“Να προετοιμάσουμε τις καρδιές μας ώστε, σε κάθε δύσκολη απόφαση που καλούμαστε να λάβουμε στη ζωή μας, να προτάσσουμε πάντοτε την αγάπη και την αφοσίωσή μας στον Θεό και στην Πατρίδα”. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε το πρόσωπο της Παναγίας και τους αγώνες των προγόνων μας, όπως σημειώνει ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας κ. Μακάριος, σε μήνυμά του με αφορμή τη σημερινή διπλή εορτή της 25ης Μαρτίου.
Ο Σεβασμιώτατος υπενθυμίζει ότι η χάρη στην Υπεραγία Θεοτόκο, η οποία απεδέχθη το Θέλημα του Θεού, το ανθρώπινο γένος απαλλάχτηκε από την προπατορική αμαρτία και αντίκρισε ξανά την πόρτα του Παραδείσου, ενώ χάρη στους αγωνιστές του ’21, που υπάκουσαν στη φωνή της ελληνορθοδόξου συνειδήσεώς τους, μπόρεσαν οι επόμενες γενιές Ελλήνων να ζουν ελεύθερες, απαλλαγμένες από τον οθωμανικό ζυγό. Αμφότερες οι επιλογές, όπως επισημαίνει στο μήνυμά του ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας, αναδεικνύουν το χρέος των σύγχρονων Ελλήνων να κρατάμε ψηλά στη συνείδησή μας και να μεταλαμπαδεύουμε στις επόμενες γενιές τα ιδανικά της Πίστεως και του Γένους μας.
Ακολουθεί, αναλυτικά το μήνυμα του Σεβασμιωτάτου κ.κ. Μακαρίου για την εορτή της 25ης Μαρτίου, το οποίο θα αναγνωσθεί σε όλες τις εκκλησίες της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας:
“Θεοφιλέστατοι Αδελφοί, αγαπητοί πατέρες και αγαπητά μου παιδιά,
Η Εκκλησία μας εορτάζει σήμερα το μεγάλο γεγονός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, δηλαδή την αναγγελία στην Παρθένο Μαρία από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ του χαρμόσυνου μηνύματος της Σαρκώσεως του Κυρίου. Εμείς αναφερόμαστε σε χαρμόσυνο μήνυμα, ακριβώς διότι γνωρίζουμε ότι η Ενανθρώπηση του Θεού αποτέλεσε την αφετηρία της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους.
Ποια ήταν, όμως, τα συναισθήματα που διακατείχαν την Παναγία μας, καθώς άκουγε από τον Αρχάγγελο: “᾿Ιδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν”; Την απάντηση μάς τη δίδει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ο οποίος μας παρουσιάζει, αφενός μεν την απορία και τον προβληματισμό που ένιωσε η Παρθένος Μαρία στο άκουσμα ότι θα κυοφορούσε τον Υιό και Λόγο του Θεου, αφετέρου δε τη λυτρωτική φράση της Παναγίας μας ότι είναι έτοιμη να αποδεχθεί το θέλημα του Θεού: “᾿Ιδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου”.
Ο διάλογος αυτός επιβεβαιώνει ότι η υπακοή της Παναγίας στο Θέλημα του Θεού δεν ήταν προϊόν καταναγκασμού, αλλά ελεύθερης βουλήσεως και, συνάμα, βαθιάς πίστεως. Ενώ κάποτε η παρακοή της Εύας, προϊόν κι εκείνη ελεύθερης βουλήσεως, οδήγησε τους ανθρώπους μακριά από τον Θεό, υπόδουλους στην αμαρτία, αντίθετα σήμερα η Παρθένος Μαρία επιλέγει συνειδητά την υπακοή και χαρίζει στον πεπτωκότα άνθρωπο την αιώνιο ζωή.
Δεν είναι τυχαίο ότι το μεγάλο αυτό εκκλησιαστικό γεγονός εορτάζεται μαζί με το γεγονός της ενάρξεως της Ελληνικής Επαναστάσεως. Δοξάζοντας τον Θεό που μας αξιώνει σήμερα να εορτάσουμε τη 200η επέτειο αυτής της ιστορικής ημέρας, σημειώνουμε καταρχάς αυτό που έχει χαραχθεί ανεξίτηλα στη συλλογική συνείδηση του λαού μας, την άρρηκτη δηλαδή σχέση του ελληνικού Έθνους με την ορθόδοξη Πίστη και με την Εκκλησία του Χριστού. Μην ξεχνάμε ποτέ ότι στις φλέβες μας κυλάει αίμα μαρτύρων υπέρ της Πίστεως και ηρώων υπέρ της Πατρίδος.
Ταυτόχρονα, σημειώνουμε ότι οι υπόδουλοι τότε Έλληνες, παρά τον εύλογο δισταγμό, τον προβληματισμό ή την ταραχή που πιθανόν να ένιωσαν κατά το άγγελμα της κηρύξεως της Επαναστάσεως, συμμετείχαν στον ξεσηκωμό με ελεύθερη βούληση και υπακούοντας στη φωνή της ελληνορθοδόξου συνειδήσεώς τους. Χάρη σε αυτούς μπόρεσαν οι επόμενες γενιές Ελλήνων να ζουν ελεύθερες, απαλλαγμένες από τον οθωμανικό ζυγό, όπως και χάρη στην Παναγία μας το ανθρώπινο γένος απαλλάχτηκε από την προπατορική αμαρτία και αντίκρισε ξανά την πόρτα του Παραδείσου.
Αγαπητοί μου φίλες και φίλοι,
Εάν κάτι έχουμε χρέος να αναλογιστούμε κατά τη σημερινή διπλή εορτή, είναι ότι οφείλουμε να κρατάμε ψηλά στη συνείδησή μας και να μεταλαμπαδεύουμε στις επόμενες γενιές τα ιδανικά της Πίστεως και του Γένους μας. Ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε το πρόσωπο της Παναγίας και τους αγώνες των προγόνων μας, δεν είναι άλλος από το να προετοιμάσουμε τις καρδιές μας ώστε, σε κάθε δύσκολη απόφαση που καλούμαστε να λάβουμε στη ζωή μας, να προτάσσουμε πάντοτε την αγάπη και την αφοσίωσή μας στον Θεό και στην Πατρίδα”.
