Σήμερα το πρωί, στην Αίθουσα του Συνεδριακού Κέντρου ” ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΛΥΤΡΑΣ” της Πανεπιστημιούπολης, στο Άλσος Αιγάλεω, πραγματοποιήθηκε, σε σεμνή και λιτή τελετή, η Επίσημη Ανακήρυξη-Αναγόρευση του Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωροθέου Β΄ σε Διδάκτορα του Τμήματος Βιοϊατρικών Επιστημών της Σχολής Επιστημών Υγείας και Πρόνοιας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, Καθομολόγηση και απονομή σ’ αυτόν του Διδακτορικού Διπλώματος για την με “άριστα” βαθμολογηθείσα διδακτορική διατριβή του με τίτλο “Η Ιατρική στο Βυζάντιο-Βιοϊατρική & Ἐκκλησιαστική Προσέγγιση”, με την παρουσία του Πρυτάνεως κ. Παν. Καλδή, της Αντιπρυτάνεως, της Κοσμήτορος, όλων των Καθηγητῶν της Σχολής, των συν αυτώ ανακηρυχθέντων τριών Διδακτόρων, των συνοδευόντων τον Μητροπολίτη κ. Δωρόθεο Β΄ Καθηγητού κ. Εμμ. Καραγεωργούδη, του Αρχιερατικού Επιτρόπου Τήνου, Πρωτοπρ. Γεωργίου Φανερού και του Πρωτοπρ. Αριστομένη Ματσάγκα, Θεολόγου-Ψυχιάτρου, καθώς και φίλων και οικείων των ανακηρυχθέντων διδακτόρων.
Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής κ. Παναγιώτης Καλδής συνεχἀρη με εγκάρδιους λόγους τους νέους Διδάκτορες, ο δε Μητροπολίτης κ. Δωρόθεος Β΄, κληθείς εις το βήμα, εξεφώνησε την κατωτέρω παρατιθέμενη ευχαριστήριο ομιλία.
Ευχαριστήριος ομιλία του Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωροθέου
Ελλογιμώτατε κ. Πρύτανι
Ελλογιμωτάτη κα Πρύτανις
Ελλογιμωτάτη κα Κοσμήτορα
Ελλογιμώτατοι κ.κ. Καθηγητές.
Εκλεκτή Ομήγυρι η σημερινή τελετή της επίσημης αναγορεύσεώς μου σε διδάκτορα Βιοιατρικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, ίσως να ξενίσει πολλούς, οι οποίοι θα αναρωτηθούν πως ένας Κληρικός, και μάλιστα Επίσκοπος, απεφάσισε να ασχοληθεί επισταμένως με θέματα Ιατρικής και να εκπονήσει μάλιστα σχετική διδακτορική διατριβή. Η απροκατάληπτη, όμως, μελέτη των ιστορικών και επιστημονικών δεδομένων αποδεικνύει ότι Εκκλησία και Ιατρική είναι τομείς αλληλοσυμπληρούμενοι και όχι αλληλοαναιρούμενοι.
Στην εποχή μας, άλλωστε, όλο και περισσότεροι επιστήμονες, ερευνητές και λειτουργοί της υγείας συμφωνούν στην άποψη ότι η υγεία στηρίζεται σε μία ισορροπία, που βασίζεται σε ψυχικούς, περιβαλλοντικούς, κοινωνικούς αλλά και πολιτιστικούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων ξεχωριστή θέση κατέχει ο θρησκευτικός.
Ο Όμηρος, μάλιστα, στους στίχους 32-34 της Α΄Ραψωδίας της Οδύσσειας, παρουσιάζει το Δία να προβαίνει στις εξής διαπιστώσεις:
«Ω πόποι, οίον δη νυ θεούς βροτοί αιτιόωνται.
εξ ημέων γαρ φασι κακ᾽ έμμεναι· οι δε και αυτοί
σφήσιν ατασθαλίησιν υπέρ μόρον άλγε᾽ έχουσιν…»
(Αλίμονο, είναι αλήθεια ν᾽ απορείς που θέλουν οι θνητοί να ρίχνουν στους θεούς τα βάρη τους· έρχεται λένε το κακό από μας — κι όμως οι ίδιοι, κι από φταίξιμο δικό τους,
πάσχουν και βασανίζονται, και πάνω απ᾽ το γραφτό τους..)
