Η ταπεινή αναγνώριση του σφάλματος και να μην δικαιολογείται εν γνώσει του τουλάχιστον ο άνθρωπος, όταν φταίει και του κάνουν παρατήρηση.
Το να μην δικαιολογείται ο άνθρωπος όταν δεν φταίει και τον κατηγορούν, αυτό είναι το άριστα.
Όποιος δικαιολογεί τον εαυτό του και προκοπή δεν κάνει και τη Χάρη διώχνει, αλλά και εσωτερικά δεν αναπαύεται.
Δεν θα μας κρεμάσει ο Θεός για ένα σφάλμα που κάναμε, αλλα να μην δικαιολογούμε τον εαυτό μας για το σφάλμα και το θεωρούμε φυσικό. Όποιος δικαιολογεί τον εαυτό του, όταν σφάλλει, μεταβάλλει την καρδιά του σε δαιμονικό καταφύγιο.
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης