Την Κυριακή 10 Οκτωβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Υπαπαντής του Κυρίου Πατρίδας με την ευκαιρία της επερχόμενης εορτής του Αγίου Φιλοθέου του Κοκκίνου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Και ιδών αυτήν ο Κύριος ευσπλαγχνίσθη επ᾽ αυτή και είπεν αυτή· μη κλαίε».
Στην είσοδο της πόλεως Ναίν ο Χριστός και το πλήθος που τον ακολουθεί συναντούν μία νεκρικη πομπή. Μία μητέρα συνοδεύει τον νεκρό υιό της στην τελευταία του κατοικία, και όλη η πόλη συμπαραστέκεται στη θλίψη και στην οδύνη της.
Η εξέλιξη της συναντήσεως είναι γνωστή. Ο Χριστός δεν μένει ασυγκίνητος στον πόνο της μητέρας, η οποία δοκιμάζει μετά τη στέρηση του συζύγου της και τη στέρηση του μοναδικού της παιδιού.
«Και ιδών αυτήν ο Κύριος ευσπλαγχνίσθη επ᾽ αυτή και είπεν αυτή· μη κλαίε», σημειώνει ο ιερός ευαγγελιστής. Αισθάνθηκε ο Χριστος τον πονο της και την προέτρεψε να μην κλαίει. Η προτροπή του όμως δεν ήταν ένας κενός λογος από αυτούς που λέμε συνήθως για να παρηγορήσουμε τους συνανθρώπους μας, όταν δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Για τον Χριστό η προτροπή αυτή έχει περιεχόμενο και ουσία, γιατί δεν προτρέπει απλώς τη χήρα μητέρα να μην κλαίει, αλλά προχωρεί ένα βήμα πιο πέρα και αναιρεί την αιτία της θλίψεώς της, καταργεί τον λόγο για τον οποίο η πονεμένη μητέρα θρηνεί και οδύρεται, ανασταίνοντας το παιδί της.
Θαύμα μοναδικό είναι η ανάσταση του νεκρού νέου της Ναίν. Θαύμα της αγάπης του Χριστού που ξαναδίδει τη ζωή σε ένα νέο παιδί που την έχασε πρόωρα. Θαύμα της αγάπης του Χριστού για μία μητέρα που αποκτά και πάλι την ελπίδα και το στήριγμά της. Θαύμα της αγάπης του Χριστού όμως και προς όλους τους ανθρώπους είναι η ανάσταση του νεκρού, γιατί δείχνει ότι ο Χριστός είναι ο κύριος της ζωής, και ο θάνατος δεν υπερβαίνει τη δύναμή του. Μπορεί ο θάνατος να είναι συνέπεια της αμαρτίας και να αποτελεί το κοινό τέλος όλων των ανθρώπων, όμως και αυτός υπόκειται στη δύναμη του Χριστού. Ο Χριστός είναι αυτος που ορίζει τον χρόνο και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί στη ζωή μας. Ο Χριστός είναι αυτός ο οποίος με το σημερινό θαύμα της αναστάσεως του νέου της Ναίν μας διδάσκει ότι ο θάνατος μπορεί να αποτελεί ένα γεγονός στη ζωή του ανθρώπου, αλλά δεν αποτελεί την οριστική κατάληξή της. Διότι ο Θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο για τον θάνατο, αλλά για τη ζωή, τον έπλασε για να ζήσει αιώνια κοντά του, εφόσον βεβαίως έχει ζήσει κατα την επίγεια ζωή του σύμφωνα με το θέλημα και τις εντολές του.
Την πραγματικότητα αυτή επιβεβαιώνουν και οι άγιοι της Εκκλησίας μας που τιμούμε καθημερινά, που προσκυνούμε τα σεπτά και χαριτόβρυτα λείψανά τους, που ασπαζόμεθα τις ιερές τους εικόνες, που βιώνουμε τα θαύματά τους, που ακούμε τον λόγο τους και διδασκόμεθα από τη ζωή τους. Γιατί οι άγιοι της Εκκλησίας μας δεν είναι νεκροί αλλά ζώντες. Ζούν εν Χριστώ, ζούν μέσα στην Εκκλησία, ζούν ανάμεσα στους πιστούς και ακούν τις προσευχές μας και πρεσβεύουν στον Θεό για χάρη μας και θαυματουργούν στη ζωή μας.