Επομένως η επίτευξη της υγείας, όπως πιστεύεται ευρέως, πλέον, βασίζεται στην αρμονική συν-εργασία του κάθε ανθρώπου με το περιβάλλον του, ώστε να πετύχει την φυσική και ψυχική του ευεξία. Η διευρυμένη αυτή αντίληψη για την υγεία, θα πρέπει να περιλαμβάνει ως αναγκαίο ένα Σχέδιο ζωής, μία υγιή θρησκευτικότητα, που νοηματοδοτεί την ύπαρξη του ανθρώπου και τη διασφαλίζει απέναντι στην απελπισία και στο χάος από τη μία πλευρά, αλλά και τη θρησκειομανία από την άλλη.
Ένα τέτοιο Σχέδιο ζωής προσφέρει κατεξοχήν σήμερα η Εκκλησία, βοηθώντας το σύγχρονο άνθρωπο να δείχνει μία ισόρροπη αγάπη για τον εαυτό του και τους άλλους και να πορεύεται στη ζωή δίνοντας νόημα στην υγεία και διασφαλίζοντας τη ζωή του από τις απειλές του θανάτου και των κάθε μορφής μηδενισμών που ορθώνονται γύρω του.
Όπως δε εξάγεται και από τα πορίσματα της διατριβής μας το πρώτο στην Παγκόσμια Ιστορία «Υπουργείο» Υγείας και Κοινωνικής Περιθάλψεως είναι η Εκκλησία του Χριστού, ο Οποίος ξεκάθαρα τόνισε ότι στο πρόσωπο του ασθενή και πάσχοντος συνανθρώπου θα μετρήσει την αγιότητά μας, καθώς η προσφορά μας προς αυτόν είναι προσφορά προς τον Ίδιο!
Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας δεν έγινε μόνο ιατρείο ψυχών, αλλά και ιατρείο σωμάτων. Από το 451 μ.Χ. με Συνοδική απόφαση το Νοσοκομείο ορίζεται ως παράρτημα του Ναού, ενώ στο Βυζάντιο τα Νοσοκομεία ήταν προσαρτημένα στα Μοναστήρια.Στην πρωτεύουσα και βασιλεύουσα Πόλη του Κωνσταντίνου λειτουργούσαν 40 Νοσοκομεία-Μοναστήρια και κατά τα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας 13!
Να σημειώσουμε, μάλιστα, ότι στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας μας καταγράφεται εικοσαμελής χορεία Αναργύρων Ιατρών, με προέχοντες τους Αγίους Κοσμά και Δαμιανό, οι οποίοι σηματοδοτούν το διαχρονικό καθήκον του ιατρού έναντι της κοινωνίας, έτσι το όπως είχε περιγράψει ο Ιπποκράτης.
Και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αφού, «ουδέν όφελος των απάντων αγαθών εστίν, αν το υγιαίνειν απή», κατά τον Λουκιανό. Με απλά λόγια, δεν υπάρχει κανένα όφελος, αν έχουμε όλα τα αγαθά και απουσιάζει η υγεία! Δικαιολογημένη, κατά συνέπεια, και η προς τους γιατρούς οφειλόμενη τιμή, διότι, κατά την Παλαιά Διαθήκη και την διαβεβαίωση του θεόπνευστου συγγραφέα της Σοφίας Σειράχ, «Τίμα ιατρόν προς τας χρείας αυτού τιμαίς αυτού, και γαρ αυτόν έκτισε Κύριος΄παρά γαρ ‘Υψίστου έστιν ίασις.Επιστήμη ιατρού ανυψώσει κεφαλήν αυτού, και έναντι μεγιστάνων θαυμασθήσεται»(Σ.Σειρ.38,1-3). Να αποδίδουμε, δηλαδή, στο γιατρό τις τιμές, που του ανήκουν, γιατί ο Κύριος τον έχει ορίσει στο λειτούργημά του, καθώς κάθε ίαση από τον Κύριο προέρχεται! Η ιατρική επιστήμη θα δώσει κύρος και υπόληψη στο γιατρό, ο οποίος έτσι θα θαυμάζεται και μπροστά στους μεγιστάνες.
Τέλος, του προς τους ιατρούς οφειλόμενου σεβασμού θαυμάσια υποτύπωση βρίσκουμε και στην Ιλιάδα, όπου ο Όμηρος αποφαίνεται «Ιατρός γαρ ανήρ πολλών αντάξιος άλλων» (Λ,514).
Στην Ιλιάδα, μάλιστα, ο Όμηρος καταγράφει τα ονόματα των πρώτων ιατρών στην ιστορία, τον Ποδαλείριο και τον Μαχάονα, που ήταν γιοί του Ασκληπιού.
Ο δε πατέρας της ιστορίας Ηρόδοτος (484-426 π.Χ.) αναφέρει και τον καρκίνο του μαστού, από τον οποίο έπασχε η Άτοσσα, μητέρα του βασιλιά των Περσών Δαρείου, και από τον οποίο την θεράπευσε ο Ελληνας ιατρός Δημοκήδης.
