Εορτάστηκε η 110η επέτειος της απελευθερώσεως της Αλεξανδρείας

Την Τρίτη 18 Οκτωβρίου ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας.

Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων, τέλεσε την εις Διάκονον Χειροτονία του Μοναχού Νέστορα Μπαρλακόπουλου.

Στο τέλος τελέστηκε Δοξολογία για την 110η επέτειο της απελευθερώσεως της πόλεως από τον τουρκικό ζυγό παρουσία του Υφυπουργού Οικονομικών και Βουλευτού Ημαθίας κ. Απόστολου Βεσυρόπουλου και των τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών.

Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως και η καθιερωμένη στρατιωτική και μαθητική παρέλαση στην οδό Βετσοπούλου.

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία κατά τη χειροτονία ανέφερε μεταξύ άλλων: Υπό τη σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου, της προστάτιδος της πόλεώς μας, συγκεντρωθήκαμε ση­μερα για να εορτάσουμε τα 110 χρόνια από την απελευθέρωσή μας από τον πολύχρονο τουρκικό ζυγό.

Συγκεντρωθήκαμε αυτή την ημέ­ρα των Ελευθερίων, για να δοξά­σουμε τον Θεό και να του εκφρά­σουμε την ευγνωμοσύνη μας, γιατί όχι μόνο μας χάρισε σαν σήμερα την ελευθερία, αλλά και γιατί στα ατελείωτα και δύσκολα χρόνια της σκλαβιάς δεν άφησε να χαθεί το Γένος μας. Έτσι οι πατέρες μας μπο­ρεσαν να διατηρήσουν ζωντα­νη την εθνική τους συνείδηση, να διατηρήσουν θερμή την πίστη τους στον Χριστό, αλλά και να διατη­ρήσουν τη ζωογόνο ελπίδα ότι κα­ποτε θα σημάνουν οι καμπάνες της ελευθερίας και στη Μακεδονία μας και στον τόπο μας.

Με αυτή την προσδοκία έφθασαν και μέχρι την ημέρα κατά την οποία ο Ελληνικός στρατός εισήλ­θε ελευθερωτής και θριαμβευτής και εδώ στην Αλεξάνδρεια, στον τότε Γιδά, και τον υποδέχθηκαν με­σα σε παραλήρημα χαράς και εν­θου­σιασμού. Και όπως εκείνοι τότε, τη μεγάλη και ιστορική ημέρα της 18ης Οκτωβρίου 1912 έσπευ­σαν εδώ στον ναό της Παναγίας να αναπέμψουν ύμνο ευχαριστίας και δοξολογίας στον Θεό και στην Υπέρ­μαχο Στρατηγό του Γένους μας που έδωσε τη νίκη στον Ελ­ληνικό στρατό, ώστε να ελευθε­ρώσει και τον ηρωικό αυτόν τόπο από τον σκληρό δυνάστη, έτσι και εμείς εκφράζουμε την ευγνωμο­σύνη και την ευχαριστία μας στον Θεό για τη μεγάλη αυτή δωρεά.

Συγχρόνως όμως τιμούμε και τη μνήμη όλων των ηρωικών εκεί­νων αξιωματικών και στρατιωτών και όλων όσων αγωνίσθηκαν και συνέβαλαν για να φθάσει αυτή η ευλογημένη στιγμή της απελευθε­ρώσεως από τους Τούρκους, για να μπορεί να κυματίσει ελεύθερα η γαλανόλευκη σημαία μας, για να μπορούμε να λατρεύουμε ελεύθε­ρα τον Θεό και να μιλούμε την ελληνική γλώσσα.

Μνημονεύουμε με σεβασμό και συγκίνηση τους αγώνες του ελλη­νικού στρατού για την απελευθέ­ρωση της Μακεδονίας μας. Υπο­κλι­νόμεθα με σεβασμό στο μεγα­λείο της ψυχής των στρατιωτών και στη δύναμη της αυταπαρνή­σεώς τους, που τους έκανε να μην υπολογίζουν τη ζωή τους προκει­με­νου να ελευθερώσουν την πα­τρι­δα και τους αδελφούς τους. Δεόμεθα και ικετεύουμε τον Θεό να αναπαύει τις ψυχές τους στην ουράνια βασιλεία του και να δια­τηρεί την πατρίδα μας ελεύθερη από κάθε δυνάστη και τύραννο.

Η χαρά της σημερινής ημέρας των Ελευθεριών της πόλεώς μας είναι όμως φέτος μεγαλύτερη για την τοπική μας Εκκλησία, καθώς σήμερα τελούμε τη χειροτονία ενός νέου διακόνου της Εκκλησίας μας, ο οποίος αποφάσισε να αφιε­ρώσει τον εαυτό του και τη ζωή του στον Θεό και στο έργο της Εκκλη­σίας, να γίνει διάκονος του Θεού αλλά και των ανθρώπων, διάκονος των μυστηρίων αλλά και των ψυ­χων.

Πριν από λίγες ημέρες στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά και στον ναό του αγίου Λουκά, αρχιε­πισκόπου Συμφερουπόλεως, του ιατρού και θαυματουργού ενεδύ­θης τον μοναχικό ράσο.

Σήμερα στον μητροπολιτικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ημέ­ρα κατά την οποία μαζί με τα Ελευ­θέρια της πόλεώς μας τιμούμε τη μνήμη του αγίου ενδόξου ευαγγε­λιστού Λουκά, του ιατρού, και προ­στάτου του αγίου Λουκά, αρχιεπι­σκόπου Συμφερουπόλεως, θα ενδυ­θείς με το διακονικό στιχάριο και τη χάρη του πρώτου βαθμού της ιερωσύνης.

Το γνωρίζεις ασφαλώς ότι η τιμή την οποία σου κάνει ο Θεός σήμερα διά του Επισκόπου εισάγοντάς σε στα Άγια των Αγίων και δίδοντας σου τον πρώτο βαθμό της ιερω­σύνης είναι μεγάλη και υψηλή, είναι ουράνια και αγγελική, διότι ο διάκονος ίσταται εις τόπον και τύπον των αγίων αγγέλων και δια­κονεί το ιερό θυσιαστήριο. Και εάν τα χερουβίμ και τα σεραφείμ παρα­κύπτουν με φόβο και τρόμο στην Αγία Τράπεζα και κατακαλύπτουν από σεβασμό τα πρόσωπά τους, αντιλαμβάνεσαι με πόση προσοχή, με πόσο φόβο Θεού, με πόσο σεβα­σμο αλλά και με πόσο αγώνα για να διατηρείς τον εαυτό σου καθαρό από του κόσμου θα πρέπει να προ­σεγγίζεις το ιερό θυσιαστήριο, δο­ξα­ζοντας τον Θεό για την τιμή που σου επεφύλαξε, και την οποία λι­γοι μόνο άνθρωποι αξιώνονται.

Μη λησμονείς, λοιπόν, ότι δεν αρκεί μόνο να γνωρίζεις ότι η χάρη της ιερωσύνης είναι η μεγαλύτερη την οποία μπορεί να επιθυμήσει και να λάβει ο χοικός άνθρωπος, αλλά χρειάζεται να το έχεις διαρ­κως κατά νού, διότι θα σε βοηθά στον πνευματικό σου αγώνα, θα σε προφυλάσσει, αλλά και θα σε ενι­σχύει, όταν αντιμετωπίζεις δυσκο­λίες και αντιξοότητες, από τις οποί­ες δεν είναι απαλλαγμένη η ζωή του κληρικού. Γι᾽ αυτό και χρειάζεται διαρκής αγώνας και προ­σπάθεια για να διατηρείς τη χάρη που θα λάβεις σε λίγο αλλά και να την επαυξήσεις. Και θα το επιτύχεις αυτό με την ταπείνωση και με την υπακοή.

Έχε πάντοτε πνεύμα μαθητείας, διότι αυτό θα σε βοηθά να προο­δεύ­εις πνευματικά και να διακο­νείς ευάρεστα τον Θεό. Μιμήσου το παράδειγμα του αγίου μεγαλομάρ­τυ­ρος Νέστορος, ο οποίος υπήρξε μέχρι τέλους μαθητής του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του μυροβλύτου, και με την καθοδή­γηση και την ευχή του κατόρθωσε να κατατροπώσει τον Λυαίο και να λάβει και τον στέφανο του μαρ­τυρίου. Αλλά μιμήσου και το παρά­δειγμα του εορταζομένου σήμερα αγίου ευαγγελιστού Λουκά, ο οποί­ος υπήρξε πιστός μαθητής του ιδρυ­του της τοπικής μας Εκκλη­σίας, πρωτοκορυφαίου αποστόλου Παύλου, και εργάσου στον αμπε­λώνα του Κυρίου με ταπείνωση και υπακοή στην Εκκλησία και τον Επίσκοπο, για να ανταποκριθείς αξίως στην κλήση του Θεού και στη χάρη την οποία θα λάβεις σε λίγο.

Στη νέα σου ζωή και στη διακονία σου θα σε συνοδεύουν πάντοτε οι πατρικές μου ευχές, αλλά και οι ευχές του πνευματικού σου, των πατέρων και των οικείων σου, οι οποίοι παρίστανται στη μεγάλη και χαρμόσυνη αυτή ημέρα συμπρο­σευ­χόμενοι, ώστε η χάρη του Θεού να σε καταστήσει άξιο διάκονο της Εκκλησίας του και να σε αξιώσει και του δευτέρου βαθμού της ιερω­σύνης.