει πληγώσει δυστυχώς τόσες ψυχές. Έχουν φύγει τόσοι αδελφοί μας, αλλά και πόσοι είναι στα νοσοκομεία και πόσοι κινδυνεύουν. Ας την παρακαλέσουμε να γίνει ίλεως, να παρακαλέσει τον Υιό της, ούτως ώστε να φέρει τη θεραπεία όχι μόνο στον τόπο μας αλλά και σε όλο τον κόσμο.