Το επίτευγμα αυτό του αρχαίου συναδέλφου σας είχε ως συνέπεια να γίνει περιζήτητος και οι αμοιβές του να γίνουν εξαιρετικά υψηλές.
Την επιτυχή αυτή θεραπεία αναφέρουν, εκτός από τον Ηρόδοτο και οι συγγραφείς Αθήναιος, Αιλιανός, Ιάμβλιχος και Πλίνιος.
Περαίνων τον λόγο μου, αφού συγχαρώ εγκαρδίως τους συν εμοί αναγορευομένους διδάκτορες, θα ήθελα να ευχαριστήσω εν πρώτοις τον Ελλογιμώτατο Πρύτανι του Πανεπιστημίου Δυτικης Αττικής, κ. Παναγιώτη Καλδή, τα εκλεκτά Μέλη της εξ Ιατρών αποτελουμένης Εξεταστικής Επιτροπής, η οποία ενέκρινε και με άριστα έβαθμολόγησε την υπό τον τίτλο “Η Ιατρική στο Βυζάντιο-Βιοιατρική & Εκκλησιαστική Προσέγγιση” διδακτορική διατριβή μου, και εξαιρέτως τον Πρόεδρο του Τμήματος Βιοιατρικών Επιστημών της Σχολής Επιστημών Υγείας και Πρόνοιας του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, Καθηγητή κ. Δημήτριο Χανιώτη, Διευθυντή και ιδρυτικό μέλος του θεσμοθετημένου Ερευνητικού Εργαστηρίου «Ανατομίας, Παθολογικής Ανατομίας και Φυσιολογίας-Διατροφής», κάτοχο του Ευρωπαικού Διπλώματος Καρδιολογίας καθώς και της ιατρικής είδικότητας «Δημόσιας Υγείας – Κοινωνικής Ιατρικής», υπό την επιστημονική επίβλεψη του οποίου αυτή εξεπονήθη, και ο οποίος λίαν επιτυχώς την υπεστήριξε στη Δημόσια Παρουσίασή της, που έλαβε χώρα στην Κεντρική Βιβλιοθήκη της Πανεπιστημιούπολης Άλσους Αιγάλεω, ενώπιον Επταμελούς Εξεταστικής Επιτροπής Καθηγητών, την 5η παρελθόντος μηνός Ιουλίου, τα μέλη της οποίας ολοθύμως ευαριστώ.
Ευχαριστώ, επίσης, τον αυτάδελφό του κ. Φραγκίσκο Χανιώτη, ο οποίος κατ’ ευτυχή σύπτωση άγει σήμερα τα ονοματήριά του, αριστούχο διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με πολυετή και σημαντική πανεπιστημιακή εκπαιδευτική, συγγραφική και διοικητική εμπειρία σε πολλές θέσεις ευθύνης, με ευρεία κοινωνική δράση και ανιδιοτελή προσφορά στο συνάνθρωπο, που απολαμβάνει, μαζί με τον αδελφό του της γενικής εκτιμήσεως στη γενέτειρά τους νήσο Σέριφο.
Ωφειλετικώς, ωσαύτως, ευχαριστώ τον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο Κληρικό της Ιεράς μας Μητροπόλεως Αριστομένη Ματσάγγα, Θεολόγο-Ψυχίατρο, για την πολύτιμη βοήθειά του στην έρευνα των πηγών, και τον Γραμματέα της Ιεράς Μητροπόλεως, φιλόλογο κ. Αλέξανδρο Μαρκουΐζο, για την επιμέλεια του κειμένου, καθώς και τους ενταύθα συνοδεύσαντές με, Ελλογιμώτατο Καθηγητή του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Εμμανουήλ Καραγεωργούδη και τον Αρχιερατικό Επίτροπο Τήνου, Αιδεσιμολ. Πρωτοπρ. Γεώργιο Φανερό.
Ευχαριστώ και όλους εσάς, που με τιμάτε με την παρουσία σας και εύχομαι ο Κύριος να προστατεύει, στηρίζει και ευλογεί άπασα την ιατρική οικογένεια, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στον θεόσδοτο ρόλο της, να προσφέρει, δηλαδή, σε όλους την «παμβασίλεια», βασίλισσα των πάντων, την «πολυθάλμιο», δύναμη, που ζωογονεί, και «φερόλβιο», που την ευτυχία φέρνει, υγεία, ιδιαίτερα στη σημερινή εποχή, κατά την οποία η ιατρική και οι λειτουργοί της αντιμετωπίζουν πολλούς κινδύνους, δυσχέρειες και προκλήσεις στην επιτέλεση της αποστολής τους.