Και έναν τέτοιο άγιο της Εκκλησίας μας, ο οποίος εορτάζει αύριο, έχουμε καθιερώσει όμως από χρόνια να τιμούμε εδώ στην ενορία σας, τιμούμε σήμερα. Τιμούμε τον άγιο Φιλόθεο τον Κόκκινο, πατριαρχη Κωνσταντινουπόλεως, τον φιλο και συνέκδημο του άλλου μεγάλου αγίου, του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, του θαυματουργού, τον οποίο τιμά ιδιαιτέρως η τοπική μας Εκκλησία ως ασκητή στη Σκήτη της Βεροίας.
Και όπως ο άγιος Φιλόθεος ο Κοκκινος τιμούσε τον φίλο του και συναγωνιστή του στον αγώνα εναντιον των κακοδοξιών του Βαρλααμ και του Ακινδύνου, έτσι και εμείς τιμούμε σήμερα τη μνήμη του και αναθεωρούμε, κατά την προτροπή του πρωτοκορυφαίου αποστόλου Παύλου, του ιδρυτού της τοπικής μας Εκκλησίας, «την έκβασιν της αναστροφής» του. Διότι αυτό είναι το νόημα της τιμης των αγίων και του εορτασμού της μνήμης τους. Είναι να διδαχθούμε από τη ζωή τους και από τις αρετές τους. Και ο άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος μας διδάσκει με τη βαθειά πίστη και αγάπη του στον Χριστο που τον οδήγησε όχι μόνο να του αφιερώσει τη ζωή του, αλλά και να αγωνισθεί υπέρ της αληθείας και των δικαίων της Εκκλησίας. Μας διδάσκει με την πιστότητα του στην Εκκλησία και τη διδασκαλία της. Μας διδάσκει με την εγκράτεια και την ασκητικότητα με την οποία έζησε και στο Άγιο Όρος και ως πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Μας διδάσκει με τον σεβασμό και την τιμή που απέδιδε στην Υπεραγία Θεοτόκο και στους αγίους της Εκκλησίας μας, για πολλούς από τους οποίους συνέθεσε ύμνους και εγκώμια. Μας διδάσκει ακόμη με την προσευχη του, η οποία αποτελούσε γι᾽ αυτόν διαρκες εντρύφημα και πηγη δυνάμεως και χάριτος, και ιδιαίτερα ηνοερά προσευχή, την οποία ασκούν οι μοναχοί και ιδιαίτερα οι Αγιορείτες.
Δεν έχει σημασία, αν ο άγιος Φιλοθεος ο Κόκκινος έζησε πριν από 650 περίπου χρόνια. Συνεχιζει να ζει και να μας διδάσκει με το παράδειγμά του, να μας διδάσκει μέσα από τα έργα του. Σε μας, λοιπόν, επαφίεται, εάν θέλουμε να αισθανόμεθα τη ζώσα παρουσία του στη ζωή μας και στη ζωή της Εκκλησίας μας, εάν θέλουμε πράγματι να τον τιμουμε, όπως αρμόζει στους αγίους της Εκκλησίας μας, τους οποίους ετίμησε ο Θεός, να μιμούμεθα τη ζωή του. Γιατί έτσι θα αξιωθούμε και εμείς με τη χάρη και τη δύναμη του Χριστού να υπερβούμε τον θάνατο και να ζήσουμε αιωνίως στη χαρά της βασιλείας του, εκεί όπου ζει και ευφραίνεται και ο άγιος Φιλόθεος ο Κόκκινος και όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας και οι σήμερα εορταζόμενοι αλλά και όλοι όσους τιμά η ενορία σας, πρεσβεύοντας και για την ενορία σας και για τον καθένα σας προσωπικά.